ลำดับตอนที่ #11
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : To mysuperstar[ Part 11]
"นึว่าถูุไปแล้วะอี" แยอถามพี่สาวที่เินเ้ามา สภาพูะส่าเมาแล้ว
"็เือบอ่ะนะ" อยอนเสยผมึ้น ลูบใบหน้าที่เปียน้ำ
"แล้ว...นายอนล่ะ" มินะถาม พลาะเ้ออมอหา
"ไม่รู้สิ" อยอนอบโยไม่สนในถาม
"เี๋ยวั้นไปู่อน" มินะำลัะลุแ่นายอน็เ้ามาพอี
"พี่ไปล้าห้อน้ำให้ร้านมาเหรอ" าฮยอนถามวนๆ
"ินๆไป" นายอนทำาวาใส่น้อ
"เธออยาลับมั้ย เี๋ยวั้นไปส่" มินะถามเพราะนั่ินัน่อน้านานแล้ว
"อยาลับรึยั" นายอนหันมาถามน้อที่ำลัินอยู่
"ั้นเหรอ?" าฮยอนเยหน้าึ้น หันมามอานะที่ำลัีบเนื้อให้อยอน
"ใ่! ะไ้ลับพร้อมัน" นายอนถาม
"ลับ็ีเหมือนัน" าฮยอนรู้สึทนเห็นภาพานะุยอย่าสนุับอยอนไม่ไหว
"แล้วใระลับอีบ้า" มินะถามนที่เหลือ แ่ทุนยัอยาะนั่่อ
เมื่อไม่มีใร้อาระลับ มินะและสอพี่น้อึอัวลับ่อน ะำลัลุะเินออไป นายอนไ้หันมาสบาับอยอนแล้วึเินออไปพร้อมมินะและน้อสาว ส่วนนที่เหลือ็ยัสนุับารินที่ไม่รู้อิ่ม
"มินะับนายอนนี่เหมาะันีเนอะ" ีฮโยพูึ้น
"นั่นสิ ูแลันี น่าอิา" โมโมะเสริม
"เ้าสอนสนิทันมา เ้ามาบริษัทรุ่นเียวัน" ีฮโยให้้อมูล แยอฟัไปรู้สึเ็บี้ๆ้าในใ
"อยามีนูแลแบบนั้นบ้าัเลย"านะส่สายาให้อยอนแ่อยอนลับสนใแ่น้อสาว
"ถ้าอยาลับ็บอพี่นะ" อยอนถามน้อสาวที่นั่เียบๆ
"่ะ" แยออบอย่าไร้อารม์ใๆ
ระหว่าทาลับบ้าน มินะสัเุเห็นนายอนูท่าทาแปลๆ เพราะเอาแ่ยิ้มโยที่ไม่พูไม่าอะไร าฮยอนเอ็เอาแ่นั่เียบ มินะรู้สึเหมือนับรถอยู่นเียว
"นี่...เธอว่ามั้ย านะับอยอนเ้าูสนิทันเนอะ" มินะวนุย
"รู้ไ้ไว่าเ้าสนิทัน" าฮยอนโวยวาย
"็ูอนเ้าอยู่้วยันสิ ยิ่วันนี้อนอัเสีย อยอนูใส่ใานะเป็นพิเศษเลย" มินะหัวเราะแ่อีสอนลับเียบ
"านะเป็นนเฟรนลี่ ็สนิทับนอื่นไปทั่วแหละ" าฮยอนบอ
"แ่ั้นว่ามัน้อมีมาว่านั้น ริมั้ยนายอน" มินะหันมาถามนที่นั่้าๆ
"ใระทำอะไร ั้นไม่สนใหรอ" นายอนอบหน้านิ่ ทำให้มินะไม่ล้าพู่อ ำ้อนั่นิ่ั้ใับรถ่อไป
....................
ภายในห้อนอนอาฮยอน ไฟทุวถูปิล มีเพียแสไฟบนหน้าอมือถือที่ยัสว่า าฮยอนพิมพ์้อวามยาวเหยีย พิมพ์ไปลบไปอยู่แบบนั้นอยู่นานเป็นั่วโม
"็แ่ถามรๆะยาอะไร" าฮยอนหุหิัวเอที่เป็นแบบนี้ ั้แ่รู้ัและสนิทัน ไม่มีสัรั้ที่าฮยอนและานะะให้สถานะันและัน าฮยอน็ไม่เยบออบานะเลยัรั้ านะเอแม้ลอที่ผ่านมาะีับาฮยอนนาไหน แ่็ไม่เยพูว่าอบาฮยอนในแบบอื่นเหมือนัน
าฮยอนไ้แ่ิ ถ้าเิว่าสารภาพออไปแล้ว ะรับวามริไ้มั้ยถ้ามันไม่ใ่อย่าที่หวั เพราะบารั้าฮยอน็รู้สึเหมือนเป็นนสำัอานะ แ่บารั้็เหมือนเป็นแ่เพื่อนนนึเท่านั้น
"ั้นไม่มีสิทธิ์ไปหึหวเธอเลย....ริมั้ย..." าฮยอนลบ้อวามที่พิมพ์อีรั้่อนะ่มาลอย่าทรมาน
ถัมาอีห้อ พี่สาวอาฮยอนเอยัาสว่า นอนอหมอน้าแน่น ภาพอเธอที่ถูอยอนูบยััเน ำพูออยอนที่ว่า นายอนือูบแรไม่เยหายไป ทุๆอย่ามัน่าเหมือนับวามฝัน นายอนลูบริมฝีปาอัวเอเบาๆ รอยยิ้มผุออมาโยไม่ั้ใ แม้ะผ่านมาหลายั่วโมแ่วามรู้เหมือนพึ่ะเิไม่ี่นาทีนี้เอ
"เอาวะ" นายอนลุนั่ สูหายใเ้าลึๆ แล้วหยิบมือถือบนโ๊ะรหัวเียึ้นมา นายอนเอามือถือแนบหูัวเอพร้อมับหลับา และำมือแน่น อย่าับลุ้นราวล
"ฮัลโหล" เสียปลายสายอบรับ
"ลับรึยั" นายอนถาม
"อื้ม...มาไ้ัพัแล้วล่ะ...ยัไม่นอนเหรอ" เสียหวานๆออยอนฟัูน่ารันนายอนยิ้มอาย
"ยั...ไม่่อย่วเท่าไหร่" นายอนยิ้มว้า
"ิถึั้นรึไ" อยอนหัวเราะใส่
"เปล่า...็แ่...อยารับผิอบในสิ่ที่ทำไป" นายอนบอ
"ะรับผิอบริๆเหรอ" อยอนถาม
"บอมาสิ...ะให้รับผิอบยัไ"นายอนถามเอเินเอ
"็..." อยอนเอ็รู้สึเินไม่น้อยเ่นัน
"พูมาสิ...เริ่ม่วละนะ" แม้ะพูแบบนั้นแ่เสียอนายอนฟัยัไ็ไม่เหมือนน่ว
"บัน...ไ้มั้ยล่ะ" อยอนรวบรวมวามล้าพูไป นายอนถึับเอาหมอนปิหน้าแล้วรี๊เพื่อไม่ให้ใรไ้ยิน
"ฮัลโหล...ฮับโหล...ไ้ยินมั้ย...ทำไมเียบไป" อยอนไม่ไ้ยินเสียอบรับ
"อ่อ..อะแห่ม!!...ะให้บ่ายๆแบบนี้เหรอ...แู่บเนี่ยนะ" นายอนเรียสิลับมาพู่อ
"อ้าว...แล้วะให้ทำอะไรอีล่ะ" อยอนถาม
"บื้อริๆ" นายอน่อว่า
"ั้นอบเธอ!" ู่ๆอยอน็พูออมาโยนฟัไม่ทันั้ัว
"ห้ะ!...อะไรนะ" นายอนอยาไ้ยินอีรั้
"ั้น...อบ..เธอ...แบบนี้บไ้ยัอ่ะ" อยอนเน้นำอย่าัเน
"อื้ม!..." นายอนอบสั้นๆ เพราะำลัื่นเ้นอยู่
"อบแ่นี้เหรอ...เหมือนไม่เ็มใเลย" อยอนเสียอ้อน
"ฟันะ...ั้น...็อบเธอ" นายอนพูอย่ารวเร็ว
"พู้าๆสิ"อยอนแล้
"ไม่พูแล้ว อย่าแล้ิ่" นายอนไม่ยอม
"โอเๆ...แ่ยัไเรา็บอใรไม่ไ้หรอริมั้ย เธอโอเรึเปล่า" อยอนถาม
"ั้นรู้น่า...เรื่อนั้นน่ะ" นายอนอบรับ
"ึแล้ว...นอนเถอะ ไว้เอันพรุ่นี้นะ" อยอนบอ
"อื้ม" นายอนอบ
"ฝันีนะ ุ๊บๆ" อยอนทำเสียุ๊บน่ารัๆ
"แหวะ...แ่นี้แหละ" นายอนทำเป็นไม่สนใ
วามรัอนทั้สอำลัเริ่ม้นึ้น แม้่าะรู้ว่าไม่ใ่เรื่อ่ายเลย แ่ทั้นายอนและอยอน็ัสินใะลอูสัรั้
..............................
าฮยอนยืนรอานะอยู่้าึบริษัท หลัาที่าฮยอนไ้นัานะเอาไว้เมื่ออนเ้า ว่าหลัเลิ้อมะพาันไปเินเล่นัน านะที่แม้ะแปลใที่อยู่ๆาฮยอน็ลับมาุยับเธอเหมือนเิมแ่็อบล
"รอนานมั้ย" านะถาม้วยเสียหอบ เพราะรีบวิ่ออมา
"ไม่หรอ" าฮยอนยิ้มให้
"อารม์ีแล้วเหรอ" านะหยอแล้หยิแ้มาฮยอน
"รีบไปเถอะ" าฮยอนไม่อบ รีบเินนำานะออไป
าฮยอนพาานะมาูารแสนรีในสวนสาธาระ หน้าห้าื่อั ึ่ะมาัแสเพียเือนละรั้เท่านั้น วันนี้ทั้สอลับมาุยันปิ ในรอบรึ่เือนที่ผ่านมา
"ว้าว!!สนุีั"านะปรบมือให้ับารแสที่ยอเยี่ยม
"ีในะ ที่เธออบน่ะ" าฮยอนยิ้มว้า
"ั้นีใมาว่า ที่เธอลับมาเป็นเธอนเิม"านะเยิบเ้ามาใล้ๆาฮยอน
"ั้นเหรอ...ู่อเถอะ" าฮยอนี้ให้านะูารแส่อ วนรีวันนี้มีผู้มแน่นเ็มลานารแส
"ารแสสุท้ายอพวเราในวันนี้ ะมีแรับเิพิเศษมาร่วมร้อับเราบนเวที อเสียปรบมือให้ะยแนพิเศษอพวเรา้วยรับ" นัร้อหนุ่มและมือี้าร์ประาศเรียแรับเิพิเศษึ้นเวที ทุน่าปรบมือันึ้อ
"ใรอ่ะ าราเหรอ" านะะเ้อมอ
"รอั้นอยู่นี่นะ" าฮยอนยื่นระเป๋าให้านะ
"อย่าบอนะว่า" านะถึับอึ้ ับเรื่อที่แสนะเอไพร้ส์ าฮยอนเินแหวฝูนไปบนเวที เสียปรบมือยัั่อเนื่อ
"อบุพี่ๆที่ให้โอาสั้นมาร่วมแสในวันนี้...นี่เป็นรั้แรในีวิที่ั้นไ้ร้อเพล่อหน้าผู้นมามาย...สำหรับเพลที่ะร้อ อมอบให้ับทุๆน ที่อยาะบอรัใรสันแ่ไม่ล้าะพู...ใ้เพลนี้เป็นสื่อไ้นะะ" พูบาฮยอน็ให้สัานับนันรีเพื่อเริ่มบรรเลเพล
าฮยอนมอไปยัานะลอเวลาที่ร้อเพล านะโบมือให้ามัหวะเพล เสียอาฮยอนฟัเพลินนทุนที่ฟั่าโยัวไปามัหวะนรีนบเพล
"เ่มา" านะอาฮยอนหลัาลมาาเวที
"มันีใ่ป่ะ" าฮยอนถาม
"มาๆ"านะยื่นน้ำให้าฮยอน อนนี้ทุนเริ่มแยย้ายันแล้ว แ่านะและาฮยอนยันั่ฟัเพลที่เปิาเรื่อเล่นบนเวทีระหว่าที่นันรีำลัเ็บอัน
"เธออบเพลที่ั้นร้อมั้ย" าฮยอนถาม
"อบสิ ็พึ่ะเยฟันะเนี่ย"านะยนิ้ว
"ั้นร้อมันให้เธอนะ" าฮยอนบอ
"ให้ั้น?"านะูอึ้เล็น้อย
"ใ่...านะ...เรารู้ัันมาี่ปี...แ่ั้น็ไม่เยพูมันเลย" าฮยอนระบายวามในใ
"เธออยาะพูอะไรล่ะ"านะสบา
"ือ....ั้น....ั้น...." าฮยอนถอเสื้อโ๊ออ แล้วลุมหัวอเธอและานะไว้ ่อนะมอบูบที่ลัวๆล้าให้ับานะ าฮยอน่อยๆเอาริมฝีปาบาๆแะับปาอานะอย่า้าๆ อาาศที่หนาวเย็นและท้อฟ้าที่เริ่มมืล แ่นทั้สอลับรู้สึร้อนนเหื่อออ าฮยอนเริ่มูบแบบเน้นและแรึ้น านะที่เริ่มหายใแล้ว ปล่อยให้าฮยอนทำามใโยไม่ัืน
"าฮยอน"านะผลัาฮยอนอออย่าเบามือ
"ั้นอบเธอนะ...ั้นไม่เยพูมันเลย...แบ้ั้น็ไม่รู้ว่าเธออยาฟัมันมั้ย" าฮยอนบอ
"อบุนะ...เธอ้ป็นนเียวที่อยู่้าั้นมาลอ....แ่...เธอรอั้นไ้มั้ย...ั้นไม่อยาให้วามไม่แน่ใมันทำร้ายเรา" านะึเสื้อโ๊ออ
"เธอ...มีนที่อบอยู่รึเปล่า"าฮยอนถาม
"ั้นไม่รู้...แ่ั้นอยาะอบลเธอ...้วยวามมั่นใร้อยเปอร์เ็น...อโทษนะ"านะลุึ้น แล้วเินาไปทิ้ให้าฮยอนนั่อยู่รนั้นเพียลำพั
"ั้นะรอำอบนะ" าฮยอนเหลียวมอานะที่เินาไปนสุสายา
To be continue
>>>>>มา่อสั้นๆ่ะ ำลัเมาเรื่อ สิยัไม่รบ ใรไ้ไปูสาวๆบ้าะ ีใับทุนที่ไ้เห็นเ็ๆัวเป็นๆ อิามา แ่สำหรับนที่ไม่ไ้ไป เอาไว้ราวหน้า่อยไปันนะะ ยัไไรท์เื่อว่า twiceะ้อมาอีแน่ๆ แล้วไปูับไรท์นะ<<<<<
"็เือบอ่ะนะ" อยอนเสยผมึ้น ลูบใบหน้าที่เปียน้ำ
"แล้ว...นายอนล่ะ" มินะถาม พลาะเ้ออมอหา
"ไม่รู้สิ" อยอนอบโยไม่สนในถาม
"เี๋ยวั้นไปู่อน" มินะำลัะลุแ่นายอน็เ้ามาพอี
"พี่ไปล้าห้อน้ำให้ร้านมาเหรอ" าฮยอนถามวนๆ
"ินๆไป" นายอนทำาวาใส่น้อ
"เธออยาลับมั้ย เี๋ยวั้นไปส่" มินะถามเพราะนั่ินัน่อน้านานแล้ว
"อยาลับรึยั" นายอนหันมาถามน้อที่ำลัินอยู่
"ั้นเหรอ?" าฮยอนเยหน้าึ้น หันมามอานะที่ำลัีบเนื้อให้อยอน
"ใ่! ะไ้ลับพร้อมัน" นายอนถาม
"ลับ็ีเหมือนัน" าฮยอนรู้สึทนเห็นภาพานะุยอย่าสนุับอยอนไม่ไหว
"แล้วใระลับอีบ้า" มินะถามนที่เหลือ แ่ทุนยัอยาะนั่่อ
เมื่อไม่มีใร้อาระลับ มินะและสอพี่น้อึอัวลับ่อน ะำลัลุะเินออไป นายอนไ้หันมาสบาับอยอนแล้วึเินออไปพร้อมมินะและน้อสาว ส่วนนที่เหลือ็ยัสนุับารินที่ไม่รู้อิ่ม
"มินะับนายอนนี่เหมาะันีเนอะ" ีฮโยพูึ้น
"นั่นสิ ูแลันี น่าอิา" โมโมะเสริม
"เ้าสอนสนิทันมา เ้ามาบริษัทรุ่นเียวัน" ีฮโยให้้อมูล แยอฟัไปรู้สึเ็บี้ๆ้าในใ
"อยามีนูแลแบบนั้นบ้าัเลย"านะส่สายาให้อยอนแ่อยอนลับสนใแ่น้อสาว
"ถ้าอยาลับ็บอพี่นะ" อยอนถามน้อสาวที่นั่เียบๆ
"่ะ" แยออบอย่าไร้อารม์ใๆ
ระหว่าทาลับบ้าน มินะสัเุเห็นนายอนูท่าทาแปลๆ เพราะเอาแ่ยิ้มโยที่ไม่พูไม่าอะไร าฮยอนเอ็เอาแ่นั่เียบ มินะรู้สึเหมือนับรถอยู่นเียว
"นี่...เธอว่ามั้ย านะับอยอนเ้าูสนิทันเนอะ" มินะวนุย
"รู้ไ้ไว่าเ้าสนิทัน" าฮยอนโวยวาย
"็ูอนเ้าอยู่้วยันสิ ยิ่วันนี้อนอัเสีย อยอนูใส่ใานะเป็นพิเศษเลย" มินะหัวเราะแ่อีสอนลับเียบ
"านะเป็นนเฟรนลี่ ็สนิทับนอื่นไปทั่วแหละ" าฮยอนบอ
"แ่ั้นว่ามัน้อมีมาว่านั้น ริมั้ยนายอน" มินะหันมาถามนที่นั่้าๆ
"ใระทำอะไร ั้นไม่สนใหรอ" นายอนอบหน้านิ่ ทำให้มินะไม่ล้าพู่อ ำ้อนั่นิ่ั้ใับรถ่อไป
....................
ภายในห้อนอนอาฮยอน ไฟทุวถูปิล มีเพียแสไฟบนหน้าอมือถือที่ยัสว่า าฮยอนพิมพ์้อวามยาวเหยีย พิมพ์ไปลบไปอยู่แบบนั้นอยู่นานเป็นั่วโม
"็แ่ถามรๆะยาอะไร" าฮยอนหุหิัวเอที่เป็นแบบนี้ ั้แ่รู้ัและสนิทัน ไม่มีสัรั้ที่าฮยอนและานะะให้สถานะันและัน าฮยอน็ไม่เยบออบานะเลยัรั้ านะเอแม้ลอที่ผ่านมาะีับาฮยอนนาไหน แ่็ไม่เยพูว่าอบาฮยอนในแบบอื่นเหมือนัน
าฮยอนไ้แ่ิ ถ้าเิว่าสารภาพออไปแล้ว ะรับวามริไ้มั้ยถ้ามันไม่ใ่อย่าที่หวั เพราะบารั้าฮยอน็รู้สึเหมือนเป็นนสำัอานะ แ่บารั้็เหมือนเป็นแ่เพื่อนนนึเท่านั้น
"ั้นไม่มีสิทธิ์ไปหึหวเธอเลย....ริมั้ย..." าฮยอนลบ้อวามที่พิมพ์อีรั้่อนะ่มาลอย่าทรมาน
ถัมาอีห้อ พี่สาวอาฮยอนเอยัาสว่า นอนอหมอน้าแน่น ภาพอเธอที่ถูอยอนูบยััเน ำพูออยอนที่ว่า นายอนือูบแรไม่เยหายไป ทุๆอย่ามัน่าเหมือนับวามฝัน นายอนลูบริมฝีปาอัวเอเบาๆ รอยยิ้มผุออมาโยไม่ั้ใ แม้ะผ่านมาหลายั่วโมแ่วามรู้เหมือนพึ่ะเิไม่ี่นาทีนี้เอ
"เอาวะ" นายอนลุนั่ สูหายใเ้าลึๆ แล้วหยิบมือถือบนโ๊ะรหัวเียึ้นมา นายอนเอามือถือแนบหูัวเอพร้อมับหลับา และำมือแน่น อย่าับลุ้นราวล
"ฮัลโหล" เสียปลายสายอบรับ
"ลับรึยั" นายอนถาม
"อื้ม...มาไ้ัพัแล้วล่ะ...ยัไม่นอนเหรอ" เสียหวานๆออยอนฟัูน่ารันนายอนยิ้มอาย
"ยั...ไม่่อย่วเท่าไหร่" นายอนยิ้มว้า
"ิถึั้นรึไ" อยอนหัวเราะใส่
"เปล่า...็แ่...อยารับผิอบในสิ่ที่ทำไป" นายอนบอ
"ะรับผิอบริๆเหรอ" อยอนถาม
"บอมาสิ...ะให้รับผิอบยัไ"นายอนถามเอเินเอ
"็..." อยอนเอ็รู้สึเินไม่น้อยเ่นัน
"พูมาสิ...เริ่ม่วละนะ" แม้ะพูแบบนั้นแ่เสียอนายอนฟัยัไ็ไม่เหมือนน่ว
"บัน...ไ้มั้ยล่ะ" อยอนรวบรวมวามล้าพูไป นายอนถึับเอาหมอนปิหน้าแล้วรี๊เพื่อไม่ให้ใรไ้ยิน
"ฮัลโหล...ฮับโหล...ไ้ยินมั้ย...ทำไมเียบไป" อยอนไม่ไ้ยินเสียอบรับ
"อ่อ..อะแห่ม!!...ะให้บ่ายๆแบบนี้เหรอ...แู่บเนี่ยนะ" นายอนเรียสิลับมาพู่อ
"อ้าว...แล้วะให้ทำอะไรอีล่ะ" อยอนถาม
"บื้อริๆ" นายอน่อว่า
"ั้นอบเธอ!" ู่ๆอยอน็พูออมาโยนฟัไม่ทันั้ัว
"ห้ะ!...อะไรนะ" นายอนอยาไ้ยินอีรั้
"ั้น...อบ..เธอ...แบบนี้บไ้ยัอ่ะ" อยอนเน้นำอย่าัเน
"อื้ม!..." นายอนอบสั้นๆ เพราะำลัื่นเ้นอยู่
"อบแ่นี้เหรอ...เหมือนไม่เ็มใเลย" อยอนเสียอ้อน
"ฟันะ...ั้น...็อบเธอ" นายอนพูอย่ารวเร็ว
"พู้าๆสิ"อยอนแล้
"ไม่พูแล้ว อย่าแล้ิ่" นายอนไม่ยอม
"โอเๆ...แ่ยัไเรา็บอใรไม่ไ้หรอริมั้ย เธอโอเรึเปล่า" อยอนถาม
"ั้นรู้น่า...เรื่อนั้นน่ะ" นายอนอบรับ
"ึแล้ว...นอนเถอะ ไว้เอันพรุ่นี้นะ" อยอนบอ
"อื้ม" นายอนอบ
"ฝันีนะ ุ๊บๆ" อยอนทำเสียุ๊บน่ารัๆ
"แหวะ...แ่นี้แหละ" นายอนทำเป็นไม่สนใ
วามรัอนทั้สอำลัเริ่ม้นึ้น แม้่าะรู้ว่าไม่ใ่เรื่อ่ายเลย แ่ทั้นายอนและอยอน็ัสินใะลอูสัรั้
..............................
าฮยอนยืนรอานะอยู่้าึบริษัท หลัาที่าฮยอนไ้นัานะเอาไว้เมื่ออนเ้า ว่าหลัเลิ้อมะพาันไปเินเล่นัน านะที่แม้ะแปลใที่อยู่ๆาฮยอน็ลับมาุยับเธอเหมือนเิมแ่็อบล
"รอนานมั้ย" านะถาม้วยเสียหอบ เพราะรีบวิ่ออมา
"ไม่หรอ" าฮยอนยิ้มให้
"อารม์ีแล้วเหรอ" านะหยอแล้หยิแ้มาฮยอน
"รีบไปเถอะ" าฮยอนไม่อบ รีบเินนำานะออไป
าฮยอนพาานะมาูารแสนรีในสวนสาธาระ หน้าห้าื่อั ึ่ะมาัแสเพียเือนละรั้เท่านั้น วันนี้ทั้สอลับมาุยันปิ ในรอบรึ่เือนที่ผ่านมา
"ว้าว!!สนุีั"านะปรบมือให้ับารแสที่ยอเยี่ยม
"ีในะ ที่เธออบน่ะ" าฮยอนยิ้มว้า
"ั้นีใมาว่า ที่เธอลับมาเป็นเธอนเิม"านะเยิบเ้ามาใล้ๆาฮยอน
"ั้นเหรอ...ู่อเถอะ" าฮยอนี้ให้านะูารแส่อ วนรีวันนี้มีผู้มแน่นเ็มลานารแส
"ารแสสุท้ายอพวเราในวันนี้ ะมีแรับเิพิเศษมาร่วมร้อับเราบนเวที อเสียปรบมือให้ะยแนพิเศษอพวเรา้วยรับ" นัร้อหนุ่มและมือี้าร์ประาศเรียแรับเิพิเศษึ้นเวที ทุน่าปรบมือันึ้อ
"ใรอ่ะ าราเหรอ" านะะเ้อมอ
"รอั้นอยู่นี่นะ" าฮยอนยื่นระเป๋าให้านะ
"อย่าบอนะว่า" านะถึับอึ้ ับเรื่อที่แสนะเอไพร้ส์ าฮยอนเินแหวฝูนไปบนเวที เสียปรบมือยัั่อเนื่อ
"อบุพี่ๆที่ให้โอาสั้นมาร่วมแสในวันนี้...นี่เป็นรั้แรในีวิที่ั้นไ้ร้อเพล่อหน้าผู้นมามาย...สำหรับเพลที่ะร้อ อมอบให้ับทุๆน ที่อยาะบอรัใรสันแ่ไม่ล้าะพู...ใ้เพลนี้เป็นสื่อไ้นะะ" พูบาฮยอน็ให้สัานับนันรีเพื่อเริ่มบรรเลเพล
าฮยอนมอไปยัานะลอเวลาที่ร้อเพล านะโบมือให้ามัหวะเพล เสียอาฮยอนฟัเพลินนทุนที่ฟั่าโยัวไปามัหวะนรีนบเพล
"เ่มา" านะอาฮยอนหลัาลมาาเวที
"มันีใ่ป่ะ" าฮยอนถาม
"มาๆ"านะยื่นน้ำให้าฮยอน อนนี้ทุนเริ่มแยย้ายันแล้ว แ่านะและาฮยอนยันั่ฟัเพลที่เปิาเรื่อเล่นบนเวทีระหว่าที่นันรีำลัเ็บอัน
"เธออบเพลที่ั้นร้อมั้ย" าฮยอนถาม
"อบสิ ็พึ่ะเยฟันะเนี่ย"านะยนิ้ว
"ั้นร้อมันให้เธอนะ" าฮยอนบอ
"ให้ั้น?"านะูอึ้เล็น้อย
"ใ่...านะ...เรารู้ัันมาี่ปี...แ่ั้น็ไม่เยพูมันเลย" าฮยอนระบายวามในใ
"เธออยาะพูอะไรล่ะ"านะสบา
"ือ....ั้น....ั้น...." าฮยอนถอเสื้อโ๊ออ แล้วลุมหัวอเธอและานะไว้ ่อนะมอบูบที่ลัวๆล้าให้ับานะ าฮยอน่อยๆเอาริมฝีปาบาๆแะับปาอานะอย่า้าๆ อาาศที่หนาวเย็นและท้อฟ้าที่เริ่มมืล แ่นทั้สอลับรู้สึร้อนนเหื่อออ าฮยอนเริ่มูบแบบเน้นและแรึ้น านะที่เริ่มหายใแล้ว ปล่อยให้าฮยอนทำามใโยไม่ัืน
"าฮยอน"านะผลัาฮยอนอออย่าเบามือ
"ั้นอบเธอนะ...ั้นไม่เยพูมันเลย...แบ้ั้น็ไม่รู้ว่าเธออยาฟัมันมั้ย" าฮยอนบอ
"อบุนะ...เธอ้ป็นนเียวที่อยู่้าั้นมาลอ....แ่...เธอรอั้นไ้มั้ย...ั้นไม่อยาให้วามไม่แน่ใมันทำร้ายเรา" านะึเสื้อโ๊ออ
"เธอ...มีนที่อบอยู่รึเปล่า"าฮยอนถาม
"ั้นไม่รู้...แ่ั้นอยาะอบลเธอ...้วยวามมั่นใร้อยเปอร์เ็น...อโทษนะ"านะลุึ้น แล้วเินาไปทิ้ให้าฮยอนนั่อยู่รนั้นเพียลำพั
"ั้นะรอำอบนะ" าฮยอนเหลียวมอานะที่เินาไปนสุสายา
To be continue
>>>>>มา่อสั้นๆ่ะ ำลัเมาเรื่อ สิยัไม่รบ ใรไ้ไปูสาวๆบ้าะ ีใับทุนที่ไ้เห็นเ็ๆัวเป็นๆ อิามา แ่สำหรับนที่ไม่ไ้ไป เอาไว้ราวหน้า่อยไปันนะะ ยัไไรท์เื่อว่า twiceะ้อมาอีแน่ๆ แล้วไปูับไรท์นะ<<<<<
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น