ข้าก็แค่อยากเลี้ยงแมว(ดองไว้เฉยๆ)

     เกี้ยวเจ้าสาวถูกหามผ่านเส้นทางไปเรื่อยๆ เสียงเพลงและกลิ่นอายแห่งความรื่นเริงคละคลุ้งไปทั่วแม้แต่บ้านเรือนบางหลังยังตกแต่งด้วยผ้ามงคลสีแดงเพื่อเอาใจคู่บ่าวสาวในครั้งนี้ ถึงแม้ว่าจะไม่ได้เห็นเจ้าบ่าวนำเกี้ยวเจ้าสาวแต่มันก็ไม่ได้มีปัญหาอันใดถ้าเทียบกับตำแหน่งที่ไม่สามารถเอื้อมถึงได้ของใครหลายๆคน

     การแต่งงานของชินอ๋องและคุณหนูหลิน

     คุณหนูหลินหรือหลินฟางเซียน บุตรสาวของอดีตแม่ทัพผู้ถวายชีวิตปกป้องฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน ชื่อเสียงเรื่องความดีงามของเขานั้นถูกป่าวประกาศและได้รับความเคารพ เทิดทูนจากประชาชนแคว้นเจิ้งไฉเป็นจำนวนมาก ส่วนคุณหนูหลินเป็นคนเก็บตัว บางข่าวก็ว่านางเป็นศิษย์สำนักวรยุทธ์ชื่อดัง บางข่าวก็ว่านางป่วยจนไม่สามรถออกมาข้างนอกได้ บางข่าวก็ว่านางมีใบหน้าอ่อนช้อยงดงาม ถึงแม้ว่าจะไม่เคยพบตัวจริงแต่แค่อาศัยชื่อเสียงของบิดาก็ทำให้ผู้คนสนใจมากพอแล้ว

     ส่วนชินอ๋องนั้นเป็นใครนะหรือชินอ๋องหรืออีกนามคืออี้อวิ้นหยางพี่น้องร่วมสายเลือดกับฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน เป็นผู้มีความสามารถทั้งบู้และบุ๋นปัจจุบันมีตำแหน่งเป็นที่ปรึกษากองทัพที่นำพาชัยชนะมาสู่แคว้นนับไม่ถ้วน อีกทั้งรูปงามจนหลายคนหมายปอง แต่เพราะความเย็นชาจึงทำให้ก่อนหน้านี้เขาไม่เคยรับสาวงามคนใดเข้าตำหนักเลย

     สิ่งที่เล่ามาทั้งหมดนี้คือข้อมูลที่ทุกคนต่างรับรู้

     ส่วนความจริงนะหรือ?

     แม่ทัพหลิวผู้เกรียงไกรสละชีพเพื่อฮ่องเต้ แต่เมื่อสิ้นใจก็ได้ฝากตราคำสั่งทหารจำนวนห้าพันนายเอาไว้กับบุตรสาวที่ตอนนั้นกำลังท่องยุทธภพ การแต่งงานครั้งนี้มีเพื่อจับตาดูนางที่ถือป้ายคำสั่งทหารเอาไว้ไม่ให้คิดร้ายหรือเป็นภัยต่อบ้านเมือง หญิงสาวที่อยู่ในเกี้ยวยิ้มขื่นเมื่อรับรู้เรื่องราวในร่างนี้ เมื่อนางลืมตาตื่นมาก็พบว่าตัวเองอยู่ในเกี้ยวเจ้าสาวอีกทั้งยังถูกพิษจนสิ้นใจไปก่อนหน้านี้  ลมหายใจหอบถี่พร้อมกับเดินลมปราณเพื่อขับไล่พิษออกไปให้มากที่สุดถึงแม้ว่าก่อนหน้านี้เจ้าของร่างจะตายด้วยพิษ แต่เมื่อนางตื่นมานับจากความทรงจำเดิมจึงพบว่าพิษในตัวเจือจางลงไปมาก ดวงตาใต้ผ้าคลุมเต็มไปด้วยจิตสังหารแต่เมื่อเกี้ยวมาถึงจุดหมายปรายทางนางก็เก็บจิตสังหารเอาไว้เหลือเพียงแค่ความเย็นชาพาดผ่านเท่านั้น

     มือหนาปรากฏอยู่ตรงหน้านางทันทีที่เกี้ยวเปิดออก นางในร่างหลินฟางเซียนรับรู้ได้ในทันทีว่าเขาคือชินอ๋อง มือบางวางลงบนมือหนา ขาเรียวบางก้าวลงจากเกี้ยวให้นิ่งที่สุดแต่ข้างในกำลังปั่นป่วนเพราะพิษในร่าง พิธีต่างๆดำเนินไปเรื่อยๆด้วยความอดทนจนถึงเวลาเข้าหอ นางถูกแม่สื่อพามานั่งอยู่ในเรือนหอระหว่างรอเจ้าบ่าวเมื่อฟังคำจากแม่สื่อได้สักพักก็เหลือนางเพียงคนเดียวในห้องหออันกว้างใหญ่ หญิงสาวหลับตาเพื่อเดินลมปราณในร่างเพื่อขับพิษไปทีละน้อย โชคยังดีที่ในชาติก่อนนางนั้นมีความจำเป็นที่จะต้องใช้วรยุทธถึงแม้ว่าจะเป็นยุคสมัยใหม่แต่ในด้านสายอาชีพของนางนั้นวรยุทธเป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้ นางจึงพอรู้วิธีจัดการกับพิษอยู่บ้างถึงแม้มันจะใช้ระยะเวลามากหน่อยก็ตาม เวลาผ่านไปหนึ่งชั่วยามยังไม่มีวี่แววว่าเจ้าบ่าวจะเปิดประตูเข้ามา นางที่เดินลมปราณอยู่จึงลืมตาขึ้นก่อนจะถอดผ้าคลุมออกโดยไม่สนในธรรมเนียม ดวงตาสีหมึกกวาดมองไปที่อาหารมงคลที่ถูดจัดเตรียมไว้อย่างดี ขาเรียวยาวก้าวไปยังโต๊ะอาหารก่อนจะทำการตรวจสอบเอาหารเหล่านั้นด้วยความรู้เมื่อชาติก่อน

     จากจำนวนที่นางสามารถตรวจสอบได้นั้นอาหารส่วนใหญ่มีพิษ

     รอยยิ้มเบาบางปรากฏขึ้นบนใบหน้างาม ในงานมงคลระหว่างชินอ๋องและว่าที่พระชายามีการลอบวางยาพิษงั้นหรือ ดวงตาเย็นชามีประกายจิตสังหารขึ้นมา

     “อี้อวิ้นหยาง เจ้าอยากจะเล่นกับข้าหรือ?”

**เรื่องนี้ไม่ใสเท่าไหร่ นางเอกโหดมาก อย่าโดนชื่อเรื่องหลอกนะคะ555