วัน(ห)วาน มีอีบุ๊กแล้วนะคะ

Puppy Love ตามความรู้สึกของคนทั่วไปคงจะแปลได้ว่ารักวัยหวานที่ไม่ได้จริงจังนัก 

ความรู้สึกฟิน ๆ ฟุ้ง ๆ ที่หลายคนคงเคยประสบพบเจอเมื่อครั้งที่เรายังเป็นเด็กวัยรุ่น 

อาจจะเป็นรุ่นพี่คนนั้นที่มายืนเข้าแถวคนสุดท้ายของชั้น ม.หก เป็นประจำ 

หรืออาจารย์ฝึกสอนวิชาพละสุดหล่อที่มีรอยยิ้มตรึงใจ

หรือบางที...อาจจะเป็นใครสักคนที่บ้านอยู่ตรงข้ามกัน

พิมพ์อัปสรก็เคยมี Puppy Love กับเขาเหมือนกัน 

เขาคนนั้นคือพี่ชายบ้านตรงข้ามที่เจอกันแทบทุกวัน 

เพราะว่าเขาเป็นเด็กร้านเช่าการ์ตูนที่เธอเป็นสมาชิกและแวะเวียนไปใช้บริการจนกลายเป็นกิจวัตรประจำวันไปแล้ว

เขาเรียนมหาวิทยาลัยในขณะที่เธอเพิ่งขึ้นชั้น ม.หนึ่ง 

แล้ววันหนึ่งเมื่อเขาเรียนจบก็หายไปจากชีวิตของเธอโดยไม่มีแม้แต่คำบอกลา 

คำสารภาพรักที่ไม่กล้าพูดออกไปในที่สุดก็ไม่เคยได้บอกอีกเลย

ความรักครั้งแรกจบลงในฤดูร้อนปีนั้น 

พิมพ์อัปสรเติบโตขึ้นและไม่ได้นึกถึงพี่ชายบ้านตรงข้ามอีก

จนกระทั่งวันที่เธอได้เจอเขาในบริษัทที่เธอมาสัมภาษณ์งาน 

ความทรงจำครั้งเก่าแจ่มชัดขึ้นมาราวกับว่ามันไม่เคยหายไป 

เพียงเก็บในกล่องไม้ใบเก่าใส่กุญแจแน่นหนา 

รอวันที่จะมีใครหยิบลูกกุญแจเก่าคร่ำคร่าขึ้นมาไขเปิดมันอีกครั้ง

ผมคลับคล้ายคลับคลาว่าเคยรู้จักผู้หญิงคนนี้มาก่อน 

และเมื่อเธอแนะนำชื่อตัวเองด้วยใบหน้ายิ้มแย้มผมจึงนึกออกว่าเธอคือสาวน้อยบ้านตรงข้ามที่เทียววิ่งข้ามถนนมาเช่าหนังสือจากผมเป็นประจำ เธอโตขึ้นมาก 

คงพอ ๆ กับที่ผมก็แก่ขึ้นทุกวัน

ผ่านมาสิบกว่าปี 

เด็กผู้หญิงผอมเก้งก้างตัดผมสั้นเสมอติ่งหู 

กลายเป็นหญิงสาวหน้าตาน่ารักที่เก่งกาจในหน้าที่การงานอย่างหาตัวจับยาก

และผมอยากได้เธอ!

อย่าคิดลึก ผมแค่อยากได้เธอมาเป็นลูกน้องในแผนก 

แค่นั้นจริง ๆ นะ ไม่ได้คิดอะไรเกินเลยกับเธอสักนิด

อะไรนะ ไม่เชื่อผมเหรอ...