คุณหนูสุดร้ายกะคุณชายซาดิสม์

ลำดับตอนที่ #5 : ไม่จริ๊งรุ่นพี่หรอเนี่ย?(รีไรท์)

"ฉันรู้น่าว่านายคงคิดสินะว่าฉันต้องเป็นน้องของไอ้เซย์โจน่ะแต่ฉันเป็นพี่ของมันตะหาก"โหหมอนี่มันน่าไปเป็นหมอดูแถวสนามหลวงได้เลยนะเนี่ย(ที่ญี่ปุ่นนะเฟ้ยอียูกิ:ผู้เขียน)

"..."

"เอาล่ะๆนายตามคาเครุไปสิ"

"เอ๋?"

"เอ้าก็ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าน่ะสิรึว่านายเป็นตุ๊ดแล้วปกปิด?"

"จะบ้ารึไง!ฉันเป็นชายแท้"เอาเข้าไปฉันเป็นหญิงแท้ตะหากตูพูดอะไรไปวะเนี่ย?-_-

"ก็ดี งั้นก็ตานคาเครุไปซะสิ"และแล้วฉันก็เดินตามคาเครุไปอย่างว่าง่าย โดยที่พวกเหล่ามนุษย์ประหลาดกลับเดินไปอีกทาง สงสัยคงไปตรวจตราต่อมั้งเนี่ย

"ยินดีที่ได้รู้จักนะ"

"เช่นกัน  นายอยู่ปีอะไรหรอ?"นั่นสิถ้ารุ่นเดียวกันก็ไม่น่าจะเป็นคณะกรรมการนักเรียนได้นี่น่า

"ฉันอยู่ปี3แล้วล่ะ"

"o_O"

"ไม่เป็นไรนายไม่ต้องเรียกฉันว่ารุ่นพี่ก็ได้ถ้าลำบากใจเรียกว่าคาเครุก็ได้"โหย  หน้าเด็กโคตรขนาดผู้หญิงที่สวย(?)อย่างฉันยังอายเลย

"อ๊ะ!ถึงพอดี"

"เอ๋?"ห้องน้ำชาย?เฮ้ยไม่จริงน่าo_Oรึว่าที่เปลี่ยนเสื้อผ้า...คือที่นี่

"เอ้า เข้าไปสิ มัวอึ้งอยู่ได้ รึว่านายเป็นตุ๊ดอย่างที่รุ่นพี่บอก?"

"นายจะบ้ารึไงเข้าก็เข้าสิ"

ณ ห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าชาย

โอ้ว มนุษย์ชายเปลือยกาย โห เล็ก? ใหญ่?  มีทุกขนาด แฮ่ๆอย่างน้อยชีวิตนี้ก็ยังไม่น่าเบื่อเกินไป ขอบคุณค่ะพระเจ้า....  อีนังยูกิสงบสติอารมณ์หน่อย หันเร็วนี่มันไม่ใช่ที่ของเรา

"อะไรของนายเนี่ยมานี่หันทำไม?"

"จะบ้ารึไงนี่มันห้องน้ำชาย...."เฮ้ย ก็นายนี่มันเข้าใจว่าเราเป็นผู้ชายนี่หว่า ซวยแล้วไง

"ก็ใช่ไงรึนายจะให้เป็นห้องน้ำหญิง? เอ๊ะนายนี่มันยังไง เนี่ย ใส่ชุดผู้หญิงแล้วเสียงยังเหมือนผู้หญิงอีก"

"ฉันก็แค่ตกใจนิดหน่อยน่าว่ามันห้องใหญ่ดีจัง" โบราณสอนไว้มั่วได้ให้มั่วไปเลย(แถวไหนเขาใช้วะ?)

"งั้นก็แล้วไป เอ้านี่เสื้อผ้าฉันเปลี่ยนซะ"และแล้วหมอนั่นก็ยื่นชุดนักเรียนชายมาให้ฉัน

"..."

"เปลี่ยนซะสิ"

"เอ๋?"

"ทำไม?...อ๋อ!รึว่า...."อะไรของหมอนี่วะ?ดูยิ้มเข้าสิ

"อะไร?"หมอนั่นอยู่ดีๆก็ยื่นหน้ามาใกล้ข้างหูฉัน โอ๊ย หน้าฉันคงแดงไปเป็นแถบแน่เลย  เกิดมายังไม่มีปู้จายเข้าใกล้ขนาดนี้เลย >///<

"น้องชายนายเล็กใช่ไหมล่ะถึงไม่กล้าโชว์เพราะสู้เขาไม่ได้" 'ขวับ'ฉันหันไปประจันหน้าหมอนั่นทันที  

'จุ๊บ'   "เฮ้ย!" หมอนั่นมัน หอมแก้มฉัน T^Tแง้ เอาคืนมานะ ไอ้บ้า

"อะไรของนาย?นายมาโดนฉันก่อนนะแต่ฉันไม่ถือ เอ้านู่นห้องน้ำไปเปลี่ยนวะสิ" ฉันไม่มีโอกาสทักท้วงใดๆทั้งสิ้นได้แต่ยอมรับผลกำที่ฉันทำ โฮๆๆๆๆๆ

10นาทีผ่านไป ไวเหมือนตอ.......

ฉันจำใจเปลี่ยนชุดผู้ชายแล้วรีบออกมาทันทีโดยไม่มองเหล่ามนุษย์เปลือยอีกเดี๋ยวมันจะพาลให้เลือดกำเดาพุ้ง

'หมับ' อยู่ๆก็มีมือมาฉุดฉันไว้ จนเกือบหัวทิ้มแน่ะ ใครวะ?

"คิดจะชิ่งหนีไปกันเลยรึไง?"อ๊าก ไอ้คาเครุนั่นเอง โฮๆๆๆฉันขอเปลี่ยนคำพูดทั้งหมดที่ชอมหมอนี่ล่ะกัน ความจริงก็คือหมอนี่มันทะลึ่งที่สุด

"ป่าวสักหน่อย"

"ก็ดีงั้นก็ตามฉันมา"

"นายจะพาฉันไปไหน?"

"ฉันไม่พานายไปฆ่าก็แล้วกัน"ดูสินอกจากจะทะลึ่งแล้วยังกวนอวัยวะเบื้องล่างมากๆดูทำท่าเข้ามือหนึ่งถือออมยิ้มยังกะเด็กปัญญาอ่อน อีกมือล้วงกระเป๋าทำมายักคิ้วกวนประสาทนึกว่าเท่ตายล่ะ ชิส์ (ก็เขาเท่จริงๆนี่น่ายัยบ้า:ผู้เขียน)

"ฉันไม่ไป!"ดีมาก เก๊กไว้ลูกอย่ายอมมัน

"ก็ตามใจถ้านายอยากจะเดินไปแบบตัวตลกที่ใส่ชุดผู้ชายแต่สวมรองเท้าผู้หญิง" ง่ะ ถูกของเค้า ดีนะที่ตึกนี้ไม่มีคนเยอะไม่งั้นได้ดังในถานะเป็นตัวตลกแน่ แพ้มันจนได้

"...."

"ตามมาสิถ้าไม่อยากขายหน้า"และแล้วฉันก็ตามหมอนั่นไปอย่างเสียไม่ได้

"เอ้า นี่รองเท้าฉันเองใส่ซะแล้วพรุ่นนี้มาคืนด้วย"นึกว่าฉันอยากใส่ตายล่ะ 

"…"

"ถือสิ"หมอนั่นยื่นรองเท้าชายมาให้ฉันจากล็อกเกอร์ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากห้องน้ำชายนัก

"แล้วก็เอารองเท้าที่นายใส่มาด้วย ฉันจะเก็บไว้เผื่อนายเบี้ยวไม่ยอมคืนรองเท้าฉัน ฉันก็จะไม่คืนรองเท้าของผู้หญิงคนนี้ให้นาย" ลาก่อนรองเท้าหนังแท้สั่งทำพิเศษ แล้วแม่จะรีบมาเอาหนูคืนนะT^T

'ปึก'หลังจากวางรองเท้าในล็อกเกอร์ของนายคาเครุเสร็จหมอนั่นก็รีบปิดทันที คอยดูนะถ้างับมืออันเรียวงามของฉันเมื่อไหร่ฉันจะตัดมือนายไปให้เป็ดกินแน่

"เสร็จแล้วก็ไปรับโทษกันเถอะ....ถึงเวลาสนุกแล้วสิๆๆๆ"

โฮๆๆๆๆๆT^Tฉันคิดว่ามันไม่น่าสนุกแล้วสิที่มารู้จักกับคนอย่างพวกนายประหลาดเกินไปแล้วดูสิตลอดทางหมอนี่ร้องแต่เพลงปัญญาอ่อนตลอดทางเลย.............

หนุกป่ะ?แต่เราว่ามันไม่หนุกนะ คงคิดในใจล่ะสิว่า เออรีบปิดๆไปเหอะกุรำคาญใจจะขาด แต่เราไม่ชอบเราก็ชอบที่จะทรมานคนที่ไม่ชอบ(เริ่มงงเองแระ)