NC

คำเตือนเนื้อหา

เนื้อหาของเรื่องนี้อาจมีฉากหรือคำบรรยายที่ไม่เหมาะสม

  • มีการบรรยายฉากกิจกรรมทางเพศ

เยาวชนที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี ควรใช้วิจารณญานในการอ่าน

กดยอมรับเพื่อเข้าสู่เนื้อหา หรือ อ่านเงื่อนไขเพิ่มเติม
ปิด
ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    คุณอาที่รักของปีศาจน้อย

    ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 4

    • อัปเดตล่าสุด 8 ม.ค. 66


    “พวกแกปล่อยให้เธอเข้ามาได้ยังไง ฉันเคยสั่งห้ามแล้วน่ะ”เชษฐ์เดินลงมาคุยกับบอดี้การ์ดที่ดูแลหน้าบ้านคนพวกนี้จะไม่ได้รับอนุญาตให้เข้ามาในพื้นที่ของเขานอกจากคนสนิท

    “ขอโทษครับคุณเชษฐ์ เธอบอกว่าคุณอนุญาตให้เข้ามาได้เพราะอีกไม่นานเธอจะมาเป็นนายหญิงของที่นี่”ชายหนุ่มกลัวสายตาที่จองมองมาของเจ้านายเมื่อได้ยินคำว่านายหญิง

    “ฉันไม่เคยบอกนะว่าจะเอาเธอมาเป็นนายหญิงของที่นี่และจะไม่มีวันเป็น”

    “ครับ”

    “เข้าใจแล้วก็ออกไป อย่าให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีก”

    “ครับ”

    เมื่อพูดคุยเสร็จเชษฐ์ก็กลับขึ้นไปยังห้องทำงานจัดการงานที่เกี่ยวข้องกับสลิณาเพราะเธอหมดประโยชน์แล้ว ถ้าเธอไม่เข้ามาวุ่นวายกับเขามากจนเกินไปเธออาจได้เป็นนักแสดงที่มีชื่อเสียงอีกปี

    “ภัทรจัดการถอดงานสลิณาออกจากบริษัทให้หมด”เชษฐ์โทรหาเลขาคนสนิท

    “ทำไมครับเจ้านาย”

    “เธอละเมิดกฎของฉัน ทำหน้าที่เกิดขอบเขตหวังสูงจะมาเป็นเมียฉัน”

    “อ่า เข้าใจแล้วครับผมจะรีบจัดการให้”ภัทรไม่ได้แปลกใจอะไรมากเพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่พวกหญิงที่เจ้านายคบหลอก ๆบังหน้าเพื่อหลอกเหล่าผู้อาวุโสในตระกูลเท่านั้น

    “อืม ขอบใจมากแล้วก็ไม่ต้องหาผู้หญิงคนใหม่มาแล้วนะ”

    “ครับ?”

    “ฉันมีคนที่ฉันรักแล้ว และจะเปิดตัวในงานเลี้ยงครบรอบห้าปีบริษัท ฝากนายจัดการงานให้ออกมาดีด้วย”

    “ได้ครับเจ้านาย ว่าแต่ใครหรือครับคนรักของคุณ”

    “คนที่นายรู้จักดี เอาไว้นายค่อยรู้ทีหลังจัดการให้รีบร้อยช่วงนี้ถ้าไม่มีงานเร่งด่วนอะไรฉันไม่เข้าบริษัทสักพักนะ”

    “ได้ครับ”

    หลังจากวางสายเลขาคนสนิทไปแล้วเชษฐ์ก็จัดการงานที่ค้างไว้จนเสร็จก็ส่งไปให้เลขาทันที พอมองเวลาอีกทีก็เห็นว่าเย็นแล้วจึงลงทำอาหารเย็น

    “อือคุณอา”ผมลงมาชั้นล่างก็เห็นคุณอากำลังทำอาหารเย็นอยู่ในครัว”

    “อ่าวตื่นแล้วหรือค่ะ”

    “ครับ”ผมเดินงัวเงียไปนั่งรอที่เคาเตอร์รอคุณอาทำอาหารท่าทางของเขาดูมีเสน่ห์เป็นอย่างมาก ปกติจะเป็นผมไม่ก็แม่บ้านที่ทำแต่สองวันมานึ้คุณเป็นคนทำให้ผมทาน

    “วันนี้ทานอาหารอ่อน ๆไปก่อนนะ”

    “ครับ”ผมชอบอาหารรสจัดคุณอาคงเป็นห่วงผมเพราะเขากระทำผมสองวันติดทั้ง ๆที่เป็นครั้งแรกของผม

    “วันพรุ่งนี้เราไปเรียนไหวไหม”เชษฐ์ถามร่างบางที่นั่งฝั่งตรงข้าม

    “ไปไหวครับคุณอา ถึงจะยังรู้สึกเสียดๆตอนเดินก็ตาม”

    “เดียวอาไปรับไปส่งเราทุกวันเอง”

    “ไม่เป็นไรครับ อาต้องทำงานมารับผมทุกวันทำเกรงใจนะครับ”

    “อาบอกว่าจะไปรับไปส่งเราเองห้ามขัดค่ะ”

    “ครับ”ผมรู้ว่าอาไม่ชอบให้ขัดใจเขาเท่าไร เมื่อคุณอาไม่พอใจเขาก็จะไม่คุยกับผมทั้งวันจนกว่าผมจะขอโทษเขาและทำตามสิ่งที่เขาต้องการ ถึงแม้จะเป็นการบังคับผมก็ชอบมันนะ

    “เดียวอาจะให้แม่บ้านขนเสื้อผ้าข้าวของของเรามาไว้ห้องอานะ”

    “จริงหรือครับ ผมจะได้นอนกับคุณอาทุกวันเลยใช่ไหม”

    “จริงสิเราเป็นเมียอาแล้วเราจะนอนแยกกันไม่ได้แล้วนะ”

    “เย้”ผมกอดร่างหนาซุกหน้ากับแผ่นอกแข็ง ๆผมมีความสุขมาก ๆที่ตอนนี้เราเป็นหนึ่งเดียวกันแล้ว ไม่เสียแรงที่ผมทำตัวน่ารักให้คุณอาหลงผม

    เช้าวันจันทร์คุณอาก็มาส่งผมอย่างที่บอกไว้แต่เขาไม่ได้อยู่ในชุดทำงานเหมือนอย่างทุกวันด้วยความแปลกใจผมจึงถามขึ้น

    “วันนี้คุณอาหยุดหรือครับ?”

    “ใช่”

    “แล้วคุณอาจะไปไหนหรอครับแต่งตัวหล่อขนาดนี้”ผมรู้สึกใจไม่ได้กลัวอาจะไปหาคุณณา

    “ไม่เฝ้าเราที่มหาลัยยังไงละค่ะ ก็คนที่วางยาเรามันเรียนอยู่ที่นั่นนิ”

    “อ่า”ผมโล่งใจที่เขาไม่ได้ไปหาเธอคนนั้นแต่กลับไปนั่งเฝ้าผมเรียนเนี่ยนะ

    “ทำไม อาไปไม่ได้หรือคะ”

    “เปล่าครับ ผมดีใจที่คุณอาจะไปรอผมเรียนมาก ๆเลย วันนี้ผมมีเรียนแค่ช่วงเช้า กลางวันคุณอาพาผมไปกินปิ้งย่างหน่อยสิครับผมอยากกิน”ผมออดอ้อนคุณอากอดจุ๊บแก้มเขาจนมุมปากยกยิ้ม

    “อืม ได้สิ”

    “เย้ รักคุณอาที่สุดเลย”

    หลังจากนั้นเราสองคนก็ออกจากบ้านตรงไปยังมหาลัยของผม ผมพาอามานั่งรอที่ใต้คณะนักศึกษาที่เดินผ่านไปมาเห็นคนดังประจำคณะมากับหนุ่มหล่อกันหันมาสนใจกันหมดและสงสัยว่าหนุ่มหล่อที่คนน่ารักควงมานั้นเป็นใคร

    “คุณอานั่งก่อนครับ ผมรอเพื่อนๆก่อนพอดีไม่ถึงเวลาเรียนอีกยี่สิบนาทีถึงจะเข้าเรียน”

    “อืม”

    “คุณอาจะไม่เหงาหรือครับนั่งรอผมเรียนตั้งสามชั่วโมง ไปรอผมที่ร้านคาเฟ่ตรงนั้นก็ได้นะครับจะได้ไม่ร้อน”

    “เอาอย่างนั้นก็ได้ เดียวเธอขึ้นไปเรียนแล้วเดียวอาไปนั่งรอที่นั่น”

    “ครับ วันนี้ผมมีกำลังใจเรียนมาก ๆเลยเกรดของผมต้องออกมาดีแน่ ๆเลย”

    “ถึงจะไม่มีอามานั่งรอเราที่นี่เกรดของเราก็ดีมาตลอดเคยต่ำกว่าสามจุดแปดไหมเสียที่ไหน”

    “แฮะ ๆ”ใช่ครับผมมักสอบได้เกรดสูง ๆเสมอเพราะอยากให้คุณอาชมผมจึงต้องพยายามเป็นอย่างมาก

    “อรัญ”ร่างหนาของชายหนุ่มเดินเข้ามาทักร่างบางที่กำลังคุยยิ้มกลางกับชายแปลกหน้า

    “อ๊ะ กรมาแล้วหรอคนอื่นๆละ”ผมถามเพื่อนที่พึ่งมาเพราะนี่ก็ใกล้ถึงเวลาเรียนแล้ว

    “กำลังมา”

    “อ่อ กรนี่คุณอาของเราเอง คุณอานี่กรครับเพื่อนผม”ตอนที่ร่างบางแนะนำทั้งสองให้ได้รู้จักกันสายตาคู่นั้นเย็นเยียบจนชวนให้หนาวสะท้าน รอบกายแผ่รังสีอำมหิตคุกคามออกมา

    “สวัสดีครับ คุณอาของอรัญนี่เอง”พอรู้ว่าผู้ชายคนนี้เป็นใครเขาก็รู้สึกโล่งใจกลัวว่าร่างบางมึคนรักเสียแล้วเขาแอบชอบเพื่อนคนนี้ตั้งแต่วันรับน้องแล้ว แต่ดูท่าแล้วจะไม่ง่ายคนเป็นอาถึงได้ห่วงหนักขนาดนี้จ้องมองเขาอย่างกับจะฆ่าให้ตาย

    “อืม”

    “ผมไปเรียนก่อนนะครับ”ผมลุกขึ้นก้มจุ๊บคุณอาที่แก้มอย่างเคยชิน

    “กรไปกันเถอะ”

    “อืม”ชายหนุ่มตกใจกับการกระทำของร่างบางเป็นอย่างมาก

    เชษฐ์จ้องมองตามหลังร่างบางเดินขึ้นไปยังบนอาคารเขารู้สึกไม่ชอบใจที่เพื่อนของเมียเขาจ้องมองแบบนั้น สายตาที่สื่อออกมาเขามองออกมันคิดกกับอรัญมากกว่าเพื่อน

    เมื่อร่างบางหายไปลับตาเชษฐ์ก็เดินไปนั่งรอเด็กหนุ่มที่คาเฟ่ด้านข้างในร้านเงียบสงบเพราะนักศึกษาเข้าเรียนกันเป็นส่วนใหญ่ เขานั่งรอไปทำงานไปทั้งยังสั่งกาแฟมาดื่ม นักศึกษาหรืออาจารย์ที่เข้ามาต่างก็มองชายหนุ่มไม่ละสายตา

    “คุณอา รอนานไหมครับวันนี้โชคดีอาจารย์ปล่อยเร็วสิบห้านาที”ผมเดินเข้ามาในคาเฟ่ก็เห็นคุณอาก้มหน้าทำงานผ่านmacbookโดยไม่รู้เลยว่าสาว ๆมองกันมากแค่ไหน

    “อย่างนั้นเราไปกันเลยไหม”ชายหนุ่มเก็บของใส่กระเป๋าแต่พอเห็นว่าร่างบางมากับใครก็นึกขุ่นเคืองเพราะชายหนุ่มกอดไหล่เล็กนั้นไม่ปล่อย

    “ครับ”

    “กรเรากลับก่อนนะ ขอบคุณที่เดินมาส่ง”ผมหันไปบอกเพื่อนที่เดินมาส่งผมที่ร้านทั้ง ๆที่มันก็อยู่ข้าง ๆ

    “อืม ไม่เป็นไรเจอกันพรุ่งนี้”

     

    ปึก

    พอขึ้นมาบนรถผมก็ต้องตกใจเมื่อคุณอาปิดประตูรถเสียงดัง พอหันไปมองก็เห็นใบหน้าไม่พอใจของคุณอา

    “คุณอาโกรธอะไรอรัญหรือครับ”ผมรู้ว่าคุณอาเป็นอะไรแต่ก็ยังแสร้งถาม

    “เราก็เพื่อนคนนั้นสนิทกันมากเลยหรอ”

    “ครับ ผมกับเขารู้จักกันช่วงรับน้องเป็นคนแรกเลยค่อนข้างสนิทครับ”

    “สนิทแค่ไหนเราก็ไม่ควรให้เขามาแตะต้องตัวมากรู้ไหม”ตอนที่เขาเห็นเด็กนั้นโอบไหล่บางนั้นเขาอยากจะตัดแขนของมันไปเลย

    “ครับ ผมจะระวังไม่ให้เขามาถูกตัวผม ผมเป็นของคุณอาคนเดียว”ผมยื่นมือไปลูบไล้แผ่นอกกว้างสายตายั่วยวนหวังให้เขาอารมณ์ดีขึ้น แต่ผิดคาด

    “มานี้เลย”ชายหนุ่มอุ้มร่างบางมานั่งค่อมตัวเองมือหนาเลื่อนลงไปปรับเบาะให้กว้างขึ้น เชษฐ์ค่อย ๆมือลูบไล้ไปตามตัวของร่างบางก่อนจะปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาออกทีละเม็ด

    “อือ คุณอา พอก่อนครับ”ผมประท้วงขึ้นเมื่อมือของคุณอาบีบขย้ำก้นของผมก่อนจะประทับริมฝีปากหนากับยอดอกของผมดูดดึงจนผมรู้สึกเสียว

    “ไม่ เราต้องโดนทำโทษที่ให้คนอื่นมาแตะต้องตัว เธอเป็นของอาคนเดียวรู้ไหมเมีย”

    “ครับ อ๊า แต่ว่าที่นี่มันมหาลัยนะครับ อ๊ะ”ผมสะดุ้งตัวเมื่อคุณอากัดที่หัวนมของผม

    “ได้ อย่างนั้นก็ไปทำโทษที่บ้านแล้วกัน”ผมโล่งใจเมื่อคุณอาทำผมที่นี่ แต่เกินคาดเขาถอดกางเกงผมออกแล้วสอดแก่นกายเข้ามารวดเดียวผมที่อยู่ในท่านั่งคอมกอดรัดคอเขาแน่นด้วยความแน่น

    แต่แล้วก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นคุณอาให้ผมนั่งบนตักเขาโดยมีแก่นกายขนานใหญ่อยู่ในตัวและขับรถออกไปทันที ผมต้องนั่งนิ่งสูดหายใจเข้าออกเพื่อผ่อนคลายหากผมขยับตัวอาจได้ไปวัดอย่างแน่นอน

    “อือ คุณอา ใกล้ถึงยังครับ”ผมรู้สึกอึดอัดเป็นอย่างมากจะขยับก็ไม่ได้

    “ทนอีกหน่อย ใกล้ถึงแล้ว”ชายหนุ่มจดจ่อกับการขับรถเป็นอย่างมากแกนกายของเขาโดนตอดรัดไม่หยุดจนทนแทบไม่ไหม

    “อือ อ่าส์ อรัญเสียว”ผมเสียวมากทั้ง ๆที่ไม่ได้ทำอะไรแต่คงเป็นเพราะอยู่อย่างนี้นาน ๆ บวกกับกลัวคนเห็นเขาช่องทางด้านหลังของผมก็บีบตัวอยู่ตลอดเวลา

    พอผมเห็นว่าตอนนี้รถกำลังติดไฟแดงและเวลาที่นับถอยหลังคือสองร้อยวินาทีนั้นนี้ผมแถบขาดใจทนไม่ไหวขยับขึ้นลงเองทำทัน

    “อืม ทำไมเราดื้อจังค่ะ”ร่างบางเองก็ทนไม่ไหวเช่นกันพอร่างบางขยับเอวขึ้นลงก็สวนกลับไปทันที

    “อ๊ะ คุณอา ผมเสียว”ควยอันใหญ่กระแทกขึ้นลงผมเกาะเบาะเพื่อพยุงตัวเอาไว้ คุณอาเข้าซอยถี่แรงขึ้นเรื่อย ๆจนหัวผมกระแทกหลังคารถ

    “อือ อ่าส์”แต่แล้วเชษฐ์ก็ต้องหยุดกดร่างบางให้นั่งลงโดยมีแกนกายของเขาอยู่ พอไฟเขียวเขาก็เหยียบมิดรีบตรงกลับบ้านทันที

    ผมรู้สึกค้างเป็นอย่างมากเมื่อครู่ผมกำลังเสร็จแต่แล้วคุณอาก็หยุดลงแล้วขับรถต่อ ผมที่ถูกทำให้ค้างก็ได้แต่นั่งอยู่เชยๆโดยมีแกนกายขนาดใหญ่เต้นตุบๆอยู่ในรูของผม

    นั่งแต่งเองเสียวเอง …

    เสียวพระเอกทำรถคว่ำ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×