คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1 เงาลึกลับ
ในโลกใบหนึ่ง ที่ไม่มีเหล่ามวลมนุษย์ได้มาอาศัยกัน เพราะเหล่ามวลมนุษย์ได้พากันล้มตายจนหมดโลกด้วยก๊าซชีวภาพ แต่เหล่าสัตว์ได้มีชีวิตรอดและได้มีวิวัฒนาการขึ้นมา ทำให้กลายเป็นที่อยู่ของสิ่งมีชีวิตมาอาศัยอย่างผาสุข พร้อมกับสิ่งมหัศจรรย์ของโลก “ชาร์วเอ็มเมอรัลล์” มรกรตแห่งดวงดาว ซึ่งเป็นเหตุทำให้โลกใบนี้มีการแย่งชิงมายาวนาน จากมนุษย์ที่มีไอคิว 300 ในการวางแผนยึดครองโลกเป็นของตนเอง...
เฟี๊ยด—ฟืด เสียงเครื่องบินเทอร์นาโดลำสีแดงได้บินไล่ตามยานของเอ็กซ์แมนและเหล่าหุ่นยนต์นับพัน ที่ได้บินบนอากาศเพื่อมายึดครองโลกกับแผนบงการของเขา
“ใกล้ถึงยานเอ็กซ์แมนแล้วล่ะ” เสียงกล่าวของเด็กชายจิ้งจอกสองหางได้บังคับเครื่องบินเทอร์นาโดเพื่อไปยังยานเอ็กซ์แมนไปอย่างรวดเร็ว
“นัคเคิล ชาร์วเอ็มเมอรัลล์พร้อมแล้วน่ะ” เสียงกล่าวของชายหนุ่มเม่นสีฟ้าวัย 15 สวมรองเท้าผ้าใบสีแดงและติดล็อกเก็ตสีทอง ได้ยืนบนปีกของเครื่องบินเทอร์นาโดพร้อมกับสีหน้าด้วยความเพียบพร้อมที่จะเข้าสู่การผจญภัยเสี่ยงอันตรายครั้งนี้
“พร้อมแล้ว นายนี่จะลุยแปลงกายด้วยชาร์วเอ็มเมอรัลล์ตอนนี้ เลยเหรอ” เสียงกล่าวตอบรับของนัคเคิล ชายหนุ่มเจ้าตุ่นสีแดงที่อายุมากกว่าหนุ่มเม่นสีฟ้าสัก 2 ปีกว่าๆ พร้อมกับเหล่าชาร์วเอ็มเมอรัลล์ มรกรตดวงดาว ซึ่งพวกมันมี 7 สี 7 เม็ด ในกำมือของเขาก่อนที่หนุ่มเม่นแสยะยิ้มออกมา
“ก็แหมอยู่แล้ว”
และแล้วเอ็กซ์แมนได้ขี่ยานส่วนตัวเขาพร้อมกับเหล่าหุ่นยนต์นับพัน ได้หันหน้ามองที่ได้ยินเสียงเครื่องบินเทอร์นาโดกำลังตามมา ก่อนที่ชายหนุ่มเม่นสีฟ้าได้กำหมัดแน่นอย่างเพียบพร้อม ดวงตาสีเขียวของเขาจ้องมองด้วยความท้าทายที่จะเสี่ยงอันตรายครั้งนี้
“เอ็กซ์แมน ชั้นมาแล้วน่ะ เตรียมตัวเล่นเกมส์กันได้เลย” เขากล่าวก่อนที่เขาได้โดดลงจากเครื่องบินเทอร์นาโดทันที
ร่างเม่นสีฟ้าได้ม้วนตัวกลายเป็นลูกบอลด้วยความเร็ว หรือจะเรียกว่า สปินแดท ก่อนที่เหล่าชาร์วเอ็มเมอรัลล์ทั้ง 7 ได้รวบรวมอยู่ในร่าง แสงสว่างสีทองอร่ามเปล่งประกายเดียวกับทองคำ ก่อนที่เขาได้แปลงกายเป็น ซูเปอร์โซนิค เม่นสีทองที่มีชีวิตอมตะ
เหล่าหุ่นยนต์นับหลายพันตัวได้เข้ามาโจมตีโซนิคทันที แต่ความเร็วของซูเปอร์โซนิคนั้น เหล่าหุ่นยนต์ไม่สามารถกำจัดเม่นตัวนี้ได้เลย เขาเหาะเหินบนอากาศปราบหุ่นยนต์ไปอย่างรวดเร็ว นัคเคิลก็ไม่ยอมแพ้ เขาได้ใช้กำหมัดที่หนักแน่นทุ่มใส่หุ่นยนต์ไปอย่างง่ายดาย
ซูเปอร์โซนิคได้ลงไปในยานของเอ็กซ์แมนก่อนที่ร่างเขาได้กลายเป็นเม่นสีฟ้าธรรมดา พร้อมกับสีหน้าเห่ยออกมาด้วยความอดสนุกในการใช้ชาร์วเอ็มเมอรัลล์ จนเหล่าหุ่นยนต์ได้วิ่งมารุมโจมตีเขาไปอย่างรวดเร็ว
"เฮ้อ อะไรกัน ใช้วงแหวนแล้วเหรอเนี่ย อดสนุกเลย" เขากล่าวก่อนที่เขาได้วิ่งด้วยเท้าความเร็วของเขาปราบหุ่นยนต์พังไปอย่างง่ายดาย ความเร็วของเขาได้วิ่งทำลายหุ่นยนต์จนพังไปอย่างง่ายดาย ก่อนที่เด็กชายจิ้งจอกได้ขับเครื่องบินลงที่ได้เห็นหนุ่มเม่นสีฟ้าได้ต่อสู้กับหุ่นยนต์นั้น เขาได้เปิดเครื่องมือสื่อสารจากนาฬิกาข้อมือของเขาได้ติดต่อ
"เทลส์ พลาวเวอร์! ได้เห็นนายแล้ว รับวงแหวนเพิ่มไหมโซนิค ทราบแล้วเปลี่ยน" เขาติดต่อสื่อสารก่อนที่โซนิคได้ตอบกลับจากนาฬิกาข้อมือ
"ขอบใจน่ะเทลส์ เอาสะ 200 วงแหวนเลยน่ะ เมื่อกี้ใช้ไป 50 วงแล้ว มันหมดเร็วไป ทราบแล้วเปลี่ยน" เขากล่าวก่อนที่เทลส์ได้ปล่อยวงแหวนลงจากเครื่องบิน
โซนิควิ่งด้วยความเร็วก่อนที่เขาได้รับวงแหวนจากเทลส์ได้ทันเวลาพอดี แต่ทว่ามีหุ่นยนต์ตัวขนาดมหึมา 2 ตัวได้เข้ามาโจมตี และจับร่างเขาอย่างแน่นกุม เขาไม่สามารถเอาตัวออกจากมือหุ่นยนต์ได้เลย ก่อนที่กล้องวิดีโอสื่อสารของเอ็กซ์แมนได้ฉายออกมา
“ฮ่าๆๆๆๆๆ ว่าไงเพื่อนเก่า โดนหุ่นยนต์ของชั้นจับได้รู้สึกยังไงบ้างล่ะ”
“ฝีมือพัฒนาดีขึ้นนี่เอ็กซ์แมน แต่ไม่จบแค่นี้หรอก” เขากล่าวก่อนที่เหล่าชาร์วเอ็มเมอรัลล์ทั้ง 7 ได้ออกจากร่างเขาก่อนที่เหล่าชาร์วเอ็มเมอรัลล์ได้เข้าร่างเขาแปลงกายเป็น “ซูเปอร์โซนิค” เม่นสีทอง ก่อนที่หุ่นยนต์ตัวนั้นระเบิดขึ้นมา
ซูเปอร์โซนิคได้เหาะเหินบนอากาศได้ทะลุผ่านร่างหุ่นยนต์ที่อันแข็งแกร่งพังไปอย่างง่ายดาย จนนัคเคิลได้เห็นของโซนิคใช้ชาร์วเอ็มเมอรัลล์ก่อนที่แสยะยิ้มออกมาด้วยความหมั่นไส้
“ขี้โกงอีกแล้ว เจ้าโซนิคเอ๊ย” เขาได้บ่นพึมพำก่อนที่เขาได้ใช้กำหมัดของเขามาทุ่มหุ่นยนต์จนพังยับเยิน
ส่วนเอ็กซ์แมนได้ขับยานส่วนตัวหลบซ่อนตัวก่อนที่เขาได้เข้าไปยังห้องแล็ปของตน เขาได้กดแป้นพิมพ์คอมพิวเตอร์เพื่อปล่อยอาวุธลับชนิดหนึ่งก่อนที่เหล่าหุ่นยนต์พังขนาดมหึมาได้ทะลุเข้าห้องแล็ปของเอ็กซ์แมน ชนกับคอมพิวเตอร์พังไปอย่างรวดเร็วด้วยสายตาความล้มเหลวแผนการของเขา
“ไม่น่ะ คอมพิวเตอร์ของช้านนนนนน”
ซูเปอร์โซนิคได้เหาะเหินบนอากาศเข้ามาหาเอ็กซ์แมน ก่อนที่เขาได้ลอยลงพื้นแล้วก้าวเดินไปอย่างช้าๆ เอ็กซ์แมนได้หวาดกลัวก่อนที่เขาได้คลานหลีกหนี พร้อมพนมมือคุกเข่าขอร้องอ้อนวรชีวิต
“โซนิค ได้โปรด อย่าฆ่าชั้นเลยน่ะ ชั้นยอมแล้ว”
“ชั้นไม่ฆ่านายหรอก แต่ชั้นอยากทำลายแผนบงการของนายมากกว่า” เขากล่าวก่อนที่เขาได้ทำลายเครื่องมือของเอ็กซ์แมนที่สร้างขึ้นมาจนพังยับเยิน ไม่เหลือชิ้นส่วนแม้ชิ้นเดียว พร้อมกับสีหน้าของเอ็กซ์แมนได้เอื้อมมือทั้งสองจับศรีษะตนเองด้วยความเคร่งเครียด จนเขาได้เหาะเหินบนอากาศออกจากห้องแล็ปเอ็กซ์แมนไปอย่างรวดเร็ว
“ถึงเวลาชั้นจะเอาจริงมั้งแล้วล่ะ เจ้าโซนิค”
ซึ่งภายนอกยานเอ็กซ์แมนนั้น เหล่าหุ่นยนต์ได้พังยับเยินหมดจนไม่เหลือสักชิ้นส่วนที่จะกลับมาปรับปรุงได้ นัคเคิลและ เทลส์ได้ยืนรอโซนิค เพื่อกลับโลกในการทำธารกิจสำเร็จลุล่วง แต่ทว่าเอ็กซ์แมนปรากฏด้วยยานส่วนตัวของเขาพร้อมกับเครื่องมือเทคโนลียีที่เขาสร้างขึ้นมา ก่อนที่โซนิคได้หันหน้าด้วยแสยะยิ้มออกมา
"โอ้ เล่นไม่รู้จักเลิกสักที เดี๋ยวจัดให้" เขากล่าวก่อนที่เขาได้เหาะเหินด้วยความเร็วเพื่อหยุดเอ็กซ์แมนทันที
แต่ทันใดนั้นมีแสงสีม่วงดำที่มีความเร็วอย่างมหาศาลได้พุ่งทะลุร่างโซนิคไปอย่างรวดเร็ว จนร่างเขาหยุดนิ่ง ก่อนที่มือของเขาได้กำหมัดอย่างแน่นเพื่อที่จะทำลายเครื่องมือของเอ็กซ์แมนอย่างเฉียดฉิว เขาได้เอื้อมมือข้างซ้ายจับขั้วหัวใจของเขาก่อนที่เหล่าชาร์วเอ็มเมอรัลล์ทั้ง 7 ได้ออกจากร่างของเขา กระจายแยกออกจากกัน กลายเป็นร่างเม่นสีฟ้าที่ได้ตกลงจากฟ้า....
"โซนิค ไม่น่ะ ชั้นจะไปช่วยแล้ว" เอ็กซ์แมนกล่าวก่อนที่เขาได้รีบบังคับยานของตนเองลงมาช่วยรับโซนิคได้ทันเวลาก่อนที่เขาได้วางร่างเขาลงยาน นัคเคิลและเทลส์ได้รีบวิ่งมาหาโซนิคทันทีพร้อมกับสีหน้าด้วยความตกใจ
"เป็นไงมั้ง..."
และแล้วเทลส์และนัคเคิลรีบวิ่งเข้าไปดูอาการของโซนิค ซึ่งเขาได้นอนร่างทรุดบาดเจ็บสาหัสมาก ร่างกายไม่มีบาดแผลโดนบาดเจ็บอะไรแม้แต่น้อย แต่มีเลือดไหลออกจากปากของเขาอย่างสาหัส
"ย..ยัง..ห...ไหว...อยู่...ไม่..ต้องเป็นห่วง..ชั้นหรอก..."
"เอ็กซ์แมน แกทำอะไรเขาห๊ะ" นัคเคิลกล่าวด้วยความโมโหก่อนที่เขาได้ลุกขึ้นแต่ทว่าได้เอื้อมมือของเขาจับมือนัคเคิลไว้ให้ระงับความโกรธ
"เอ็กซ์แมน...ไม่..ผิด..หรอก แค๊กๆๆ"
"ต้องรีบไปรักษาแล้วล่ะ และเมื่อกี้พลังอะไรน่ะนั่น"
[???] ฮ่าๆๆๆๆๆ เสียงหัวเราะของเงาลึกลับจากบนก้อนเมฆาสีดำอันมืดคลื้มกำลังคุกคามเข้ามา ก่อนที่เทลส์ นัคเคิลและเอ็กซ์แมนได้ลุกขึ้นที่ได้ยินเสียงหัวเราะของเงาลึกลับผู้นี้
"ฝีมือแกเองเหรอ"
[???] ฮ่าๆๆๆๆ สะใจจริงๆ ที่มีเม่นจะปราบชั้นได้ ต้องตายสะก่อน...
"ยังหรอกน่า" โซนิคตอบด้วยความท้าทายขึ้นมา
และแล้วโซนิคเอื้อมมือพยุงร่างตนเองขณะร่างกายสาหัส ก่อนที่เขาได้ลุกขึ้นยืนแล้วก้าวเดินไปหาเงาลึกลับผู้นั้นไปอย่างช้าๆ ร่างเซไปเซมาด้วยสีหน้าความโกรธของเขา
"แกมา...แบบนี้ ไม่สมศักดิ์ศรีเลยน่ะ ไอ้ปีศาจเงามืด"
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
To be continue….
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
***ต่อไปโซนิคจะต่อสู้กับเงาลึกลับแล้วน่ะค่ะ
เพิ่มแต่งมาแนวแอ๊กชั่นมา อาจจะไม่ค่อยสนุกเท่าไหร่ แต่ก็พยามยามจะแต่งใหดีขึ้นต่อไปค่ะ
ความคิดเห็น