คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : บทที่ 5 งอน + จูบแรกของฟอเอล
2 สัปดาห์ผ่านไป
"คุณดาร์กรับอ่านหนังสือให้ผมฟั......อ่าวไม่อยู่ง่ะ" เสียงหวานของฟอเอลดังขึ้นภายในห้องทำงานของเจ้าคฤหาสถ์ซึ่งมีนามว่าดาร์กแต่ตอนนี้
กลับไม่อยู่ร่างเล็กคอตกไปนึงจากวันนี้เค้านั้นรีบทำความสะอาดห้องสมุดให้เสร็จเพื่อที่จะได้มาขอให้ดาร์กอ่านหนังสือให้ตามที่สัญญาไว้ว่า
'นายต้องทำงานของตัวเองให้เสร็จก่อนฉันถึงจะอ่านหนังสือให้นายฟัง' แต่เจ้าตัวก็สัญญาซะแล้วฟอเอลเดินถอนหายใจด้วยความผิดหวังและในขณะเดียวกันร่างเล็กนั้นก็สังเกตได้ถึงเห็นวุ่นๆในคฤหาสถ์ทุกคนต่างวิ่งกันจ้าระหวั่นฟอเอลจึงวิ่งไปถามแม่บ้านและแม่บ้านคนอื่นๆที่อยู่ข้างกันที่ทำท่าเหมือนหาอะไรสักอย่างว่า
"เออคุณคริส คุณรัส คุณเดซี่หาอะไรกันอยู่เหรอครับ" (*แม่บ้านอีกสองคนตอนที่คุยกันในตอนที่ 3 จำได้ไหมงิ)ฟอเอลเอ่ยทุกแม่บ้านทั้งสามที่ทำท่าเหมือนหาอะไรสักอย่าง
"อ่าวฟอเอลมาช่วยพวกฉันจับลูกหมาหน่อยสิพอดีมันหลงเข้ามาในคฤหาสถ์น่ะ" แม่บ้านคริสเอ่ยพลางจับหัวของตัวเองด้วยความเหนื่อยใจแต่ฟอเอลนั้นดวงตาสีมรกตกับส่องประกายด้วยดีใจ 'ลูกหมา!!!' ฟอเอลนึกพันลอยไปกับจินตนาการแต่ก็ต้องกับมาที่โลกแห่งจริงพลางเอ่ยถามแม่บ้านคริสอีกว่า
"แล้วทำไมไม่ปล่อยมันล่ะครับเดี๋ยวมันก็คงออกไปเองล่ะ" ฟอเอลแม่บ้านคริสเห็นดังนั้นก็กลุ้มกันไปใหญ่พลางจับไหล่ของร่างเล็กที่แสดงถึงความดีใจออกมาได้อย่างชัดเจนแล้วเอ่ยขึ้นว่า
"นี่ฟอเอลฉันจะบอกอะไรเธอออย่างนะว่า......คุณดาร์กท่านเป็นคนที่เกลียดหมามากๆเลยล่ะเพราะฉะนั้นตอนนี้คุณดาร์กไปทำธุระส่วนบารอนก็ตามไปด้วยเพราะฉะนั้นนี่เป็นโอกาสถึงสุดท้ายที่ลูกหมาตัวนั้นจะรอดนะ" แม่บ้านคริสเอ่ยฟอเอลช็อกกับคำพูดของคริสเล็กน้อย
'คุณดาร์ก....เกลียดหมาเหรอ' ฟอเอลนึกพันคอตกอีกรอบนอกจะไม่ได้อ่านหนังสือให้ฟอเอลฟังยังเกลียดหมาอีก
"ถ้าคุณดาร์กกลับมาแล้วเห็นลูกหมาตัวนั้นละก็.......อาจจะตายได้เลยมั้งลูกหมาน่ะ" แม่บ้านเดซี่พูดขึ้นทำให้ฟอเอลนั้นช็อกแบบแท้ๆแน่ๆร้อยเปอร์เซ็นต์ร่างเล็กไปชั่วขณะพันตะโกนออกมาว่า
"ยังไงผมก็ไม่ยอมให้ลูกหมาตัวนั้นตายหรอกครับให้ผมจะหาอีกแรงนะครับ" ฟอเอลเอ่ยด้วยแววตาอันมุ่งมั่นแม่บ้านทั้งสามพลางเริ่มหากันต่อ
เที่ยงตรงผ่านไป
"ฟอเอลหาเจอไหม" แม่บ้านคริสเอ่ยถามฟอเอล ฟอเอลส่ายหน้าน้อยๆแต่และก็มีเสียงดังสวรรค์และนรกดังขึ้นพร้อมกัน
"นี่ทุกคนฉันเจอลูกหมาแล้ว" เสียงของยูคิดังขึ้นจากหน้าบ้านทำให้ทั้งสี่ถอนหายใจด้วยความโล่งใจแต่ทว่า
"แย่แล้ว!!!!!คุณดาร์กกับบารอนกลับมาแล้ว" เสียงของยูอิพร้อมกับยูคิด้วยเวลาไล่เลี่ยกันและนั้นทำให้ความโล่งใจของทุกคนหายไปในทันตาทั้งสี่วิ่งไปที่หน้าทันทีและนั้นก็ทำให้พบกับ....
"คะ...คุณดาร์ก" แม่บ้านคริสเอ่ยอย่างตกใจเมื่อสภาพเห็นการณ์ในปัจจุบันคือดาร์กและบารอนที่กำลังจ้องลูกหมาที่อยู่บนพื้นซึ่งยูอิและยูคิกำลังจะไปจับส่วนทั้งสี่คนที่เหลือก็ยืนอยู่หน้าทางเข้าคฤหาสถ์ดาร์กจ้องมองลูกหมาด้วยแววตาที่ไม่เป็นมิตรเอามากๆพลางเอ่ยตะโกนด้วยน้ำเสียงดุดันว่า
"ใครปล่อยให้เจ้าหมานี่เข้ามาในบ้านเอามันออกไปจากคฤหาสถ์ฉันเดี๋ยวนี้!!!!" ดาร์กพลางทำท่าจะเตะลูกหมาตัวนั้นแต่ฟอเอลกลับกันเอาไว้ดาร์กหยุดฝีเท้าของตนทันทีพันมองร่างเล็กที่โอบกอดลูกหมาแน่น
"ฟอเอลออกไปเดี๋ยวนี้นะ!!!" ดาร์กเอ่ยตะโกน
"ไม่ครับ!!!" ฟอเอลเอ่ย
"บอกให้เอาออกไป!!!"
"ไม่!!!!"
"บอกให้ออกไป!!!"
"ไม่!!!!"
"งั้นก็ออกไปทั้งสองเลยไป!!!!" ดาร์กเอ่ยสิ้นคำขาดโดยไม่รู้ตัวเองดาร์กทำท่าเหมือนจะปิดปากตัวเองแล้วเดินเข้าไปในคฤหาสถ์ทันที ส่วนฟอเอลนั้นก็ได้แต่กอดลูกหมาตัวน้อยๆแล้วเดินออกจากคฤหาสถ์ไป
"ฟอเอล!!" แม่บ้านคริสเอ่ยเรียก(ห้าม)ฟอเอลแต่ฟอเอลกลับยิ่งวิ่งออกไป
____________________________________________________________
5 โมงเย็น
มาที่ดาร์กซึ่งตอนนี้นั่งหงอยอยู่ที่โต๊ะทำงานของตนเองพร้อมทำหน้าบูดอยู่ตลอดนำตั้งแต่เค้าว่าฟอเอลและฟอเอลก็วิ่งออกไปทันทีตอนแรกดาร์กคิดว่าไม่นานก็คงจะกลับมาแต่นี้ผ่านไป 5 ชม.แล้วก็ยังไม่กลับแต่จู่ๆบารอนก็เข้ามาโดยไม่ให้เสียง
"คุณดาร์กเป็นห่วงฟอเอลเหรอครับ" บารอนเอ่ยทักจนดาร์กถึงกับสะดุ้งเล็กๆดาร์กไม่ตอบบารอนแต่หน้านั้นกลับบอกได้ชัดเจนเลยต่างหาก
"เอ....ได้ขำมาว่าป่าใกล้คฤหาสถ์น่ะช่วงนี้มีโจรป่าเยอะซะด้วยสิฟอเอลจะเป็นยังไงน้าาา" ยูอิเริ่มทำการกวนประสาทคุณดาร์กของเรา= =''
'นิ่งไว้' ร่างสูงเอ่ยในใจ
"เห็นเค้าบอกโจรพวกนี้โรคจิตสุดล่ะกดไม่เลือกหน้าไม่ว่าจะหญิงหรือ...ชาย" ยูคิเสริมซึ่งทำให้ดาร์กนั้นเริ่มร้อนใจเข้าไปอีก = ='''' 'นิ่งไว้~'ร่างสูงเอ่ยเตือนตนเองในใจ
"ฟอเอลยิ่งหน้าตาน่ารักแถมซื่อจนบื้อได้เลยมั้งงานนี้ฟอเอลคงไม่รอดแน่ๆเลย ฮือ~เพราะคุณดาร์กนั่นล่ะ" แฝดทั้งสองเอ่ยพร้อมกันทำให้ดาร์กปรอทแตกพลางลุกขึ้นแล้วตะโกนว่า
"ฉันไม่ผิดนะ!!!!!" ดาร์กตะโกนลั่นห้อง
"ตัวเองนั่นล่ะผิด!!!!!" พ่อบ้านแม่บ้านรวมกันทั้ง 6 คนเอ่ยขึ้นพร้อมโดยที่ไม่รู้ว่ามันมากันตั้งแต่เมื่อไหร่ดาร์กเกิดอาการค้างเล็กที่ทุกคน
ประสานเสียงรุมด่าดาร์ก(สมน้ำหน้าแกนั่นล่ะผิดมาว่าลูกฉัน=A=***) บารอนจึงเอ่ยขึ้นว่า
"คุณดาร์ก...คุณดาร์กเป็นห่วงฟอเอลทำไมถึงไม่ไปตามกลับมาล่ะครับทั้งที่คุณดาร์กก็ออกจะรักฟอเอลแท้ๆ" บารอนเอ่ยออกมานั้นทำให้ดาร์กแทบทรุด
"พะ...พวกเธอรู้" ดาร์กเอ่ยพันสีหน้าเปลี่ยนสีพ่อ/แม่บ้านเห็นก็พากันส่ายหน้าด้วยความหน่ายใจแม่บ้านคริสเดินออกมาข้างหน้าพลางเอ่ยว่า
"คุณดาร์กค่ะ...พวกเป็นพ่อบ้านแม่บ้านที่นี่มากี่ปีแล้วทำไมจะไม่รู้ล่ะค่ะและคุณดาร์กน่ะก็ผิดจริงๆนะค่ะฟอเอลเค้ายังเด็กไม่รู้อะไรมากแล้วคุณดาร์กไปว่าฟอเอลอย่างนั้นยังไงเด็กก็คือก็เด็กเค้าเสียใจมากเลยนะค่ะดิฉันว่าคุณดาร์กควรไปตามฟอเอลกลับมาดีกว่านะค่ะ" แม่บ้านคริสซึ่งทุกคนต่างพยักหน้ารับความคิดเห็นของแม่บ้านคริส
"ฟอเอลเค้าเสียพ่อแม่ตั้งแต่เด็กยังไงเค้าก็ต้องการคนดูแลและที่คุณดาร์กรับฟอเอลเข้าก็ไม่ใช่ด้วยเหตุผลเหรอครับ" บารอนเอ่ยตามแม่บ้านคริส
"อืม.....เพราะฉะนั้นไปตามเค้ากลับมาเถอะครับคุณดาร์ก" ยูอิเอ่ยคนสุดท้ายก่อนที่ดาร์กเอ่ยขึ้นอีกว่า
"บารอนไปตามหาฟอเอลกับฉันที่เหลืออยู่เฝ้าคฤหาสถ์เข้าใจแล้วใช่ไหม" ดาร์กเอ่ยขึ้นมาด้วยน้ำเสียงออกคำสั่งทุกคนจึงเอ่ยว่า
"ครับ/ค่ะ" และดาร์กกับบารอนก็วิ่งลงไปที่รถม้าและขับออกไปทันทีส่วนที่เหลือก็ได้จัดเตรียมอาหารเย็น
_____________________________________________________________________
ภายในป่า
มาที่ฟอเอลที่ยังคงเดินไปเดินมาและภายในมือก็มีลูกหมาตัวเล็กๆอยู่เท่านั้นฟอเอลเดินไปเรื่อยๆ เรื่อยๆ จนในที่สุดตัวเองก็พบว่า
"เราหลงทางแล้วสินะ" ฟอเอลเอ่ยอย่างถอนใจพลางวางลูกหมาลงบนพื้น 'กะว่าจะเดินไปให้ถึงเมืองใกล้ๆนี้ซะหน่อยจะได้หาคนเลี้ยงเจ้านี่ได้แต่เรากลับหลงทางซะเอง....อยากกลับคฤหาสถ์' ฟอเอลคิดอย่างสิ้นหวัง แต่พอหันกลับมาหาลูกหมาตัวนั้นอีกทีมันก็ไม่อยู่แล้ว
"หมาน้อยเจ้าหายไปไหนน่ะหมาน้อย" ฟอเอลตะโกนเรียกพลางเดินหาลูกหมาแต่สิ่งที่ฟอเอลเจอไม่ใช่ลูกหมาแต่เป็น.......
"ไงจ้าาา มาทำอะไรแถวนี้ล่ะเด็กสาว" แล้วโชคร้ายก็เริ่มต้นขึ้นในเรื่องแล้ว(หรือเปล่า!?) เมื่อร่างเล็กเดินไปเจอโจรป่าสามตัวที่กำลังนั่งแบบไม่มีอะไรทำ
"เออ.....คือผมมาตามหาลูกหมาน่ะครับไม่ทราบว่าเห็นบ้างไหมครับ" แต่ด้วยความไร้เดียงสา + กับความซื่อจนบื้อทำให้ร่างเล็กนั้นยังไม่คิดว่าโจรป่าสามตัวนี้เป็นคนไม่ดี
(เวรกำ ฟอเอลลูกเจ๊ซื่อเกินไปก็ไม่ดีต่อสุขภาพนะจ้ะลูก=A='''ดาร์กงานแล้วไงมึ-งลูกเจ๊จะโดนกดแล้ว ดาร์กมาไวๆมาม่ายำยำอะไรก็ช่างมาเร็ว!!!!!) เมื่อโจรป่าทั้งสามเห็นท่าทีของร่างเล็กนี้อารมณ์หื่นก็บังเกิดพันเอ่ยออกมาว่า
"พี่ไม่เห็นลูกหมาอะไรนั่นน่ะแต่ตอนนี้พวกพี่กำลังเบื่อๆอยู่เลยน้องมาช่วยทำให้พี่หายเบื่อหน่อยสิ" เมื่อโจรป่าพูดจบก็ทำท่าเหมือนจะเข้าไปจับฟอเอลในวินาทีนั้นร่างเล็กก็เพิ่งรู้ว่าพวกนี้คงจะไม่ใช่คนดีแน่จึงวิ่งหนีแต่ก็ไปไม่พ้นโจรสองคนจับร่างเล็กเอาไว้ส่วนอีกคนก็เอาเชือกออกมาพันผูกมือทั้งสองข้างของฟอเอลไว้กับต้นไม้ พลางฉีกเสื้อของร่างเล็กอย่างไม่มีชิ้นดีแล้วเริ่มใช้ลิ้นอันสกปรกไล้เลียยอดอกสีชมพูกเปล่งปลั่ง
"ปล่อยผม.....นะจะทำอะ......ไรไอ้พวกโรคจิตปล่อยผม" เพี๊ยะ!!! ฟอเอลตะโกนด่าไอ้พวกโจรป่าแต่กะนั้นก็ได้รับเพียงฝ่ามือหนาด้านกลับมา
"หุบปากไปซะ" โจรป่าคนที่กำลังกระทำฟอเอลเอ่ยขึ้น
"เฮ้ยแกเสร็จแล้วตาฉันนะเฮ้ย" โจรป่าอีกคนตะโกนโจรป่าคนที่หนึ่งพยักหน้าและหัวเราะอย่างชอบใจพลางเริ่มไล้เลียยอดอกของร่างเล็กต่อแต่ร่างเล็กกลับไม่มีเสียงครางหวานออกมาให้ได้ยินเลยแม้แต่หน่อย 'ร้องไม่ได้นะฟอเอล....เราจะทำยังไงดี....คุณดาร์กช่วยผมด้วย' ฟอเอลนึกในใจและสวรรค์ก็ประทานคำขอนั้นจริงๆ
ปัง!!!!!
เสียงของปืนรุ่นอะไรก็มิอาจทราบดังขึ้นทำให้พวกโจรป่าอยู่การกระทำไปและหันไปหาต้นเสียงและก็พบกับ
"ปล่อย.......เดี๋ยวนี้" ดาร์กเอ่ยด้วยน้ำเสียงดุดันโดยที่ในมือถือปืนอยู่พันมองไปยังร่างเล็กตอนนี้สะบักสะบอมพร้อมเห็นร่างอันเปลือยเปล่าช่วงบน (ซี้ด!!!!!) ผิวพรรณอันขาวเนียนนุ่มกับเศษผ้าที่ติดตามตัวเริ่มปลุกอารมณ์ของดาร์กขึ้นมาแต่ตอนนี้เค้ากับมีเพียงแค่อารมณ์โมโหโกทา
"ฉันบอกให้ปล่อยคนสำคัญของฉันเดี๋ยวนี้!!!!!" ดาร์กเอ่ยตะโกนอย่างดุดันสร้างความหวั่นให้โจรป่าแต่กะนั้นโจรป่าที่อยู่ใกล้กับร่างเล็กที่สุดก็ชักมีดออกมาจ่อคอ ของร่างเล็กทันที ดาร์กนั้นเพียงแต่ยิ้มและก้าวเข้าไปหาร่างเล็กของตนเท่านั้นเอง
"ยิ้มอะไร.....อย่าเดินเข้ามานะ...มะ..ไม่งั้นไอ้เด็กนี่...พลัก!!!!!!" โจรป่าพูดไม่ทันจบก็โดนสันมือของบารอนจนสลบไป ส่วนโจรอีกสองคนที่เหลือนั้นก็เตรียมที่จะวิ่งหนีแต่ ทว่า...
ปัง ปัง!!!
เสียงของกระสุนปืนสองลูกดังขึ้นและเข้าไปฝังในขาของโจรป่าทั้งสองที่กำลังจะหนีโจรทั้งสองทรุดลงทันที หลังจากนั้นไม่นานโจรป่าทั้งสามก็อยู่ในสภาพถูกมัดติดกับต้นไม้หลังจากนั้นดาร์กก็รีบวิ่งไปแกะเชือกให้ฟอเอลพลางขึ้นรถม้าทันทีภายในรถม้านั้นมีดพียงแค่ฟอเอลและดาร์กเท่า(เพราะบารอนเป็นคนขับ)ดาร์กเอาเสื้อคลุมของตนคลุมให้กับร่างเล็กที่กำลังสั่น(เจ๊รู้ว่าเดี๋ยวดาร์กคุมอารมณ์ไว้ไม่อยู่ใช่ไหม โหะๆๆๆ)เพราะความหนาวและความกลัวแต่ฟอเอลกลับปัดเสื้อนั้นทิ้ง
"ฟอเอลทำไมไม่คลุมไว้อากาศข้างนอกหนาวนะ" ดาร์กเอ่ยดุฟอเอลก่อนที่จะหยิบเสื้อคลุมให้แต่ร่างเล็กกลับปัดมันออกอีกพร้อมกับหันหน้าหนีดาร์กซึ่งรู้ได้ทันทีว่าร่างเล็กนั้นงอนตน (มันก็น่าอยู่หรอกดาร์กเอ๋ยไปว่าลูกเจ๊ซะขนาดนั้นเฮ้ยนึกแล้วของขึ้น!!!!=A=//) และทั้งสองก็ไม่พูดกันอีกจนกระทั่งยังถึงคฤหาสถ์ร่างเล็ก็กลับไปเปลี่ยนชุดก่อนแล้วจึงกลับมาชงชาทดแทน
แอ๊ด!!~
เสียงประตูของห้องทำงานดาร์กดังดาร์กหันไปมองคนที่เข้าประตูมานั้นก็คือ...ฟอเอลนี้เอง ร่างเล็กเดินมาพันรินชาใส่ถ้วยแล้วยื่นให้ดาร์ก
"อร่อยเหมือนเดิมเลยนะชาของฟอเอลเนี่ย" ดาร์กเอ่ยชมรสชาติของชาฟอเอซึ่งตามปกติร่างเล็กนั้นจะทำหน้าดีใจมากๆและเอ่ยขอบคุณ
แต่ตอนฟอเอลกลับทำหน้าเย็นชาแบบสุดและไม่เอ่ยอะไรด้วยดาร์กจึงพยายามหาทางคุยกลับร่างเล็กแต่ไม่ทันไรร่างเล็กก็รีบเก็บถ้วยและจะรับเดินออกไปแต่...
"เดี๋ยวสิฟอเอลฉันยังไม่ได้บอกให้ไปมานั่งที่โซฟาก่อน" ดาร์กเอ่ยซึ่งทำให้ฟอเอลชะงักและเดินมานั่งที่โซฟาแต่โดยดี
"นายเป็นอะไรฟอเอลถึงไม่พูดกับฉัน" ดาร์กเอ่ยถามฟอเอลแต่กลับไม่มีเสียงตอบใดๆทั้งสิ้น 'ไม่รู้จักง้อผมก็ไม่หายงอนหรอก' ฟอเอลคิดในใจเพราะดาร์กไม่มีท่าทีที่จะง้อฟอเอลเลย 'ทำไงดี...เราก็ง้อคนไม่เป็นด้วย' ดาร์กนึกอย่างเครียดๆเพราะว่าตนนั้นง้อคนไม่เป็น
"ฟอเอลนายเป็นอะไรกันแน่ทำไมถึงไม่ตอบฉัน!!" ดาร์กเผลอขึ้นเสียงทำให้ฟอเอลเผลอ ออกมาเบาๆเช่นกันว่า
"คุณดาร์กใจร้าย..." ฟอเอลเอ่ยเบาๆแต่ถึงกะนั้นดาร์กก็ยังได้ยิน ฉึก!!!(แทงใจดำ) ดาร์กแบบสุดๆ
"ฟอเอลมานั่งนี่สิเดี๋ยวฉันอ่านหนังสือให้ฟัง" ดาร์กเริ่มใช้หนังสือล่อฟอเอล แต่ฟอเอลก็ยังไม่ยอมมาดาร์กจึงเริ่มอ่านหนังสือทันที ช่วงแรกร่างเล็กนั้นไม่ยอมมาฟังแต่สักพักก็เริ่มตั้งใจฟังและเมื่อดาร์กรู้สึกว่าเหยื่อเริ่มติดเบล็ด
จึงค่อยลดเสียงของตนเองให้เบาลงพอฟอเอลเริ่มไม่ได้ยินเสียงจึงขยับเข้าไปใกล้ๆดาร์กขึ้นเรื่อยๆจนในที่สุดร่างเล็กก็มาอยู่ตักของดาร์กอย่างไม่รู้ตัวร่างสูงจึงใช้โอกาสนี้กอดฟอเอลฟอเอลสะดุ้งกับการกระทำของร่างสูงและพยายามดิ้นหนี
"คุณดาร์กปล่อยผมสิ...ปล่อย...คุณยังไล่ผมอยู่เลยไม่ใช่เหรอ....ปล่อยผมสิผมจะได้ไปไง....ปล่อ อุ๊บ!!!" ฟอเอลพูดด้วยน้ำเสียงที่โมโห+งอนแต่ก็ถูกสงบคำด้วยริมฝีปากของดาร์กทันที 'จูบแรกของผม' ร่างเล็กคิดเมื่อจูบแรกของตนโดนขโมยไปโดยดาร์กนี่เอง
ลิ้นร้อนควานหาความหวานอย่างไม่ลดละจนร่างเล็กนั้นหายใจไม่ออกและพยายามจิกดาร์กเพื่อร่างสูงปล่อยตนและดาร์กก็ยอมปล่อยร่างเล็กแต่โดยดีฟอเอลหายใจถี่ๆนึงจากขาดอากาศพันมองหน้าดาร์กด้วยความโมโหแต่ร่างสูงกับกอดร่างเล็กไว้ก่อนพลางเอ่ยว่า
"ฟอเอลฉันขอโทษนะที่ไล่นายนาย...อย่าไปเลยนะ...ฟอเอลจะให้ฉันทำยังไงนายถึงจะหายโกรธล่ะ" ดาร์กเอ่ยพลางร่างเล็กอยู่แน่นฟอเอลจึงขึ้นว่า
"งั้น....คุณดาร์กต้องอ่านหนังสือให้ผมฟังทุกๆวันเลยนะ" ฟอเอลเอ่ยข้อเสนอเมื่อดาร์กได้ยินก็ขำออกมาทันทีร่างเล็กแดงน้อยก็จะเอ่ยว่า
"งั้นผมก็จะไม่คุยกับคุณดาร์กอีกแล้ว แบร่!!" ฟอเอลแลบลิ้นใส่พันจะลุกออกจากตักของดาร์กแต่ติดที่เจ้าตัวไม่ยอมปล่อยน่ะสิแถมยังหอมแก้มร่างเล็กอีก
"จะให้เล่าหรือเปล่าเนี่ยหืม~" ดาร์กเอ่ยแบบกวนๆซึ่งทำให้ฟอเอลนิ่งและนั่งรอดาร์กอ่านต่อทันทีดาร์กลูบหัวร่างเล็กพันเริ่มอ่านหนังสืออีกครั้ง
โดยที่ไม่รู้ว่ามีพ่อบ้านและแม่บ้านแอบดูกันอยู่......(เวรกำจริงๆ=A='''ระบบคนมุงเริ่มออกโรง)
__________________________________________________________________________________
จบตอนเถอะเดี๋ยวซึ้งจะกลายเป็นฮา
ประกาศของดอัพขอดองไปอัพวันที่ 24 ก.พ. นะงิพอดีเตรียมอ่านหนังสือสอบ!!!!!!!T^T
ฟอเอลแบ็วมากส่วนตอนนี้ดาร์กออกแนวโหด+หื่น ใจจริงอยากRแต่เอาไว้ตอนหน้าละกันิง=w=โหะๆๆๆถ้าอยากให้เรทไวๆก็ต้องเม้นๆๆๆๆ
พ่อบ้านแม่บ้านแต่ละคนก็แสบเนอะรุมระกำด่าเจ้านายตัวเอง โหะๆๆๆสะใจ
ไปล่ะงิบายๆอย่าลืมเม้นน้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
ความคิดเห็น