คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : สามต่อหนึ่ง (2)
“ปิไฟหน่อยไ้ไหมะ” าน์พิายับัวอย่าอึอั สายาอเาทำให้เธอประหม่า ไหนะไฟที่สว่า้านแทบะเห็นไปทุอทุมุมนี่อี ำเือนอเพื่อนยัวนเวียนอยู่ในหัว เธอห้ามเอาใลไปเล่นเมนี้ และนี่็เป็นเพียวามสัมพันธ์ทาร่าาย ใ่ว่าะไม่เยมีวามสัมพันธ์ันมา่อน ็แ่ย้อนวามหลันิ ๆ หน่อย ๆ ให้เาหลเธอนหัวปัหัวปำ ทำให้เาเ็บมา ๆ เมื่อเธอไม่แยแสเาเหมือนที่ายหนุ่มเยทำับเธอในวันนั้น
หิสาวไม่รู้ัวเลยว่าำลัพยายามหลอัวเออย่าน่าเวทนา
พร้อมหัวเราะเบา ๆ แล้วามใเธอ เอื้อมไปปิไฟลาห้อ “อเปิหัวเียเอาไว้นะ ผมอยาเห็นหน้าิ๊อนเสร็ั ๆ”
พร้อมเยบอเธอว่าวินาทีที่เาทำให้เธอไปถึุสูสุ เาะรู้สึเหมือนอนเะบอลเ้าประูแล้วเอาัยนะมาให้ทีมไ้ และแทบทุรั้เา็อบทำให้ัวเอำัยนะหลาย ๆ รั้่อนะยอมปลปล่อย เป็นารทรมานที่แสนหวานแ่็ทำให้เหน็เหนื่อยนสิ้นแรไ้เสมอ
“เบาหน่อยนะะ” าน์พิาเือนนที่ทำท่าระเหี้ยนระหือรืออยาะสัมผัสัยนะที่ว่านั่นเ็มที ำไ้ว่าเาแรเยอะนาไหน และเาไม่อบออมแร
“ผมเยรุนแรับิ๊เหรอ” ายหนุ่มถามหน้าื่อ าน์พิา้อนนที่เริ่มปลระุมาเยีนัวเอนาแทบลับ เาหัวเราะแล้ว้มลมาหอมแ้มเธอแร ๆ อย่ามันเี้ยว “็ิ๊อบ ิ๊บอให้เอาแร ๆ ผม็แ่ามใ”
“แล้วอนิ๊บอให้พอ ทำไมไม่เห็นามใบ้า”
“็้อผลัันามใไหมล่ะ อนิ๊บอว่าพอ ผมยัไม่อยาพอ ิ๊็ามใผมบ้าสิ”
“พูับุพร้อม ิ๊มีแ่เสียเปรียบ”
“ืนนี้ผมะไม่ให้ิ๊เสียเปรียบเลย ผมะให้ิ๊มีแ่ไ้ับไ้” พร้อมพูเสียทุ้ม่ำ สลัาเยีนออไปอย่ารวเร็ว แล้วทาบายลมาบเบียับร่าายนุ่มนวลบอบบาอหิสาว
“สวยัเลยิ๊ โรน่า…” ายหนุ่มพึมพำถ้อยำหยาบโลนะระมูบแผ่ว ๆ ไปามผิวเนื้อเปลือยเปล่า าน์พิารู้สึไ้ว่าร่าายอุ่น่านึ้นมา้วยำพูและริมฝีปาร้อน ๆ อเา
“อย่า…” หิสาวปรามเสียแผ่วหวิวเมื่อรู้สึเ็บาฟันมที่บเบา ๆ รลำอ
“อืม…” พร้อมอบรับ้วยน้ำเสียหุหิเล็น้อยที่ไม่สามารถทำอะไรไ้อย่าใ เพราะ้อถนอมผิวาว ๆ ให้ถ่ายาน่อไ้ในวันพรุ่นี้ ึเอาอารม์มาระบายับทรวออิ่มที่ปลายยอผลิพุ่ึ้นมาท้าทายเาแทน
“ุพร้อม!” าน์พิาผวาแล้วิเล็บลับบ่าอเาเมื่อรู้สึเ็บแปลบที่ยออ เพราะเาบมันแร ๆ อย่ามันเี้ยว
“ไม่ไหวเหรอ” เาถามโยยัไม่ยอมผละริมฝีปาและมูที่ลอเลียอยู่ับเนินอนุ่ม
“เ็บ” าน์พิาทำเสียอออ้อนปนสะอื้นออไปโยไม่รู้ัว เธอไม่ไ้สัมผัสวามรู้สึเหล่านี้มานาน นาน…เท่าเวลาที่พร้อมาไป
“อโทษ ็ิ๊น่าั น่าฟัไปทั้เนื้อทั้ัว” พร้อมเอ่ยำอโทษ้วยน้ำเสียไม่รู้สึผิ ่อนะลาไล้ปลายลิ้นไปมา แล้วูุนยอออเธอเ้าไปในโพรปาลึ้า ๆ ราวะปลอบใ ทรวออี้าถูเายำพร้อมับบปลายนิ้วโป้หนั ๆ ที่ยอทรว หิสาวเปลี่ยนาเสียแสวามเ็บปวเป็นเสียรวแผ่ว ทำให้พร้อมย่ามใ ยิ่วัปลายลิ้นเร็วึ้นอี ปรนเปรอให้เธอหลุเสียราหวานออมาอย่าลั้นไม่ไหว
ายหนุ่มผละาทรวอสล้าทั้สอ้าอเธอ้วยท่าทาอาวร์ ่อนะเลื่อนใบหน้าล่ำไปนถึหน้าท้อ ูบเล้าอยู่รนั้นรู่หนึ่แล้วไป่อ าน์พิาัริมฝีปาลั้นเสียอุทาน รู้ทั้รู้ว่าเาะทำอะไร่อไป แม้อยาะัืนหาแ้า่าไม่เป็นใเอาเสียเลย มันอ่อนระทวยนถูเาับไปวาบนบ่าไ้อย่า่ายาย แล้วริมฝีปาร้อน ๆ ็ูบลรึ่ลาาย หิสาวสะุ้น้อย ๆ มือที่สอเ้าไปในเรือนผมสั้นสะอาอเาออแรผลัอย่าไร้ประโยน์ ลิ้นอเาวัเลีย้า ๆ ทว่าหนัแน่น ไหนะแรูเบา ๆ ที่เารู้ว่าะทำให้เธอพ่ายแพ้ไ้ทุรั้
าน์พิาไ้แ่แหนหน้าแอ่นายอย่า่วยเหลือัวเอไม่ไ้ ้นาถูเาล็อเอาไว้แน่น ลิ้นและริมฝีปาอเาทำานอย่า่ำอราวับำไ้ทุอูเนื้ออเธอ ว่ามันะอบสนอเาอย่าไรไ้บ้า ทุวามทรำแสนหวานระหว่าันเหมือนไม่เยมี่อว่าสอปีนั้น หิสาวรู้ัวว่าำลัุ่ม่ำนเปียปอนไปหม แ่ลับวบุมอะไรไม่ไ้เลย ไ้ยินเสียราในลำออย่าพึพอใาเา สลับับเสียลิ้นระทบเนื้ออ่อน ๆ เป็นัหวะเียวับที่เาวัเลียเนิบนาบ และเสียราน่าอายอัวเอที่พยายามลั้นเอาไว้อย่าสุวามสามารถ หา็ยัเล็ลอออไปให้นที่ำลัปรนเปรอเธอย่ามใและเร่ปลายลิ้นให้ละเลเร็วึ้นอี
“ุพร้อม...” หิสาวเรียื่อเา้วยเสียที่ไม่รู้ัวเลยว่ายั่วยวนายหนุ่มไ้ร้ายานาไหน มันเ็มไป้วยอารม์วาบหวามระนอ้อนวอน ร่าายสาวเร็เม็ สะโพยลอยแอ่นายเ้าหาเาโยไม่รู้ัว พร้อมสะบัลิ้นเร็วึ้นและหนัึ้น ส่เธอไปสูุ่สูสุอย่ารวเร็วและสมบูร์แบบ ่อนะประบปาูลืนเธออีรั้นหิสาวิ้นเร่า
เมื่อเาหยัายึ้นมานัุ่เ่าร่อมเธออีรั้ าน์พิา็ไ้แ่นอนหอบาปรือ ้อมอใบหน้าหล่อเหลาที่มีเหื่อผุึมบา ๆ ายหนุ่มใ้หลัมือปาเ็ริมฝีปา แลบลิ้นเลียปาอีรั้ราวับิในไม่อยาหยุ เา้มลมาูบเธอเบา ๆ ่อนะุหน้าเ้าับออเธอแล้วหายใลึยาวราวับพยายามระับอารม์
“หนึ่่อศูนย์” พร้อมประาศแ้ม้วยน้ำเสียุนปนเ็ี่ ท่าทาระหยิ่มอเาทำให้เธออหมั่นไส้ไม่ไ้ แ่็ไม่มีแระ้านอะไร ึไ้แ่รั้เาเ้ามาูบแล้วัริมฝีปาที่ยัยยิ้มสมใ พร้อมูบอบ้วยอารม์ุรุ่นที่ยัไม่ถูปลปล่อย ันั้นพอูบไ้ไม่นานมือเา็เริ่มไ่เปะปะไปทั่วร่าายอเธออีรั้
“อใส่เลยไ้ไหม ไม่ไหว” พร้อมเป่าปาแล้วสูลมหายใลอไรฟัน ระิบอ้วยน้ำเสียแหบพร่า
ความคิดเห็น