ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Small girl : 5
่อาอนที่แล้ว.....
"เรื่อแยอ...เธอะเอายัไ"มินะถามอยอนะเรียมัวะนอน
"็้อพยายาม่วยให้แยอำอะไรไ้บ้า ะไ้หารอบรัวแยอ...แ่มันน่าแปลนะ" อยอนรุ่นิ
"แปลอะไร" มินะถาม พลาล้มัวลนอน
"นหายทั้น แ่ลับไม่มี่าวราว ประาศหานเลย แยอยัเ็มา พ่อับแม่ไม่น่าะปล่อยแบบนี้" อยอนบอสิ่ที่ิ
"บาที อาเพราะไม่อยาให้เป็นเรื่อให่็ไ้นะ...เรื่อแบบนี้มัน็ิไ้หลายแบบ แ่ที่เป็นอยู่อนนี้ีที่สุแล้ว" มินะยิ้มหวานว้าัวอยอนที่นั่อยู่มาอแน่น
"อะไรๆ ปล่อยนะ" อยอนแะมือมินะออ
"แยออยู่ับเราแบบนี้็ีออ...หรือว่าไม่ใ่" มินะมออยอน้วยสายาหวานเยิ้ม
"ั้นว่าเธอลับไปห้อเธอไ้ละ ั้น่วแล้ว" พูบอยอน็ลุไปปิไฟแล้วไปนอนโยที่ไม่อบำถามอมินะ
...........................
เ้าวัน่อมา....
"ิอะไรอยู่๊ะุนาย" านะเพื่อนี้นายอน ถามึ้นเมื่อเห็นเพื่อนนั่ทำหน้าเ็ภายในร้านเ้อัวเอ
"ิไปเรื่อย ิเยอะแยะ"นายอนถอนหายใ
"ลู้า็เ้าร้านนแน่นไปหม มีอะไรให้ิอี"านะัเ้เ้าปาำโ
"รู้ป่ะ อนนี้มีเ็ผู้หิน่าา็ั้นๆ มาอยู่บ้านหลัเียวับอยอน้วยแหละ" นายอนบอ
"ริเหรอ อยอนแฟนมโนอเธอน่ะเหรอ...โถๆที่แท้็แพ้เ็นี่เอเลยิมา"านะแอบหัวเราะ
"ไม่ไ้แพ้นะ เ็นั่นแ่มาอาศัยอยู่้วยเยๆ"นายอนรีบแ้
"เธอรู้ไ้ไ เธอไปนอนับเ้ามาเหรอ"านะพูร นนายอนหอย
"แ่...ั้นิว่าอยอนไม่ไ้อบเ็นั่นหรอ ั้นมั่นใ"นายอนพูไปแบบนั้น แ่ในใลับรู้สึัวล
"เหรอ...ป่ะๆลุ" านะลุึ้น
"ไปไหน" นายอนถามแ่็ลุาม
"ไปหาแฟนมโนเธอไ"านะบอ ่อนที่านะพานายอนออมาาร้านเ้ เพื่อไปร้านายปลาออยอนที่อยู๋ิัน
"านะนสวย ลมอะไรพัมาเนี่ย" มินะเ้ามาทัทายทันทีเมื่อเห็นานะ
"ลมิถึไ ไม่เอันไม่ี่เือน น่ารัึ้นเป็นอเลยนะ"านะหยิแ้มมินะหยอเล่น
"อย่าทำให้ั้นหวั่นไหวไ้มั้ย" มินะทำเป็นเสียอ่อน
"อ้าว! านะ...ว้าว! สวยนำไม่ไ้เลย...นายอนทำไมวันนีู้ เพลียแบบนี้ล่ะ" อยอนไม่ลืมทัอีน
"นอนไม่่อยหลับน่ะ"นายอนยิ้มีใ ที่อยอนห่ว
"อย่าื่มาแฟเยอะสิ เธอ็อบเป็นแบบนี้ลอ"อยอนุ
"ทำอย่าับเป็นแฟนันเลยนะ" มินะแว
"ริ้วย เธอสอนูยัไ็เหมาะัน" านะเอา้วย
"พี่ะ!" แยอที่ทนฟัอยู่นาน ะโนมาา้านหลั
"มีอะไร" อยอนรีบถาม
"ั้นปวหัวอีแล้ว" แยอบอพลาเินเ้ามาหา
"เ็นี่เหรอ" านะระิบับนายอน
"อื้ม"นายอนอบ
"น่ารัแบบนี้นี่เอ เธอิ้ายเลยนายอน"านะมอแยอ
"นี่!" นายอนทำท่าะวีน แ่านะเอามือุ้ปาไว้
"ไปหาหมอมั้ย เี๋ยวพี่พาไป" มินะเอามือแะหัวแยอ
"ั้นแ่อยาพัผ่อน" แยอเหลือบมอนายอนับานะ
"ลับบ้านีว่า ที่ร้านเสียั นอนไม่ไ้...เี๋ยวั้นไปส่ละัน" อยอนบอ นายอนถึับปรี๊
"ั้นไปเอีว่า เธออยู่ที่ร้านเถอะ" มินะอาสา
"เอาั้น็ไ้" อยอนล
"โหย...แย่ันูแลให่เลยอ่ะ"านะบอ
"ั้นรู้น่า" นายอนหุหิ
"ับรถีๆนะ ถึบ้าน็พัผ่อนเยอะๆล่ะ" อยอนบอับมินะ่อนะหันมาบอับแยอ
"เอันที่บ้านนะ" แยอยิ้มหวานให้ับอยอน แ่มัน็ไม่น่าทำให้นายอนปวใเท่าับรอยยิ้มละมุนที่อยอนอบลับไป
พอมินะับแยอออไป านะ็พุ่เ้าหาอยอนพร้อมับถามถึรายละเอีย่าๆเี่ยวับแยอ้วยวามอยารู้ อยอน็เล่าทุอย่าให้ทั้สอฟัอย่าละเอีย
"วามำเสื่อมเหรอ นี่มันไม่ราม่าไปหน่อยรึไ"านะพูึ้น
"แล้วเธอ้อให้เ็นั่น เอ่อ...แยออยู่ับเธอนำอะไรไ้เลยเหรอ ทำไมไม่พาไปให้หมอูแลล่ะ" นายอนรู้สึไม่พอใ
"เรื่อนี้ั้นุยับทุนที่บ้านแล้ว ทุน็ลที่ะให้แยออยู่นว่าะำอะไรไ้...ถ้าเธอมีวิธี่วยให้แยอำอะไรไ้บ้า ็แนะนำบ้านะ" อยอนพูอย่าอ่อนโยน
"ั้นลับ่อนนะ" นายอนหน้าบึ้สะบัหน้าหนี
"เี๋ยวสิ นายอน" อยอนเรียามหลันายอนอย่าๆ
"ามไปถามสิ นายอนูเหมือนไม่่อยสบายนะ"านะไ้ที่วยเพื่อน
"ั้นเหรอ ฝาร้านแป็บนึนะ"อยอนบอับานะ ที่พยัหน้ารับอย่าเร็ว
อยอนเินามนายอนไปที่ร้านเ้ เพราะวามโมโห ทำให้นายอนไม่รู้ว่า อยอนเินามมา ส่วนอยอนที่ิว่านายอนไม่สบายเินามนประิัวไ้
"นายอน เป็นอะไร"อยอนถาม
"ามมาทำไม" นายอนใและีใที่เห็นอยอนามมาแ่เ็บอาารไว้
"ถ้าไม่สบายทำไมไม่พับ้าล่ะ ะทำานไปถึไหน" อยอนยื่นมือไปแะแ้มนายอน
"ไม่้อสนใั้น ไปูแลแยออเธอเถอะ"นายอนประ
"ทำไมพูแบบนั้นล่ะ ถ้าเธอป่วยึ้นมา ั้น็ไม่ไ้ินาแฟอร่อยๆฝีมือเธอสิ" อยอนยิ้ม
"ั้นมี่าแ่นี้แหละใ่มั้ย"อยอนยิ่พูเหมือนยิ่ผิ
"ใ่ เพราะถ้าไม่ใ่เธอเป็นนทำ ั้น็ไม่ินอใรทั้นั้น" ำพูนี้ทำให้หน้าบึ้ๆอนายอนมีรอยยิ้มึ้นมาทีละนิ
"สัานะว่าะไม่ินฝีมือใร นอาั้น" นายอนูนิ้ว้อย
"อื้ม สัา" อยอนเอานิ้ว้อยล้อับนายอน วามโมโห หุหิที่มีอนายอนาหายไปในั่วพริบาับวามน่ารัออยอน
......................
"หาว....่วั" าฮยอนหาวนปวรามระหว่าเินทาลับบ้านลัเลิเรียน
"นั่นสิ นอนไม่สบายเลยเมื่อืน" ื่อวี่บอ
"เพราะเธอน่ะแหละ บอให้นอนนเียว็ไม่นอน" าฮยอนโวย
"อ้าว ็ทุทีั้น็นอนเียเธอไ้นี่" ื่อวี่เถีย
"แ่เมื่อืนแยอมานอน้วย ทำไมเธอ้อมาเบีย้วยล่ะ" าฮยอนโ้ลับ
"็ถ้าเธอให้แยอนอนเียั้น็บ" ื่อวี่เถียลับ
"็เียเธอมันเล็นี่" าฮยอนพูเสียั ทัู้่ทะเลาะันนมาถึบ้านโยไม่รู้ัว
"เอ๊ะ! พี่ลับมาแล้วเหรอ ะลับบ้านเร็วไปแล้วนะ" าฮยอนเห็นรถพี่สาวออยู่
"หรือแยอะเป็นอะไร" ื่อวี่พูึ้น าฮยอนไ้ยินแบบนั้น รีบวิ่เ้าบ้านโยมีื่อวี่วิ่ามไปิๆ
"พี่มินะ ลับมาทำไมเร็วั แยอล่ะ" าฮยอนเห็นมินะลมาาั้นบน
"อ่อ อยู่้าบนไม่่อยสบาย พี่เลยพาลับมา่อน" มินะบอ
"ั้นพี่ลับไปร้านเถอะ ั้นับื่อวี่ะูแยอเอ" าฮยอนบอับมินะ
"อืม...ฝา้วยละัน" มินะแม้ไม่อยาะไป็อบล
ื่อวี่เินนำึ้นไปหาแยอที่ห้อมินะ โยทิ้ให้มินะับาฮยอนุยันอยู่รนั้น ัพัาฮยอน็ามึ้นมา
"เรา้อรีบหาวิธี่วยแยอ"ื่อวี่บอ ะนั่เฝ้าแยอพร้อมับาฮยอน
"่วยยัไล่ะ" าฮยอนถาม
"พรุ่นี้วันหยุ เราพาแยอไป้านอัน เผื่อเห็นอะไรุ้นาอาะำอะไรไ้บ้า" ื่อวี่บอ
"็ีเหมือนัน เห็นแบบนี้็สสาร" าฮยอนมอแยอที่ำลัหลับาพริ้ม
"แม่โทรมา ั้นไปุยับแม่่อนนะ" ื่อวี่บอ พลารับสายโทรศัพท์าแม่่อนะเินออไปนอห้อ ปล่อยให้าฮยินับแยออยู่้วยันามลำพั
"เธอมาาไหนันนะ" าฮยอนเ้าไปใล้ๆแยอแล้วเอามือลูบไล้ไปามแนาวๆอแยอ
"เธออยาให้ั้นไปาที่นี่เหรอ" แยอ่อยๆลืมาึ้น
"อโทษนะ ทำเธอื่น"าฮยอนรีบเอามือออ แ่แยอว้าไว้
"เธออยาให้ั้นไปาที่นี่มั้ย" าหวานๆอแยอ้อมอาฮยอน
"ือ....ั้น...." าฮยอนไม่สามารถอบำถามอแยอไ้
To be continue
+++ อิาแ 555 ิาม่ออนหน้า่ะ+++
"เรื่อแยอ...เธอะเอายัไ"มินะถามอยอนะเรียมัวะนอน
"็้อพยายาม่วยให้แยอำอะไรไ้บ้า ะไ้หารอบรัวแยอ...แ่มันน่าแปลนะ" อยอนรุ่นิ
"แปลอะไร" มินะถาม พลาล้มัวลนอน
"นหายทั้น แ่ลับไม่มี่าวราว ประาศหานเลย แยอยัเ็มา พ่อับแม่ไม่น่าะปล่อยแบบนี้" อยอนบอสิ่ที่ิ
"บาที อาเพราะไม่อยาให้เป็นเรื่อให่็ไ้นะ...เรื่อแบบนี้มัน็ิไ้หลายแบบ แ่ที่เป็นอยู่อนนี้ีที่สุแล้ว" มินะยิ้มหวานว้าัวอยอนที่นั่อยู่มาอแน่น
"อะไรๆ ปล่อยนะ" อยอนแะมือมินะออ
"แยออยู่ับเราแบบนี้็ีออ...หรือว่าไม่ใ่" มินะมออยอน้วยสายาหวานเยิ้ม
"ั้นว่าเธอลับไปห้อเธอไ้ละ ั้น่วแล้ว" พูบอยอน็ลุไปปิไฟแล้วไปนอนโยที่ไม่อบำถามอมินะ
...........................
เ้าวัน่อมา....
"ิอะไรอยู่๊ะุนาย" านะเพื่อนี้นายอน ถามึ้นเมื่อเห็นเพื่อนนั่ทำหน้าเ็ภายในร้านเ้อัวเอ
"ิไปเรื่อย ิเยอะแยะ"นายอนถอนหายใ
"ลู้า็เ้าร้านนแน่นไปหม มีอะไรให้ิอี"านะัเ้เ้าปาำโ
"รู้ป่ะ อนนี้มีเ็ผู้หิน่าา็ั้นๆ มาอยู่บ้านหลัเียวับอยอน้วยแหละ" นายอนบอ
"ริเหรอ อยอนแฟนมโนอเธอน่ะเหรอ...โถๆที่แท้็แพ้เ็นี่เอเลยิมา"านะแอบหัวเราะ
"ไม่ไ้แพ้นะ เ็นั่นแ่มาอาศัยอยู่้วยเยๆ"นายอนรีบแ้
"เธอรู้ไ้ไ เธอไปนอนับเ้ามาเหรอ"านะพูร นนายอนหอย
"แ่...ั้นิว่าอยอนไม่ไ้อบเ็นั่นหรอ ั้นมั่นใ"นายอนพูไปแบบนั้น แ่ในใลับรู้สึัวล
"เหรอ...ป่ะๆลุ" านะลุึ้น
"ไปไหน" นายอนถามแ่็ลุาม
"ไปหาแฟนมโนเธอไ"านะบอ ่อนที่านะพานายอนออมาาร้านเ้ เพื่อไปร้านายปลาออยอนที่อยู๋ิัน
"านะนสวย ลมอะไรพัมาเนี่ย" มินะเ้ามาทัทายทันทีเมื่อเห็นานะ
"ลมิถึไ ไม่เอันไม่ี่เือน น่ารัึ้นเป็นอเลยนะ"านะหยิแ้มมินะหยอเล่น
"อย่าทำให้ั้นหวั่นไหวไ้มั้ย" มินะทำเป็นเสียอ่อน
"อ้าว! านะ...ว้าว! สวยนำไม่ไ้เลย...นายอนทำไมวันนีู้ เพลียแบบนี้ล่ะ" อยอนไม่ลืมทัอีน
"นอนไม่่อยหลับน่ะ"นายอนยิ้มีใ ที่อยอนห่ว
"อย่าื่มาแฟเยอะสิ เธอ็อบเป็นแบบนี้ลอ"อยอนุ
"ทำอย่าับเป็นแฟนันเลยนะ" มินะแว
"ริ้วย เธอสอนูยัไ็เหมาะัน" านะเอา้วย
"พี่ะ!" แยอที่ทนฟัอยู่นาน ะโนมาา้านหลั
"มีอะไร" อยอนรีบถาม
"ั้นปวหัวอีแล้ว" แยอบอพลาเินเ้ามาหา
"เ็นี่เหรอ" านะระิบับนายอน
"อื้ม"นายอนอบ
"น่ารัแบบนี้นี่เอ เธอิ้ายเลยนายอน"านะมอแยอ
"นี่!" นายอนทำท่าะวีน แ่านะเอามือุ้ปาไว้
"ไปหาหมอมั้ย เี๋ยวพี่พาไป" มินะเอามือแะหัวแยอ
"ั้นแ่อยาพัผ่อน" แยอเหลือบมอนายอนับานะ
"ลับบ้านีว่า ที่ร้านเสียั นอนไม่ไ้...เี๋ยวั้นไปส่ละัน" อยอนบอ นายอนถึับปรี๊
"ั้นไปเอีว่า เธออยู่ที่ร้านเถอะ" มินะอาสา
"เอาั้น็ไ้" อยอนล
"โหย...แย่ันูแลให่เลยอ่ะ"านะบอ
"ั้นรู้น่า" นายอนหุหิ
"ับรถีๆนะ ถึบ้าน็พัผ่อนเยอะๆล่ะ" อยอนบอับมินะ่อนะหันมาบอับแยอ
"เอันที่บ้านนะ" แยอยิ้มหวานให้ับอยอน แ่มัน็ไม่น่าทำให้นายอนปวใเท่าับรอยยิ้มละมุนที่อยอนอบลับไป
พอมินะับแยอออไป านะ็พุ่เ้าหาอยอนพร้อมับถามถึรายละเอีย่าๆเี่ยวับแยอ้วยวามอยารู้ อยอน็เล่าทุอย่าให้ทั้สอฟัอย่าละเอีย
"วามำเสื่อมเหรอ นี่มันไม่ราม่าไปหน่อยรึไ"านะพูึ้น
"แล้วเธอ้อให้เ็นั่น เอ่อ...แยออยู่ับเธอนำอะไรไ้เลยเหรอ ทำไมไม่พาไปให้หมอูแลล่ะ" นายอนรู้สึไม่พอใ
"เรื่อนี้ั้นุยับทุนที่บ้านแล้ว ทุน็ลที่ะให้แยออยู่นว่าะำอะไรไ้...ถ้าเธอมีวิธี่วยให้แยอำอะไรไ้บ้า ็แนะนำบ้านะ" อยอนพูอย่าอ่อนโยน
"ั้นลับ่อนนะ" นายอนหน้าบึ้สะบัหน้าหนี
"เี๋ยวสิ นายอน" อยอนเรียามหลันายอนอย่าๆ
"ามไปถามสิ นายอนูเหมือนไม่่อยสบายนะ"านะไ้ที่วยเพื่อน
"ั้นเหรอ ฝาร้านแป็บนึนะ"อยอนบอับานะ ที่พยัหน้ารับอย่าเร็ว
อยอนเินามนายอนไปที่ร้านเ้ เพราะวามโมโห ทำให้นายอนไม่รู้ว่า อยอนเินามมา ส่วนอยอนที่ิว่านายอนไม่สบายเินามนประิัวไ้
"นายอน เป็นอะไร"อยอนถาม
"ามมาทำไม" นายอนใและีใที่เห็นอยอนามมาแ่เ็บอาารไว้
"ถ้าไม่สบายทำไมไม่พับ้าล่ะ ะทำานไปถึไหน" อยอนยื่นมือไปแะแ้มนายอน
"ไม่้อสนใั้น ไปูแลแยออเธอเถอะ"นายอนประ
"ทำไมพูแบบนั้นล่ะ ถ้าเธอป่วยึ้นมา ั้น็ไม่ไ้ินาแฟอร่อยๆฝีมือเธอสิ" อยอนยิ้ม
"ั้นมี่าแ่นี้แหละใ่มั้ย"อยอนยิ่พูเหมือนยิ่ผิ
"ใ่ เพราะถ้าไม่ใ่เธอเป็นนทำ ั้น็ไม่ินอใรทั้นั้น" ำพูนี้ทำให้หน้าบึ้ๆอนายอนมีรอยยิ้มึ้นมาทีละนิ
"สัานะว่าะไม่ินฝีมือใร นอาั้น" นายอนูนิ้ว้อย
"อื้ม สัา" อยอนเอานิ้ว้อยล้อับนายอน วามโมโห หุหิที่มีอนายอนาหายไปในั่วพริบาับวามน่ารัออยอน
......................
"หาว....่วั" าฮยอนหาวนปวรามระหว่าเินทาลับบ้านลัเลิเรียน
"นั่นสิ นอนไม่สบายเลยเมื่อืน" ื่อวี่บอ
"เพราะเธอน่ะแหละ บอให้นอนนเียว็ไม่นอน" าฮยอนโวย
"อ้าว ็ทุทีั้น็นอนเียเธอไ้นี่" ื่อวี่เถีย
"แ่เมื่อืนแยอมานอน้วย ทำไมเธอ้อมาเบีย้วยล่ะ" าฮยอนโ้ลับ
"็ถ้าเธอให้แยอนอนเียั้น็บ" ื่อวี่เถียลับ
"็เียเธอมันเล็นี่" าฮยอนพูเสียั ทัู้่ทะเลาะันนมาถึบ้านโยไม่รู้ัว
"เอ๊ะ! พี่ลับมาแล้วเหรอ ะลับบ้านเร็วไปแล้วนะ" าฮยอนเห็นรถพี่สาวออยู่
"หรือแยอะเป็นอะไร" ื่อวี่พูึ้น าฮยอนไ้ยินแบบนั้น รีบวิ่เ้าบ้านโยมีื่อวี่วิ่ามไปิๆ
"พี่มินะ ลับมาทำไมเร็วั แยอล่ะ" าฮยอนเห็นมินะลมาาั้นบน
"อ่อ อยู่้าบนไม่่อยสบาย พี่เลยพาลับมา่อน" มินะบอ
"ั้นพี่ลับไปร้านเถอะ ั้นับื่อวี่ะูแยอเอ" าฮยอนบอับมินะ
"อืม...ฝา้วยละัน" มินะแม้ไม่อยาะไป็อบล
ื่อวี่เินนำึ้นไปหาแยอที่ห้อมินะ โยทิ้ให้มินะับาฮยอนุยันอยู่รนั้น ัพัาฮยอน็ามึ้นมา
"เรา้อรีบหาวิธี่วยแยอ"ื่อวี่บอ ะนั่เฝ้าแยอพร้อมับาฮยอน
"่วยยัไล่ะ" าฮยอนถาม
"พรุ่นี้วันหยุ เราพาแยอไป้านอัน เผื่อเห็นอะไรุ้นาอาะำอะไรไ้บ้า" ื่อวี่บอ
"็ีเหมือนัน เห็นแบบนี้็สสาร" าฮยอนมอแยอที่ำลัหลับาพริ้ม
"แม่โทรมา ั้นไปุยับแม่่อนนะ" ื่อวี่บอ พลารับสายโทรศัพท์าแม่่อนะเินออไปนอห้อ ปล่อยให้าฮยินับแยออยู่้วยันามลำพั
"เธอมาาไหนันนะ" าฮยอนเ้าไปใล้ๆแยอแล้วเอามือลูบไล้ไปามแนาวๆอแยอ
"เธออยาให้ั้นไปาที่นี่เหรอ" แยอ่อยๆลืมาึ้น
"อโทษนะ ทำเธอื่น"าฮยอนรีบเอามือออ แ่แยอว้าไว้
"เธออยาให้ั้นไปาที่นี่มั้ย" าหวานๆอแยอ้อมอาฮยอน
"ือ....ั้น...." าฮยอนไม่สามารถอบำถามอแยอไ้
To be continue
+++ อิาแ 555 ิาม่ออนหน้า่ะ+++
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น