ถ้ากู้บัลลังก์มันเหนื่อยขนาดนี้ ข้าขอลาออกจากการเป็นรัชทายาท

ชาติก่อนลู่หลินถูกใส่ความว่าเป็นกบฏ สุดท้ายก็ตายไปอย่างไร้ค่าในฐานะหมากตัวหนึ่งของฮ่องเต้

ก่อนตายถึงเพิ่งสำนึกรู้ว่ายี่สิบปีที่ผ่านมาเสียเปล่ายิ่งนัก 

หนังสือนิยายรักน้ำเน่าสนุกขนาดนี้เลย? ทำไมเขาถึงเพิ่งได้มาอ่าน

ขนมกินเล่นก็อร่อยขนาดนี้? ทำไมถึงเพิ่งได้มากิน

ชาติหน้าเกิดมาไม่ขอเป็นรัชทายาทหรือองค์ชายใดๆ แล้ว ขอมีความรักที่ดีชีวิตสงบสุขเท่านั้นพอ

แล้วก็ได้สามีดีเหมือนในนิยายรักที่เพิ่งอ่านด้วย!

แต่...หลังจากร่ายเรื่องมาตรฐานเนื้อคู่กับชีวิตที่สงบสุขไปยาวเหยียด 

เหตุใดพอลืมตาขึ้นมาเขายังอยู่ในร่างตัวเองอีกเล่า!

ถึงจะอ่อนเยาว์ลงสองปีก็ไม่เอา เป็นรัชทายาทมันเหนื่อย กู้บัลลังก์ก็เหนื่อย ข้าขอลาออก!

************************************

สวัสดีค่า SnowRabbit เองค่ะ แฮ่ม นิยายเรื่องนี้...เอ่อ...จะว่าเป็นนิยายที่แต่งแก้เครียดก็ได้ค่ะ 555555

แต่จะทำให้เครียดกว่าเดิมหรือเปล่าก็ไม่รู้ เป็นธีมพีเรียดจีน+แฟนตาซีค่ะ (แฟนตาซีจริงๆนะ!)

นายเอกหนนี้ก็มาในธีมขี้เกียจค่ะ ขี้เกียจคิดแล้ว ไม่ทำแล้ว แต่ก็โดนลากออกไปกู้บัลลังก์อยู่ดี (...)

หนนี้แต่งพีเรียดจีนครั้งแรก ไม่ค่อยถนัดเท่าไหร่ ถ้าหากมีข้อผิดพลาดประการใดก็สามารถชี้แนะได้เต็มที่เลยนะคะ

ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่าน สามารถส่งกำลังใจและคอมเม้นท์ติชมได้เต็มที่เลยค่ะ

ฝากนิยายเรื่องนี้ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะคะ <3

******************************************

สามารถสกรีมนิยายได้ที่

#ข้าขี้เกียจกู้บัลลังก์แล้ว

และติดตามรายละเอียดการอัพนิยายได้ที่

Facebook : AzureDream 

Twitter : @DreamAzure