ลำดับตอนที่ #12
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : Hole love(Part 12)
"ไปเรียน่อนนะะ" อยอนบอับพ่อแม่ในปาเ็มไปนมปัพึ่ยัไป
"นี่ อทิวลิปอลูน่ะ มันำลัะอออแล้วนะ"พ่อบอับลูสาว
"นั่นสิ เมื่อวานลืมไปูมันเลย"อยอนรีบไปูอทิวลิป ที่ปลูเอับมือ่อน สอวันมานี้อยอนไม่ไู้แลมันเลย
"ว้าว...ลูสาวะลืมออมามโลแล้ว"่อนหน้าอยอนัวลับสภาพอาาศที่แปรปรวน บาวันฝนหนับาวันแร้อนั แ่เ้าทิวลิปพวนี้ลับสู้แสู้ฝนนะออออยู่แล้ว
อยอนรถน้ำ ำัห้าน้อยๆที่ำลัะึ้นออ ่อนะบอลาบรราลูสาวทั้หลาย เพื่อเินทาไปเรียน
"เอ๊ะ! ใรเอาถุอะไรมาวาไว้รนี้" อยอนเปิประูบ้านมาเอับถุให่สีำสามถุที่วาอยู่ อยอนแ้มู็เห็นว่าเป็นินสำหรับปลู้นไม้และปุ๋ย รวมทั้ระถาใบเล็ๆ อยอนนิ่ิ พลาหันไปมอบ้านอโมโมะ
อยอนเินไปที่บ้านอโมโมะ ่อนะะโนเรียพร้อมทั้ริ่ไป้วย ัพัเ้าอบ้าน็เินออมา
"มาหาโมโมะเหรอ๊ะ เพิ่ออไปเมื่อี้นี่เอ"ุแม่ยัสาวอโมโมะออมา้อนรับ
"เหรอะ อบุ่ะ" อยอนโ้ใหุ้แม่หนึ่รั้ ่อนะเินลับมาที่บ้านเ็บถุปุ๋ยเ้าไปไว้ในบ้าน
อยอนมอูนาฬิา ยัเหลือเวลาอีมาสำหรับารเินทาไปเรียน อยอนัสินใามโมโมะไปแม้ไม่รู้ว่าะามทันหรือไม่ แ่อยอนทีวามรู้สึอยาเอโมโมะริๆ
"ห้ามเ็านะ" อยอนแหนหน้ามอท้อฟ้า ที่ำลั่อัวรวมันสีำลุ่มให่
อยอนเินึ่วิ่ไปามทา มหาวิทยาลัยอโมโมะอยู่ฝั่รัน้ามับมหาวิทยาลัยที่อยอนเรียนอยู่ รถบัสำลัอรอรับนพอี อยอนรีบวิ่ให้ทันเพื่อึ้นรถ
"โอ๊ย!!"อยอนร้อลั่น รู้ัวอีที็ลไปนอนอับพื้นแล้ว
"ว้า...รถออไปแล้ว...โอ๊ย!!"โมโมะบ่นอุบอิบ ่อนะ่อยๆลุึ้นพร้อมสำรวแผลถลอที่มือ
"โมโมะ!"อยอนเรียนที่เพิ่ปะทะ
"อ้าว...อยอน...เป็นอะไรรึเปล่า"พอรู้ว่านนเป็นอยอนโมโมะ็รีบลุมาู ลืมอาารเ็บอัวเอไปเลย
"อโทษนะ...ั้นไม่ไ้มอ แ่็ีที่เอเธอ"อยอนลุึ้นปัฝุ่นามัว
"ี...อย่านั้นเหรอ" โมโมะหลบา
"ใ่...เราเินไปรอป้ายหน้าีมั้ย เธอเ็บรไหนรึเปล่า"อยอนสำรวร่าายโมโมะ
"ไม่เป็นอะไร"โมโมะ่อนมือที่ถลอไว้้านหลั
"็ีแล้ว" อยอนปัฝุ่นให้โมโมะ ่อนทั้สอะเินไป้วยัน
"อบุสำหรับปุ๋ยับินพวนั้นนะ ำลัอยาไ้พอี"อยอนบอ
"รู้ไ้ไว่าเป็นั้น"โมโมะถาม้วยวามเินอาย
"ไม่รู้สิ แ่ั้นิว่ายั้อเป็นเธอ...อ้า!..อทิวลิปอเราำลัะอออแล้วนะ มันอทนริๆทั้ๆที่อาาศร้อน"อยอนพูไปอย่าื่นเ้น
"อ...อทิวลิปอเรา"โมโมะพูเบาๆอย่าใเ้น เธอไม่ไ้หูฝาไปแน่ๆ
"ถ้าอมันโแล้ว ั้นะเ็บไปให้เธอนะ"อยอนไม่รู้ว่าำพูเหล่านั้น ทำให้โมโมะใเ้นแรแ่ไหน
"อ้ะ...ฝน"โมโมะเอามือบัหัวัวเอ ันในเม็เล็ๆที่ำลัลมา
"มานี่สิ"อยอนึโมโมะเ้ามาใล้ ่อนะาร่มที่ิัวมา อยอนโอบไหล่อโมโมะไว้ ไม่ให้ออนอร่ม อนนี้หน้าอโมโมะแนบิับอยอนนสัมผัสไ้ถึวามนุ่มละมุนอผิว
"หนัเลยนะ"โมโมะพู
"มีเรียนอนี่โมล่ะ" อยอนถามระหว่า่อยๆพาันเินให้ถึุรอรถ
"อีรึ่ั่วโม"โมโมะแทบะไม่มีแรอบเพราะวามอ่อนระทวยในอ้อมแนอยอน
"ทันอยู่ นั่รอรนี้่อน" อยอนับโมโมะนั่รอรถท่ามลาสายฝนที่ำลัอย่าหนั
ทั้สอนั่หลบฝนพร้อมับนอีหลายน ในบริเวุรับส่รถประำทา อยอนอยเ็น้ำฝนที่ระเ็นโนใส่โมโมะลอโยที่ไม่ห่วัวเอเลย
"นี่อะไร ไหนว่าไม่เป็นอะไรไ"อยอนเห็นมือโมโมะมีแผลถลอ
"็ไม่ไ้เป็นอะไรมานี่"โมโมะพยายามเอามือหนี แ่อยอน็ึเอามาไว้บนัวเอ
"ีนะไม่ลึมา แ่ถลอ รู้มั้ยแบบนี้น่ะ เวลาโนน้ำ แสบเอาเรื่อเลย"อยอนพูลๆเรัยรอยยิ้มาโมโมะ ่อนะเอามือ ปัเศษินเล็ๆออาแผลให้โมโมะอย่าไม่รัเีย
"อบใมานะ"โมโมะไม่รู้ว่าพูอบุไปแล้วี่รั้
"ไม่เป็นไร...รถมาพอีเลย" รถบัสำลัวิ่เ้ามาอพร้อมับฝนที่ำลัเบาลแ่็ยัอยู่
"เธอ้อไปรถอีันไม่ใ่เหรอ"โมโมะถาม
"ใ่...ั้นเธอเอานี่ไปนะ"อยอนถอเสื้อแนยาวที่สวมทับมาให้ับโมโมะ
"เธอใส่เถอะ ั้นโอเ"โมโมะปิเสธ แ่อยอนไม่ฟัพร้อมับสวมใส่ให้โมโมะอย่าเร็วแล้วรีบไล่ให้ึ้นรถ
"ไว้เอันนะ"อยอนโบมือให้โมโมะ แล้วรถบัส็ับออไป
"รีบมาทำไมนะ"โมโมะบ่นเบาๆะนั่ลบนเบาะที่ว่าอยู่ รู้สึเสียาย่วเวลาที่ไ้อยู่ับอยอนริๆ
...............................
"ยัไม่ลับมาอี เมาอีามเย" าฮยอนผุลุผุนั่ อยู่หน้าึอนโ าฮยอนไม่สามารถห้ามัวเอไม่ให้มาเอานะไ้เลย แม้ะทำไ้แ่หลบๆ่อนๆ็าม แ่าฮยอน็รู้สึเป็นห่วานะอยู่ี
แล้วสิ่ที่าฮยอนิ็เป็นริ านะเินมา้วยอาารเมาเหมือนเิม แถมวันนี้เนื้อัวยัเปียปอนมอมแมมเพราะพายุฝนอี่าหา
าฮยอนเินามานะ โีที่เวลานี้มีนใ้บริารลิฟท์เยอะ าฮยอนเลยสามารถีเนียนเ้าลิฟท์ับานะไ้ โยที่านะไม่ทันสัเุเห็น
"อย่าล้มๆ"านะลุ้นนัวโ่ ะที่านะเินไปที่ห้อ
"ทำไมไไม่ไ้นะ"านะบ่น้วยเสียอ้อแอ้
"็รูมันไม่ไ้อยู่รนั้น"าฮยอนอยาะะโนบอใะาแ่ไ้แ่อยมออยู่
ในที่สุานะ็สามารถเปิประูเ้าไปไ้ัที าฮยอนเินเ้าไปใล้ๆประูห้ออานะ หลัสเ้าอห้อเินเ้าไปแล้ว
"ไม่ล๊อประูอี"าฮยอนลอเอามือันประู ึรู้ว่าประูไม่ไ้ล๊อแล้วยัปิไม่สนิ้วย าฮยอนทำท่าเหมือนะปิประูให้ แ่ในใลับสั่ให้เปิเ้าไป
"ูหน่อยละัน"าฮยอนเปิประู้าๆ่อนะเินเ้าไป แล้วปิประูให้เบาที่สุ นี่ไม่ใ่รั้ที่าฮยอน้อเ้ามาในห้อนี้และเอเหุาร์แบบนี้
านะนอนบนเียทั้ที่ัวเปีย าฮยอนเินเ้าไปูใล้ๆ่อนะสะิเพื่อวามแน่ใว่าานะหลับแล้วริๆ าฮยอนเอามือปัผมที่ปิหน้าานะออ ใบหน้าาวใสวนมอริมฝีปาแระเรื่อทำให้าฮยอนใเ้นแร
"เอาไี"าฮยอนลัเลว่าะทำอะไร่อี ถ้าะปล่อยให้านะนอนทั้แบบนี้ไม่ีแน่ แ่ถ้าานะื่นมาเอาฮยอนอยู่ในห้อ้อวีนแแน่ๆ
าฮยอนนั่ิอยู่นาน นัสินใว่าะเปลี่ยนเสื้อผ้าให้านะแล้วะรีบลับทันที แม้ะลำบาใแ่็ไม่มีทาเลือ
"อย่ามือสั่นิ่"าฮยอนพยายามบอัวเอ ะำลัปลระุมเสื้อเิ้แนยาวที่านะใส่อย่าเบามือที่สุ
เสื้อเิ้ถูถอออเหลือเพียเสื้อล้ามสีาวโว์วามาวเนียนราวน้ำนมอเนินอานะ าฮยอนหายใแรถี่ ่อยๆเลิเสื้อึ้นทีละนิๆนเือบะเห็นบรา าฮยอน็หยุะัเพราะไม่ล้า
"เสื้อ็ไม่ไ้เปียเยอะนี่ เอาไร์มาเป่าีมั้ย...เอ๊ะ...เสียมัน้อัสิ เอาไี"ะที่าฮยอนำลัิ อยู่ๆานะ็ึัวาฮยอนมาอแน่น
"หนาวั"เสียานะอู้อี้
"อย่าอแน่น อร้อ หายใไม่ออแล้ว"หน้าอาฮยอนแนบิับหน้าออานะ าฮยอนพลิัวมานอน้าๆานะที่ยัอแน่น ในเวลาแบบนี้ าฮยอนหนีวามริไม่ไ้ว่าัวเอรู้สึับานะยัไ
"หนาว..."านะยับ่นหนาวอยู่ลอ าฮยอนมอหน้าานะยิ้มๆ ่อนะบรรูบนที่หลับแบบูื่ม แม้านะะื่นมาอนนี้าฮยอน็ยอมที่ะโน่า
"ั้นะให้เธออแบบนี้แ่แป๊ปเียวนะ"าฮยอนเปลี่ยนาูบมาเป็นหอมแ้มานะอยู่หลายรั้ พร้อมทั้อานะไว้ในอ้อมแนอย่าแนบแน่น
.......................
เ้าวัน่อมา ีฮโยนั่หน้ามุ่ยอยู่ในห้อเพียลำพั อยอนที่ำลัามหาเพื่อนๆ ีใให่ที่เห็นีฮโย
"หลบมาอยู่นี่เอ"อยอนหายใหอบาารเินนานเป็นั่วโม
"หน้าาูีนะ"ีฮโยทัเพื่อนทีู่ระริระรี้นน่สหมั่นไส้
"ผิับเธอเลย หน้าบูเป็นูไโนเสาร์เลย"อยอนพูพร้อมหัวเราะ แ่็้อรีบหยุเพราะเพื่อนไม่เล่น้วย
"ั้นหยุสอนยัยเ็นั่น แล้วั้น็ลาออาโรเรียนสอนนรีแล้ว"ีฮโยบอ้วยสีหน้าเหม่อลอย
"อ้าว...ทำไมล่ะ"อยอนใ
"ั้นลัว"ีฮโยเอามือเท้าา
"ลัวอะไร"อยอนสสัย
"ลัวใัวเอ..."ีฮโย้วยสีหน้าเศร้า
To be continue
>>>>ึึ....อเอาใอโมะ ไานินึ ิาม่อนะะ ยาวไป่ะเรื่อนี้ ไรท์ไพโบล่ายัมีเอไพร้ส์อีเยอะ <<<<<
"นี่ อทิวลิปอลูน่ะ มันำลัะอออแล้วนะ"พ่อบอับลูสาว
"นั่นสิ เมื่อวานลืมไปูมันเลย"อยอนรีบไปูอทิวลิป ที่ปลูเอับมือ่อน สอวันมานี้อยอนไม่ไู้แลมันเลย
"ว้าว...ลูสาวะลืมออมามโลแล้ว"่อนหน้าอยอนัวลับสภาพอาาศที่แปรปรวน บาวันฝนหนับาวันแร้อนั แ่เ้าทิวลิปพวนี้ลับสู้แสู้ฝนนะออออยู่แล้ว
อยอนรถน้ำ ำัห้าน้อยๆที่ำลัะึ้นออ ่อนะบอลาบรราลูสาวทั้หลาย เพื่อเินทาไปเรียน
"เอ๊ะ! ใรเอาถุอะไรมาวาไว้รนี้" อยอนเปิประูบ้านมาเอับถุให่สีำสามถุที่วาอยู่ อยอนแ้มู็เห็นว่าเป็นินสำหรับปลู้นไม้และปุ๋ย รวมทั้ระถาใบเล็ๆ อยอนนิ่ิ พลาหันไปมอบ้านอโมโมะ
อยอนเินไปที่บ้านอโมโมะ ่อนะะโนเรียพร้อมทั้ริ่ไป้วย ัพัเ้าอบ้าน็เินออมา
"มาหาโมโมะเหรอ๊ะ เพิ่ออไปเมื่อี้นี่เอ"ุแม่ยัสาวอโมโมะออมา้อนรับ
"เหรอะ อบุ่ะ" อยอนโ้ใหุ้แม่หนึ่รั้ ่อนะเินลับมาที่บ้านเ็บถุปุ๋ยเ้าไปไว้ในบ้าน
อยอนมอูนาฬิา ยัเหลือเวลาอีมาสำหรับารเินทาไปเรียน อยอนัสินใามโมโมะไปแม้ไม่รู้ว่าะามทันหรือไม่ แ่อยอนทีวามรู้สึอยาเอโมโมะริๆ
"ห้ามเ็านะ" อยอนแหนหน้ามอท้อฟ้า ที่ำลั่อัวรวมันสีำลุ่มให่
อยอนเินึ่วิ่ไปามทา มหาวิทยาลัยอโมโมะอยู่ฝั่รัน้ามับมหาวิทยาลัยที่อยอนเรียนอยู่ รถบัสำลัอรอรับนพอี อยอนรีบวิ่ให้ทันเพื่อึ้นรถ
"โอ๊ย!!"อยอนร้อลั่น รู้ัวอีที็ลไปนอนอับพื้นแล้ว
"ว้า...รถออไปแล้ว...โอ๊ย!!"โมโมะบ่นอุบอิบ ่อนะ่อยๆลุึ้นพร้อมสำรวแผลถลอที่มือ
"โมโมะ!"อยอนเรียนที่เพิ่ปะทะ
"อ้าว...อยอน...เป็นอะไรรึเปล่า"พอรู้ว่านนเป็นอยอนโมโมะ็รีบลุมาู ลืมอาารเ็บอัวเอไปเลย
"อโทษนะ...ั้นไม่ไ้มอ แ่็ีที่เอเธอ"อยอนลุึ้นปัฝุ่นามัว
"ี...อย่านั้นเหรอ" โมโมะหลบา
"ใ่...เราเินไปรอป้ายหน้าีมั้ย เธอเ็บรไหนรึเปล่า"อยอนสำรวร่าายโมโมะ
"ไม่เป็นอะไร"โมโมะ่อนมือที่ถลอไว้้านหลั
"็ีแล้ว" อยอนปัฝุ่นให้โมโมะ ่อนทั้สอะเินไป้วยัน
"อบุสำหรับปุ๋ยับินพวนั้นนะ ำลัอยาไ้พอี"อยอนบอ
"รู้ไ้ไว่าเป็นั้น"โมโมะถาม้วยวามเินอาย
"ไม่รู้สิ แ่ั้นิว่ายั้อเป็นเธอ...อ้า!..อทิวลิปอเราำลัะอออแล้วนะ มันอทนริๆทั้ๆที่อาาศร้อน"อยอนพูไปอย่าื่นเ้น
"อ...อทิวลิปอเรา"โมโมะพูเบาๆอย่าใเ้น เธอไม่ไ้หูฝาไปแน่ๆ
"ถ้าอมันโแล้ว ั้นะเ็บไปให้เธอนะ"อยอนไม่รู้ว่าำพูเหล่านั้น ทำให้โมโมะใเ้นแรแ่ไหน
"อ้ะ...ฝน"โมโมะเอามือบัหัวัวเอ ันในเม็เล็ๆที่ำลัลมา
"มานี่สิ"อยอนึโมโมะเ้ามาใล้ ่อนะาร่มที่ิัวมา อยอนโอบไหล่อโมโมะไว้ ไม่ให้ออนอร่ม อนนี้หน้าอโมโมะแนบิับอยอนนสัมผัสไ้ถึวามนุ่มละมุนอผิว
"หนัเลยนะ"โมโมะพู
"มีเรียนอนี่โมล่ะ" อยอนถามระหว่า่อยๆพาันเินให้ถึุรอรถ
"อีรึ่ั่วโม"โมโมะแทบะไม่มีแรอบเพราะวามอ่อนระทวยในอ้อมแนอยอน
"ทันอยู่ นั่รอรนี้่อน" อยอนับโมโมะนั่รอรถท่ามลาสายฝนที่ำลัอย่าหนั
ทั้สอนั่หลบฝนพร้อมับนอีหลายน ในบริเวุรับส่รถประำทา อยอนอยเ็น้ำฝนที่ระเ็นโนใส่โมโมะลอโยที่ไม่ห่วัวเอเลย
"นี่อะไร ไหนว่าไม่เป็นอะไรไ"อยอนเห็นมือโมโมะมีแผลถลอ
"็ไม่ไ้เป็นอะไรมานี่"โมโมะพยายามเอามือหนี แ่อยอน็ึเอามาไว้บนัวเอ
"ีนะไม่ลึมา แ่ถลอ รู้มั้ยแบบนี้น่ะ เวลาโนน้ำ แสบเอาเรื่อเลย"อยอนพูลๆเรัยรอยยิ้มาโมโมะ ่อนะเอามือ ปัเศษินเล็ๆออาแผลให้โมโมะอย่าไม่รัเีย
"อบใมานะ"โมโมะไม่รู้ว่าพูอบุไปแล้วี่รั้
"ไม่เป็นไร...รถมาพอีเลย" รถบัสำลัวิ่เ้ามาอพร้อมับฝนที่ำลัเบาลแ่็ยัอยู่
"เธอ้อไปรถอีันไม่ใ่เหรอ"โมโมะถาม
"ใ่...ั้นเธอเอานี่ไปนะ"อยอนถอเสื้อแนยาวที่สวมทับมาให้ับโมโมะ
"เธอใส่เถอะ ั้นโอเ"โมโมะปิเสธ แ่อยอนไม่ฟัพร้อมับสวมใส่ให้โมโมะอย่าเร็วแล้วรีบไล่ให้ึ้นรถ
"ไว้เอันนะ"อยอนโบมือให้โมโมะ แล้วรถบัส็ับออไป
"รีบมาทำไมนะ"โมโมะบ่นเบาๆะนั่ลบนเบาะที่ว่าอยู่ รู้สึเสียาย่วเวลาที่ไ้อยู่ับอยอนริๆ
...............................
"ยัไม่ลับมาอี เมาอีามเย" าฮยอนผุลุผุนั่ อยู่หน้าึอนโ าฮยอนไม่สามารถห้ามัวเอไม่ให้มาเอานะไ้เลย แม้ะทำไ้แ่หลบๆ่อนๆ็าม แ่าฮยอน็รู้สึเป็นห่วานะอยู่ี
แล้วสิ่ที่าฮยอนิ็เป็นริ านะเินมา้วยอาารเมาเหมือนเิม แถมวันนี้เนื้อัวยัเปียปอนมอมแมมเพราะพายุฝนอี่าหา
าฮยอนเินามานะ โีที่เวลานี้มีนใ้บริารลิฟท์เยอะ าฮยอนเลยสามารถีเนียนเ้าลิฟท์ับานะไ้ โยที่านะไม่ทันสัเุเห็น
"อย่าล้มๆ"านะลุ้นนัวโ่ ะที่านะเินไปที่ห้อ
"ทำไมไไม่ไ้นะ"านะบ่น้วยเสียอ้อแอ้
"็รูมันไม่ไ้อยู่รนั้น"าฮยอนอยาะะโนบอใะาแ่ไ้แ่อยมออยู่
ในที่สุานะ็สามารถเปิประูเ้าไปไ้ัที าฮยอนเินเ้าไปใล้ๆประูห้ออานะ หลัสเ้าอห้อเินเ้าไปแล้ว
"ไม่ล๊อประูอี"าฮยอนลอเอามือันประู ึรู้ว่าประูไม่ไ้ล๊อแล้วยัปิไม่สนิ้วย าฮยอนทำท่าเหมือนะปิประูให้ แ่ในใลับสั่ให้เปิเ้าไป
"ูหน่อยละัน"าฮยอนเปิประู้าๆ่อนะเินเ้าไป แล้วปิประูให้เบาที่สุ นี่ไม่ใ่รั้ที่าฮยอน้อเ้ามาในห้อนี้และเอเหุาร์แบบนี้
านะนอนบนเียทั้ที่ัวเปีย าฮยอนเินเ้าไปูใล้ๆ่อนะสะิเพื่อวามแน่ใว่าานะหลับแล้วริๆ าฮยอนเอามือปัผมที่ปิหน้าานะออ ใบหน้าาวใสวนมอริมฝีปาแระเรื่อทำให้าฮยอนใเ้นแร
"เอาไี"าฮยอนลัเลว่าะทำอะไร่อี ถ้าะปล่อยให้านะนอนทั้แบบนี้ไม่ีแน่ แ่ถ้าานะื่นมาเอาฮยอนอยู่ในห้อ้อวีนแแน่ๆ
าฮยอนนั่ิอยู่นาน นัสินใว่าะเปลี่ยนเสื้อผ้าให้านะแล้วะรีบลับทันที แม้ะลำบาใแ่็ไม่มีทาเลือ
"อย่ามือสั่นิ่"าฮยอนพยายามบอัวเอ ะำลัปลระุมเสื้อเิ้แนยาวที่านะใส่อย่าเบามือที่สุ
เสื้อเิ้ถูถอออเหลือเพียเสื้อล้ามสีาวโว์วามาวเนียนราวน้ำนมอเนินอานะ าฮยอนหายใแรถี่ ่อยๆเลิเสื้อึ้นทีละนิๆนเือบะเห็นบรา าฮยอน็หยุะัเพราะไม่ล้า
"เสื้อ็ไม่ไ้เปียเยอะนี่ เอาไร์มาเป่าีมั้ย...เอ๊ะ...เสียมัน้อัสิ เอาไี"ะที่าฮยอนำลัิ อยู่ๆานะ็ึัวาฮยอนมาอแน่น
"หนาวั"เสียานะอู้อี้
"อย่าอแน่น อร้อ หายใไม่ออแล้ว"หน้าอาฮยอนแนบิับหน้าออานะ าฮยอนพลิัวมานอน้าๆานะที่ยัอแน่น ในเวลาแบบนี้ าฮยอนหนีวามริไม่ไ้ว่าัวเอรู้สึับานะยัไ
"หนาว..."านะยับ่นหนาวอยู่ลอ าฮยอนมอหน้าานะยิ้มๆ ่อนะบรรูบนที่หลับแบบูื่ม แม้านะะื่นมาอนนี้าฮยอน็ยอมที่ะโน่า
"ั้นะให้เธออแบบนี้แ่แป๊ปเียวนะ"าฮยอนเปลี่ยนาูบมาเป็นหอมแ้มานะอยู่หลายรั้ พร้อมทั้อานะไว้ในอ้อมแนอย่าแนบแน่น
.......................
เ้าวัน่อมา ีฮโยนั่หน้ามุ่ยอยู่ในห้อเพียลำพั อยอนที่ำลัามหาเพื่อนๆ ีใให่ที่เห็นีฮโย
"หลบมาอยู่นี่เอ"อยอนหายใหอบาารเินนานเป็นั่วโม
"หน้าาูีนะ"ีฮโยทัเพื่อนทีู่ระริระรี้นน่สหมั่นไส้
"ผิับเธอเลย หน้าบูเป็นูไโนเสาร์เลย"อยอนพูพร้อมหัวเราะ แ่็้อรีบหยุเพราะเพื่อนไม่เล่น้วย
"ั้นหยุสอนยัยเ็นั่น แล้วั้น็ลาออาโรเรียนสอนนรีแล้ว"ีฮโยบอ้วยสีหน้าเหม่อลอย
"อ้าว...ทำไมล่ะ"อยอนใ
"ั้นลัว"ีฮโยเอามือเท้าา
"ลัวอะไร"อยอนสสัย
"ลัวใัวเอ..."ีฮโย้วยสีหน้าเศร้า
To be continue
>>>>ึึ....อเอาใอโมะ ไานินึ ิาม่อนะะ ยาวไป่ะเรื่อนี้ ไรท์ไพโบล่ายัมีเอไพร้ส์อีเยอะ <<<<<
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น