คุณหนูสุดร้ายกะคุณชายซาดิสม์

ลำดับตอนที่ #4 : ไอ้คณะกรรมการเฮงซวย(?)(รีไรท์)

"..."
"เอาน่ากะอีแค่ไปห้องน้ำถ้าตายก็ให้มันรู้ไป"
และแล้วฉันก็พลักพวกเหล่าบอดี้การ์ดทั้งหลายไปทานข้าวสำเร็จ แต่ไอที่ฉันเข้าห้องน้ำก็เพราะฉันเหลือบไปเห็นหน้าตัวเองน่ะสิมันแผลบเลยยังกะซากผีที่ตายไปแล้วเมื่อวาน(?)เดี๋ยวตำแหน่งสาวหน้าสวยอดกันพอดี ขณะที่ฉันจะเดินไปที่ห้องเพื่อไปหยิบสารพัดเครื่องปกปิดมาก็มีพวกผู้หญิง4คนเดินมาดักหน้าฉัน
"เธอยัยหน้าจืด"ยัยผีปากแดงดูท่าทางเหมือนคนที่สุดพูดโดยที่มือข้างซ้ายผลักไหล่ฉันแทบกระเด็น
"เป็นอะไรกับมิจิคุง?"ยัยหน้าซาลาเปาเอ่ยเหมือนเล่นต่อบทกัน
"บอกมานะ"ยัยแห้งหน้าเหี่ยวพูดต่อโดยที่มองหน้าฉันยังกะฉันไปฆ่าพ่อหล่อนมา
"เป็นคน...เพื่อนฉันน่ะสิ"คนรับใช้หรอกย่ะ
"เพื่อน?"ยัยคนที่4เริ่มออกโรงทวนคำถามที่ฉันบอก
"ใช่"
"ไม่มั้ง"ยัยหัวหน้าเอ่ยขึ้นพลางเคี้ยวหมากฝรั่งอย่างเมามันส์
"เธอจะบอกดีๆไหม"ยัยหน้าซาลาเปาพูดพลางเผยยิ้มสยองโลกามาที่ฉัน
"10 9 8 7 6 5 ..."เธอนับเลขไม่เป็นรึไงยัยแห้ง
"หมดเวลา"ยัยซีด(เปลี่ยนสรรพนามของคนที่4)พูดอะไรของมันวะ?
"หึๆเธอคงไม่รู้จักพวกเราสินะV-Blackน่ะ"เออใช่ก็ฉันเพิ่งเข้ามาไม่กี่ชั่วโมงนี้เอง-_-
"จับตัวมันและลากไป"พวกแกจะทำอะไรฉันถ้าแต่งหน้าฉันไม่สวยล่ะก็..ฉันฟ้องป๊าแน่(มันโง่รึแกล้งโง่เนี่ย:ผู้เขียน)
 
และแล้วพวกมันก็จูงมือฉันมาที่ห้องน้ำหญิงที่บรรยากาศค่อนข้างได้อารมณ์ศิลป์(?)
"จับมันไว้"และแล้วยัยพวกนั้นก็ล็อกแขนของฉันไว้ซะแน่นติดกับผนังห้องน้ำ
"ผมเธอเนี่ยดูสวยผิดกับคนธรรมดานะเนี่ย"อะไรของยัยปากแดงนี่เนี่ยตกลงจะแต่งหน้ารึทำผม?
"ก็ฉันได้ผมแม่มาน่ะสิ"
"หรอ?อุ๊ยต๊าย!"อยู่ยัยปากแดงหน้าผีก้อถุยหมากฝรั่งป้ายผมฉันแก๊กว่าผมฉันจะงามขนาดนี้รู้ไหมทำทรีเมนต์กี่ตลบ
"แก๊"แนดิ้นพยายามจะจิกหัวยัยนั่นให้ได้แต่ก้อไม่สำเร็จเพราะจะขยับนิ้วยังลำบากเลยคอยดูฉันจะฟ้องป๊าให้ฆ่าพวกแก
"โฮะๆๆๆโทษทีนะพอดีไม่มีที่ทิ้งน่ะ"และแล้วยัยนั่นก็ขยี้มันซะทั่วหัวแล้วจิกผมฉันให้เผชิญกับใบหน้าเมือนผีปากกว้างของมัน
"นี่คือการสั่งสอนถ้าเธอมายุ่งกับมิจิคุงอีกละก็..."ยัยนั่ยใช้นิ้วชี้ทำท่ากรีดไปที่คอตัวเอง
"ศพเธอไม่สวยแน่"และแล้วพวกมันก็ปล่อยฉันแล้วเดินจากไป
"ฮึกๆๆผม..ผมฉัน ฮือๆๆๆฮึกๆแกฉันจะเอาคืน"ฉันพูดโดยที่หน้าตาตอนนี้ดูไม่จืดเลยแต่รำพันไปมันก็ไม่หมดจากคราบบ้าๆนี่สักหน่อยแต่ฉันจะทำไงดีล่ะ.....อ๊ะ!กรรไกร ของใครเนี่ย?แต่ถ้าฉันออกไปสภาพนี้ได้ดังแน่แต่ดังเพราะตำแหน่งโทรมที่สุดน่ะสิ... คุณหนูอย่างฉันศักศรีเท่านั้นที่ฉันยอมไม่ได้
'ฉับๆๆฉึบ ฉับๆๆๆ'

10นาทีผ่านไป
ฉันจ้องมองไปที่กระจกเงาอีกครั้ง ซึ่งต่างจากหญิงสาวเมื่อกี้อย่างสิ้นเชิง ผมสีดำที่ยาวสลวยแต่ก่อนบัดนี้กลับสั้นเหมือนผู้ชายที่มีใบหน้าหวานคล้ายผู้หญิง
"โอ้ว ใช้ได้ๆฉันน่าจะไปเปิดร้านได้เลยนะเนี่ย แต่ผมจ๋าข้าลาก่อนขอจงไปที่ดีๆนะ "
และแล้วฉันก้อนำผมไปทิ้งที่ชักโครกทันที
"สูดฮ้าเอาล่ะไม่มีอะไรที่ฉันทำไม่ได้"ฉันหายใจเข้าลึกๆเพื่อเตรียมพร้อมที่จะคิดคำตอบคำถามยัยพวกบอดี้การ์ดของฉัน
"นี่นายไปทำอะไรในห้องน้ำหญิง?!!!"ฉันมองไปทางเจ้าของเสียงหนักทุ้มดูโหดทันที OoO และก็ต้องตาโตเพราะว่าเจ้าของเสียงมัน...หล่อมากกกกกกกกกก น่าจะไปเล่นเป็นพระเอกเรื่องหล่อลากกระชากไส้ติ่ง(?)เส้นผมซอยสีเทารับกับใบหน้าที่หวานคล้ายผู้หญิง ริมฝีปากอมชมพูได้รูป โอ๊ะ!เลือกกำเดาอียูกิจะแตกขนาดมิจิรุว่าหล่อแระไอ้หมอนี่หล่อกว่าอีก พระเจ้า!ไม่ได้มาแค่คนเดียวแต่มีแถมอีก4
"OoO"
"นี่นายได้ยินรึป่าวเนี่ยที่ฉันถามว่านายไปเข้าห้องน้ำหญิงทำไม...เฮ้ยแล้วดูสิ?อุ๊บ!ฮ่าๆๆๆๆๆๆ"
"-_-"มันจิตตกรึไงวะนั่น เหอๆเอาเข้าไปฮาอะไรของมันวะฉันไม่ใช่ปังคุงในขำกลิ้งลิงกะแมวนะ(หมาโว้ย:ผู้เขียน)
"อะไรของนาย?"
"นายเป็นผู้ชายรึว่าตุ๊ดเนี่ย?ดูใส่ชุดเข้าไปเปลี่ยนชุดไป๊!เสียงก็เหมือนผู้หญิงอีก"ก๊าซ(พ่นไฟ)ยอมไม่ได้มาหาว่าฉันเหมือนผู้หญิงฉันไม่ใช่สักหน่อย(ตอนนี้ศักศรีมันสูงกว่าความเป็นหญิงไปแล้วครับท่าน)บังอาจมาดูถูกคนอย่างมิกิ
"น้อยๆหน่อยฉันเป็นผู้ชายโว้ย แล้วก้ออันนี้ฉันแค่หาชุดตัวเองไม่เจอตะหาก"อ๋อย ~ ฉันพยายามอย่างสุดชีวิตที่จะปรับเสียงให้เหมือนผู้ชาย ยากอย่างสุดซึ้งT^T
"ฮ่าๆแล้วไปแต่นายก็ยังมีความผิดอยู่ดีที่ไปเข้าห้องน้ำหญิงนายไปเปลี่ยนเสื้อผ้าของ คาเครุ ละกันหมอนี่มันตัวเท่านายพอดี ว่าแต่นายชื่ออะไรล่ะ?"สายตาของฉันก็เหลือบไปเห็นเด็นผู้ชายที่ตัวเท่าฉัน อ๊าก อยากตายแล้วไปเกิดเป็นน้องคนนี้จังถึงจะรูปร่างเท่าฉันแต่หน้าตาเด็กสุดๆ ปุดๆๆต่อมบ้าเด็กพุ่งกระจาย
"ได้ฮะรุ่นพี่ฟูจิ"โห!ดูสิๆยังงี้ใครไม่รักได้ไงขนาดเสียงก็ยังเหมืองเด็ก เพราะหัวใจกำเริบเลิฟ ละๆเลิฟๆ~~ ต๊ายผมสีทองซอยสั้น ตากลมบ๊องแบ๊ว รูปร่างเล็กเท่าๆฉันเลย

“ฉันถามว่าชื่ออะไรไม่ได้ยินรึไง?มังยืนเอ๋ออยู่ได้”
"เอ่อ..ยู...เซน" นายสิเอ๋อบังอาจนัก
"ก๊าก ฮ่าๆๆๆๆ อุ๊บ ฮ่าๆๆๆ"ไอหมอนี่มันเป็นอะไรของมันอีกวะ?
"ชื่อนายแปลกพิลึกเลย ฮ่าๆ"ก็สมองมันคิดได้แค่นี้นี่หว่า
"..."
"อ้อ นายคงเป็นรุ่นน้องที่เพิ่งเข้ามาใช่ไหม?"
"ฉันจะแนะนำให้รู้จัก พวกฉันคือคณะกรรมการนักเรียนโรงเรียนนี้ชื่อของฉันคือฟูจิวาระ จุน"
"ฉัน มัตสึทากะ ชิน"หนุ่มผมน้ำตาลที่ดูท่าทางเบื่อโลกเต็มทีมือทั้งสองข้างล้วงกระเป๋ายืนพิงผนังหน้าห้องน้ำอยู่
"ฉัน  โทซากะ เคียวยะ"นี่ก็หล่อเริดคงเรียนเก่งน่าดูนะเนี่ย ผมสีดำสนิทดูมีเสหน่น่าหลงใหลใบหน้าที่ใสกิ๊งที่มีแว่นตาเล็กๆอยู่บนใบหน้าทำให้ดูมีเสหน่มากขึ้นอีก แต่ดูจะไม่สนใจใครเลยมั้ง ขนาดพูดสายตายังอยู่ที่จอโน๊ตบุ๊กเลย
"โอ๊ะ!ตาเราแล้วๆฉันโอตาคุ เซย์จิ" หนุ่มผมน้ำตาลทองที่ดูอยู่ไม่สุขเอ่ยขึ้นอย่างดีใจเหมือนได้ของเล่นใหม่
"ฉันโอตาคุ เซย์โจ" นามสกุลเหมือนกัน....แฝดหล่อยกกำลังสองแต่ทำไมนายนี่ดูสงบสุขุมอย่างประหลาดผิดกับคนเมื่อกี้ที่มีแววตาขี้เล่นอยู่ตลอด ดูต่างจากพวกมนุษย์ธรรมดานะเนี่ย ออกแนวประสาทๆ สรุปไม่มีเหมือนมนุษย์ธรรมดากับเค้าเล้ย แต่ดูท่าคนแรกคงจะเป็นน้องนะเนี่ยดูซุกซน ผิดกับอีกคนที่ดูนิ่งเสียเหลือเกิน