เมื่อจักรพรรดิปีศาจต้องกลายเป็นผู้พิทักษ์(ดอง)

ลำดับตอนที่ #17 : แก้แค้นตระกูลคาเวล

ณ ในป่าแห่งหนึ่งซึ่งเป็นเขตรอยต่อระหว่างอณาจักรเทอเรียกับอณาจักรของวิหารศักดิ์สิทธิ์ได้มีรถม้าที่มีสัญลักษณ์ของตระกูลคาเวลจอดอยู่เรียงกันอย่างมากมายและตอนนี้พวกเขาก็กำลังกางเต้นเพื่อที่จะพักกันที่นี่ก่อนที่จะเดินทางต่อไปยังอณาจักรของวิหารศักดิ์สิทธิ ภายในเต้นแห่งหนึ่งภายในนั้นมีหัวหน้าตระกูลหรือเฟเดอริโกกำลังหนังทำหน้าเคียดอยู่

“เจ้าจะบอกว่ามันจัดการ คนในพระราชวังจนหมดเลยหรือ?” เฟเดอริโกถามหน่วยข่าวกรองของตระกูลที่ได้ไปสืบข่าวมา

“ใช่ขอรับ มีหลายคนที่พูดถึงเรื่องนี้กันมาก” หน่วยข่าวกรองคนนั้นตอบก่อนที่เฟเดอริโกจะถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งใจ

“ฟู่… ดีนะที่ข้าไหวตัวทันก่อน ไม่อย่างนั้นข้าคง…” เฟเดอริโกพูดพร้อมทำสีหน้าหวาดกลัวเมื่อนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นกับราชวงเทอเรียมา และในขณะนั้นเองจู่บรรยากาศรอบ ๆก็เกิดความแปรปรวนขึ้นมา ไม่นานก็มีประตูบางอย่างปรากฏออกมาจาความว่างเปล่าอยู่บนหัวกลุ่มพวกเขา ประตูนั้นค่อยๆเปิดและได้มีคนเดินออกมาเฟเดอริโกที่ออกมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น เมื่อเขาเห็นคนที่เดินออกมาจากประตูบานนั้นก็ถึงกับทำให้เขาต้องช็อก เพราะคนที่เดินออกมาก็คือเบรอสกับลิเลียนั้นเอง

“ฮืม…กำลังพักกันอยู่เลยสินะ”เบรอสพูดออกมา ทันทีที่เบรอสกับลิเลียได้ลงมาถึงยังพื้นดินทุกสายตาก็จ้องมองเขาด้วยความสงสัยส่วนเฟเดอริโกกับหน่วยข่าวกรองนั้นแตกต่างเขามองไปยังเบรอสด้วยความหวาดกลัว 

“จะ-เจ้ามาทำอะไรที่นี่!?” เฟเดอริโกถามอย่างกล้าๆกลัวๆ เบรอสที่ได้ยินก็แสยะยิ้มขึ้นมา

“ข้ามาเพื่อที่จะคิดบัญชี กับเรื่องที่เจ้าทำมันให้เกิดขึ้น” เบรอสพูดทันทีที่เฟเดอริโกได้ยินเขาก็พยายามรวบรวมความกล้าเพื่อที่จะปฏิเสธ

“พะ-พูดเรื่องอะไร” เบรอสที่เห็นว่าเฟเดอริโกคิดจะปฏิเสธเขาก็พูดสวนไปว่า

“ไม่ต้องมาทำเป็นเสแสร้ง ข้ารู้มาจากปากของจักรพรรดิของเจ้าแล้ว ว่าใครเป็นคนเสนอแผนการนี้ขึ้นมา นั้นก็คือเจ้า” ทันทีที่เบรอสพูดจบเฟเดอริโกก็ถึงกับตัวสั่นด้วยความกวาดกลัว แล้วเขาก็หันมาขอร้องเบรอสว่า

“ใช่ข้าเอง ข้าเป็นคนทำมันให้เกิดขึ้น ดังนั้นปล่อยลูกหลานของข้าไปเถอะ พวกเขายังเด็กกันมาก ข้าขอละ” เฟเดอริโกพยายามขอร้องเบรอสให้ไว้ชีวิตพวกลูกหลานของเขา

“เอายังต่อดีละ ลิเลีย” เบรอสหันมาถามลิเลีย ลิเลียที่ได้ยินเบรอสถามมาเธอจึงตอบกลับไปอย่างไม่ใส่ใจว่า

“แล้วแต่นายเลยฉันมอบสิทธิในการตัดสินใจให้นาย” ลิเลียพูด เบรอสที่ได้ยินก็ทำหน้าเซ่งๆ

“ข้าไม่ใช่ลูกน้องของเจ้านะที่เจ้าจะมาสั่งได้ แต่ก็ช่างเถอะเอาเป็นว่าจัดการให้มันจบกันไปเลยดีกว่า” เบรอสพูดด้วยท่าทีที่เย็นชาก่อนที่เขาจะร่ายเวทย์บางอย่าง

“Disastrous of Death(หายนะแห่งความตาย)” ทันทีที่เบรอสได้ใช่เวทย์นี้รอบ ๆ บริเวณที่ตระกูลคาเวลอยู่ก็ได้ถูกความมืดเข้าปกคลุมพื้นดินก็ค่อยกลายเป็นน้ำสีดำและมีมือผุดขึ้นมาจากน้ำสีดำนั้น คอยดึงคนในตระกูลคาเวลลงในน้ำสีดำที่ราวกับกระแสน้ำแห่งความตาย

“มะ-ไม่!! ได้โปรดหยุดเถอะข้าขอร้อง”เฟเดอริโกที่เห็นว่าลูกหลานของตระกูลของเขากำลังถูกมือสีดำคอยดึงลงไปในน้ำสีดำก็ตะโกนออกมาด้วยความรีบร้อน แต่เบรอสหาสนใจไม่เขาก็ยังคงทำแบบนั้นไปเรื่อย ๆจนกระทั่งทุกสิ่งมีชีวิตได้หายไปยกเว้นเฟเดอริโกกับลูกชายของเฟเดอลิโกไว้ เฟเดอริโกในตอนนี้เขาแถบจะไม่เหลืออะไรแล้วมันทำให้เขารู้สึกว่างเปล่าเป็นอย่างมากก่อนที่จะมองมายังเบรอสด้วยสายตาที่อาฆาตแค้น

“แก!! ข้าจะฆ่าแก-”เฟเดอริโกยังไม่ทันทีจะพูดจบดีจู่ ๆก็มีแท่งน้ำแข็งเสียบทะลุร่างกายของเฟเดอริโกทำให้เขาขยับไปไหนไม่ได้ เบรอสที่เห็นอย่างนั้นก็มองไปยังลิเลียิย่างไม่เข้าใจ ใช่แล้วแท่งน้ำแข็งนั้นมาจากฝีมือของลิเลียนั้นเอง

“อะไร! ก็แค่รู้สึกรำคาญแค่นั้นเอง”ลิเลียที่เห็นสายตาของเบรอสที่มองมายังเธอด้วยความสงสัยเธอจึงได้พูดโกหกเบรอสไป เพราะอันที่จริงแล้วเธอแค่ไม่พอใจที่มีคนมาขู่เอาชีวิตเบรอส

“เฮ้อ…ช่างมันเถอะ” เบรอสส่ายหัวให้กับท่าทางของลิเลีย 

โฮ้ก!!!

และในขณะนั้นเองก็ได้มีเสียงคำรามของบางสิ่งดังขึ้นทำให้เบรอสกับลิเลียหันไปมองยังทิศทางนั้นด้วยความสงสัย

“เสียงอะไรกันน่ะ” ลิเลียพูดขึ้นมาด้วยความสงสัย

“ข้าก็ไม่รู้ แต่ข้าสัมผัสได้ว่ามันแข็งแกร่งอยู่พอสมควร” เบอรสตอบ และแล้วเจ้าของเสียงก็ปรากฏตัวออกมา รูปร่างของมันเป็นสิ่งมีชีวิตที่คล้ายคนเป็นอย่างมากแต่มันมีขนาดตัวที่ใหญ่กว่าหลายเท่าตัว ใบหน้าของมันแสดงออกถึงความบ้าคลั่งมันพุ่งเข้าใส่เบรอสโดยไม่ให้ได้ตั้งตัวอะไรเลย เบรอสที่เห็นสิ่งมีชีวิตตัวนั้นพุ่งเข้ามาเขาก็ไม่คิดจะหลบแต่อย่างได้เขาได้ทำการยกมือขึ้นหนึ่งข้างจาดนั้นก็รับหมัดของสิ่งมีชีวัตตัวนั้นได้อย่างง่ายดาย

“ฮึ! ยังเบาไปอยู่นะ”เบรอสพูดจากนั้นก็สะบัดแขนที่รับหมัดของสิ่งมีชชีวิตตัวนั้น ทำให้สิ่งมีชีวิตตัวนั้นก็ถึงกับปลิวถะไหลไปใกล้เป็นอย่างมากและมันก็ยังไม่ลดความพยายามลงมันได้พุ่งเข้ามาต่อยเบรอสเรื่อย ๆจนในที่สุดเบรอสทนไม่ไหวกับความพยายามอันไร้ประโยชน์ของสิ่งมีชีวิตตัวนั้นเข้าจึงได้เสริมพลังเวทย์ไปที่กำมือ เมื่อมือเขาปะทะกับมีของสิ่งมีชีวิตตัวนั้นก็ได้มีวงเวทย์ปรากฏขึ้นมา จากนั้นไม่นานร่างของสิ่งมีชีวิตตัวนั้น ก็เริ่มมีรอยแตกออกจนกระทั้งได้แตกออกเป็นเสี่ยงๆและได้มีแสงสว่างจ้าออกมาทำให้แสบตา ก่อนที่จะมีร่างๆหนึ่งที่คุ้นตานอนอยู่บนพื้นนั้นก็คือกรีนนั้นเองและดูเหมือนเขาจะตายแล้วด้วย

“มันเกิดอะไรขึ้นกัน?” ลิเลียพูด แต่ในจังหวะนั้นเองก็ได้มีเสียงของใครบางคนดังขึ้น

“แหม่ๆ เก่งสมคำรำลือจริงเลยนะคะ คูณเบรอส” เธอค่อยๆเดินออกมาจากเงามืดและปรากฏตัวให้เบรอสเห็น เธอมีผมสีม่วงสลวยสวยงามรูปร่างของเธอดูเย้าย้วนชวให้หลงไหล

*ผมสงสัยมานานแล้วละครับทำไมไม่มีคนมาเม้นอะไรเลยละครับ ช่วยเม้นวิจารหน่อยก็ดี คนตั้ง20กว่าคน