แม่จ๋าจำข้าได้รึเปล่า

เด็กหนุ่มเอลบากำลังใช้ชีวิตอย่างสงบสุข ก็ถูกเพ่งเล็งโดยเซียนสาวสุดแกร่ง 

" บอกข้ามาว่าร่างเทพอยู่ที่ไหน " สาวงามถามและแผ่รังสีสังหารออกมา 

   ชาวบ้านในหมู่บ้านถอยห่าง อยู่ในบ้านไม่ออกมา พลางมองดูเอลบาผ่านช่องประตูและหน้าต่างอย่างกังวล 

   ซวยแล้วสิ นางคนนี้จ้องจะฆ่ากันเต็มที่เลยนี่ สู้ด้วยไม่ไหวแน่นอน หนีก็ยังไม่ได้เลย คงมีแค่ทางเดียว ใช้ประโยชน์จากการที่ข้าเป็นเด็ก

   " ท่านแม่จำข้ารึไม่ ข้าเอลบาลูกของท่าน " เอลบาร้องไห้เข้าไปกอดขาสาวงาม 

............. บรรยากาศอึดอัด..........

  ทุกคนได้แต่อึ้ง นี่เขาหาข้ออ้างอื่นไม่เป็นรึไง อยากตายมากเลยสินะ ความคิดนี้อยู่ในหัวของชาวบ้านทุกคน ตายแน่ เขาตายแน่

  อะไรกันเจ้าเด็กนี่ อยากตายมากสินะ สาวงามหรี่ตามองเอลมา

" ใครแม่เจ้า อยากหัวหลุดสินะ " สาวงามถามด้วยเสียงเย็นชา 

" อุแง้ อุแง้ ( ร้องได้ปลอมมากๆ ) ท่านแม่ลืมข้าซะแล้ว " 

   ท่านหมอ ท่านเลิกแสดงเถอะพวกข้าขายหน้ากันหมดแล้ว ชาวบ้านได้คิดว่าจะรูเอาหัวมุดให้รู้แล้วรู้รอด ท่านหมอที่พวกเรานับถือกำลังทำอะไรอยู่ 

  " อ้อ เหรอ ข้าจะเล่นด้วยแล้วกัน ที่เจ้าว่าข้าลืม เจ้าจำได้รึเปล่าว่าข้านามอะไร ตอบให้ได้ล่ะ " หญิงสาวถามด้วยรอยยิ้มเย็นชา 

   " ข้าต้องจำนามของท่านได้อยู่แล้ว ท่านมีนามว่า หม่าม้า ไง " เอลบาตอบด้วยรอยยิ้มมั่นใจ 

  นี่เขายังคิดว่าตัวเองจะรอดจริงๆ ใช่มั้ย ตายแน่ เขาตายแน่ ชาวบ้านเอามือปิดตา

สาวงามคิ้วกระตุกกับคำตอบของเอลบา

" แต่ข้าอายุแค่ 18 ไม่มีทางมีลูกได้หรอก เจ้าจะแก้ตัวว่ายังไง " 

   ข้าอยากจะรู้ว่าเด็กอย่างเจ้าจะทำตัวน่าอายได้ถึงไหน ใครเป็นคนเลี้ยงดูเจ้าเด็กนี่

" ท่านแม่โกหกไม่ดีนะครับ ที่จริงท่านน่ะอายุมาก ตอนนี้ท่านน่ะได้เป็นยายแ- "

" อย่าพูดคำนั้นนะ ตายซะ " สาวงามสะบัดกระบี่หมายจะตัดหัว

จากนั้นก็เกิดเกิดระเบิด ฝุ่นคละคลุ้งบดบังวิสัยทัศน์ 

ชีวิตของเด็กแสบเอลบาจะเอาตัวรอดยังไง