ลำดับตอนที่ #16
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : To mysuperstar[ Part 16]
"แยอ! แยอ! ื่นรึยั" อยอนเาะประูเรียน้อสาว เพราะสายมาแล้ว แ่แยอ็ยัไม่ออาห้อ
"อนอน่อนะ เหนื่อย" เสียอู้อี้อบลับมา เป็นเพราะเมื่อวานเป็นวันสอบวันสุท้าย แยอเหนื่อยมา
"ั้นพี่ไปทำาน่อนนะ พี่ทำอาหารเ้าไว้ให้แล้ว...มีอะไรโทรหาพี่นะ" อยอนบอน้อสาว พอไม่มีเสียอบลับมาอยอนึเรียมัวออไปทำาน ปล่อยให้แยอไ้พัผ่อนอย่าที่้อาร
แยอนอนอยู่บนเียพร้อมับโน๊บุู้่ใ หน้าอเปิสว่า ปรารูปอมินะในเพแฟนลับ ที่แ้ว่า มินะเินทาไปี่ปุ่นวันนี้ ทั้ๆที่รู้สึเ็บปวทุรั้ที่ไ้เห็น แ่แยอ็ไม่อาห้ามใัวเอไ้ ลึๆในหัวใ ยัอยาะรับรู้ทุวามเลื่อนไหวอมินะ
ลอทั้ืนแยอไม่สามารถ่มาลให้หลับไ้ แม้ะอ่อนเพลียนาไหน แ่ิใและสมอยัสั่ารให้ื่น ให้รับรู้ถึวามเ็บปว ยิ่ิถึรอยูบนั่นเท่าไหร่วามเ็บปว็ยิ่ทวีู
"ั้นะเอาพี่ออไปาใไ้ยัไ" เสียแผ่วเบาอแยอเอ่ยออไปลอยๆ แล้วน้ำา็ไหลอาบสอแ้มอีรั้
........................
ที่บริษัท วันนี้ นายอนไ้รับอวัมามายาแฟนๆที่มารอมอบให้ั้แ่เ้า ส่วนฮีอลประธานบริษัท็ไ้ส่เ้และโทรมาอวยพรวันเิแ่นายอนเ่นัน
"สุสัน์วันเินะะ รุ่นพี่" โมโมะล่าวอวยพร
"เราะัไป้วยัน่ะ ฮ่าๆ"ื่อวี่สร้าเสียหัวเราะให้ทุน
"มีวามสุมาๆนะ" ีฮโยสวมอนายอน
"อบุทุนมาเลยนะ" นายอนน้ำาลอ้วยวามาบึ้
"แฮปปี้เบิร์ทเย์" านะบอนายอน
"อบใ!" นายอนพยายามทำเสียให้ปิที่สุ
"แล้วาฮยอนล่ะ ไม่เห็นมา" ื่อวี่ถาม
"าฮยอนไม่่อยสบายน่ะ เพราะโนนใร้ายหลอลวเลยรู้สึไม่ีเท่าไหร่" นายอนพูพลา้อหน้าานะ
"าฮยอนไม่สบาย" านะพูึ้น
"เอาละๆทุน วันนี้เราะถ่ายในส่วนที่เหลือในสูนะ เรียมัวันไ้แล้ว" ทีมานะโนบอทุน
นอาาฮยอนและมินะที่ไม่มาแล้ว อยอนเอ็ยัไม่เ้ามาที่บริษัทเ่นัน นายอนพยายามโทรหาแ่็ไม่สามารถิ่อไ้
"ถ้ามาแล้วเห็นีัน ไอ่บ้า!" นายอนโมโห
ทุนเรียมัวเพื่อเินทาไปยัสูถ่ายทำอีที่หนึ่ โย้อนั่รถู้ไป้วยัน แ่มีเพียแ่นายอนนเียวที่ไม่ไ้ไปพร้อมับนอื่น
"แล้วั้นละะ" นายอนถามทีมานแบบๆ
"เอ่อ...นายอนรอที่นี่่อนนะ เี๋ยวะมีทีมานมารับ" ายหนุ่มบอับนายอน แม้ะไม่เ้าใแ่นายอน็พยัหน้ารับ
เวลาผ่านไปเือบรึ่ั่วโม นายอนยันั่อยู่ในห้อพัเหมือนเิมนเริ่มเบื่อและรู้สึหุหิ
"อะไรันเนี้ย ะให้รออยู่นเียวแบบนี้เหรอ อยอน็ไปไหนอเ้านะ" นายอนบ่นนเียว
สัพัให่ๆ นายอน็ไ้รับสายาทีมาน ให้ไปเอันที่ห้อ้อมเพื่อพูุยปรับเปลี่ยนเนื้อร้อในเพลเี่ยวอนายอน นายอนเินไปบ่นไปนมาถึห้อ้อมที่อยู่อีั้นหนึ่อึ
"เอไพร้ส์!!!!!!!!" เสียพลุและเสียปรบมือัลั่น สมาิทุนในโปรเมาอยู่้วยันที่นี่รวมถึาฮยอน้วย นายอนถึับลืมเรื่อที่โมโหเมื่อี้ไปเลย
"สำหรับเธอ" อยอนเินแหวลุ่มนออมาพร้อมับเ้รูปเ้าหิที่มีเาเหมือนปีศา นายอนถึับหัวเราะลั่นที่ไ้เห็นเ้
"อื้ม" นายอนมออยอน อยาะโรธ็โรธไม่ล
"นี่อพี่" าฮยอนยื่นล่ออวัให้พี่สาว
"อบุทุนอีรั้นะ" นายอนเสียสั่น
"เรื่อนี้ เป็นแผนอพี่เ้าแหละ" าฮยอนี้ไปที่อยอน ทำเอาเ้าอวามิถึับเิน ทุนหัวเราะเฮฮา มีเพียานะเท่านั้นที่ยืนนิ่ ึ่ปิิริยาอานะ อยู่ในสายาอาฮยอนลอ
"ถ้าไม่ิว่ามีาน เรา็ไปลอันไ้เนอะ"ีฮโยพูึ้น
"แ่พวเรา้อไเอทนี่"โมโมะทำท่าเสียาย
"ไว้เสร็านเปิัว ั้นสัา ะพาทุนไปเลี้ยมื้อให่เลย" อยอนบอทุน และแน่นอนว่าไ้รับารสนับสนุนอย่าล้นหลาม
"เธอไม่สบายเหรอ...เป็นไบ้า"านะระิบาฮยอนระหว่าที่ทุนำลััเ้ันอยู่
"ไม่เป็นไร" าฮยอนอบเสียเรียบเย สายามอสร้อยที่อยู่บน้อมืออานะ
"อ่อ...เย็นนี้เสร็านแล้ว...ไปหาอะไรินัน"านะพยายามวนุย
"ไม่ล่ะ ั้นว่าะอยู่้อม่อ ใล้ะถึวันเปิัวละ ไม่อยาทำอะไรที่ไร้สาระ" าฮยอนพูโยไม่มีแม้แ่รอยยิ้มานะเลยถอยไม่พู่อ ไ้แ่ยืนมอทุนสนุสนานัน โยเพาะอยอนับนายอนที่ส่สายาให้ันหวานหย นานะรู้สึเ็บี๊ๆ
.............................
หลัาเสร็ารถ่ายทำที่ใล้สมบูร์แล้ว วันนี้นายอนออนุาอยอนไปลอวันเิับลุ่มเพื่อน โยอยอน็ไม่ว่าอะไรเพราะทั้สอนลันไว้แล้ว อยอนเลยแวะื้ออสำหรับินเนอร์ับน้อสาวนสวยแทน
"ใรโทรมาน้า~~" อยอนวานหามือถือในเสื้อโ๊
".......ว่าไ" อยอนรับสาย
'อยู่ไหนเหรอ ว่ารึเปล่า...ั้นมีเรื่อะุย้วย' เสียปลายสายอบลับมา
"อยู่ห้าแถวบ้านน่ะ แล้วเธออยู่ไหน" อยอนสีหน้าเร่เรียเล็น้อย
'เอันที่ ลานอรถนะ ั้นะรอที่รถเธอ' สายถูัทิ้ทันที อยอนถอนหายใ ่อนะรีบเอาอไป่ายเินแล้วรีบไปที่รถ
ลานอรถั้นใ้ิน เวลานี้รถยัว่ามีเพียไม่ี่ันที่ออยู่ อเห็นผู้หินนึำลัยืนพิรถเธออยู่าไลๆ อยอนรีบเินึ่วิ่ไปที่รถพร้อมอพะรุพะรั
"รอนานมั้ย" อยอนถาม
"สำหรับเธอ...นานแ่ไหน็รอไ้" านะอบยิ้มๆ
"ึ้นรถ่อนสิ" อยอนเปิประูให้ พออยอนึ้นรถามมาานะ็ู่โมออยอนแน่น นอยอน้อิ้นและสะบััวนหลุออ
"ทำไม" านะถาม
"ั้นน่าะถามมาว่า...ทำแบบนี้ทำไม" อยอนมวิ้ว
"ทำไมะทำไม่ไ้...เราบันอยู่นี่" ำอบอานะ ทำเอาอยอนถึับอ้าปา้า
"บันเหรอ...เ้าใผิรึเปล่าานะ" อยอนับสิ่ที่ไ้ยิน
"แล้วที่เราูบันล่ะ" านะพูเสียั
"เธอเป็นนูบั้นนะ" อยอนแย้
"แล้วสร้อยนี่ล่ะ" านะยื่นแนที่สวมสร้อยให้อยอนู
"ั้นไม่รู้เรื่ออะไรเลยนะานะ" อยอนส่ายหน้า
"็วันนั้นมีแ่เธอที่ไปบ้านั้น ั้นไม่เยพาใรไปบ้านเลย" านะยืนยันเสียหนั
"ฟัั้นนะ ั้นอโทษที่ปล่อยให้เธอูบ...แล้วเรื่อสร้อยนั่นั้นไม่รู้เรื่อ" อยอนอธิบาย
"ั้นบอั้นที เอาวามริ...เธออบั้นบ้ามั้ย" านะพูิๆัๆ
"ไม่" อยอนอบสั้นๆ
"อื้ม...เ้าใแล้ว" านะน้ำาไหล
"ถ้าั้นทำให้เธอเ็บปวหรือเ้าใผิ...ั้นอโทษ...เรายัเป็นเพื่อนที่ี่อันไ้นะ" อวยอนลูบหัวปลอบ่อนะสวมอานะ้วยวามเห็นใ
"อื้ม...อบใ"านะร้อไห้โฮในอ้อมอออยอน วามริและำอบที่อยารู้ วันนี้ไ้รู้แล้ว านะ้อยอมรับว่า ระหว่าเธอับอยอนไม่มีวันเป็นริ
..........................
าฮยอนเินออมาาห้อ้อม้วยสภาพเหื่อท่วมและเหนื่อยล้าว่าสามั่วโมที่าฮยอน้อมเ้นแบบไม่หยุพั อี้หุผลหนึ่็เพราะาฮยอนไม่อยาิอะไรที่ทำให้ฟุ้่าน และะไ้รู้สึีึ้น
เวลาเือบทุ่มแล้ว าฮยอนรู้สึยัไม่อยาลับบ้านเท่าไหร่ เลยเินเล่นามถนนไปเรื่อยๆแวะื้อนั่นนี่ินไปบอทา ระหว่าที่ำลันั่ินิมพับที่ร้าน สายาอาฮยอน็เหลือบไปเห็นานะำลัเินผ่านไป
"ไปไหนอเ้า" าฮยอนิและถามัวเอ สัพัาฮยอน็ลุออไปาร้านและเินามานะไป
ทาที่านะเินไปไม่ใ่ทาลับบ้านแ่เป็นทาไปสะพาน้ามแม่น้ำ าฮยอนามานะอยู่ห่าๆ้วยวามเป็นห่วเพราะานะเิน้าบ้าเร็วบ้าและบาที็เินเๆ้ายทีวาที
"เป็นอะไรมารึเปล่า" าฮยอนแอบมอูานะ ที่นั่ับพื้นใ้้นไม้ให่่อนถึสะพาน เสียร้อไห้ัึ้นๆนาฮยอนไ้ยินัเน
"ถ้าไม่ใ่เธอ แล้วใรให้ั้นมาล่ะ" านะลูบสร้อย้อแนที่สวมใส่อยู่
"แล้วเธอิว่าใรล่ะ" าฮยอนเินออมาาหลั้นไม้
"าฮยอน..." านะรีบเ็น้ำาัวเอ
"ร้อไห้ทำไม"าฮยอนถามเสียแ็
"เปล่า"านะหลบา
"หลอเ็อยู่เหรอ น้ำานอหน้านานั้น" าฮยอนยื่นมือไปเ็ให้ แ่ไม่มอหน้าานะทำเหมือนไม่เ็มใ
"รู้ไ้ไว่าั้นอยู่นี่" านะถาม
"อะไรๆมัน็เป็นเรื่อบัเอิไ้"าฮยอนอบ
"สร้อยนี่...เธอเป็นนื้อให้ั้น...ใ่มั้ย"านะเินเ้าใล้าฮยอน
"ใ่...ั้นื้อเอ...็แ่ื้อให้เพื่อน"าฮยอนอบ พร้อมับถอยออห่าาานะ
"เธอเอาไปไว้รนั้น...อนไหน" านะถามอีรั้
"็อน....่าเถอะ...อนไหน็อนนั้นแหละ"าฮยอนเลี่ยที่ะไม่พู
"เธอเห็นใ่มั้ย...ั้นับอยอน" านะอยารู้
"ั้นไม่เห็นอะไรทั้นั้น ลับบ้านเถอะ...ยุเยอะ" าฮยอนพยายามลั้นใเอาไว้เพราะภาพนั้นมันยััเนเสมอ
"อบในะ...สร้อยนี่...มันเป็นรุ่นลิมิเ็ไม่มีายอีแล้ว ั้นอบมันมา"านะบอพร้อมรอยยิ้มที่ยัมีราบน้ำาแ่าฮยอนลับทำหน้านิ่อบลับมา
"อย่าพูมาเลย...ลับเถอะ ถึรแยนี่็ทาใรทามันละัน ไม่ไปส่นะ"าฮยอนพูแบบไม่สบา่อนะเินนำไป
"อื้ม"านะอบพร้อมับอมยิ้ม อนนี้ไม่ว่าาฮยอนะเลียะเย็นาับานะแ่ไหน เธอ็ะไม่มีวันเินไปทาไหนที่ไม่มีาฮยอนอีแล้ว านี้ะสถานะไหนาฮยอน็ือนที่ไม่เยทิ้และาานะไป
To be continue
>>>>>>เหมือนะแฮปปี้เนอะแ่...ระับอิไรท์โริแล้ว มันะไม่บราม่าแ่นี้่ะ 555 เ็้อสรอเนอะ^^ เอันอนหน้านะะทุน อบุทุอมเม้นท์เลย รัทุนมา<<<<<<<
"อนอน่อนะ เหนื่อย" เสียอู้อี้อบลับมา เป็นเพราะเมื่อวานเป็นวันสอบวันสุท้าย แยอเหนื่อยมา
"ั้นพี่ไปทำาน่อนนะ พี่ทำอาหารเ้าไว้ให้แล้ว...มีอะไรโทรหาพี่นะ" อยอนบอน้อสาว พอไม่มีเสียอบลับมาอยอนึเรียมัวออไปทำาน ปล่อยให้แยอไ้พัผ่อนอย่าที่้อาร
แยอนอนอยู่บนเียพร้อมับโน๊บุู้่ใ หน้าอเปิสว่า ปรารูปอมินะในเพแฟนลับ ที่แ้ว่า มินะเินทาไปี่ปุ่นวันนี้ ทั้ๆที่รู้สึเ็บปวทุรั้ที่ไ้เห็น แ่แยอ็ไม่อาห้ามใัวเอไ้ ลึๆในหัวใ ยัอยาะรับรู้ทุวามเลื่อนไหวอมินะ
ลอทั้ืนแยอไม่สามารถ่มาลให้หลับไ้ แม้ะอ่อนเพลียนาไหน แ่ิใและสมอยัสั่ารให้ื่น ให้รับรู้ถึวามเ็บปว ยิ่ิถึรอยูบนั่นเท่าไหร่วามเ็บปว็ยิ่ทวีู
"ั้นะเอาพี่ออไปาใไ้ยัไ" เสียแผ่วเบาอแยอเอ่ยออไปลอยๆ แล้วน้ำา็ไหลอาบสอแ้มอีรั้
........................
ที่บริษัท วันนี้ นายอนไ้รับอวัมามายาแฟนๆที่มารอมอบให้ั้แ่เ้า ส่วนฮีอลประธานบริษัท็ไ้ส่เ้และโทรมาอวยพรวันเิแ่นายอนเ่นัน
"สุสัน์วันเินะะ รุ่นพี่" โมโมะล่าวอวยพร
"เราะัไป้วยัน่ะ ฮ่าๆ"ื่อวี่สร้าเสียหัวเราะให้ทุน
"มีวามสุมาๆนะ" ีฮโยสวมอนายอน
"อบุทุนมาเลยนะ" นายอนน้ำาลอ้วยวามาบึ้
"แฮปปี้เบิร์ทเย์" านะบอนายอน
"อบใ!" นายอนพยายามทำเสียให้ปิที่สุ
"แล้วาฮยอนล่ะ ไม่เห็นมา" ื่อวี่ถาม
"าฮยอนไม่่อยสบายน่ะ เพราะโนนใร้ายหลอลวเลยรู้สึไม่ีเท่าไหร่" นายอนพูพลา้อหน้าานะ
"าฮยอนไม่สบาย" านะพูึ้น
"เอาละๆทุน วันนี้เราะถ่ายในส่วนที่เหลือในสูนะ เรียมัวันไ้แล้ว" ทีมานะโนบอทุน
นอาาฮยอนและมินะที่ไม่มาแล้ว อยอนเอ็ยัไม่เ้ามาที่บริษัทเ่นัน นายอนพยายามโทรหาแ่็ไม่สามารถิ่อไ้
"ถ้ามาแล้วเห็นีัน ไอ่บ้า!" นายอนโมโห
ทุนเรียมัวเพื่อเินทาไปยัสูถ่ายทำอีที่หนึ่ โย้อนั่รถู้ไป้วยัน แ่มีเพียแ่นายอนนเียวที่ไม่ไ้ไปพร้อมับนอื่น
"แล้วั้นละะ" นายอนถามทีมานแบบๆ
"เอ่อ...นายอนรอที่นี่่อนนะ เี๋ยวะมีทีมานมารับ" ายหนุ่มบอับนายอน แม้ะไม่เ้าใแ่นายอน็พยัหน้ารับ
เวลาผ่านไปเือบรึ่ั่วโม นายอนยันั่อยู่ในห้อพัเหมือนเิมนเริ่มเบื่อและรู้สึหุหิ
"อะไรันเนี้ย ะให้รออยู่นเียวแบบนี้เหรอ อยอน็ไปไหนอเ้านะ" นายอนบ่นนเียว
สัพัให่ๆ นายอน็ไ้รับสายาทีมาน ให้ไปเอันที่ห้อ้อมเพื่อพูุยปรับเปลี่ยนเนื้อร้อในเพลเี่ยวอนายอน นายอนเินไปบ่นไปนมาถึห้อ้อมที่อยู่อีั้นหนึ่อึ
"เอไพร้ส์!!!!!!!!" เสียพลุและเสียปรบมือัลั่น สมาิทุนในโปรเมาอยู่้วยันที่นี่รวมถึาฮยอน้วย นายอนถึับลืมเรื่อที่โมโหเมื่อี้ไปเลย
"สำหรับเธอ" อยอนเินแหวลุ่มนออมาพร้อมับเ้รูปเ้าหิที่มีเาเหมือนปีศา นายอนถึับหัวเราะลั่นที่ไ้เห็นเ้
"อื้ม" นายอนมออยอน อยาะโรธ็โรธไม่ล
"นี่อพี่" าฮยอนยื่นล่ออวัให้พี่สาว
"อบุทุนอีรั้นะ" นายอนเสียสั่น
"เรื่อนี้ เป็นแผนอพี่เ้าแหละ" าฮยอนี้ไปที่อยอน ทำเอาเ้าอวามิถึับเิน ทุนหัวเราะเฮฮา มีเพียานะเท่านั้นที่ยืนนิ่ ึ่ปิิริยาอานะ อยู่ในสายาอาฮยอนลอ
"ถ้าไม่ิว่ามีาน เรา็ไปลอันไ้เนอะ"ีฮโยพูึ้น
"แ่พวเรา้อไเอทนี่"โมโมะทำท่าเสียาย
"ไว้เสร็านเปิัว ั้นสัา ะพาทุนไปเลี้ยมื้อให่เลย" อยอนบอทุน และแน่นอนว่าไ้รับารสนับสนุนอย่าล้นหลาม
"เธอไม่สบายเหรอ...เป็นไบ้า"านะระิบาฮยอนระหว่าที่ทุนำลััเ้ันอยู่
"ไม่เป็นไร" าฮยอนอบเสียเรียบเย สายามอสร้อยที่อยู่บน้อมืออานะ
"อ่อ...เย็นนี้เสร็านแล้ว...ไปหาอะไรินัน"านะพยายามวนุย
"ไม่ล่ะ ั้นว่าะอยู่้อม่อ ใล้ะถึวันเปิัวละ ไม่อยาทำอะไรที่ไร้สาระ" าฮยอนพูโยไม่มีแม้แ่รอยยิ้มานะเลยถอยไม่พู่อ ไ้แ่ยืนมอทุนสนุสนานัน โยเพาะอยอนับนายอนที่ส่สายาให้ันหวานหย นานะรู้สึเ็บี๊ๆ
.............................
หลัาเสร็ารถ่ายทำที่ใล้สมบูร์แล้ว วันนี้นายอนออนุาอยอนไปลอวันเิับลุ่มเพื่อน โยอยอน็ไม่ว่าอะไรเพราะทั้สอนลันไว้แล้ว อยอนเลยแวะื้ออสำหรับินเนอร์ับน้อสาวนสวยแทน
"ใรโทรมาน้า~~" อยอนวานหามือถือในเสื้อโ๊
".......ว่าไ" อยอนรับสาย
'อยู่ไหนเหรอ ว่ารึเปล่า...ั้นมีเรื่อะุย้วย' เสียปลายสายอบลับมา
"อยู่ห้าแถวบ้านน่ะ แล้วเธออยู่ไหน" อยอนสีหน้าเร่เรียเล็น้อย
'เอันที่ ลานอรถนะ ั้นะรอที่รถเธอ' สายถูัทิ้ทันที อยอนถอนหายใ ่อนะรีบเอาอไป่ายเินแล้วรีบไปที่รถ
ลานอรถั้นใ้ิน เวลานี้รถยัว่ามีเพียไม่ี่ันที่ออยู่ อเห็นผู้หินนึำลัยืนพิรถเธออยู่าไลๆ อยอนรีบเินึ่วิ่ไปที่รถพร้อมอพะรุพะรั
"รอนานมั้ย" อยอนถาม
"สำหรับเธอ...นานแ่ไหน็รอไ้" านะอบยิ้มๆ
"ึ้นรถ่อนสิ" อยอนเปิประูให้ พออยอนึ้นรถามมาานะ็ู่โมออยอนแน่น นอยอน้อิ้นและสะบััวนหลุออ
"ทำไม" านะถาม
"ั้นน่าะถามมาว่า...ทำแบบนี้ทำไม" อยอนมวิ้ว
"ทำไมะทำไม่ไ้...เราบันอยู่นี่" ำอบอานะ ทำเอาอยอนถึับอ้าปา้า
"บันเหรอ...เ้าใผิรึเปล่าานะ" อยอนับสิ่ที่ไ้ยิน
"แล้วที่เราูบันล่ะ" านะพูเสียั
"เธอเป็นนูบั้นนะ" อยอนแย้
"แล้วสร้อยนี่ล่ะ" านะยื่นแนที่สวมสร้อยให้อยอนู
"ั้นไม่รู้เรื่ออะไรเลยนะานะ" อยอนส่ายหน้า
"็วันนั้นมีแ่เธอที่ไปบ้านั้น ั้นไม่เยพาใรไปบ้านเลย" านะยืนยันเสียหนั
"ฟัั้นนะ ั้นอโทษที่ปล่อยให้เธอูบ...แล้วเรื่อสร้อยนั่นั้นไม่รู้เรื่อ" อยอนอธิบาย
"ั้นบอั้นที เอาวามริ...เธออบั้นบ้ามั้ย" านะพูิๆัๆ
"ไม่" อยอนอบสั้นๆ
"อื้ม...เ้าใแล้ว" านะน้ำาไหล
"ถ้าั้นทำให้เธอเ็บปวหรือเ้าใผิ...ั้นอโทษ...เรายัเป็นเพื่อนที่ี่อันไ้นะ" อวยอนลูบหัวปลอบ่อนะสวมอานะ้วยวามเห็นใ
"อื้ม...อบใ"านะร้อไห้โฮในอ้อมอออยอน วามริและำอบที่อยารู้ วันนี้ไ้รู้แล้ว านะ้อยอมรับว่า ระหว่าเธอับอยอนไม่มีวันเป็นริ
..........................
าฮยอนเินออมาาห้อ้อม้วยสภาพเหื่อท่วมและเหนื่อยล้าว่าสามั่วโมที่าฮยอน้อมเ้นแบบไม่หยุพั อี้หุผลหนึ่็เพราะาฮยอนไม่อยาิอะไรที่ทำให้ฟุ้่าน และะไ้รู้สึีึ้น
เวลาเือบทุ่มแล้ว าฮยอนรู้สึยัไม่อยาลับบ้านเท่าไหร่ เลยเินเล่นามถนนไปเรื่อยๆแวะื้อนั่นนี่ินไปบอทา ระหว่าที่ำลันั่ินิมพับที่ร้าน สายาอาฮยอน็เหลือบไปเห็นานะำลัเินผ่านไป
"ไปไหนอเ้า" าฮยอนิและถามัวเอ สัพัาฮยอน็ลุออไปาร้านและเินามานะไป
ทาที่านะเินไปไม่ใ่ทาลับบ้านแ่เป็นทาไปสะพาน้ามแม่น้ำ าฮยอนามานะอยู่ห่าๆ้วยวามเป็นห่วเพราะานะเิน้าบ้าเร็วบ้าและบาที็เินเๆ้ายทีวาที
"เป็นอะไรมารึเปล่า" าฮยอนแอบมอูานะ ที่นั่ับพื้นใ้้นไม้ให่่อนถึสะพาน เสียร้อไห้ัึ้นๆนาฮยอนไ้ยินัเน
"ถ้าไม่ใ่เธอ แล้วใรให้ั้นมาล่ะ" านะลูบสร้อย้อแนที่สวมใส่อยู่
"แล้วเธอิว่าใรล่ะ" าฮยอนเินออมาาหลั้นไม้
"าฮยอน..." านะรีบเ็น้ำาัวเอ
"ร้อไห้ทำไม"าฮยอนถามเสียแ็
"เปล่า"านะหลบา
"หลอเ็อยู่เหรอ น้ำานอหน้านานั้น" าฮยอนยื่นมือไปเ็ให้ แ่ไม่มอหน้าานะทำเหมือนไม่เ็มใ
"รู้ไ้ไว่าั้นอยู่นี่" านะถาม
"อะไรๆมัน็เป็นเรื่อบัเอิไ้"าฮยอนอบ
"สร้อยนี่...เธอเป็นนื้อให้ั้น...ใ่มั้ย"านะเินเ้าใล้าฮยอน
"ใ่...ั้นื้อเอ...็แ่ื้อให้เพื่อน"าฮยอนอบ พร้อมับถอยออห่าาานะ
"เธอเอาไปไว้รนั้น...อนไหน" านะถามอีรั้
"็อน....่าเถอะ...อนไหน็อนนั้นแหละ"าฮยอนเลี่ยที่ะไม่พู
"เธอเห็นใ่มั้ย...ั้นับอยอน" านะอยารู้
"ั้นไม่เห็นอะไรทั้นั้น ลับบ้านเถอะ...ยุเยอะ" าฮยอนพยายามลั้นใเอาไว้เพราะภาพนั้นมันยััเนเสมอ
"อบในะ...สร้อยนี่...มันเป็นรุ่นลิมิเ็ไม่มีายอีแล้ว ั้นอบมันมา"านะบอพร้อมรอยยิ้มที่ยัมีราบน้ำาแ่าฮยอนลับทำหน้านิ่อบลับมา
"อย่าพูมาเลย...ลับเถอะ ถึรแยนี่็ทาใรทามันละัน ไม่ไปส่นะ"าฮยอนพูแบบไม่สบา่อนะเินนำไป
"อื้ม"านะอบพร้อมับอมยิ้ม อนนี้ไม่ว่าาฮยอนะเลียะเย็นาับานะแ่ไหน เธอ็ะไม่มีวันเินไปทาไหนที่ไม่มีาฮยอนอีแล้ว านี้ะสถานะไหนาฮยอน็ือนที่ไม่เยทิ้และาานะไป
To be continue
>>>>>>เหมือนะแฮปปี้เนอะแ่...ระับอิไรท์โริแล้ว มันะไม่บราม่าแ่นี้่ะ 555 เ็้อสรอเนอะ^^ เอันอนหน้านะะทุน อบุทุอมเม้นท์เลย รัทุนมา<<<<<<<
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น