เมื่อจักรพรรดิปีศาจต้องกลายเป็นผู้พิทักษ์(ดอง)

ลำดับตอนที่ #15 : แก้แค้น(1)

ณ ตอนนี้ภายในหมู่บ้านแห่งหนึ่งได้มีบ้านหลังหนึ่งที่ผู้คนมากมายต่างไปมุ่งดูด้วยความประหลาดใจนั้นก็คือบ้านของลิเลียนั้นเอง ในขณะนั้นเองเบรอสกับลิเลียก็ได้มาถึงยังบ้านหลังนั้นเรียบร้อยแล้ว

“ขอทางหน่อยคะ ๆ”ลิเลียพยายามฝ่าฝูงชนเข้าไปอย่างร้อนใจ เพราะตั้งแต่ที่เธอมาเห็นว่าบ้านของตนเองมีคนมามุงดูอยู่มากมายก็รู้สึกใจหายมากกว่าเดิม

เมื่อเธอได้เห็นถึงสิ่งที่อยู่ข้างหน้าเธอ ลิเลียก็ถึงกับเข่าทรุดลงไปในทันที เพราสภาพบ้านของเธอตอนนี้เรียกได้ว่าไม่เหลือซากเลยก็ว่าได้ ทุกๆอย่างถูกเผ่าไหม้ไปจนหมด และสิ่งที่ทำให้เธอช็อกที่สุดคือภาพร่างของแม่เธอที่ได้นอนจมอยู่ในซากนั่น ลิเลียลุกขึ้นและเดินเข้าไปไกล้ๆร่างนั้นอย่างช้า ๆโดยที่ไม่สนเลยว่าท่อนไม้เหล่านั้นจะยังเหลือสะเก็ดไฟอยู่ เมื่อเธอเข้าไปใกล้ร่างนั้นเรื่อยๆเธอก็เริ่มที่จะร้องให้ออกมาและตะโกนโฮ่ร้องด้วยความเสียใจ

“ไม่จริง!! มันไม่จริง!! ท่านแม่ยังไม่ตายนี่ไม่ใช่ท่านแม่”ลิเลียราวกลับคนที่เป็นบ้าได้แต่บ่นพึมพัมว่าแม่เธอนั้นยังไม่ตาย เบรอสที่เห็นอาเรียตายเขาก็เสียใจเช่นกันและเขาเสียใจมากกว่าที่ต้องมาเห็นลิเลียนั้นเสียใจ มันทำให้เขารู้สึกโกรธมากในตอนนี้แต่สิ่งที่ควรทำอย่างแรกก็คือการที่ต้องช่วยปรอบใจลิเลียเสียก่อนไม่งั้นเขาคงทนทำอะไรต่อไปไม่ได้เมื่อยังเห็นว่าลิเลียยังคงเสียใจอยู่ เบรอสค่อยเดินไปใกล้ๆลิเลียและได้โอบกอดเธอไว้จากทางข้างหลัง

“ไม่เป็นไรเจ้ายังมีข้าอยู่ ต่อแต่นี้ไปข้าจะอยู่กับเจ้าเอง”เบรอสที่ไม่ค่อยรู้วิธีในการปลอมใจผู้อื่นก็พูดออกมาตามความรู้สึกของตนเอง และลิเลียที่รู้สึกถึงอ้อมกอดอันอบอุ่นก็ทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย ลิเลียได้หันหน้ามากอดตอบเบรอสและร้องไห้ออกมาโดยที่แขนของเธอได้โอบกอดเบรอสอย่างแน่น

ผ่านไปหลายชั่วโมงชาวบ้านที่มามุงดูอยู่ก็พากันทยอยกลับบ้านกันราวกับเรื่องที่เกิดขึ้นนี้เป็นเพียงภาพยนต์เรื่องหนึ่งเท่านั้น เบรอสที่เห็นอย่างนั้นเขาก็ไม่ได้สนใจอะไรกับชาวบ้านพวกนั้นแต่ที่เขาสนใจมากที่สุดก็คือลิเลีย ที่ในตอนนี้ได้พร้อยหลับไปแล้ว เพราะร้องไห้มานานบวกกับเหนื่อยกับเรื่องที่ต้องเจอทำไห้เธอได้สลบลงไป เบรอสที่เห็นว่าลิเลียได้สลบไปแล้วเขาจึงได้เรียกริเรียน่าออกมา

“ริเรียน่าออกมา”พูดจบลิเลียน่าก็ค่อยโผล่ออกมาจากวงเวทย์ที่ปรากฏขึ้น

“มีอะไรให้รับใช้หรือเจ้าค่ะ”ริเรียน่าคุกเข่าลงข้างหน้าของเบรอส

“เจ้าช่วยดูแลลิเลียที และเก็บศพของอาเรียไปด้วย”ริเรียน่าที่ได้ยินดังนั้นก็ทำสีหน้าตกใจ 

“ท่านอาเรียเสียชีวิตแล้วหรือเจ้าคะ” เบรอสที่ได้ยินคำถามของริเรียน่าเขาก็ตอบไปตามตรง

“ใช่ อาเรียตายแล้ว”เบรอสตอบ

“หรือว่าที่ท่านเก็บศพของอาเรียไว้เพราะจะทำสิ่งนั้นงั้นหรือเจ้าคะ”ริเรียน่าถามด้วยความตกใจ

“ใช่”เบรอสตอบจากนั้นเขาก็สั่งให้ริเรียน่าพาอาเรียไปยังบ้านที่เขากับลิเลียพึ่งซื้อไปใหม่ๆ และจู่ๆเบรอสก็ได้วาร์ปไปยังที่ๆพระราชวังในทันทีเพราะเขาพอรู้ว่ามันจะเป็นฝีมือใคร

.

.

ณพระราชวังหลางแห่งอณาจักรเทอเรีย ตอนนี้ได้มีเหล่าผู้คนมากมายได้มาอยู่ภายในห้องโถงของพระราชวังคนพวกนั้นก็คือเหล่าคนที่มีส่วนในแผนการในการดึงตัวผู้อัญเชิญมังกรนั่นเอง และดูเหมือนตอนนี้สถานะการณ์ภายในนั้นจะดูตึงเครียดเป็นอย่างมาก

เพี๊ยะ!!!

“เจ้าโง่!!!”เสียงตอบหน้าดังขึ้นพร้อมกับเสียงของแกรนพูดตะโกน

“เจ้ารู้ไหมว่าได้ทำอะไรลงไป!! จะทำยังไงต่อล่ะทีนี่ทุกอย่างล้มเหลวไม่เป็นท่าก็เพราะเจ้า!!”แกรนพูดมาอยางอับจนหนทางและโกรธที่ลูกน้องของตนเองทำผิดพลาด

“ข้าขอโทษ...”คาลพูดขึ้นมาอย่างเสียใจ ถ้ารู้ว่าจะเป็นอย่างนี้เขาน่าจะให้สเตร่ามาด้วยกันดีกว่าในตอนนั้น อย่างน้อยเรื่องแบบนี้ก็อาจจะไม่เกิดขึ้น

“ขอโทษงั้นหรอ? ขอโทษแล้วมั้นจะหายไหม ความล้มเหลวที่เจ้าทำ ความตายของทุกคนในที่นี่”แกรนพูดออกมาอย่างอารมณ์เสีย และในขณะนั้นเองก็ได้มีเสียงของเบรอสดังขึ้น

“ใช่ แค่คำขอโทษมันไม่พอหรอก”และเบรอสก็ได้ลอยอยู่กลางอากาศในขณะที่พูด ทำให้คนที่เห็นถึงกับตกตะลึงและเสียวสันหลังวาบในทันที

“จะ-เจ้ามัน...”จักรพรรดิที่เห็นเบรอสก็พูดออกมาด้วยความหวาดกลัวจนหน้าซีด

“ใช่ข้าเอง”เบรอสพูดเสียงเย็นพร้อมกับปล่อยออร่าที่น่ากลัวออกมา ทั้งสามผู้อาวุโสที่เห็นท่าทีของจักรพรรดิก็รู้สึกงงขึ้นมาจึงได้เอ่ยถามจักรพรรดิเทอเรียไป

“ใครหรือ จักรพรรดิเทอเรีย”แกรนเป็นคนถาม

“จะ-เจ้านั้นคือ... มังกรของผู้อัญเชิญมังกร”จกรพรรดิพูดออกมาอย่างอยากลำบากเพราะด้วยความกลัวที่เขามีอยู่ในตอนนี้มันมากมายเสียเหลือเกิน เหล่าผู้คนที่ได้ยินก็ต่างพากันหน้าซีด และคนที่ตกใจยิ่งกว่าก็คือแกรน เพราะพลังของเบรอสนั้นแตกต่างจากมังกรที่เขาเคยเจอมาก แถมยังเป็นรูปแบบที่แปลงเป็นมนุษย์ได้อีก ทำให้แกรนในตอนนี้อดที่จะตัวสั่นเพราะความหวาดกลัวไม่ได้

“ที่นี่ข้าก็ไม่ต้องบอกเหตุผลที่ข้าจะมาแล้วซินะ”เบรอสพูดเสียงเรียบทำให้คนที่ได้ยินเมื่อร้ว่าเบรอสเป็นใครก็ยิ่งทำให้หวาดกลัวมากขึ้นไปอีก

“ดะ-ได้โปรดไว้ชีวิตข้าเถอะ!!”จักรพรรดิเทอเรียพูดขอร้องเบรอส

“ฮึ! เจ้าคิดว่าเจ้าทำขนาดนี้แล้วข้าจะไว้ชีวิตงั้นเหรอ!!”เบรอสพูดด้วยอารมณ์ที่โกรธจัด

“ท่านมังกรผู้ยิ่งใหญ่ ได้โปรดสงบอารมณ์ลงก่อนเถอะ พวกข้าไม่ได้ตั้งใจให้เรื่องนี้มันเกิดขึ้น”แกรนพยยามพูดเพื่อให้เบรอสใจเย็นลง

“ไม่ได้ตั้งใจงั้นหรือ เจ้าบอกว่าไม่ได้ตั้งใจงั้นหรือ!!”เบรอสตะโกนออกมาด้วยความโกรธเขาสะบัดมือโดยใช้พลังเวทย์เสริมใส่แกรน ทำให้แกรนปลิวกระเด็นไปชนกำแพงจนกระอักเลือดออกมา

“ข้าจะมอบบ้างสิ่งให้กับพวกเจ้า บ้างสิ่งที่ยิ่งกว่าการสูญเสีย”เบรอสพูดจบจู่ๆรอบพระราชวังก็ถูกปกคลุมไปด้วยความมืด จากนั้นรอบก็เริ่มเปลี่ยนไปจนกลายเป็นห้องโถงขนาดใหญ่ที่มีเครื่องมือทรมานมากมาย จักรพรรดิเทอเรียที่เห็นอย่างนั้นก็ถามออกมาด้วยความหวาดกลัวว่า

“ทะ-ท่านจะทรมารพวกเรางั้นหรือ” เบรอสที่ได้ยินคำถามของจักรพรรดิก็ส่ายหัวหลายคนที่เห็นอย่างนั้นก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมาแต่ทว่าคำพูดของเบรอสในเวลาต่อมาก็ทำให้พวกเขาไปสู่ความสิ้นหวังอีกครั้ง

“ข้าจะให้ข้ารับใช้ของข้า รับหน้าที่นี้ ฮาโรวจงออกมา”หลังจากที่เบรอสได้เรียกฮาโรว ก็ได้มีวงเวทย์ปรากฏขึ้นมาและได้มีคนออกมาจากวงเวทย์นั้น เป็นเด็กสาวตัวเล็กดูประมาณ12-13ปี ถือเคียวที่มีขนาดใหญ่กว่าลำตัวของเธอมาก

“ดิฉัน ฮาโรวมาตามคำบัญชาขององค์จักรพรรดิแล้วเจ้าค่ะ”ฮาโรวได้คุกเข่าลงทำความเคารพเบรอส

“ตอนนี้ ข้าจะมอบหน้าที่ในการทรมานพวกนี้ให้แก่เจ้า”เบรอสพูด

“เป็นเกียรติอย่างยิ่งเจ้าคะ”ฮาโรวพูดจากนั้นก็หันมามองยังพวกที่เป็นเหยื่อ

“เลิกมองได้แล้วเจ้าพวกหน้าโง่!! ตอนนี้ข้าจะรับหน้าที่ในการทรมานพวกเจ้าเอง ฮิๆ”เสียงหัวเราะของฮาโรวราวกับว่าเป็นเสียงของเหล่าวิญญาณหญิงสาวมากมายกำลังหัวเราะทำให้คนที่ได้ยินก็รู้สึกหนาวเย็นขึ้นมา

และส่วนผู้คนที่เหลือไม่รู้อิโหน่อิเน เพราะอยู่ในพระราชวังด้วยจึงถูกลากเข้ามาในมิตินี้รวมถึงเหล่าลูกหลานของจักรพรรดิด้วย จักรพรรดิเทอเรียที่พึ่งสังเกตเห็นว่ามีเหล่าบรรดาลูกหลานของตนอยู่ด้วยก็ทำสีหน้าตกใจขึ้นมา

เมื่อเบรอสได้มอบหน้าที่ให้ข้ารับใช้แล้วเขาจึงได้เดินทางไปหาลิเลียด้วยความเป็นห่วง เมื่อมาถึงยังบ้านหลังใหม่ที่พึ่งซื้อเขาก็รีบเดินไปยังห้องๆที่สัมผัสได้ว่าลิเลียกับริเรียน่าอยู่ในนั้นทันที

“ลิเลียเป็นไงบ้าง”เบรอสที่เดินเข้ามาก็ถามริเรียน่าถึงอาการของลิเลีย

“ไม่เป็นอะไรมากเจ้าคะ แค่หลับไปเพราะความเหนื่อยอีกไม่นานก็ฟื้น”ริเรียน่าตอบ

“อืม... “จากนั้นเบรอสก็หันกน้ามามองยังลิเลียด้วยความห่วงใย จากนั้นก็นำมือไปลูบที่เส้นผู้ที่กำลังบังใบหน้าของลิเลียอยู่

“ข้าจะไม่ทำให้เจ้าต้องเสียใจอีก ข้าสัญญา”