เมื่อจักรพรรดิปีศาจต้องกลายเป็นผู้พิทักษ์(ดอง)

ลำดับตอนที่ #11 : บาซิลิสก์(1)

“อืม… เอาภารกิจนี้ล่ะกัน”ว่าแล้วลิเลียก็หยิบกระดาษที่ระบุภารกิจออกมาจากบอดภารกิจระดับD

“นายคิดว่าไง?”ลิเลียหันมาถามเบรอสที่ยืนอยู่ข้างๆ

“ดึงมาแล้ว จะถามข้าไปทำไม”เบรอสก็ทำหน้าเหนื่อยใจกับนิสัยที่ไม่ค่อยคิดหน้าคิดหลังของลิเลียจริงๆ ลิเลียหัวเราะออกมาเล็กน้อย

“ฮิๆ แค่อยากจะถามเจ้าเฉยๆว่าเจ้าคิดยังไงกับภารกิจนี้”ลิเลียพูด

“ก็คิดว่าไหวอยู่ถ้ามีข้าอยู่ด้วย แต่ถ้าเจ้าคนเดียวคงไม่น่ารอด”เบรอสพูดอย่างนี้ก็ทำให้ลิเลียหันหน้ามามองเบรอสในทันที

“อย่างกับว่านายจะไม่ช่วยฉันงั้นแหละ”ลิเลียพูดออกมาเล่น แต่ทว่าคำพูดเล่นๆของเธอกลับเป็นจริงซะอย่างนั้น

“ใช่ข้าจะไม่ช่วยเจ้า ข้าจะให้เจ้าสู้เอง”เบรอสพูด ด้วยท่าทางที่เฉยชา

“อะไรนะ!?”ลิเลียถามออกมาด้วยความตกใจ

“ข้าบอกว่าจะให้เจ้าสู้คนเดียว”เบรอสพูด ลิเลียได้ยินถึงกับหน้าซีดไปในทันที

“ไม่ๆ นายต้องล้อเล่นแน่ๆ อย่าทำอย่างนี้สิ ฉันรู้สึกใจคอไม่ดีเลยนะ”ลิเลียพูดอย่างนี้เพราะยังไม่เชื่อว่าเบรอสจะพูดจริงๆ

“ไม่ ข้าพูดจริง”แต่น่าเสียดายที่เบรอสพูดนั้นเป็นความจริง

“ทำไมอ่าาา นายต้องช่วยฉันสิ นายเป็นผู้พิทักษ์ของฉันนะ”ลิเลียพูด

“เฮ้อ… ข้าจะช่วยเจ้าแค่สอนใช้พลังเวทย์เท่านั้น ส่วนต่อสู้เจ้าสู้เอง”เบรอสพูด แต่ดูเหมือลิเลียจะยังไม่พอใจเบรอสจึงได้พูดดักทางเอาไว้

“ถ้าไม่ตกลงตามนี้ ข้าก็จะไม่ช่วยอะไรเจ้าอีกแล้ว”เบรอสพูด ถึงกับทำให้ลิเลียหงอยไปในทันที

"กะ-ก็ได้ ตกลงตามนั้นก็ได้!"ลิเลียพูดออกมาอย่างกล้ากลัวๆ เพราะเธอกลัวว่าจะสู้ไม่ไหวแน่ๆถ้าเบรอสไม่ช่วยอย่างน้อยถ้าช่วยสอนก็ยังดี

“ใจร้ายที่สุด เจ้าคนใจร้าย เจ้าปีศาจใจร้าย”ลิเลียบ่นออกมาเบาๆแต่ดูเหมือนเบรอสจะได้ยินแต่ก็คงได้ยินไม่ชัดจึงได้หันกลับมาถามลิเลียว่า

“เจ้าพูดอะไร”เบรอสถาม ลิเลียที่ได้ยินเบรอสถามก็ทำท่าเลิ่กลั่ก

“มะ-ไม่ได้พูดอะไรสักหน่อย”ลิเลียพูด 

จากนั้นทั้งสองได้ไปยืนยันภารกิจที่พนักงานของสมาคม จากนั้นทั้งสองก็เริ่มเดินทางไปยังที่ๆอยู่ในใบภารกิจทันที แต่ก่อนหน้านั้นพวกเขาก็ได้ไปบอกคนขับรถม้าก่อนว่าให้กลับไปได้เลยและจ่ายเงินค่าเช่าไป ภารกิจที่ลิเลียรับมาก็คือ

ภารกิจ:กำจัดบาซิลิสก์และนำเขี้ยวกับหัวของมันกลับมา

รางวัล:แต้ม+800,เงินอีก 2 ไดมอนด์

รายละเอียด: บาซิลิสก์นั้นอาศัยอยู่ตรงเขตกลางของป่ามรณะและ

มันยังมีพลังในระดับที่แข็งแกร่งเป็นอย่างมากอีกด้วย

ป่ามรณะ เหตุที่ถูกเรียกว่าป่ามรณะเพราะป่าแห่งนี้ได้มีพิษมากมายอยู่ไม่ว่าจะเป็นพืชหรือเป็นอากาศในที่นี้ใครที่เข้ามาในนี้แถบจะไม่มีโอกาสได้ออกไปไม่ว่าจะเป็นคนหรือมอนเตอร์ที่ไม่มีภูมิต้านทานพิษทุกอย่างล้วนตายกันหมดนั้นจึงทำให้ที่นี่ถูกเรียกว่าป่ามรณะ แต่ข้อมูลของป่าไม่ได้มีเพียงเท่านี้หรอกเพราะมันยังมีความลับอีกมากมายที่ผู้คนยังไม่รู้ เพราะผู้คนที่สำรวจนั้นสำรวจได้เพียงเขตนอกกับเขตกลางของป่าเท่านั้น ส่วนเขตในก็ยังคงเป็นปริศนาอยู่ และบาซิลิสก์ที่เบรอสกับลิเลียต้องไปจัดการก็อยู่เขตป่าเขตกลางซึ่งมีความอันตรายอยู่มากพอสมควร

ใช่เวลาไม่กี่ชั่วโมงทั้งสองก็ได้มาถึงยังป่าเขตนอกของป่ามรณะแล้วเป็นที่เรียบร้อยแล้ว แต่เพียงแค่ป่ามรณะเขตนอกก็อันตรายเกินพอแล้วสำหรับลิเลีย เบรอสจึงคิดว่าจะฝึกลิเลียใช้เวทมนตร์และต่อสู้ภายในป่ามรณะเขตนอกแห่งนี้ เพราะมันทั้งไม่อันตรายมากเกินไปและยังพอมีมอนเตอร์(ต่อไปนี้จะขอเรียกว่ามอนเตอร์ดีกว่านะครับ) ระดับกลางอยู่เล็กน้อยเอาไว้ฝึกในการต่อสู้

“เอาละ ข้าจะฝึกเจ้าต่อสู้ที่นี่”เบรอสพูด ลิเลียที่ได้ยินดังนั้นก็รู้สึกกลัวขึ้นมา

“เอาจริงงั้นหรอ ที่จะให้ฉันฝึกต่อสู้นะ”ลิเลียถามย้ำอีกครั้งเผื่อทุกอย่างจะไม่เป็นความจริงและเป็นเรื่องล้อเล่นเท่านั้น

“จริง”เบรอสพูดย้ำอีกครั้งทำให้ความคิดที่มีอยู่เมื่อกี้ของลิเลียแตกสลายไปในทันที

“เอาละอย่างแรกเรามาฝึกเจ้าเกี่ยวกับการสัมผัสให้รู้สึกถึงเวทมนตร์กันเลยดีกว่า”เบรอสพูด ลิเลียที่ได้ยินอย่างนั้นก็ได้แต่อดทนทำตามเท่านั้นเพราะเธอรู้ว่าเบรอสทำทุกอย่างนี้ก็เพื่อเธอทั้งนั้น เพราะไม่อย่างนั้นแล้วเบรอสก็คงไม่มาฝึกเธอให้ต่อสู้ป้องกันตัวเป็นหรอก

“เจ้าพร้อมไหม”เบรอสได้ถามลิเลีย

“ฉันพร้อมแล้ว ไม่ว่าจะอะไรก็สอนฉันมาได้เลย”ลิเลียพูดด้วยท่าทีที่ดูแน่วแน่

“ดีมาก”เบรอสยิ้มดีใจออกมาเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าลิเลียตั้งใจขนาดนี้

“อยากแรกเจ้าลองสัมผัสถึงกลิ่นอายของกระแสพลังที่อยู่รอบนี้เสียก่อน”เบรอสพูด และเขาก็แอบช่วยลิเลียเล็กน้อยโดยการปล่อยพลังเวทย์ของเขาออกมาเพื่อเพิ่มกระแสพลังงานเวทย์รอบให้หนาแน่นมากขึ้น ลิเลียใช่เวลาไปประมาณเกือบ3ชั่วโมงในที่สุดเธอก็สัมผัสมันได้เล็กน้อยแล้ว

“ฉันสัมผัสมันได้แล้ว!”ลิเลียพูดขึ้นมาอย่างรู้สึกตื่นเต้น

“เป็นไงกับการสัมผัสถึงพลังเวทย์ครั้งแรกได้”เบรอสถาม

“รู้สึกร่างกายโล่งขึ้นเยอะเลยอีกอย่างรู้สึกมีพลังบางอย่างไหลเวียนอยู่ในร่างกายด้วย”ลิเลียตอบ เบรอสที่ได้ยินก็รู้สึกสงสัยขึ้นมา

“รู้สึกมีพลังบางอย่างอยู่ในร่างกาย? เจ้ารู้ไหมว่ามันเป็นยังไง”เบรอสถามออกมาด้วยความสนใจเพราะไม่แน่ลิเลียอาจจะเป็นอัจฉริยะทางด้านเวทมนตร์ก็ได้เพราะว่าการที่จะสัมผัสพลังเวทย์ของตนเองในร่างกายได้นั้นต้องผ่านการฝึกสัมผัสเวทมนตร์จากภายนอกจนชำนาญเสียก่อนถึงจะสัมผัสพลังเวทย์ภายในร่างกายได้

“มันรู้สึก…อืม… หนาวเย็นและแข็งแกร่งละมั้ง”ลิเลียตอบออกมาอย่างไม่มันใจเพราะเธอสัมผัสได้ไม่แน่ชัดมากนัก

“สัมผัสได้ถึงกระแสธาตุ!! แถมเป็นธาตุน้ำแข็งที่น่าจะมีระดับสูงอีกด้วย!!”เบรอสได้พูดอย่างตกตะลึงเบาๆออกมาทำให้ลิเลียไม่ได้ยินอะไร เมื่อสัมผัสได้ว่าลิเลียกำลังมองตนอยู่เบรอสจึงได้เปลี่ยนท่าทีกลับมาเย็นชาเหมือนเดิม

“เอาละ ที่นี้เราไปขั้นต่อไปกันเลยดีกว่า”เบรอสพูด

“เอะ! ขั้นต่อไปเลยหรอ?”ลิเลียถามออกมาด้วยความตกใจเพราะเธอพึ่งจะสัมผัสได้ถึงพลังเวทย์แท้ๆจะให้เธอไปฝึกใช่พลังเวทย์แล้วหรอ

“ใช่”ว่าแล้วเบรอสก็เริ่มฝึกลิเลียอย่างหนักหน่วง วันเวลาผ่านไปถึงสามวัน ระหว่างสามวันที่ผ่านมานี้ลิเลียก็ได้ฝึกเวทมนตร์ตลอดจนแถบไม่ได้พักเลยและบางครั้งในระหว่างที่เธอฝึกใช้เวทมนตร์จู่ๆก็มีความรู้สึกบางอย่างขึ้นมามันคล้ายกับว่าเธอคุ้นชินกับเวทย์มน์พวกนี้มาก่อนแล้ว และในตอนนี้ระดับพลังเวทย์ของเธอก็เพื่อขึ้นมามากเลยที่เดียวตอนนี้น่าจะระดับจอมเวทย์ขั้นกลางได้ 

“เอาล่ะ พอแค่นี้ก่อนไม่ได้พักมาสามวันแล้ววันนี้พักให้เต็มที่ เพราะวันต่อไปจะเป็นการต่อสู้กับมอนเตอร์แล้ว”เบรอสพูด

“อ่าาา ได้พักสักที”ลิเลียพูดออกมาอย่างเหนื่อยอ่อน เบรอสทีสังเกตลิเลียมาตั้งนานก็พูดขึ้นมาเบาๆว่า

“เป็นเธอจริงๆใช่ไหม”แล้วเบรอสก็ได้เดินไปหาอาหารมาทำอาหารกินกัน