เมื่อจักรพรรดิปีศาจต้องกลายเป็นผู้พิทักษ์(ดอง)

ลำดับตอนที่ #23 : ช่วยเหลือ

เวลาผ่านไปหลายชั่วโมงลิเลียที่ยังคงไม่เห็นเบรอสมาสอนโรสอย่างทุกทีจึงเกิดความสงสัยขึ้นมาว่าเบรอสเป็นอะไรไปหรือเปล่า เธอจึงเดินไปหาที่ที่เบรอสเคยอยู่ล่าสุดนั้นก็คือห้องนั่งเล่นภายในบ้าน เมื่อมาถึงลิเลียก็เดินเปิดประตูเข้าไปในห้องและสังเกตุดูรอบ ๆก็ไม่เห็นวีแววของเบรอสเลยแม้แต่น้อย แต่ทว่าสายตาของเธอก็ไปหยุดอยู่ตรงจดหมายฉบับหนึ่งที่ว่างอยู่บนโต๊ะพร้อมกับหนังสือที่เบรอสมักจะอ่อนบ่อย ๆ

“หืม…นี่มันอะไรกัน ขอถือวิสาสะดูหน่อยนะ” ด้วยความสงสัยลิเลียจึงได้เปิดดูในจดหมายจึงได้พบว่าเป็นจดหมายท้าต่อสู้และยังข่มขู่เบรอสอีกด้วยในจดหมายได้เขียนว่า'ถ้าเจ้าไม่มาข้าจะทำลายพวกเจ้าจนไม่ให้เหลือซาก'โดยในเนื้อหาจะบอกสถานที่นัดพบไว้ ลิเลียรู้นิสัยของเบรอสดีว่าถ้าเกิดมีคนมาดูถูกเขาขนาดนี้เบรอสก็คงไม่ยอมง่ายๆและรีบไปจัดการแน่ ๆแต่ทว่าดูจากชาที่เบรอสได้ดื่มตอนอ่านหนังสือและตอนนี้มันก็เย็นแล้วเบรอสนั่นแสดงว่าเบรอสได้ออกไปนานแล้ว และไม่มีทางที่เบรอสจะจัดการช้าเป็นหลายชั่วโมงอย่างนี้

“ต้องมีอะไรเกิดขึ้นกับเบรอสแน่ ๆ!” ลิเลียพูดอย่างรู้สึกร้อนใจและเป็นห่วงเบรอส

“มีอะไรเหรอลิเลีย” โรสที่เพิ่งเข้ามาและเห็นว่าลิเลียยืนทำสีหน้าเคร่งเครียดจึงได้ถามออกไป

“เบรอสได้ไปจัดการกับคนๆหนึ่ง แต่ตอนนี้เวลาก็ผ่านมาหลายชั่วโมงแล้วเขายังไม่กลับมา ฉันคิดว่าต้องมีอะไรเกิดขึ้นกับเขาแน่นอน” ลิเลียตอบ โรสที่ได้ยินดังนั้นจึงถามลิเลียด้วยความร้อนรนว่า

“แล้วเราจะทำยังไงกันดี” โรสถาม ลิเลียที่ได้ยินจึงตอบไปว่า

“ไปช่วยไง พอดีในจดหมายนี้มันบอกสถานที่ด้วยน่ะ” ลิเลียตอบ

“งั้นเรารีบไปกันเถอะถ้าช้ากว่านี้เราอาจจะไปช่วยอาจารย์ไม่ทันก็ได้” โรสตอบ ลิเลียที่ได้ยินจึงพยักหน้าให้ก่อนที่ทั้งสองจะพุ่งไปยังสถานที่ที่เขียนในจดหมายอย่างเร่งรีบ

เวลาผ่านไปหลายชั่วโมงในที่สุดลิเลียกับโรสก็ได้เดินทางมาถึงยังสถานที่ที่ในจดหมายบอกที่ลิเลียกับโรสใช้เวลาเดินทางมานานก็เพราะสถานที่ที่อยู่ในจดหมายนี้อยู่ห่างจากบ้านของลิเลียราว ๆ60-70กิโลเมตรได้ และสถานที่แห่งนี้ที่ในจดหมายบอกก็คือก็คือ วิหารศักดิ์สิทธิสาขาย่อยที่ถูกยุบไปแล้วนั้นเอง

“แฮ่กๆ ในที่สุดก็มาถึงสักที” โรสพูดออกมาด้วยความเหนื่อยหอบ

“ฟู่~ เราพักกันก่อนเถอะ”ลิเลียเสนอ เพราะพวกเธอเดินทางมาโดยไม่หยุดพักเลยทำให้พวกเธอเสียพลังเวทย์ไปมากอยู่พอสมควร ผ่านไปอีกสามสิบนาทีลิเลียกับโรสก็ได้พักกันจนหายเหนื่อยแล้วจึงได้เดินมางกันต่อ โดยทั้งสองได้เดินทางเข้าไปในวิหาร เมื่อมาถึงข้างในก็ปรากฎเป็นห้องโล่งกว้าง สุดทางเดินของห้องนี้ก็จะมีรูปปั้นของเผ่าเทพอยู่ และสายตาของทั้งสองก็ได้สะดุดเข้ากับสิ่งหนึ่ง มันมีลักษณะเป็นแท่งผลึกขนนาดใหญ่และดูเหมือนจะมีบางอย่างอยู่ข้างในด้วยเมื่อทั้งสองเพ่งมาไปยังผลึกก่อนใหญ่นั้นดี ๆก็พบว่าคนที่อยู่ข้างในผลึกนั้นก็คือ เบรอส!

“เบรอส!!” ลิเลียกับโรสตะโกนออกมาพร้อมกันด้วยความตกใจ ก่อนที่ทั้งสองจะวิ่งเข้าไปดูใกล้ๆกับผลึก แต่ในขณะที่กำลังจะเข้าใกล้ผลึกแล้วนั้นเองก็ได้มีบางสิ่งปรากฏขึ้นมา เป็นพลังงานสีดำก่อนที่จะก่อร่างเป็นคนๆหนึ่งซึ่งคนๆนั้นไม่ใช่ใครอื่นนั้นก็คือโอริเวียนั้นเอง

“เห~ มีแมลงหลงเข้ามาด้วยแฮะ กำจัดทิ้งดีไหมนะ ไม่สิหาอะไรสนุกให้เล่นดีกว่า ฮิๆ” โอริเวียพูดออกมาด้วยใบหน้าที่ราวกับคนดรคจิตซึ่งมันทำให้ลิเลียและโรสถึงกับรู้สึกขนลุกขนพอง

“เธอเป็นใคร!” ลิเลียเอ่ยถามกับโอริเวีย

“หืม…ข้าต้องเป็นฝ่ายถามมากกว่านะว่าเจ้าเป็นใคร เพราะที่นี้มันคือที่ของข้า” โอริเวียพูดพร้อมกับปล่อยพลังกดดันออกมา ลิเลียที่รู้สึกได้ถึงพลังอันมหาศาลที่ออกมาจากตัวโอริเวียก็ถึงกับหวาดกลัวออกมาเพียงเสี่ยววิจากนั้นก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม

‘แข็งแกร่งน่าดูเลยแฮะ พลังตอนนี้ของเราสู้ไม่ได้แน่’ลิเลียคิดในใจอย่างเคร่งเครียดเพราะถ้าเทียบพลังกันแล้วเธออด่อยกว่าโอริเวียอยู่มาก

“ฉันลิเลีย แล้วเธอล่ะ” ลิเลียพยายามพูดออกมาอย่างเป็นมิตรเพราะคิดว่าโอริเวียอาจจะไม่ใช่คนที่ทำให้เบรอสเป็นอย่างนี้นก็ได้ หรือถ้าเธอคิดผิดก็ยังสามารถที่จะใช่กลอุบายหลอกล่อโอลิเวียได้อยู่

“ลิเลียงั้นหรือ… ข้าโอริเวีย” โอริเวียตอบอย่างเป็นมิตรกลับมา

“งั้นเหรอ แล้วเธอมาทำอะไรที่นี่กันล-"ยังไม่ทันที่ลิเลียจะได้พูดจบโอริเวียก็ได้โจมตีลิเลียในตอนที่ลิเลียเผลอ ลิเลียที่สัมผัสได้ถึงอันตรายก็กระโดหลบออกมาจากที่เดิมอย่างรวดเร็ว 

ตู้ม!!

พื้นที่ที่ลิเลียอยู่เมื่อตะกี้ถึงกับแหลกละเอียดและมีรอยราวเป็นวงกว้าง ลิเลียที่ได้เห็นดังนั้นถึงกับเหงื่อตกในทันที

“เอ่~ ผลาดไปเหรอเนี้ย เก่งใช้ได้นิ”โอริเวียพูดพร้อมกับทำหน้าเสียดาย แตกต่างจากลิเลียที่ตอนนี้ได้ทำสีหน้าเป็นกังวลอย่างมาก โรสที่ได้เห็นถึงการกระทำของโอริเวียเธอก็มีสีหน้าตกใจขึ้นมาก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นนิ่งสงบ เตรียมพร้อมที่จะต่อสู้ และในทันทีที่ลิเลียกำลังตั้งท่าต่อสู้อยู่นั้น จู่ ๆโอริเวียก็ปรากฏออกมาจากทางด้านหลังของลิเลีย ลิเลียที่สัมผัสได้จึงคิดที่จะหลบแต่ก็ไม่ทันเสียแล้วเธอโดนหมัดของโอริเวียตรงที่ท้องและปลิวกระเด็นไปใกล้หลายเมตร โรสที่เห็นก็พยายามจะเข้าไปช่วยแต่เธอก็ถูกโอริเวียพุ่งมาจู่โจมเช่นกันแม้โรสจะกันไว้ได้ทันแต่ด้วยความต่างของพลังจึงทำให้เธอกระเด็นออกไปจนชนกำแพงวิหารจนพังลงมา

“เอ๋~ ข้ารุนแรงไปงั้นหรือ ต้องขอโทษด้วยละกัน ฮิๆ” โอริเวียพูดพร้อมกับฉีกยิ้มหัวเราะออกมาอย่างสนุกสนาน ลิเลียที่ลุกขึ้นมาได้แต่ก็อยู่ในอาการสาหัสเธอได้รวมรวมสมาธิทั้งหมดและคิดหาวิธีจัดการโอริเวีย

“อึก! คงต้องใช่วิธนั้นและซินะ ไม่อย่างนั้นก็ทำอะไรมันไม่ได้แน่”ว่าแล้วลิเลียก็ได้ทำบางอย่างวงเวทย์ก็ค่อยปรากฏรอบ ๆตัวเธอก่อนที่จะขยายขึ้นเป็นวงกว่าง จากนั้นรอบกายเธอก็ได้มีไอของน้ำแข็งออกมาและพื้นที่รอบ ๆก็เริ่มที่จะเป็นน้ำแข็งแล้วเพราะอากาศที่เพิ่มขึ้นอย่างฉับพลัน โรสก็ได้รับผลกระทบเช่นกันแต่ต่อมาเธอก็ไม่รู้สึกถึงอากาศหนาวอีกเลย เพราะลิเลียได้ร่ายเวทย์กันความหนาวเย็นให้กับโรสไว้แล้วนั้นเอง

“โฮ้… ไม่คิดว่าเจ้าจะอ้อมพลังไว้ขนาดนี้เลยนะ ฮิๆๆ ชักจะสนุกแล้วซิ” โอริเวียพูดด้วยท่าทางที่ดูตื่นเต้นเป็นอย่างมาก ตอนนี้ร่างกายของลิเลียก็ได้เปลี่ยนไปผมของเธอได้กลายเป็นสีขาวและสีของร่างกายของเธอเริ่มที่จะซีดลง ลิเลียได้ลืมตาขึ้นมาดวงตาของเธอนั้นมีสัญลักษณ์ของวงเวทย์ที่มีรูปร่างคล้ายเกร็ดหิมะปรากฏอยู่

ลิเลียไม่ได้พูดอะไรเธอได้มองไปยังโอริเวียก่อนที่เธอจะยกมือขึ้นตั้งฉากจากนั้นเธอก็สะบัดลงมา แท่งน้ำแข็งก็ค่อยปราก็ขึ้นมาตามแนวที่เธอสะบัดมือลงมามันพุ่งตรงไปยังโอริเวียอย่างรวดเร็ว โอริเวียที่เห็นจึงได้กระโดหลบออกมาอย่างง่ายด้วย

“เฮอะช้าอย่างนี้คิดว่าจะโดนข้าเหรอ” แต่อนที่โอริเวียจะได้ดีใจลิเลียก็ได้มาโผล่ยังข้างหลังของโอริเวียและได้แท่งมือเข้าไปยังกลางหลัง แต่โอริเวียก็หลบได้ทันก่อนที่มือของลิเลียจะเจาะทะลุหัวใจของเธอ โอริเวียถ่อยไปตั้งหลักก่อนเธออกุมบาดแผลที่ได้จากการโดนลิเลียแท่งด้วยความเจ็บปวดเธอพยายามรักษามันแต่ก็ยังคงไม่เป็นผลแถมยังเริ่มมีน้ำแข็งเกาะเพิ่มขึ้นอีกด้วย

“เจ้า!!” โอริเวียตะโกนออกมาด้วยความโกรธ พลังงานสีดำค่อยๆหมุนวนรอบตัวเธอจนกลายเป็นก้อนกลบสีดำ ลิเลียที่เห็นดังนั้นจึงโจมตีเข้าไปยังก้อนพลังงานสีดำที่โอริเวียได้ทำแต่ก็ไม่เกิดผลอะไรขึ้นมา ทำให้ลิเลียถึงกับคิดหนักขึ้นมาทันทีเพราะมันก็ใกล้จะถึงขีดจำกัดของเธอแล้ว ผ่านไปไม่นานก้อนพลังงานสีดำเริ่มแตกออก และแตกออกมากขึ้นเรื่อย ๆจนกระทั้งได้เห็นโอริเวียที่อยู่ในสภาพครึ่งปีศาจ

“ฮึ! ตาข้าเอาจริงบ้างล่ะ”โอริเวียพูดจบก็ได้ซัดลูกบอลพลังงานสีดำที่มีขนาดใหญ่ใส่ลิเลียแต่ไม่ใช่เพียงแค่ลูกเดียวแต่เป็นถึงหลายสิบลูกเลยทีเดียว ลิเลียก็ใช้พลังเวทย์ของเธอต้านได้หลายสิบลูกแต่บางลูกก็โดนเธอเข้าไปเต็มทำให้ร่างกายของลิเลียมีบาดแผลอยู่มากมายเลือดไหลย้อมไปทั่วตัว ลิเลียในตอนนี้ก็ได้ทำสีหน้าสิ้นหวังขึ้นมาเพราะพลังของเธอถึงขีดจำกัดแล้ว

โอริเวียที่เห็นว่าลิเลียได้ยอมรับความพ่ายแพ้แล้วเธอก็ไม่ปราณีแต่อย่างใด โอริเวียได้รวบรวมพลังงานสีดำที่มีขนาดใหญ่ที่สุดที่เธอเคยสร้างมาซึ่งมันมีขนาดเท่ากับวิหารนี้ทั้งวิหารเลยทีเดียว โรสได้แต่มองไปยังลิเลียด้วยความเสียใจและเจ็บใจที่ตนเองทำอะไรไม่ได้เลย เพราะตั้งแต่ที่ลิเลียใช้เวทย์ต้านความหนาวเย็นให้กับเธอ ลิเลียก็ได้รายเวทย์อีกอย่างไว้ด้วยนั้นก็คือเวทย์มนต์ผนึกป้องกัน ซึ่งมันทำให้โรสออกไปจากเวทย์นี้ไม่ได้ 

“ไม่นะ ลิเลีย!!” โรสตะโกนออกมา ลิเลียที่ได้ยินจึงได้ยิ้มกลับไปด้วยความสิ้นหวัง แต่ทว่าในขณะนั้นเองก็ได้มีเสียงดีดนิ้วดังขึ้นมา

ป้อก!!

พลังงานสีดำอันมหาศาลก็ได้หายไปราวกับว่าไม่เคยมีอยู่ ทำให้โอริเวียทำสีหน้าตกตะลึงขึ้นมาและความกลัวก็เริ่มเข้ามา

“คิดจะทำอะไรกับคนของข้ากัน” เสียงอันคุ้นเคยดังขึ้นมา ทำให้ลิเลียที่ทำใบหน้าสิ้นหวังอยู่นั้นกลายเป็นสดใสและดีใจขึ้นมาในทันที

“เบรอส!!”