คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : หัวใจสลาย (1)
พริบาเียว็ผ่านมาถึ่วสอบลาภา ทุน่าื่นเ้นเพราะเป็นารสอบรั้แรในรั้วมหาวิทยาลัย เนรนมีทั้เอสารารเรียนอาารย์ที่อาารย์แในาบ เนื้อหาเพิ่มเิมเ้าไปเล็น้อย สมุเลเอร์ที่แทบทุำพูออาารย์ และอร์โน้ที่แ่ละวันเธอะเรียบเรียสรุปเนื้อหาสำัที่ไ้เรียนในวันนั้นอีรั้ามวามเ้าใอัวเอ
หิสาวทำแบบนี้ั้แ่วันแรที่เรียนนิเป็นนิสัย ระาษที่เ็มไป้วยลายมือเป็นระเบียบเียน้วยปาาหลา ๆ สี บาส่วนมีรูปวาให้เ้าใไ้่ายึ้น และแบ่ปันให้เพื่อนสนิทอย่ายอยาหยีและอีสามสาวร่วมะที่อยู่หอเียวันไ้อ่านทบทวน้วยัน่อนสอบในวันพรุ่นี้
ะแนนสอบลาภาออมาเป็นไปามที่เนรนา ้วยวามทุ่มเทที่เธอทำไป ผลอบแทนย่อมไม่ทำให้ผิหวั เพราะเธอไ้ะแนนเป็นอันับหนึ่เือบทุวิา มีบาวิาลมาเป็นที่สอที่สามบ้า แ่ยัเาะลุ่มอันับ้น ๆ อภาวิา ส่วนยอยาหยีเาะอยู่แถว่าลา่อนมาทาบน ไม่เหมือนับภัทรที่รั้ท้ายลุ่มนา่าเลี่ยอะแทบะทุวิา
“พ่อู่าเละแน่เลย ใระไปรู้ว่ามันะยานานี้วะ อนูอยู่ ม.ปลาย ไม่เยอ่านหนัสือสอบ็ยัสอบไ้เลย เฮ้อ...” ายหนุ่มบ่นระปอระแปับศิวะเพื่อนสนิท
“มึิไ้ไว่าไม่อ่านหนัสือ็ะสอบไ้ มึไปอยู่ในทุ่ลาเวนเอร์ไหนมา นี่มหาวิทยาลัยโว้ย ไม่ใ่โรเรียนมัธยม ถ้ามึะไฟ์มึ้อยันแล้วแหละ มึไม่ให้เนเน่ิวอะ เนเน่ไ้ท็อปลาสเือบทุวิาเลย ูู ๆ เา็สน ๆ มึอยู่นา” เพื่อนสนิท่าไป แนะนำไป บท้าย้วยแวอีนิ
“เฮ้ย! ิอะไรอมึ เป็นเพื่อนันเย ๆ โว้ย แ่เรื่อิวนี่็น่าสน ไม่ั้นเทอมนีู้ไม่รอแน่เลยว่ะ” ายหนุ่มพูพลาถอนหายใอย่าลัลุ้ม
“เนเน่” ภัทรึ่เินึ่วิ่ามเนรนมาทันแถว ๆ โรอาหาร เาหยุหอบน้อย ๆ ะที่เธอหันมาามเสียเรียแล้วเลิิ้วอย่าแปลใ ในวาายแววยินีา ๆ
“เน่เห็นะแนนสอบเรายั” ายหนุ่มยิ้มเิน ๆ ให้เพื่อนสาว
“เห็นแล้ว ภัทรทำยัไมันถึไ้่ำนานั้นน่ะ เน่หลับาทำยัไ้มาว่าภัทรเลย” หิสาวพูปนหัวเราะ อแวเาไม่ไ้ ็ูหน้าหอย ๆ อเาสิ มันน่าแล้น้อยอยู่เมื่อไร
“โธ่ อย่า้ำเิมันเลย เราสำนึผิแล้ว ที่มาหานี่มีเรื่อะรบวนหน่อย อนสอบปลายภา เน่่วยิวให้เราบ้าไ้หรือเปล่า ไม่ั้นเทอมนี้เราิเอฟระนาวแน่ ๆ” ายหนุ่มอร้อ
“ไ้สิ เี๋ยวภัทรเอาเลเอร์ับอร์โน้เราไปถ่ายเอสารแล้วไปอ่านทบทวนหน่อยนะ เพราะถ้าอเ่าไม่เ้าใ อใหม่็ะามไม่ทัน ออยู่ที่หอ เี๋ยวิน้าวเสร็ภัทรามไปเอาที่หอเราิ”
“โอเ ั้นเราไปิน้าว้วยเลยีว่า อบในะเน่” ภัทรถอนหายใ้วยวามโล่อ มอเพื่อนร่วมะ้วยวามอบุ เธอเพียยิ้มรับแล้วเินนำไปทาโรอาหาร
ยอยาหยีที่นั่อโ๊ะรออยู่ที่โรอาหารมอทั้สอนสลับันไปมา แววาเหมือนะถามว่ามา้วยันไ้อย่าไร
“เี๋ยวภัทระามไปเอาเลเอร์เ่าที่หอ เลยมาิน้าว้วยัน อนสอบปลายภาะ่วยิวให้ภัทรเาน่ะ” เนรนอธิบายเสียเรียบ พยายามทำหน้านิ่ ๆ แ่แอบยิบาให้เพื่อนอย่าเผยพิรุธว่าเธอแอบอบภัทร ไม่ไ้บริสุทธิ์ใในาร่วยเาิวหนัสือสัเท่าไร
“อ้อ นั่สิ เราเินไปเอา้าวแป๊บนึ สั่ป้าไว้แล้ว” ยอยาหยี็รับรู้ไ้ถึสัาอเพื่อนทันที รีบอัว่อนที่ะลั้นยิ้มไม่ไหว
“เน่็ไปื้อ้าว่อนเถอะ เี๋ยวเราเฝ้าโ๊ะให้เอ รอยาหยีลับมาเี๋ยวเรา่อยไปื้อ” ายหนุ่มแสน้ำใ เนรนึพยัหน้าหน้ารับ ่อนะวาระเป๋าสะพายบนเ้าอี้แล้วเินามยอยาหยีไป่อิวื้ออาหาร
“ยัไ ๆ” ยอยาหยีใ้ศอถอเพื่อนเบา ๆ ระิบถามพร้อมรอยยิ้มรู้ทัน
“็ไม่ยัไ นี่ันไม่ไ้ทำอะไรเลยนะ ภัทรมาหาเอ” เนรนระิบอบ พร้อมับยัไหล่และแบมืออย่าน่าหมั่นไส้ นถามไ้แ่หัวเราะแล้วเินไปรับอาหารอัวเอ ปล่อยให้เพื่อนใ้แผนเ็เรียนล่อลวผู้ายไปามสบาย
หลัาวันนั้น ทุเย็นเนรนะเอาเลเอร์ที่เธอในห้อเรียนไปถ่ายเอสารให้ภัทรทุวัน และทุอาทิย์็ะรวบรวมอร์โน้ให้เาเอาไปทบทวน เย็นนี้็เ่นัน หลัาถ่ายเอสารที่ใ้ะเสร็ เธอ็เินเอาไปให้ายหนุ่มที่สนามฟุบอลอย่าเย
แ่วันนี้ไม่เหมือนเิม เพราะที่้าสนามบอลมีหิสาวหน้าาสวยหวาน รูปร่าสูโปร่ ใสุ่นัศึษาอมหาวิทยาลัยอื่นนั่อยู่ับภัทรที่ำลัยืนเยหน้าถือวน้ำระเ้าปา
ความคิดเห็น