คุณหนูสุดร้ายกะคุณชายซาดิสม์

ลำดับตอนที่ #2 : การพบกันครั้งแรก(รีไรท์)

มาต่อแระ55+หนุกดีที่ได้อัพ ++- -

nu

 tang
___________________________________

ทันทีที่หญิงสาวหน้าตาน่ารัก(?)ก้าวลงมาจากรถเบนซ์สีดำคันนั้นทุกสายตาของผู้คนที่เข้าโรงเรียนมาก้อหยุดอยู่ที่เธอเพียงคนเดียวเธอค่อยๆก้าวลงมาจากรถซึ่งสายตาทุกคู่ต่างจับจ้องมาที่เธอ

"เธอๆ!นั่นใช่เด็กใหม่ที่ชื่อว่า ซากุระ เซนเซย์แน่ๆเลย"
อ๊ายมีคนรู้จักเราด้วย^________^แหมๆป๊าเรายังดังไม่มีตกนะเนี่ย

"หา?จริงอ่ะ ตระกูลเซนเซย์ ที่รวยติดอันดับน่ะหรอ?"ว้ายเธอสองคนตาถึงจริงๆ อันดับต้นๆด้วยจ่ะ >_<
"ไม่ผิดแน่ แล้วผู้ชายคนหล่อๆล่ะใคร?>_<"-_-
"ไม่รู้ดิ่" -_-
"อ๋อๆรู้แล้ว มิจิรุไงล่ะเธอ"-*-
"แล้วเค้าเปนใครล่ะ?"
"โธ่เอ๊ย!เค้าน่ะเปนเด็กหนุ่มที่ไอคิวสูง เห็นยังงี้เถอะเค้าน่ะรุ่นเดียวกับพวกเรานะแต่ว่าเค้าฉลาดมากเลยล่ะ จบมหาลัยที่อังกฤษในเวลาไม่กี่ปีแถมตอนนี้ทำงานเป็นผู้บริหารแล้ว...แต่ว่าทำไมเค้าใส่เครื่องแบบนักเรียนเราล่ะ?แถมมาคันเดียวกับยัยคุณหนูนี่อีก"
"ไม่น่าถามเลยเค้ามาเรียนที่โรงเรียนเราน่ะสิแล้วพ่อของมิจิรุก็เป็นลูกน้องของตระกูลเซนเซย์น่ะสิ"
"ว้ายๆจริงอ่ะ งานนี้ต้องไปสืบให้รู้ซะแล้ว>_< …. ตายแล้วรีบไปเร็ว"
"ไปไหน?"
"เอ้า!ก้อไปปฐมนิเทศน่ะสิ"
"อ๋อๆเออๆไปเร็ว"
-------------------------------------------------------------
ฉันฟังเสียงของยัยพวกนี้นานทีเดียว(ตั้งแต่แรกจนจบก็ว่าได้)ยัยพวกบ้าฉันออกจะดังไหงพูดถึงฉันแค่นี้เอง อ๊าย ยอมไม่ได้ บังอาจ!!!>_<

"เอ่อ!คุณหนูครับการปฐมนิเทศใกล้เริ่มแล้วนะครับ"แกหุบปากไปเลยนะ มิจิรุ ฉันเกลียดแก ดังกว่าฉันได้ไง ฮึย!
 
"อือๆไปสิ - *- "
และแล้วฉันก็ถึงห้องปฐมนิเทศผ่านไปสักสองสามชั่วโมงยัยแก่กะลุงหัวล้านก้อแสดงละครจบ เฮ้อ เล่นเอาฉันงีบไปไกลเลย งึมๆๆแจ๊บๆ

"คุณหนูครับ คุณหนู"
"หา?!!อะไร?"
"เอ่อ...เสร็จแล้วล่ะครับ"
"หรอ?อืมไปๆ"
"O_oไปไหนครับ"
"อ่าว โง่จริงนะนายเนี่ยไปห้องเรียนน่ะสิไปดูว่ามีอะไรดีมั่ง"
"อ๋อ^___^ครับๆ"แหมนึกว่านายหล่อนักรึไงยิ้มอยู่ได้บ้าป่าววะเนี่ย-_-(คนมันหล่อจริงนี่หว่า อ่าวไอ้นี่หนิ:คนเขียน)
"คุณหนูครับหลังจากเสร็จธุระที่โรงเรียนแล้วคุณหนูจะ....."
"ไปๆฉันไปแน่ๆเพราะว่ามันเป็นกิจวัตรฉันนี่น่า^_^"อิอิ ทุกวันฉันต้องแอบไปดูและถ่ายรูปสะสมเป็นแกลลอลี่เลยล่ะมันเป็นสาเหตุเดียวที่ฉันใฝ่ฝันมาเรียนที่นี่ก็เพราะมีคนที่ฉันแอบชอบอยู่น่ะสิ

ขณะที่ฉันเดินไปขึ้นบันไดด้วยความเร่งรีบฉันก้อไปสะดุดเข้ากะร่างใหญ่เข้าอย่างจัง
"ขอโทษค่ะ/ครับ"
"เอ๊ะ"เสียงนี่มันคุ้นๆนะเนี่ย-_-ใครหว่า?
"เอ่อ...เป็นอะไรไหมครับน้อง^_^"
อ๊าย!!!นะ..นะ..นะๆๆๆนี่มันรุ่นพี่คานาดะนี่น่า หวานใจจ๋ามามะมาหาเจ๊เร้ว นี่ล่ะคือคำตอบที่ฉันตั้งใจสอบเข้า มาเรียนที่นี่ >_<
"ไม่เป็นไรค่ะ^_^"

“...”
"เอ๋?"ทำไมรุ่นพี่ดูเหมือนวิ่งหนีอะไรมาเนี่ย
"ขอตัวก่อนนะครับ^__^"แล้วแล้วพ่อเทพบุตรของฉันก้อจากไปอย่ารวดเร็วY_Yฮือๆเจอกันแค่แป๊บเดียวเอง แต่ยังไงพรหมลิขิตของเราก็คงทำให้เราเจอกันอีกแน่นอน โฮะๆๆๆ
"นี่ๆหลบไปหน่อยสิยะหล่อน"ยัยนี่หนิอยู่ดีๆก้มาชน วอนตายซะแล้ว

"หลบไปซินังเด็กบ้าเดี๋ยวฉันตามไม่ทัน"หนอยนังป้าพวกนี้นี่เอง
ที่ทำให้เทพบุตรของฉันจากไปอย่างไม่ใยดี(แล้วทุกทีเค้ามองเธอรึไง:ผู้เขียน)
"^__________^"
"อะไรของเธอน่ะยัยเด็กบ้า"เออคำก้อบ้าสองคำก้อบ้าแกยัยป้าบ้าประสาทจิตตกวอนโดนซะแล้ว
"หลบไปสิยะ"
"หึๆเธอรู้รึป่าวว่าพูดอยู่กับใครน่ะฮะ?"
"อะไรของเธอน่ะ?...อ๋อ!ก้อได้ อยากมีเรื่องกับฉันหรอ บอกไว้ก่อนนะฉันไม่ปรานีเด็กบ้าอย่างเธอนะ ^_^:"
ดูมันยิ้มน่าเกลียดชิบ สงสัยบ้านป้าแกคงไม่มีกระจกแน่เลย ยิ้มยังกะผีกระสือ-*-
"อ๋อ..หรอยัยป้าหนังเหี่ยว^_^"ฉันยิ้มตอบกลับไปอย่างเยือกเย็น

"หนอย นังนี่หนิ มันจะมากไปแล้วนะ"
ทันทีที่ยัยป้าๆง้างมือจะตบฉันนายมิจิรุซึ่อยืนอยู่เงียบๆก้อเดินมาล็อคมือยัยพวกนั้นอย่างรวดเร็ว
"ปล่อยนะ"
"คุณจะทำอะไรคุณหนูน่ะ?"เสียงของมิจิรุตอนนี้น่ากลัวโคตรเสียงเยือกเย็นยังกะน้ำแข็งก้ไม่ปาน ดีมากสู้เค้านะ มิจี้ >_<
"แกปล่อนฉันนะ " ทันทีที่ยัยนั่นหันไปทางเจ้าของเสียง ไปประจัญหน้าของมิจิรุ
"อ๊า!ขอโทษค่ะพี่แค่ล้อเล่นนิดหน่อยเอง"โห-_- ยัยนี่หนินังป้าบ้าผู้ชายเห็นคนหน้าตาดีไม่ได้เปลี่ยนสภาพเลยนะ ชิส์ ล้อเล่นบ้านแกสิลองให้ฉันล้อเล่นกะแกบ้างมั้ย?
"ถ้าพวกคุณไม่อยากเจ็บตัว ช่วยออกไปไกลๆด้วยครับ"
"จ่ะๆเชิญๆ^_______^"

"^__^ไปกันเถอะครับคุณหนู"
นายก้อเหมือนกันเปลี่ยนอารมณ์เร็วจริงๆนะ-_-ฉันตามไม่ทันจริงๆบทจะโหดก็เล่นซะน่ากลัวบทจะใจดีก็ยังกะบาทหลวงเลย



_________________________________________
ขอบคุงที่ทนอ่านกานนะคะ
(อย่าลืมเม้นวันละนิดจิตรแจ่มใส55+)