ลำดับตอนที่ #15
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : 15.In your heart (แชยอง-ดาฮยอน)
วันรุ่ึ้นสาวๆเรียมออเินทาสู่เาะอเันแ่เ้ามื สภาพแ่ละนยัึ่หลับึ่ื่น ีฮโยัารูแลวามเรียบร้อยให้ับทุน่อนที่รถะมารับ
เวลาว่าสอั่วโมบนรถู้็นำพาเ็ๆทั้เ้ามาถึุหมายปลายทา เสียลื่นทะเลและลมเย็นๆที่พัมา สร้าวามื่นเ้นให้ับทุนอย่ามา
"แล้วเราะพัที่ไหน" โมโมะถาม ภายหลัทุนลารถื่นมับบรรยาาศอันสวยามในอนเ้าอทะเลในเาะอเ
"นั่นไ" มินะี้ไปที่โรแรมสูิายหา ที่อยู่ไม่ไลาที่ทุนยืนอยู่
"ั้นเอาอไปเ็บ่อน แล้ว่อยไปเินเล่นันเนอะ" อยอนบอทุน
ระยะทาและรที่รถออยู่ไม่ไลันมส ทุนึัสินใเินันเอเพื่อให้นับรถไ้พัผ่อนเ็ม เพราะพรุ่นี้เ้าทุน็้อลับแล้ว
"อ่ะนี่! ไปามเลห้อเลยนะ แล้วเี๋ยวเอัน" มินะแุแห้อให้ทุน
"นอนนละห้อเลยเหรอ" ื่อวี่ถาม
"ใ่! ั้นอไว้เมื่อืนเ้าห้อ พวเราะไ้ใ้เวลาับเอ แล้วพัผ่อนไ้เ็มที่ไ" มินะอบ
"็ีเหมือนัน ั้นเี๋ยวเอ" ีฮโยเินมอหาห้ออัวเอ สีหน้าูไม่่อยสื่นเท่าไหร่นที่เหลือ็แยย้ายันเ้าห้ออัวเอไป
แยอเปิประูเ้าไปในห้อที่อยู่เือบสุทาเิน แ่ห้ออทุน็อยู่ฝั่ิายหาเหมือนัน แยอมอไปรอบๆ ห้อูว้าให่ ให่เินไปนแยอรู้สึแปลๆ ทั้ๆที่่อนหน้านี้ เธอ็มีห้อที่ทั้ให่และหรูหราแล้ว็อยู่นเียว้วย แ่ในอนนี้วามรู้สึลับไม่ิน เป็นเพราะหลายเือนที่ผ่านมา ไ้อยู่ร่วมับรูมเมทอีสอน
"อาบน้ำ่อนละัน" แยอบอับัวเอ ถึสิ่แรที่้อทำ แยอวาระเป๋าไว้บนเีย แล้วเินเ้าห้อน้ำไป
ผ่านไปว่ายี่สิบนาที แยอ็ออมาาห้อน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อย สัพั็มีพนัานนำอาหารเ้ามาเสิร์ฟ อาหารถูัไว้บนโ๊ะิับระเบีย ที่แ่เพียเลื่อนประูระออ ็ะสามารถมอเห็นทะเลไ้อย่าัเน
แยอนั่ลบนเ้าอี้ ที่รัน้ามมีเ้าอี้ว่าอยู่อีัว ู่ๆภาพาฮยอน็โผล่มา ทุๆวันในหลายๆรั้ นที่อยู่เป็นเพื่อนิน้าวินนมับแยอ็เหมือนะมีแ่าฮยอนเท่านั้น
"อีหน่อย็ไ้ินนเียวเหมือนเิม ะิอะไร" แยอมอูอาหารรหน้าที่มีทั้สเ้ปลาและสลั พร้อมทั้ผลไม้หลาหลายนิ ทั้ๆที่หิวแ่ลับไม่รู้สึอยาินเลยแม้แ่น้อย
๊อๆๆๆๆ!!! เสียเาะประูัรัวๆ แยอหันไปมอสัพัเหมือนำลัิอะไรหรือะมีบริารเสริมอะไราโรแรมอี
"ะเอ๋!!น้อแ" าฮยอนยิ้มแป้น้าหลัมีพนัานที่พึ่ะมาส่อาหารให้แยอเมื่อี้ ถือานอาหารรออยู่
"อย่าบอนะว่า" แยอพู
"เอาไปไว้้าในเลย่ะ" าฮยอนบอพนัานให้นำอาหารไปวาไว้บนโ๊ะเียวับเ้าอห้อ
"นึว่าินอิ่มไปแล้ว" แยอถาม
"มันรู้สึไม่ินยัไไม่รู้ที่้อินนเียว" าฮยอนไม่รอ้ารีบัารับอาหารอย่าหิวโหย แยอที่เผยยิ้มออมาอย่าไม่รู้ัวเมื่อเห็นนรหน้าินอย่าเอร็อร่อย
"หิวมาเหรอ ิน้าๆ็ไ้" แยอถาม้วยรอยยิ้ม
"พอเห็นหน้าเธอแล้ว รู้สึอาหารอร่อยึ้นว่าเิมอี" าฮยอนยิ้มาหยี
"อ่ะ เอาไปินอี" แยอหลบาาฮยอนที่้ออยู่ แ้เิน้วยารัสลัในานัวเอแบ่ให้าฮยอน
ทั้สอนินไปุยไป นผ่านไปไม่ี่นาทีอาหารทั้หม็ถูัารนเลี้ยไม่เหลือแม้แ่นิเียว แยอวนาฮยอนให้ออมานัู่ทะเลรระเบีย
"ไม่ไ้เห็นอะไรแบบนี้มานานมาแล้วนะเนี่ย" าฮยอนเอนัวบนเ้าอี้หวายัวยาว
"นั่นสิ ถ้าไ้อยู่นี่ัอาทิย์ะี" แยอมอเรือปะมที่แล่นหาปลาอยู่ในทะเล ่อนะหยิบมือถือมาถ่ายรูป
"ถ่ายให้มั่ิ่" าฮยอนแอท่าให้ แยอทำามำอ ถ่ายรูปให้าฮยอนแบบไม่มีบ่น
"อถ่าย้วยไ้มั้ย" แยอลอถาม
"มาิ่ มานั่รนี้" าฮยอนเยิบให้แยอนั่ใล้ๆ าฮยอนทั้โอบทั้อแยอลอารถ่ายรูป ่อนะุ๊บแ้มนแยอสะุ้รีบถอยห่า
"อะไรอเธอเนี่ย" แยอหน้าแลูบแ้มัวเอ
"ฮ่าๆๆ ็ถ่ายรูปไ อายเหรอ!อย่าิมาน่า มาถ่าย่อเร็วๆ" าฮยอนึแยอมานั่้วยเหมือนเิม
"นั่นสิ...ิมาทำไมเนอะ" แยอพูเบาๆ ยัถ่ายรูป่อไป าฮยอนทั้ยิ้มและหัวเราะท่าทามีวามสุ
"โทรไปวนโมโมะับานะมาถ่าย้วยันีมั้ย" าฮยอนถาม
"เธอไปวนสอนนั้นถ่ายเล่นที่อื่นเถอะ ั้นอยาวารูปัหน่อย" แยอส่ายหน้า
"เอาั้นเหรอ อยู่บ้าน็วาแ่รูปมานี่็ะวาแ่รูป เธอนี่ริๆเลย" าฮยอนทำหน้าเ็ๆ
"็ั้นอบนี่" แยออบลับ
"เธออบวารูปมาว่าั้นสินะ" ำพูอาฮยอนทำให้แยอถึับนิ่เียบ
"แล้ว..." แยอเหมือนะพูบาอย่าแ่็หยุ
"แล้วอะไร้ะ...ไป็ไ้" าฮยอนลุาเ้าอี้เรียมัวะออไป
"แล้วถ้าั้นอบเธอมาว่าารวารูปล่ะ!" แยอัสินพูึ้น
"เธอว่าอะไรนะ" าฮยอนหยุเินและหันลับมา
"ั้นบอว่า...ถ้าั้นอบเธอมาว่าวารูปล่ะ" แยอพูอีรั้แ่เสียเบาว่าเิม
"เธอพูริเหรอ" าฮยอนเินลับมาหาแยอ
"ถ้าเป็นแบบนั้น เธอะทำยัไ" แยอถาม
"ั้น...ั้น็ะอยู่ถ่ายรูปับเธอ่อไ อยาให้อยู่เล่น้วยันสอน็บอมารๆสิ" าฮยอนหัวเราะ เพราะิว่าแยออยาให้าฮยอนอยู่เล่น้วยันสอนเท่านั้น
"เธอ...ไม่เ้าใที่ั้นพูไปสินะ" แยอน้ำาลอ
"เ้าใสิ ั้นไม่ไปวนใร็ไ้ ะอยู่เล่นับเธอสอน โอเมั้ย แล้วะร้อไห้ทำไมเนี่ย" าฮยอนใที่เห็นแยอเริ่มร้อไห้
"ออไปเี๋ยวนี้" แยอเสียสั่น
"เป็นอะไรอเธอน่ะแยอ" าฮยอนยิ่ใหนัว่าเิมเมื่อถูไล่
"ั้นบอให้ออไปไ" แยอึแนาฮยอน ่อนะพาไปที่ประูแล้วเปิให้าฮยอนออไป โยที่าฮยอนยัยืนอยู่หน้าหน้าแบบใปน
แยอทรุัวลับพื้นพิประูห้อ ร้อไห้ออมาอย่าหนั อนนี้เธอไ้รู้แล้วว่าาฮยอนรู้สึแ่ว่าเธอเป็นเหมือนเพื่อน ไม่ไ้พิเศษอะไร แยอรู้สึเหมือนหัวใะหลุออมา สิ่ที่อยู่ในใแยอไ้พูมันออไปแล้วเมื่อำอบมันออมาเป็นแบบนี้ ็้อยอมรับ ลอเวลาที่อยู่้วยันแยอรู้สึมีวามหวัาารระทำอาฮยอน แ่แยอ็พยายามห้ามใัวเอ เพราะมันเป็นไปไม่ไ้านี้ทุอย่าที่ผ่านมา ะเป็นแ่อีและวามทรำีๆสำหรับเธอ
าฮยอนออมาเินเล่นริมายหา ามำวนอานะ อนนี้ทุนรวมัวันอยู่ที่นี่ยเว้นแยอ าฮยอนิถึำพูอแยอ แยอเป็นอะไรทำไมถึร้อไห้หนัแบบนั้น แล้วาฮยอนทำอะไรผิ ำถามที่ไม่มีำอบวนเวียนอยู่ในหัวไม่หยุ
"ทำหน้าบึ้ึเียว อึไม่ออหรา" านะถามำๆ
"ลและ" าฮยอนไม่เล่น้วย
"มีอะไรรึเปล่า"โมโมะถาม
"ะว่ามี็มี" าฮยอนิหนั
"เล่ามาสิ" านะและโมโมะรอฟัอย่าั้ใ
"เอ่อ...ือ..." าฮยอนโน้อหนัน้อเล่าออมานหมว่าเิอะไรึ้นระหว่าเธอและแยอ ทั้านะและโมโมะ่า็รับฟัสิ่ที่าฮยอนำลัระบายออมา
"เธอิยัไับแยอ" โมโมะถาม
"ิอะไรล่ะ ยัไืออะไร" าฮยอน
"นี่เธออายุเท่าไหร่เนี่ย"านะ เอานิ้วิ้มๆที่หัวาฮยอน
"็...แบบว่า...เธออบาฮยอนมั้ย"โมโมะถามใหม่
"อบสิ ็แยอเป็นเพื่อนั้นนี่" าฮยอนอบื่อๆ
"ไม่ใ่อย่าเพื่อน แบบ..มาว่านั้นน่ะ"านะพยายามอธิบาย แ่เหมือนาฮยอนยัไม่เ้าใ
"เอาี้...ถ้าแยอเิมีแฟนึ้นมา เธอะรู้สึยัไ" โมโมะถามริั
"ะมีไ้ไล่ะ แล้วั้น" าฮยอนอบอย่าเร็ว านะและโมโมะหัวเราออมา
"แล้วถ้าแยันแล้ว เธอะทำยัไับแยอ"านะถามอี
"ั้นะบอให้แยอไปสอบเ้ามหาลัยเียวัน ะไ้อยู่้วยันไ" าฮยอนอบ
"นี่แหละ...มันเป็นารอบมาว่าเพื่อนแล้วล่ะ" โมโมะสรุป
"แล้วั้น้อทำไ แยอเหมือนโรธั้นมาเลยนะ" าฮยอนลุลี้ลุลน
"่ายมา...ไป้อะ"านะยิ้ม
าฮยอนพยัหน้ารีบวิ่ลับไปที่โรแรม านะและโมโมะมอหน้าัน ่อนะะโนให้าฮยอนสู้ๆ าฮยอนิถึเรื่อ่าๆที่ผ่านมา มีแ่แยอเท่านั้นที่ไม่เยัใและยอมเธออยู่เสมอ อนนี้าฮยอนเริ่มเ้าใวามรู้สึอแยอแล้ว(รู้สึ้ามา่ะุ๊บ^^)
าฮยอนมาถึหน้าประูห้อ พร้อมอาารเหนื่อยหอบ าฮยอนเอาหูแนบประูไ้ยินเสียเพลาทีวีเบาๆ ่อนะเาะประูเรียน้าใน าฮยอนเาะประูอยู่นาน แ่็ยัไม่มีวี่แวว าฮยอนึลอโทรหาแยอแทน
"ฮัลโหล" เสียแยอแหบและเบามา
"เปิประูให้หน่อยสิ" าฮยอนบอ
"มีอะไร" แยอถาม
"เปิประู่อน" แยอัสายไป สัพัประู็ถูเปิออ แยอเินลับไปนั่รหน้าระเบีย ใส่หูฟัและวารูป่อโยไม่สนในที่มา
"เอาหูฟัออ แล้วุยัน่อนสิ" าฮยอนสัเุเห็นแยอาบวมๆมูแๆ
"แยอ ุยัน่อนไ้มั้ย" าฮยอนเ้าไปยืนใล้ๆ แ่แยอ็ไม่สนใยัวารูป่อไป
"หยุ่อน" าฮยอนับมือแยอ้าที่ับินสอ แยอมอหน้าาฮยอน ่อนะเอาหูฟัออ
"พูมาสิ มีอะไ" แยอหน้านิ่
"เธอยัอบั้น...มาว่ารูปพวนั้นอยู่ไหม" าฮยอนทำหน้าเศร้าๆ
"ถามทำไม" แยอพยายามนิ่ แม้ในใะรู้สึหวั่นไหว
"็ถ้าเธอ...อบวารูปมาว่า...ั้นอให้เธอลับมาอบั้นเหมือนเิมไ้มั้ย" าฮยอนนั่ล้าๆแยอ
"ที่พูออมาน่ะ เ้าใมันเหรอ"แยอแอบมอาฮยอนนิๆ
"เ้าใสิ ั้นไม่ไ้พูเล่นนะ" าฮยอนอ้อน
"ทำไมั้น้ออบเธอ" แยอสะบัหน้าหนี
"็เพราะั้นอบเธอไล่ะ!" าฮยอนะโนนแยอใ
"อย่ามาพูเล่นับั้นอีนะ!" แยอะโนบ้า
"ั้นพูริ ั้นอบเธอริๆ ั่นอบแยอ!!!" าฮยอนะโนัลั่นนแยอ้อรีบเอามือปิปา
"หยุเี๋ยวนี้นะ" แยอบอ่อนะเอามือออ
"เื่อั้นเถอะ" าฮยอนอ้อนสุฤทธิ์
"เธอนี่มัน ทำให้ั้นเป็นบ้าริๆ" แยอเริ่มร้อไห้อีรั้แ่ราวนี้แยอหัวเราะทั้น้ำา
"โอ๋ๆน้อแอพี่ ไม่ร้อน้า" าฮยอนโผเ้าอแยอ ลูบหัวปลอบอย่าเอ็นู
สิ่ที่แยอและาฮยอนรู้สึอาะเหมือนันแ่บ้ารั้วามเ้าใที่มี็ไม่รัน แ่อนนี้วามรู้สึีๆเริ่ม้นึ้นแล้ว อยู่ที่สอนว่าะพาวามรู้สึีๆนี้ผ่านพ้นอุปสรรหรือเรื่อ่าๆในอนาที่ะเอไ้มาน้อยแ่ไหน
"ั้นว่าาฮยอนแห้ว" านะพูับโมโมะระหว่านั่รอาฮยอนและแยอที่ร้านอาหารทะเบื่อัออเพร้อมับเพื่อนๆอีห้าน
"ั้นว่าไม่นะ ยัไาฮยอน็้อไ้ ี้เ๊าะนานั้น" โมโมะเถีย
"ุยอะไรันสอน" มินะถามอย่าสสัย
"เรื่อหัวใ..." านะวิ้ใส่นมินะนลุแทบหลบไม่ทัน
"หัวใใรเหรอ" อยอนถามบ้า
"อยารู้เหรอ เี๋ยวืนนี้ั้นโทรไปบอนะ" โมโมะที่เหมือนิมาานะ วิ้ให้อยอนบ้าแ่ท่าทาอโมโมะูน่ารัมาว่าทุนหัวเราะลั่น ยเว้นนายอนที่นั่นิ่
"นั่นไๆมาแล้ว" ื่อวี่ี้ไปที่รประูร้าน าฮยอนำลัเินมาพร้อมับแยอ ที่น่าสนใไปว่านั้น ทั้สอนูมือันมา านะและโมโมะหันมาสบาันโยทันที
"าฮยอนวิน" านะระิบโมโมะ
>>>>>ในที่สุเรือุ๊บแ็แล่นไปอย่าสวยาม ิามอีเ็นเหลือว่าะลเอยยัไ แล้วเพื่อนๆ อยาอ่านอใร่อนะ ื่อี มิาน หรืออนาโมะ><ิามอน่อไปเร็วๆนี้่า อบุที่ิามนะะ"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น