คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บทที่ 4 ดอกไม้อันหอมหวาน
มาที่ฟอเอลที่วิ่งออกมาด้วยความตกใจที่จู่ๆตนนั้นไปขโมยแก้มของดาร์ก ร่างเล็กวิ่งจนมาถึงห้องของตนแล้วล้มตัวนอนบนเตียงพลางกลิ้งไปมา
'โอ้ย!!ฟอเอลเราคิดอะไรบ้าๆของเรานะทำไมถึงใจเต้นไม่จังหวะแบบนี้หยุดเเดี๋ยวนี้เลยนะฟอเอลอย่าคิดถึงคุณดาร์ก.......อ้ะไปอาบน้ำดีกว่าเผื่อจะได้ดี'
เมื่อฟอเอลพร่ำเพร้อถึงร่างสูงก็พยายามลบภาพพวกนี้ออกไปโดยการลุกอาบน้ำซึ่งก็ต้องระเป็นพิเศษเพราะว่ามีแผลอยู่ที่แขนหลังจากอาบน้ำเสร็จฟอเอลก็แต่งตัวอะไรเรียบร้อยก็ล้มตัวอีกครั้งพันหลับไปเลย (เหนื่อยล่ะสิถ้าคุคุคุ)
______________________________________________________________
เช้าวันต่อมา
"งืม" ร่างเล็กลืมตาขึ้นช้าๆพลางกระพริบตาเร็วๆเพื่อสร้างความชินกับแสงพันมองไปที่นาฬิกาก็พบว่า
"สายแล้ว!!!!!!!!!!!" ฟอเอลตะโกนลั่นห้องพันลุกขึ้นไปทำธุระและแต่งตัวแล้วรีบวิ่งไปยังคฤหาสถ์ใหญ่
ปัง!!! ฟอเอลเปิดประตูใหญ่เข้าก็พบกับคนๆหนึ่งผมสีรัตติกาลดวงตาสีสเหมือนพายุที่เกรี้ยวกราดมองมาทางฟอเอลก่อนจะเอ่ยอย่างเรียบๆว่า
"คุณForever smlie คุณมาสายเพราะฉะนั้นคุณจะโดนหักเงินเดือนไปหนึ่งส่วนสี่ของทั้งหมด" ชายผมสีรัตติกาลเอ่ยพลางหยิบสมุดเช็ดเวลาขึ้นมาจดส่วนฟอเอลนั้นก็แทบร่วงทั้งเป็น
'หนึ่งส่วนสี่เหรอ~T^T เงินจ๋า' ฟอเอลนึกพลางทำหน้าเศร้าและเดินคอไปทำงานชายผมสีรัตติกาลเห็นว่าร่างเล็กไปแล้วจึงไปมาหาดาร์กที่อยู่ในห้องทำงานของตน
ก็อกๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้นก่อนที่จะมีเสียงเปิดประตูมา
"คุณดาร์กเรียกผมมามีอะไรเหรอครับ" ชายผมสีรัตติกาลเอ่ยถามผู้เป็นนาย
"บารอนช่วยไปซื้อดอกไม้มาให้ฉันหน่อยสิพอดีฉันได้แจกันมาน่ะเลยอยากจะได้ดอกไม้มาประดับซักหน่อยแล้วนี่ก็เงินค่าดอกไม้นะรีบไปได้แล้ว" ดาร์กพูดสั่งจบก็ยื่นเงินจำนวนหนึ่งซึ่งบารอนก็รับมาพลางก้มหัวน้อมรับและเดินออกไปอย่างรวดเร็ว
______________________________________________________________
กับมาที่ฟอเอลที่เดินโซเซไม่ต่างจากคนเมาไปห้องครัวเพื่อจะชงชาแต่ระหว่างก็เจอพ่อบ้านอีกสองคนหน้าตาละม้ายคล้ายกันที่เดินสวนกัน
พ่อบ้านสองคนนั้นเดินพลางหันมาทักว่า
"เฮ้นายน่ะฟอเอลที่เป็นพ่อบ้านคนใหม่ใช่ไหม" พ่อบ้านสองคนนั้นถาม
"ครับ~" ฟอเอลตอบด้วยท่าทางอิดโรยซึ่งพ่อทั้งสองคนนั้นก็ขำกันใหญ่
"55 นายทำไมถึงทำหน้าอิดโรยอย่างนั้นล่ะอ๋อนายยังไม่รู้จักชื่อพวกเราสินะฉันชื่อ ยูอิ " ยูอิพูดแนะนำตัว
"ส่วนฉัน ยูคิ แล้วทำไมนายถึงทำหน้าอย่างนี้ล่ะเห็นคราวก่อนยังยิ้มตลอดเลย" ยูคิเอ่ยแนะนำตัวและถามฟอเอล
"ผมโดนตัดเงินเดือนน่ะครับ" ฟอเอลพลางทำหน้าจบชีวิตแฝดทั้งสองเมื่อได้ยินก็ขำเล็กไม่เลิก
"555 อ๋อที่แท้ก็โดนบารอนตัดเงินนี่เองไม่ต้องคิดมากหรอกฟอเอล พวกฉันน่ะโดนบอกอย่างนี้มาหลายรอบแล้วล่ะแต่ก็ไม่ยักจะโดนหักสักที" ยูอิพูดพลางตบหลังฟอเอลเบาๆ
"เหรอครับ" ฟอเอลเอ่ยด้วยความไม่มั่นใจแต่ก็ยิ้มให้ทั้งสองพลางตอบว่า
"ขอบคุณมากครับคุณยูอิคุณยูคิงั้นผมก็ขอบตัวไปชงชาให้คุณดาร์กก่อนนะครับ" ฟอเอลพลางยิ้มให้ทั้งสองแล้วโค้งตัวพันรีบวิ่งไปห้องครัว
ทันทีแฝดทั้งสองมองไปที่ร่างเล็กพลางขำอีกไม่เลิกลา(ชาตินี้มีแต่ขำใช่ไหมเนี่ย=A=)
ร่างเล็กพอเดินมาถึงห้องครัวก็พบแม่บ้านคริสกำลังทำอาหารอยู่จึงเอ่ยทักว่า
"อรุณสวัสดิ์ครับคุณคริส" ฟอเอลเอ่ยทักอย่างสุภาพ
"อรุณสวัสดิ์จ้ะฟอเอลแล้วแขนของเธอเป็นยังไงบ้าง" คริสเอ่ยถามร่างเล็กที่กำลังจะเดินไปชงชา
"อ๋อไม่เป็นไรแล้วล่ะครับพอดีคุณดาร์กทำแผล....ให้" แปร็ด!!!เมื่อฟอเอลพูดถึงเรื่องเมื่อวานหน้านั้นก็เปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำทันที เมื่อแม่บ้านคริสเห็นก็นึกขำที่ร่างเล็กตรงหน้านั้นเผื่อหลงรักเจ้าของคฤหาสถ์นี้อย่างไม่รู้ตัวเองเลย
"เออ....คือ....แล้วก็...เออ" ฟอเอลพูดอย่างไม่เป็นภาษาทำให้แม่บ้านคริสหลุดขำออกมาทันที
"จ้าๆ เค้าเข้าใจแล้วไปชงชาเถอะ" แม่บ้านเอ่ยพลางยิ้มร่างเล็กพยักหน้าแล้วรีบไปชงชาทันทีพอชงชาเสร็จก็นึกถึงเรื่องของบารอนได้จึงเอ่ย
ถามแม่บ้านคริสว่า
"คุณคริสคับคุณบารอนนี่เค้าเป็นคนยังไงเหรอครับ" ฟอเอลเอ่ยถามแม่บ้านคริสคริสทำหน้างงๆเล็กน้อยก่อนที่จะเอ่ยว่า
"อืม....จะว่ายังไงดีล่ะเป็นคนที่บูชาคุณดาร์กไม่สิต้องเรียกว่าจงรักภักดีกับคุณดาร์กมากที่สุดเลยล่ะไม่ว่าจะอะไรก็ทำตามที่คุณดาร์กสั่งทุกอย่างอะไรประมาณนั้นก็ว่าได้....เหมือนสุนัขเลยเนอะ" แม่คริสเอ่ยพลางนึกถึงหน้าของบารอนใส่หูหมาซึ่งพอร่างเล็กก็แทบเป็นลมเพราะร่างเล็กนั้นจะชอบหมาทุกประเภทไม่ว่าจะ ตัวใหญ่ ตัวเล็ก ขี้เรื้อย หมาป่า น่ารัก หน้าย่น และอื่นๆบลาๆๆๆๆ
"ฟอเอล!!!!ชาจะเย็นหมดแล้วรีบเอาไปให้คุณดาร์กสิจ้ะ" แม่บ้านคริสเอ่ยเตือนระหว่างที่ฟอเอลกำลังเคลิ้มไปกับจินตนาการของตน
"ครับๆ" ฟอเอลสะดุ้งเล็กน้อยพลางหยิบชุดชาใส่รถแล้วเข็นไปทันที
________________________________________________________________________
ภายในเมืองเล็กๆใกล้กับคฤหาสถ์
บารอนนั้นเดินหาร้านดอกไม้มาเรื่อยๆแต่ก็ยังไม่เจอร้านที่ถูกใจจนกระทั่ง..........บารอนสะดุ้งตากับร้านๆหนึ่งที่อยู่มุมถนนเป็นร้านเล็กไม่ใหญ่เวอร์ดูเหมือนไม่มีอะไรที่พิเศษป้ายหน้าร้านมีชื่อร้านเขียนอยู่ว่า 'Flower Wood' บารอนตัดสินใจเดินเข้าร้านนี้
กริ่ง!! เสียงกริ่งหน้าประตูหน้าใหญ่ขึ้นเมื่อบารอนเปิดประตูเข้ามาภายในร้านประดับประดาไปด้วยดอกไม้นานาชนิดนับไปถ้วน จากนั้นก็เด็กผู้ชายอายุราว16-17 ปีดูไม่เหมือนเจ้าของร้านเดินออกมาพลางเอ่ยขึ้น
"สวัสดิ์ครับคุณลูกค้าร้าน Flower Wood ยินต้อนรับครับ" เด็กชายสีผมรัตติกาลเช่นเดียวกันบารอนดวงตาสีฟ้าราวกับท้องฟ้าที่สดใส ริมฝีปากเอิบอิ่มไปด้วยสีชมพูอ่อนกับรอยยิ้มที่อ่อนโยนสร้างความรู้สึกประหลาดให้กับบารอนเป็นอย่างมาก (รักแรกสินะหุหุ=w=)
"ไม่ทราบว่าคุณลูกค้าต้องการดอกไม้ชนิดไหนเหรอครับ" เด็กชายเอ่ยถามบารอน
"ฉันอยากได้ดอกไม้ไปใส่แจกันให้คุณดาร์ก ชายน์น่ะ ช่วยจัดให้หน่อยสิ"บารอนเอ่ยตอบ
"อ๋อคุณดาร์ก ชายน์เจ้าของคฤหาสถ์ใกล้ๆนี้ใช่ไหมครับ งั้นเอาเป็น Ivy กับ Tulip ได้ไหมครับ" เด็กชายเอ่ยพลางยิ้มให้บารอน
"ดอก Ivy แปลว่า ความจงรักภักดี ส่วนดอกTulip แปลว่า ฉันยอมเสียสละทุกอย่างเพื่อคุณ ก็เหมือนกับคุณใช่ไหมล่ะ" เด็กชายพูดพลางขำเล็ก(วันนี้มันมีอะไรน่าขำหว่าขำกันจัง= =''') บารอนทำหน้างง
"ดอกไม้ทุกดอกล้วนมีความหมายถึงของมันเองนะครับมันจะบอกได้ถึงอุปนิสัย.....ความรู้สึกที่เรามีต่อคนที่เราจะมอบให้ด้วย ดูจากชุดแล้วคุณลูกค้าคงจะเป็นพ่อบ้านของคุณดาร์กสินะ ครับคุณลูกค้าเป็นคนที่เป็นระเบียบแต่ก็อ่อนโยน ซื่อสัตย์ต่อเป็นนายเท่าที่เดานะครับ
เพราะฉะนั้นผมเลยเลือกพวกนี้ให้คุณลูกค้าไงครับ^ ^" เด็กชายพูดอย่างตรงไปตรงมาจนบารอนตกใจที่เด็กชายคนนี้ดูอุปนิสัยของเค้าออกหมดเลย
บารอนทำหน้าเอ๋อๆซึ่งพอเด็กชายเห็นก็ขำเล็กที่คนที่ดูหน้าเย็นชาจะทำหน้าแบบนั้นได้
"งั้นเดี๋ยวผมไปจัดดอกไม้ให้กรุณานั่งรอสักครู่นะครับ" เด็กชายพลางยิ้มแล้วเดินไปหยิบดอกไม้ตามที่สั่งมาประมาณ 5 นาทีช่อดอกไม้ตามที่บารอนก็ได้ถึงมือ จัดได้'สวยเลยแฮะ' บารอนนึกชมฝีมือการจัดดอกไม้ของเด็กชายคนนี้พลางยื่นเงินไปให้พอเด็กชายเห็นก็ทำหน้าตกใจ
อย่างรุนแรงพันเอ่ยว่า
"ผะ....ผมรับเงินขนาดนี้ไว้ไม่ได้หรอกครับ" เด็กชายยื่นเงินคืนบารอนทำหน้างงพลางนึกในใจว่า 'มันก็ราคาทั่วไปเหมือนร้านอื่นๆนี่นา' บารอนก็ที่จะเอ่ยว่า
"งั้นนายต้องการเท่าไหร่" บารอนถามเด็กชายนึกอยู่ครู่ก่อนที่จะเอ่ยออกมาจนบารอนตกใจว่า
"ผม........ให้ฟรีเลยล่ะกันครับ" เด็กชายเอ่ยอย่างมั่นใจ(หรือเปล่า โอ้~พระเจ้าของฟรีนี้มีในโลกด้วยเหรอ0-0)ทำให้บารอนแทบทรุด
"ฟะ...ฟรีเนี่ยนะจะบ้าทำออกจะสวยขนาดนี้ไม่คิดตังค์สักกะบาทเลยเหรอ" บารอนตะโกนออกด้วยความโมโห
"กะ..ก็ดอกไม้พวกนี้ผมก็ปลุกเองไม่ก็ออกไปเก็บในป่าแล้วการจัดไม่ได้ดีเลิศอะไรผมเลยคิดว่าแบบนี้ล่ะดีที่สุดแล้ว" เด็กชายตอบด้วยความกลัวเล็กน้อยที่จู่บารอนก็ตะโกนใส่แต่แววตากลับมุ่งมั่นกับคำตอบตนเอง
ร่างสูงสงบสติเล็กก่อนที่จะลูบหัวเด็กชายคนนั้นพยักหน้าเหมือนและเดินจากร้านแต่ว่าเด็กชายก็เอ่ยทักก่อนว่า
"เดี๋ยวครับคุณลูกค้าผมลืมเอาของบางอย่างให้คุณ" เด็กชายพูดพลางหายตัวเข้าไปในห้องข้างในร้านและออกมาพร้อมกับการ์ดใบหนึ่งที่ดูไม่สวยงามอะไรเท่าไหร่เด็กชายวางการ์ดลงพลางเอ่ยถามบารอนว่า
"ไม่ทราบว่าคุณลูกค้าชื่ออะไรเหรอครับ" เด็กชายเอ่ยถามซึ่งบารอนก็ตอบไปว่า
"บารอน...." บารอนเอ่ยเด็กชายได้ยินบารอนพูดก็ยิ้มเล็กก่อนจะเขียนลงไปแล้วยื่นให้บารอน
"การ์ดอวยพรน่ะครับขอให้โชคดีนะครับ" เด็กชายพลางยิ้มใหห้บารอน 'เอาอีกและอาการแบบนี้รู้สึกแปลกๆอีกและ' บารอนนึกในใจเมื่อเห็นรอยยิ้มของเด็กชายตรงหน้าและจู่ๆร่างสูงเอ่ยถามคำถามแปลกว่า
"แล้ว....คุณล่ะชื่ออะไร อุ๊บ!!" บารอนใช้มือปิดปากของตนแต่ก็ไม่ทันคำถามที่ถามไปซะแล้วร่างเล็กเห็นท่าทีของบารอนก็ต้องขำออกมาแล้วเอ่ยว่า
"คิคิ คุณบารอนนี่ตลกดีนะครับผมชื่อ ฟาวเวอรี่ เจนริส เรียกว่า จิส จะดีกว่านะครับขอบคุณที่ใช้บริการแล้วอย่าลืมมาอีกนะครับ" เด็กชายนาม จิส เอ่ยตอบพลางยิ้มและโบกมือลาบารอนเดินออกมาอย่างเงียบๆพลางนึกในใจว่า
'จิส คราวหลังมาที่ร้านนี้บ่อยๆดีกว่าแฮะ' บารอนพลางเดินกลับคฤหาสถ์อย่างไม่ลืมหน้าที่
________________________________________________________________________
ณ คฤหาสถ์ของดาร์ก ชายน์
"ขออนุญาติครับคุณดาร์ก" บารอนเอ่ยพลางเปิดประตูเข้าไปก็พบกับดาร์กกับบุหรี่ยี่ห้อชั้นเลิศอยู่ข้างมือบารอนเดินเข้ามาพลางเอ่ยว่า
"ดอกไม้ที่คุณดาร์กสั่งได้แล้วครับ" บารอนเอ่ยพลางจัดวางลงในแจกันใบใหญ่ดาร์กมองไปยังดอกไม้ที่ถูกจัดมาอย่างสวยงามจนน่าประหลาดใจ
เพราะร้านประเภทนี้หาได้ยากแต่ดาร์กก็ต้องประหลาดใจกว่านั้นเมื่อเงินที่ให้บารอนไปซื้อมาอยู่ครบหมดทุกเหรียญ
"ทำไมเงินถึงได้กลับมาครบล่ะบารอน" ดาร์กเอ่ยถามบารอนในขณะที่บารอนกำลังอ่านการ์ดที่จิสอยู่ดาร์กสังเกตเห็นรอยยิ้มที่มุมปากของบารอนซึ่งน้อยมากที่บารอนจะยิ้มดาร์กจึงแกล้งถามเล่นๆว่า
"นั้นจดหมายรักเหรอบารอนได้จากหญิงใดล่ะ" ดาร์เอ่ยถามซึ่งบารอนก็สะดุ้งเฮือกพลางหันมาตอบแก้ข่าวว่า
"ปะ...เปล่าครับ....คือว่านี่มะ....มันเป็นการ์ดอวยพรของคนเจ้าของร้านดอกไม้เค้าน่ะครับ........พอดีเค้าให้มา" บารอนเอ่ยด้วยท่าทางตกใจ
พลางเก็บการ์ดนั้นไปทันที
"หือ~เจ้าของร้านดอกไม้นี่เป็นคนยังไงเหรอถึงทำให้หัวหน้าพ่อบ้านอย่างนายหลงจนไม่หัวขึ้นอย่างนี้ล่ะ" ดาร์กเอ่ยคำถามแกล้งบารอนต่อบารอนมองหน้าดาร์กด้วยสีหน้างงงวยพลางหันไปมองที่ดอกไม้ที่ประดับประดาอย่างสวยงามและอ่อนหวานแล้วเอ่ยว่า
"เค้าเป็นเด็กชายอายุราวๆเท่าฟอเอลได้ เป็นคนที่อ่อนโยน ตรงไปตรงมา สามารถดูอุปนิสัยของคนอื่นได้อย่างชัดเจนและที่สำคัญที่สุด.....คงเป็นเพราะรอยยิ้มของเค้าละมั้งครับ" บารอนเอ่ยคำสุดท้ายออกมาพร้อมกับรอยยิ้มที่เห็นได้ยาก
ทำให้ดาร์กนั้นนึกถึงใครบางคนที่ขณะนี้คงแอบนั่งอ่านหนังสืออยู่ในห้องสมุดภายในคฤหาสถ์ (ฟอเอล : ฮัดชิ้ว!!!! ) ดาร์กจึงยิ่นข้อเสนอดีไปว่า
"งั้นต่อไปนี้บารอนนายมีหน้าที่ไปสั่งดอกไม้ที่หน้านั้นเพื่อมาเปลี่ยนที่แจกันยกเว้นวันหยุดเข้าใจไหม" ดาร์กเอ่ยสั่งอันเป็นเด็ดขาดสำหรับบารอน บารอนได้ยินดังนั้นก็รู้สึกดีใจในส่วรนลึกพลางก้มหัวน้อมรับและเดินออกจากห้องไป
บารอนหยิบการ์ดออกมาดูอีกครั้งซึ่งข้างในเขียนเอาไว้ว่า 'เวลาทำงานพยายามเข้านะครับ^ ^' บารอนอ่านในใจก็นึกถึงจิสอย่างไม่เลิกลา
ใช่........ฉันหลงเสน่ห์กลิ่นหอมของดอกไม้โดยที่ไม่อาจออกจากมันได้แล้วล่ะ
______________________________________________________________________________________
คู่ที่สองปรากฏกายนะหุหุหุ ความรักระหว่างหัวหน้าพ่อบ้านสุดเข้มกับเจ้าของร้านดอกไม้สุดหวาน (อ้วก~)
ส่วนเรื่องความหมายของดอกไม้นั้นแน่นอนว่า...เปิดจากเน็ตสติอย่างเราดูไม่ออกหรอกว่าอันไหนมีความหมายนี้หรืออย่างนั้นยุ่งแย่
สำหรับจิสนั้นจะเป็นตัวละครที่มีนิสัยคล้ายๆกับฟอเอลคือ 1.ชอบยิ้มเหมือนกัน 2.อายุไล่ๆกัน 3.ยังบริสุทธิ์นะ =w= จะแตกต่างตรงที่คนๆนี้จะเป็นคนที่ตรงไปตรงมาพอสมควรไม่แบ็วมากมายเหมือนฟอเอลแค่นี้ล่ะ
จะสอบแล้วT^T อัพช้าลงโปรดทำใจไม่รู้เป็นไรพอใกล้สอบสมองจะดีมากๆเลยงั้นเราไปก่อนละกันเดี๋ยวจะรีบมาอัพนะ
เม้นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเราไม่ชอบนักอ่านเงานะ= =***บากะ!!!
ความคิดเห็น