อยู่ตรงนี้ที่เดิม - นิยาย อยู่ตรงนี้ที่เดิม : Dek-D.com - Writer
×

    อยู่ตรงนี้ที่เดิม

    ความรักไม่จำเป็นต้องครอบครอง

    ผู้เข้าชมรวม

    92

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    4

    ผู้เข้าชมรวม


    92

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  รักดราม่า
    จำนวนตอน :  0 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  25 เม.ย. 66 / 00:42 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    คนเราเกิดมาแล้วอยากทำในสิ่งที่เจารักแต่คนที่ชอบมากำหนดบทบาทชีวิตก็คือพ่อแม่มันทำให้พอรู้สึกตัวเองอีกทีก็สูญเสียจิตวิญญาณตัวเองไปตลอดชีวิต

    นี่ไงแผนที่จะไปเที่ยวตปทอ่ะ

    ก็นัดกันแล้วไง

    กับแฟนหรอ

    ก็รู้ๆกันอยู่

    ครอบรอบแบบชอบ10ปี

    มันมีแต่ครบรอบเป็นแฟนนี่เอาครบรอบแอบชอบเนี๊ยนะ

    อื้อ

    ดีชิบเลยชอบตั้งแต่ม.2เรียนที่เดียวกันอีกกว่าเขาจะยอมรับเป็นแฟนด้วยก็ตอนเรียนจบแต่งงานกันมาได้2ปีแล้วทำไมยังไม่รีบมีลูกกันอีกมีมาเปนเพื่อนลูกเพื่อนเธอได้แล้ว

    แล้วคนนี้ผู้หญิงหรือผู้ชาย สาวผมยาวเอามือจับท้องเพื่อนของเธอ

    พึ่งจะได้ไม่กี่สัปดาห์เอง

    ก็นัดมาคุยไม่ใช่เรื่องนี้

    เรื่องเธอฉันก็อยากรู้นะไปชื้อของกันก่อนไหม

    หญิงสาวผมยักหน้าให้กับคำชวนเธอไม่ได้เจอเพื่อนมานานมากเป็นเพื่อนกันตั้งแต่เด็กคุยกันยาวที่ดูสนิทที่สุดไว้ใจที่สุดแล้วในตอนนี้แฟนของเธอเป็นเพื่อนที่คณะเดียวกันที่ทะเลาะมีปากเสียงกันทุกวันใครจะไปคิดสุดท้ายดันมารักกันได้แถมมีลูกกันได้


    เสียงประตูหน้าบ้านดังขึ้น

    กลับมาแล้วจ้าเป็นเสียงของชายเสื้อดำกลับมาแล้วก็ไปเปลี่ยนชุดล้างมือล้างหน้าชายเสื้อดำเดินย่องเข้ามาที่ครัวเขาไม่ให้ภรรยารู้ตัวแต่เหมือนผิดแผนไปหน่อยเขาเลยรีบเข้าไปกอดภรรยาเข้าด้านหลัง

    เหนื่อยใช่ไหมไปอาบน้ำกินข้าวก่อนก็ได้

    คิดถึงคุณจัง

    รู้แล้วค่ะรีบไปเปลี่ยนชุดมากินข้าวเย็นกัน

    ไปเปลี่ยนให้ผมได้ไหม อาบน้ำให้ด้วยยิ่งดี

    คนดีไม่ทราบว่าคุณเป็นง่อยตั้งแต่เมื่อไหล่

    ภรรยาแกล้งพูด

    ถ้าเป็นง่อยจะให้คุณดูแลทั้งชีวิต

    ลำบาคภรรยาคุณนะเนี๊ย

    ภรรยาผมเก่งแสนดีเธอได้ยินเลยตีเข้าที่แขนที่กอดอยู่เบาหนึ่งที

    ช่างมันเถอะค่ะคุณรีบไปอาบน้ำเถอะเธอเห็นหน้าสามีทำหน้างงเธอเลยรีบบอกให้สามีรีบไปอาบน้ำแล้วมากินข้าว

    จะเล่าเรื่องนี้สามีของเธอคงมีคำถามมากมายสามีตอบตกลงก่อนจะพูดสิ่งที่ทำให้ภรรยาเขาพอรู้คสามหมายเบิ่กลั่กขึ้นมาทันที

    วันนี้ต้องทำการบ้านนะห้าเบี้ยวนะ

    รีบๆไปอาบน้ำตะผ่านไปกี่ปีก็ยังเหมือนเดิมไอคนบ้า

    ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปีเธอก็ยังคงชื่อชอบรักสามีทุกครังเธอก็ไม่รู้ว่าเพาะอะไรเหมือนกันคงจะเป็นรักแรก


    เรื่องราวมันควรจะจบอย่างนั้น

    แต่เปล่าเลย....

    คิดอะไรอยู่นะ

    คิดอะไรเรื่อยเปื่อยไม่มีอะไร

    ยังเจ็บอยู่ไหมถ้าผมจะทำอีกรอบ

    ได้สิทุกอย่างล้วนเป็นของคุณ

    เป็นอะไรหรือเปล่า

    ไม่รู้สิฉันแค่รู้สึกเศร้าๆ

    เศ้าอะไรคนดี

    ทั้งคู่ได้โอบกอดกันอย่างอ่อนโยนเป็นเหมือนวันวานตลอดมา

    ไม่ต้องเศร้านะผมอยู่ข้างๆคุณเสมอจะโอบกอดคุณแบบนี้อยู่ข้างๆเสมอ

    ฉันรักคุณนะตะรักตลอดไป


    คุณเป็นอะไรต้องเป็นอะไรแน่ๆเลย

    สามีจับมือภรรยาเข้ามาฝังจูบลงที่มือเบาๆ

    ภรรยาของเขาที่เอาแต่พูดอะไรไม่รู้ตั้งแต่เมื้อกี้ละแถมตอนนี้เธอยิ้มให้เห็นว่าเธอไม่เป็นไรพวกเราผ่านอะไรมาด้วยกันเนอะสุดท้ายก็ได้แต่งงานกันอยู่ด้วยกันชีวิตของผมคงมีแค่นี้แหละโชคดีจริงๆที่ได้รักกัน

    ก็คุณเป็นแบบนี้ไงผมถึงได้ชอบ

    แต่ฉันชอบคุณก่อนนะคุณแพ้แล้วเพพราะฉันมาก่อน

    ครับๆแพ้แล้วรอบนี้คุณขึ้นนะเมื่อกี้ผมเห็นคุณยิ้มแล้วมันไม่มีแรงแล้ว

    คะ..เดี๋ยวไหนว่าไม่มีแรงแล้วที่จัดอยู่นี่แรงอะไร

    หึน่ารักตลอดคุนภรรยาของผมเด็กโก๊ะๆที่ตามจีบผมต้อจๆตอนตั้ตหน้าตาเขาก็ไม่ได้พิเศษอะไรมากถามว่าชอบเขาตอนไหนก็คงเป็นช่วงมอปรายครับแต่สิ่งที่ยังจำมาได้ถึงทุกวันนี้ไม่มีลืม

    ดีใจที่ได้มาเจอกันนะ

    มันเป็นเพียงแค่คำสั้นๆที่เปร่งเสียงออกมาอย่างแผ่วเบาจาปากของเขาเป็นคำที่สื่อความหมายได้อย่างลึกชึ้งเหมือนเวลารอบตัวของเราหยุดหมุนย้อนวันวานให้เราได้นึกถึงหญิงชายคู่หนึ่งที่คุ้นเคยเดินสวนกันต่างเดินห่างไกลกันสุดตาก่อนที่ทั้งคู่จะหยุดหันมามองกันพบเจอแต่ความว่างเปร่า

    หนูไปแน่ๆเธอคุยโทรศัพอยู่บริเวณหน้าประตู

    อือขับรถดีๆนะลูก

    โอเครค่ะตอนเย็นเจอกันค่ะ

    แล้วสามีลูกละ

    แยกรถกันใช้ค่ะเขามาพรุ่งนี้เพราะยุ่งกับพรักงานขนส่งเนี่ยแหละ

    ไม่เห็นต้องลำบากเลยแม่บอกให้ไม่ต้องเอามาเยอะ

    เอาหน่าแม่งั้นช่วงเย็นเจอกันค่ะ

    รักลูกจร้าา

    รักแม่เหมือนกันค่ะสิ้นสุดเสียงสนทนา

    หันเข้าไปในบ้านแล้วบอกสามีเสร็จแล้วนี่ใช้รถคันเดียวกันไปด้วยกันก็ได้นะ

    คุณไปก่อนเถอะจะชื้อของฝากจังหวัดที่ขับผ่าน

    โอเครคะเธอตอบกลับพร้อมเดินเข้าไปกอดลาสามีก่อนขับรถออกไปเธอยังจำรอยยิ้มที่สามีมอบให้ตอนเขามาส่งเธอขึ้นรถที่หน้าบ้านมันเป็นความสุขเล็กๆที่แสนอบอุ่นตลอดหลายปีขอบเธอ

    เธอคงเฝ้าฝันให้ความรักของเขาเป็นแบบนี้ไปตลอดเป็นไงบ้าง

    ถึงแล้วนะรีบตามมาละ

    ผู้หญิงคนหนึ่งได้ก้มวางดอกไม้สีขาวไว้ข้างๆก้อนหินเธอนั่งลงแล้วยิ้มพรางๆแล้วพูดกระชิบหลายๆเรื่องที่เธอพูดออกมา

    อันนี้แม่ทำขอบโปรดมาให้ด้วยมากินด้วยกัน

    จำสิ่งนี้ได้ไหมดอกกุหลาบสีขาวเป็นดอกไม้ดอกแรกที่มอบให้

    ในวันนั้นคุณทำสีหน้าไม่อยากได้มันสักเท่าไหล่แต่คุณก็ยังรับไว้

    นี่ก็ผ่านมา30ปีแล้วคุณไม่ได้มานั่งกินข้าวที่เดิมด้วยเหงาหน่อยๆว่าไหม

    ความว่างเปล่าที่เธอพูดถึงยามเธอหันไปมองคนที่เดินสวนกลับไม่พบคสามงดงามยังเลือนอยู่ในความทรงจำสมัยวัยที่เราได้รู้จักกันสำหรับเธอในตอนนี้เริ่มดูมีอายุวันกลางคนแตกต่างกับเขาที่มีอายุหน้าตาเหมือนเดิมเสมอ

    ข้างบนนี้มันหนาวฉันเอาผ้าพันคอมาให้เธอได้พับผ้าพันคอไว้ข้างๆหินเพราะความทรงจำของเขาได้อยู่ที่นี่

    ในวันที่ผมไม่อยู่แล้วเธอต้องดูแลตัวเองดีดีนะเราต้องได้เจอกันแน่ไม่ต้องห่วงหรอก

    ฉันคิดถึงคุณนะแต่ดูดหมือนกับว่าโชคชะตาเล่นตลกกับพวกเธอดูดหมือนสิ่งที่ทำมาทุกสิ่งกลับแหลกสลายหายไปในวันนั้นแต่เธอกลับดีใจที่ได้กลับมาเจอกัน

    แม้ความรับของเราไม่ยั่งยืนอยากที่เธออยากให้เป็นเธอก็ยังคงยอกกับเขาตลอดฝากผ่านมันไปกับความทรงจำขอบคุณที่ได้เจอเธอไม่เคยเสียใจที่เธอยังคงรักเขา

    วันนั้นของเธอได้มาถึงเธอจะใช้เวบาในทุกๆวันให้เต็มที่เพื่อคนที่เธอรักสุดหัวใจมันคงอีกไม่รานแล้วนพคุณที่เราจะได้กลับไปเป็นเด็กแบบวันวาน

    เมื่อเวลาของโลกที่อยู่ได้ร่วงลวยผ่านไปเป็นปีๆ

    ลมหาใจเหงือกสุดท้ายได้ทำให้บรรยากาศรอบตัวของเธอกลับดับไปวูบหนึ่งก่อนจะสว่างขึ้นมาแสงสีส้มอบอุ่นลอดผ่านชายเสื้อเขามาพาให้เด็กหญิงเสื้อขาวนั่งฟุบหลับไปกับโต๊ะนักเรียนก้มหน้าขึ้นมามองบรรยากาศรอบๆความรู้สึกที่คุ้นเคยพาให้เธอลุกขึ้นไปเปิดหน้าต่างสายตามองไปเรื่อยๆเห็นว่าข้างล่างมีคนนั่งอยู่บรรยากาศรอบๆตึกยังคงเหมือนเดิมทุกอย่างมีเพื่อนสมัยเด็กเดินเข้ามาทักเธอเธอเเอบตกใจเพราะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นแต่เมื่อเธอมาถึงที่โต๊ะหินอ่อนที่ชายคนนั้นนั่งยู่เธอกลับไม่พบเขา

    เกิดอะไรขึ้น

    สายตาเหลือบช้ายขวาพยานามเดินเข้าไปถามคน

    แถวนั้นเธอรู้สึกว่ามีอะไรแปลกๆพาให้พบชายสูงไล่ไล่กันกำลังจะเดินไปข้างบนเธอจึงรีบเดินตามเข้าไป คุณค่ะหยุดก่อนค่ะฉันขอถามอะไรหน่อย

    ที่นี่ที่ไหน

    ชายหนุ่มนิ่งเงียบไม่ตอบอะไรก่อนเขาจะเลือกเดินขึ้นไปข้างบน

    มาทำอะไรที่นี่ผู้หญิงคนหนึ่งถามเธอ

    ฉันอยู่ที่ไหนยังไม่รู้เลย

    งั้นมาเดินไปด้วยกันผู้หญิงคนนั้นเสนอขึ้นมาเธอก็พยักหน้าแล้วเดินคุยกันไปเลื่อยๆเธอพากันมาถึงประตูสีขาวไม่นานประตูบานนั้นก็เปิดออกมีแสงพาให้เธอแสบตาจนต้องเอามือปิดตาได้เจอกันแล้วนะมารับแล้วไปด้วยกันเถอะเธอลืมตาขึ้นมาเห็นร่างผู้ชายคนหนึ่งด้านหลังเหมือนคนแรกที่เดินผ่านเขาพูดสิ่งนี้ออกมามันทำให้เธอรู้สึกคุ้นเคยอนากจะได้ยินมาตลอดก่อนเธอจะก้าวเข้าไปใกล้ๆคือเขาคนที่เธอเฝ้าคอยมาตลอด

    ดีใจที่ได้เจอ

    ดีใจที่ได้เจอเหมือนกันนะ

    ปะไปเดินเล่นกัน

    เธอไม่ปฏิเสธเธอคิดว่ามันเป็นการรอคอยที่คุ้มค่าเขายังเคยทำตามสิ่งที่เขาเคยบอกไม่เปลี่ยนเธอเองก็รอให้ถึงเวลานี้เช่นกันเธอยังคิดถึงแม้โลกหน้าจะเจอหรือไม่ก็ตามถึงเขาจะไม่ได้รักเธอเหมือนอย่างเคยสำหลับเธอเพียงแค่เฝ้ามองก็เปนสุขมากพอแม้สุดท้ายจะไม่ได้ครอบครองเขาก็ตามเพราะอย่างน้อยครั้งหนึ่งเราเคยได้เจอกัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น