ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : To mysuperstar[ Part 7]
นายอนและาฮยอนเินลับมาที่ห้อ้อม โยมีอยอนเินามหลัมาิๆ วันนี้ทุนูเหนื่อยล้าันอย่ามาาารฝึ้อมที่หนัึ้น แถมยัโนอยอนสัมภาษ์อีทั้วันนแทบะไม่มีเวลาไ้พั
"วันนี้ั้น้อหลับเป็นายแน่" ีฮโยทำเนียนบไหล่ื่อวี่ะที่ำลันั่พัหลัาเสร็สิ้นาร้อมอวันนี้
"พอนเราอายุมาึ้น พละำลัะลน้อยลแบบนี้แหละ" ื่อวี่ระน้ำนหมว
"นี่ะหยุแวะัวันไ้มั้ย" ีฮโย่อว่า
"็แ่พูลอยๆ" ื่อวี่ันหัวีฮโยออ
"วันนี้อยู่้อมเป็นเพื่อนไม่ไ้นะ พี่บอให้ลับพร้อมัน" าฮยอนบอานะที่นั่ื่มน้ำอยู่
"ไม่เป็นไรหรอ ั้นอยู่ไ้วันนี้ะอยู่่ออีัั่วโมพอละ" านะอบ้วยรอยยิ้ม
"สมับเป็นเน็ไออลริๆเลยานะเนี่ย ยันริๆ"โมโมะื่นม
"ไว้ะโทรหานะ ไม่อยาัใพี่ ่วนีู้อารม์แปรปรวน"าฮยอนระิบานะ
"อื้ม"านะพยัหน้า
หมเวลาสำหรับารฝึ้อมอันหนัหน่วามโปรแรมออยอนทุน่าพาร่าายอันเหน็เหนื่อยลับบ้าน แ่านะยัอยู่้อมเพียนเียวเหมือนเ่นทุวัน เพราะห่าหายาารฝึฝนไปนานทำให้านะ้อรื้อฟื้นอะไรอีหลายๆอย่าที่เยเรียนมา
ส่วนอยอนเอ็ยัอยู่ในห้อทำานที่ทาบริษัทัไว้ให้ อยอนเริ่มเียนเพลไปบ้าแล้ว อีทั้ยัวาแผนารโปรโมท้วยัวเอ อยอนั้ใับโปรเนี้อย่ามา เพื่อเป็นารพิสูน์ัวเอ้วย
"ฮัลโหลแยอ...ล๊อบ้านีๆนะ พี่ลับึหน่อยนะ" อยอนโทรหาน้อสาว
"่ะ หนูิน้าวแล้ว ำลัะอาบน้ำ" แยออบลับ
"ถ้า่ว็นอนเลยนะ เสร็แล้วพี่ะรีบลับ" อยอนบอ้วยวามเป็นห่ว
"่าาา ไม่้อห่ว แ่นี้แหละ" แยอบอพี่สาวแล้ววาสายไป
อยอนอยู่ลียร์านในส่วนอวันนี้นเสร็เรียบร้อย เวลาสามทุ่มว่าึ่็ไม่ไ้ึมาสำหรับนทั่วไป แ่สำหรับอยอนนั้นมันใล้ถึเวลานอนอเธอแล้ว
"พรุ่นี้่อยมา่อละัน...หาว....่วๆ" อยอนยี้า ่อนะเ็บอุปร์ทำานใส่ระเป๋าแล้วออาห้อทำาน
ห้อทำานออยอนอยู่ใล้ับห้อทำานอฮีอล อยอนแอบมอูเห็นฮีอลยัทำานอยู่เพียลำพั อยอนรู้สึนับถือในวามยันอเาและวามอทนที่้อแบรับะบปัหา่าๆรวมถึบริษัททั้ๆที่ฮีอล็ยัอายุน้อย ยิ่ทำให้อยอนรู้สึมีแรในารทำานมาึ้น
"อ้าว! ยัไม่ลับอีเหรอ" อยอนทัานะที่ำลัรอลิฟท์อยู่
"อ่อ่ะ ปิ็ลับทีหลันอื่นอยู่แล้ว" านะอบ
"ไม่้อพูสุภาพแบบนั้นหรอ เรา็อายุไล่เลี่ยัน พูันธรรมา็ไ้" อยอนยิ้มอย่าเป็นมิร
"ลิฟท์มาแล้ว" านะทำท่าวนให้อยอนเ้าไป้วย
"ั้นเยูลิปอเธอ้วยนะ น้อสาวั้นอบูมา"อยอนวนุย
"ริเหรอ ูไม่ไ้เลยใ่มั้ย ฮ่าๆ"านะหัวเราะอายๆ
"ไม่หรอ เธอเยฝึอยู่่ายให่ ทำไมถึออมาล่ะ"อยอนถาม
"นั่นสิ หลายนบอว่าั้นโ่ มีโอาสนานั้นแล้วไม่ทำ แ่สำหรับั้นมันยัรู้สึไม่ใ่ แล้วั้น็รู้สึผิับใรนหนึ่เลยลาออ"านะยิ้มแ่สายาูเศร้า
"่ามันเถอะ อนนี้็มาเริ่มใหม่้วยัน"อยอนให้ำลัใ ่อนะผายมือให้านะออาลิฟท์่อน
"แล้วเอันพรุ่นี้นะ" านะโ้ให้อยอนอย่าสุภาพนอีแทบะโ้อบไม่ทัน
"แล้วลับยัไล่ะ"อยอนถาม
"แท๊ี่" านะอบ
"ลับบ้านนเียวมันอันรายึๆแบบนี้ มานี่มา" อยอนับมือานะแล้วพาเินไปที่รถอัวเอ
"ไม่เป็นไรหรอ บ้านั้นอยู่ไม่ไล"านะเรใ
"ึ้นรถ"อยอนเปิประูรถให้
"ไม่เป็นไรริๆ"านะไม่ยอม
"อ่า...ื้อั...ึ้นไป" อวยอนออแรบัับานะเล็น้อย ้วยารันให้านะึ้นรถไป
"อบุนะ"านะบอ
"อื้ม...นั่สบายๆไม่้อเร็ ั้นไม่พาไป่มืนหรอน่า"อยอนหัวเราะที่เห็นานะนั่อย่าไม่เป็นธรรมาิ
"ถึพาไป็ไม่ลัวหรอ"านะรับมุ แล้ว็ำับสิ่ที่ัวเอพูไป
.........................................
"สอ สาม สี่....เฮ้อ..." แยอนับนิ้วัวเอถึำนวนวันที่มินะไม่ิ่อลับมา ระหว่ารอรถลับบ้านหลัเลิเรียน
"หรือว่าพี่เ้าแ่อยาให้่วยุยับพี่อยอนเลยทำี้วย ิ!นอะไรใร้ายที่สุเลย ลับไปะไปแะรูปออให้หม"แยอบ่นอยู่นเียว
"ะแะรูปอะไรเหรอ" เสียนุ่มละมุนัมาา้าหลั
"ั้นหูฝาไปแหละมั้" แยอิว่าัวเอิถึมินะนเินไป นหูแว่ว
"ไม่ไ้หูฝาหรอ" มือเรียวยาววาบนบ่าน้อยๆอแยอ เ็น้อย่อยๆหันไปู
"พี่มินะ อุ้บ!" มินะเอามือปิปาแยอไว้
"รีบไปันเถอะ" มินะที่สวมหมวและแว่นาันแแบบเียวันับอนที่มาหาแยอที่โรเรียนเมื่อราว่อน โอบหลัแยอไว้เินไปึ้นรถที่ออยู่ไม่ไล
"พี่ยัำั้นไ้อยู่เหรอะ" แยออน
"อโทษนะ พี่ไ้รับ้อวามแล้ว แ่ไม่มีเวลาโทรหาริๆ าราฝึ้อมออยอนนี่โหมาริๆ" มินะอธิบาย
"ริเหรอะ" แยอรู้สึเห็นใาราที่ื่นอบทันที
"พี่้อแบ่เวลาเพื่อทำาน แล้ว้อไป้อมร้อ้อมเ้นเพิ่มอี แทบะไม่ไ้พัเลย" มินะพูไ้อย่าน่าสสาร
"โหย...น่าสสารั"แยอลืมเรื่อที่อนไปทันที
"นี่็ำลัะไปที่บริษัท ไปฝึ่อ พี่ถ่ายโษาใล้ๆโรเรียนแยอพอี พอเสร็านเลยับรถมาูเผื่อเอ ็เอริๆ"มินะยิ้มหวาน นแยอแทบะละลายไปเลยทีเียว
"พี่เหนื่อยมาเลยสินะะ" แยอเศร้า
"เพราะแบบนี้...แยออย่าโรธพี่นะ" มินะอ้อน
"ั้นไม่เยโรธพี่เลย่ะ" แยอที่พึ่โมโหมินะไปเมื่อสัรู่หายไปับำอ้อนๆอมินะ
"อบในะ" มินะลูบหัวแยออย่านุ่มนวล
............................
"้ะเอ๋!"แยอพุ่เ้าออยอนาทา้านหลัะที่อยินำลัั้ใิ้มเปียโนอยู่
"มาไ้ไเนี่ย"อยอนใ
"ั้นพามาเอแหละ" มินะเินเ้ามา
"นี่ไปสนิทสนมันอนไหน หรือั้นยุ่เินนลืมสนใน้อ" อยอน
"พอีผ่านไปแถวนั้นเลยพามา้วย ทิ้น้ออยู่บ้านนเียวไม่ีมั้" มินะเลิิ้ว
"อ่อ...อื้ม...อบใที่พาแยอมาส่" อยอนเห็นน้อสาวท่าทาูะมีวามสุเหลือเิน เลยไม่ิใอะไร
"เี๋ยวพี่ไปเ้าห้อ้อม่อนนะ" มินะบอแยอ
"สู้ๆนะะ" แยอูำปั้นให้ำลัใ
"สู้ๆนะะ...เี๋ยวัเอาให่ล่ะนะเรา"อยอนเลียบแบบน้อสาว
"ทำาน่อเถอะ่ะ" แยอสั่พี่สาว
่อนะปิลาสวันนี้อยอนเรียทุนเ้ามาในห้อนรีทีละนเพื่อะไ้ทสอบีย์เสียอแ่ละนึ่็ผ่านพ้นไป้วยีนมาถึิวอนายอน ที่แน่นอนว่าไม่ไ้ราบรื่นเหมือนนอื่น
"ั้ใร้อหน่อยสิ"อยอนสั่
"แล้วั้นไม่ั้ใรไหน นี่ร้อทุีย์ทุแบบที่เธอ้อารแล้วนะ" นายอนเริ่มหุหิ
"ั้ใเหรอ นี่ร้อเพี้ยนนั้นเล่นแทบะไม่ไ้" อยอนบ่น
"เธอเล่นเปียโนไม่ไ้เรื่อ่าหา าฮยอนยัเล่นเ่ว่าเธออี" นายอนเอาน้อสาวมาเปรียบเทียบ
"ไม่้ออ้าใรทั้นั้น ร้อใหม่อีที"อยอนบอ ่อนันมาประำำแหน่ นายินถอนหายใ้วยวามโมโห แ่็พยายามุมสิร้อเพลามที่อยอนบอ
"หยุๆ"อยอนหยุเล่นเปียโน
"อะไรอีล่ะ" นายอนำมือแน่น
"มานั่นี่" อยอนเยิบที่ว่าบนเ้าอี้ให้
"ทำไม้อนั่" นายอนู่ไ็รู้สึใเ้นุบๆึ้นมา
"ั้นอยาฟัเสียเธอใล้ๆ" อยอนเอานิ้วเาะรที่ว่าบนเ้าอี้สอสามที เรียนายอน แม้ะอยาฝืนแ่็้อำยอม
"ะ...เริ่ม..รึยั" นายอนพูิๆัๆ
"ั้สิ่อน็ไ้ อยู่ใล้ั้นไม่้อื่นเ้นหรอ" อยอนยิ้มมุมปา
"ใรื่นเ้นไม่ทราบ" นายอนเสียั
"ไม่ื่นเ้น็ไม่ื่นเ้น" อยอนเอาหน้าเ้ามาใล้นายอนนมูะนัน
"เริ่มเลยสิ" นายอนหน้าแึ้นมาทันที รับหันหน้าหนี
"อื้ม" อยอนยิ้มอบใที่แล้นายอนไ้สำเร็
บรรยาาศภายในห้อ้อมทุน่า็รอลุ้นันอย่าใใ่อ เพราะนายอนเ้าไปนานเหลือเิน
"เ้าะ่อยันมั้ยนะ" ีฮโยพูึ้น
"ะบ้าเหรอ ไปเทสเสียไม่ไ้ไปั่น้ำหนั่อนึ้น" ื่อวี่อบ
วนๆใส่
"ทำไมนายอนับอยอนถึไม่ถูันล่ะ"านะถาม
"ทำไมเรียอยอนเยๆล่ะ" าฮยอนหันวับมาถาม
"อ่อ...ือเมื่อวานอยอนไปส่ั้นที่บ้าน เพราะอายุใล้เียัน เ้าเลยให้ั้นเรียื่อเยๆ" านะเล่า
"ทำไมถึไม่เล่าให้ฟัเลยล่ะ" าฮยอนอออาารอน
"ู่นี้น่าลุ้นว่า"โมโมะยับไปยืนรวมับื่อวี่และีฮโย
"็แ่ไปส่นี่นา เมื่อืนลับถึบ้าน็เหนื่อยมา เลยลืมบอ"านะอธิบาย
"ลืมเหรอ" าฮยอนหน้าาเอาเรื่อ
"นั่นๆ พี่นายอนมาแล้ว" ื่อวี่รีบสบศึน้าๆ
"เป็นไบ้า ไม่ไ้่อยันใ่มั้ย"ีฮโยถาม
"่อยบ้าอะไร าฮยอนลับบ้านเถอะ แม่ะมาถึแล้ว" นายอนเรียน้อสาว
"ลับถึบ้านโทรหา้วยนะ ไปไหนับใรบอ้วย" าฮยอนสั่านะ
"อืม...ลับเถอะ" านะยิ้มับวามี้หึอาฮยอน
"ทุนลับบ้านไ้เลยนะ เอันพรุ่นี้...านะไม่้อ้อม่อแล้วนะ ลับไปพัเลย" อยอนเปิประูโผล่หน้ามาบอนในห้อ เป็นัหวะเียวันับอนที่นายอนะออาห้อพอี
"เอันพรุ่นี้นะ" อยอนยัิ้วหลิ่วาให้ นายอนรีบเินหนีอย่าเร็วโยไม่รอน้อสาว
"รอ้วยสิ" าฮยอนมอานะเล็น้อย่อนะวิ่ามพี่สาวไป
"อ้าว..มอไรัน ไปๆลับบ้าน" อยอนบอลุ่มนที่ำลัมออยู่
โปรเเพลออยอนำลัเินไปไ้้วยี ารปล่อย่าวออไป็เป็นที่สนใอนทั่วไปอย่าว้าวา ทุน่ารออยวันที่ะไ้ฟัเพลในโปรเนี้ รวมถึอยอนเอ็รออยวันที่ะไเนำเสนอผลานที่เป็นฝีมืออเธอเ่นัน
>>>>>>>มา่ออีอนแล้ว ิามอน่อไปอนหน้านะะ<<<<<<
"วันนี้ั้น้อหลับเป็นายแน่" ีฮโยทำเนียนบไหล่ื่อวี่ะที่ำลันั่พัหลัาเสร็สิ้นาร้อมอวันนี้
"พอนเราอายุมาึ้น พละำลัะลน้อยลแบบนี้แหละ" ื่อวี่ระน้ำนหมว
"นี่ะหยุแวะัวันไ้มั้ย" ีฮโย่อว่า
"็แ่พูลอยๆ" ื่อวี่ันหัวีฮโยออ
"วันนี้อยู่้อมเป็นเพื่อนไม่ไ้นะ พี่บอให้ลับพร้อมัน" าฮยอนบอานะที่นั่ื่มน้ำอยู่
"ไม่เป็นไรหรอ ั้นอยู่ไ้วันนี้ะอยู่่ออีัั่วโมพอละ" านะอบ้วยรอยยิ้ม
"สมับเป็นเน็ไออลริๆเลยานะเนี่ย ยันริๆ"โมโมะื่นม
"ไว้ะโทรหานะ ไม่อยาัใพี่ ่วนีู้อารม์แปรปรวน"าฮยอนระิบานะ
"อื้ม"านะพยัหน้า
หมเวลาสำหรับารฝึ้อมอันหนัหน่วามโปรแรมออยอนทุน่าพาร่าายอันเหน็เหนื่อยลับบ้าน แ่านะยัอยู่้อมเพียนเียวเหมือนเ่นทุวัน เพราะห่าหายาารฝึฝนไปนานทำให้านะ้อรื้อฟื้นอะไรอีหลายๆอย่าที่เยเรียนมา
ส่วนอยอนเอ็ยัอยู่ในห้อทำานที่ทาบริษัทัไว้ให้ อยอนเริ่มเียนเพลไปบ้าแล้ว อีทั้ยัวาแผนารโปรโมท้วยัวเอ อยอนั้ใับโปรเนี้อย่ามา เพื่อเป็นารพิสูน์ัวเอ้วย
"ฮัลโหลแยอ...ล๊อบ้านีๆนะ พี่ลับึหน่อยนะ" อยอนโทรหาน้อสาว
"่ะ หนูิน้าวแล้ว ำลัะอาบน้ำ" แยออบลับ
"ถ้า่ว็นอนเลยนะ เสร็แล้วพี่ะรีบลับ" อยอนบอ้วยวามเป็นห่ว
"่าาา ไม่้อห่ว แ่นี้แหละ" แยอบอพี่สาวแล้ววาสายไป
อยอนอยู่ลียร์านในส่วนอวันนี้นเสร็เรียบร้อย เวลาสามทุ่มว่าึ่็ไม่ไ้ึมาสำหรับนทั่วไป แ่สำหรับอยอนนั้นมันใล้ถึเวลานอนอเธอแล้ว
"พรุ่นี้่อยมา่อละัน...หาว....่วๆ" อยอนยี้า ่อนะเ็บอุปร์ทำานใส่ระเป๋าแล้วออาห้อทำาน
ห้อทำานออยอนอยู่ใล้ับห้อทำานอฮีอล อยอนแอบมอูเห็นฮีอลยัทำานอยู่เพียลำพั อยอนรู้สึนับถือในวามยันอเาและวามอทนที่้อแบรับะบปัหา่าๆรวมถึบริษัททั้ๆที่ฮีอล็ยัอายุน้อย ยิ่ทำให้อยอนรู้สึมีแรในารทำานมาึ้น
"อ้าว! ยัไม่ลับอีเหรอ" อยอนทัานะที่ำลัรอลิฟท์อยู่
"อ่อ่ะ ปิ็ลับทีหลันอื่นอยู่แล้ว" านะอบ
"ไม่้อพูสุภาพแบบนั้นหรอ เรา็อายุไล่เลี่ยัน พูันธรรมา็ไ้" อยอนยิ้มอย่าเป็นมิร
"ลิฟท์มาแล้ว" านะทำท่าวนให้อยอนเ้าไป้วย
"ั้นเยูลิปอเธอ้วยนะ น้อสาวั้นอบูมา"อยอนวนุย
"ริเหรอ ูไม่ไ้เลยใ่มั้ย ฮ่าๆ"านะหัวเราะอายๆ
"ไม่หรอ เธอเยฝึอยู่่ายให่ ทำไมถึออมาล่ะ"อยอนถาม
"นั่นสิ หลายนบอว่าั้นโ่ มีโอาสนานั้นแล้วไม่ทำ แ่สำหรับั้นมันยัรู้สึไม่ใ่ แล้วั้น็รู้สึผิับใรนหนึ่เลยลาออ"านะยิ้มแ่สายาูเศร้า
"่ามันเถอะ อนนี้็มาเริ่มใหม่้วยัน"อยอนให้ำลัใ ่อนะผายมือให้านะออาลิฟท์่อน
"แล้วเอันพรุ่นี้นะ" านะโ้ให้อยอนอย่าสุภาพนอีแทบะโ้อบไม่ทัน
"แล้วลับยัไล่ะ"อยอนถาม
"แท๊ี่" านะอบ
"ลับบ้านนเียวมันอันรายึๆแบบนี้ มานี่มา" อยอนับมือานะแล้วพาเินไปที่รถอัวเอ
"ไม่เป็นไรหรอ บ้านั้นอยู่ไม่ไล"านะเรใ
"ึ้นรถ"อยอนเปิประูรถให้
"ไม่เป็นไรริๆ"านะไม่ยอม
"อ่า...ื้อั...ึ้นไป" อวยอนออแรบัับานะเล็น้อย ้วยารันให้านะึ้นรถไป
"อบุนะ"านะบอ
"อื้ม...นั่สบายๆไม่้อเร็ ั้นไม่พาไป่มืนหรอน่า"อยอนหัวเราะที่เห็นานะนั่อย่าไม่เป็นธรรมาิ
"ถึพาไป็ไม่ลัวหรอ"านะรับมุ แล้ว็ำับสิ่ที่ัวเอพูไป
.........................................
"สอ สาม สี่....เฮ้อ..." แยอนับนิ้วัวเอถึำนวนวันที่มินะไม่ิ่อลับมา ระหว่ารอรถลับบ้านหลัเลิเรียน
"หรือว่าพี่เ้าแ่อยาให้่วยุยับพี่อยอนเลยทำี้วย ิ!นอะไรใร้ายที่สุเลย ลับไปะไปแะรูปออให้หม"แยอบ่นอยู่นเียว
"ะแะรูปอะไรเหรอ" เสียนุ่มละมุนัมาา้าหลั
"ั้นหูฝาไปแหละมั้" แยอิว่าัวเอิถึมินะนเินไป นหูแว่ว
"ไม่ไ้หูฝาหรอ" มือเรียวยาววาบนบ่าน้อยๆอแยอ เ็น้อย่อยๆหันไปู
"พี่มินะ อุ้บ!" มินะเอามือปิปาแยอไว้
"รีบไปันเถอะ" มินะที่สวมหมวและแว่นาันแแบบเียวันับอนที่มาหาแยอที่โรเรียนเมื่อราว่อน โอบหลัแยอไว้เินไปึ้นรถที่ออยู่ไม่ไล
"พี่ยัำั้นไ้อยู่เหรอะ" แยออน
"อโทษนะ พี่ไ้รับ้อวามแล้ว แ่ไม่มีเวลาโทรหาริๆ าราฝึ้อมออยอนนี่โหมาริๆ" มินะอธิบาย
"ริเหรอะ" แยอรู้สึเห็นใาราที่ื่นอบทันที
"พี่้อแบ่เวลาเพื่อทำาน แล้ว้อไป้อมร้อ้อมเ้นเพิ่มอี แทบะไม่ไ้พัเลย" มินะพูไ้อย่าน่าสสาร
"โหย...น่าสสารั"แยอลืมเรื่อที่อนไปทันที
"นี่็ำลัะไปที่บริษัท ไปฝึ่อ พี่ถ่ายโษาใล้ๆโรเรียนแยอพอี พอเสร็านเลยับรถมาูเผื่อเอ ็เอริๆ"มินะยิ้มหวาน นแยอแทบะละลายไปเลยทีเียว
"พี่เหนื่อยมาเลยสินะะ" แยอเศร้า
"เพราะแบบนี้...แยออย่าโรธพี่นะ" มินะอ้อน
"ั้นไม่เยโรธพี่เลย่ะ" แยอที่พึ่โมโหมินะไปเมื่อสัรู่หายไปับำอ้อนๆอมินะ
"อบในะ" มินะลูบหัวแยออย่านุ่มนวล
............................
"้ะเอ๋!"แยอพุ่เ้าออยอนาทา้านหลัะที่อยินำลัั้ใิ้มเปียโนอยู่
"มาไ้ไเนี่ย"อยอนใ
"ั้นพามาเอแหละ" มินะเินเ้ามา
"นี่ไปสนิทสนมันอนไหน หรือั้นยุ่เินนลืมสนใน้อ" อยอน
"พอีผ่านไปแถวนั้นเลยพามา้วย ทิ้น้ออยู่บ้านนเียวไม่ีมั้" มินะเลิิ้ว
"อ่อ...อื้ม...อบใที่พาแยอมาส่" อยอนเห็นน้อสาวท่าทาูะมีวามสุเหลือเิน เลยไม่ิใอะไร
"เี๋ยวพี่ไปเ้าห้อ้อม่อนนะ" มินะบอแยอ
"สู้ๆนะะ" แยอูำปั้นให้ำลัใ
"สู้ๆนะะ...เี๋ยวัเอาให่ล่ะนะเรา"อยอนเลียบแบบน้อสาว
"ทำาน่อเถอะ่ะ" แยอสั่พี่สาว
่อนะปิลาสวันนี้อยอนเรียทุนเ้ามาในห้อนรีทีละนเพื่อะไ้ทสอบีย์เสียอแ่ละนึ่็ผ่านพ้นไป้วยีนมาถึิวอนายอน ที่แน่นอนว่าไม่ไ้ราบรื่นเหมือนนอื่น
"ั้ใร้อหน่อยสิ"อยอนสั่
"แล้วั้นไม่ั้ใรไหน นี่ร้อทุีย์ทุแบบที่เธอ้อารแล้วนะ" นายอนเริ่มหุหิ
"ั้ใเหรอ นี่ร้อเพี้ยนนั้นเล่นแทบะไม่ไ้" อยอนบ่น
"เธอเล่นเปียโนไม่ไ้เรื่อ่าหา าฮยอนยัเล่นเ่ว่าเธออี" นายอนเอาน้อสาวมาเปรียบเทียบ
"ไม่้ออ้าใรทั้นั้น ร้อใหม่อีที"อยอนบอ ่อนันมาประำำแหน่ นายินถอนหายใ้วยวามโมโห แ่็พยายามุมสิร้อเพลามที่อยอนบอ
"หยุๆ"อยอนหยุเล่นเปียโน
"อะไรอีล่ะ" นายอนำมือแน่น
"มานั่นี่" อยอนเยิบที่ว่าบนเ้าอี้ให้
"ทำไม้อนั่" นายอนู่ไ็รู้สึใเ้นุบๆึ้นมา
"ั้นอยาฟัเสียเธอใล้ๆ" อยอนเอานิ้วเาะรที่ว่าบนเ้าอี้สอสามที เรียนายอน แม้ะอยาฝืนแ่็้อำยอม
"ะ...เริ่ม..รึยั" นายอนพูิๆัๆ
"ั้สิ่อน็ไ้ อยู่ใล้ั้นไม่้อื่นเ้นหรอ" อยอนยิ้มมุมปา
"ใรื่นเ้นไม่ทราบ" นายอนเสียั
"ไม่ื่นเ้น็ไม่ื่นเ้น" อยอนเอาหน้าเ้ามาใล้นายอนนมูะนัน
"เริ่มเลยสิ" นายอนหน้าแึ้นมาทันที รับหันหน้าหนี
"อื้ม" อยอนยิ้มอบใที่แล้นายอนไ้สำเร็
บรรยาาศภายในห้อ้อมทุน่า็รอลุ้นันอย่าใใ่อ เพราะนายอนเ้าไปนานเหลือเิน
"เ้าะ่อยันมั้ยนะ" ีฮโยพูึ้น
"ะบ้าเหรอ ไปเทสเสียไม่ไ้ไปั่น้ำหนั่อนึ้น" ื่อวี่อบ
วนๆใส่
"ทำไมนายอนับอยอนถึไม่ถูันล่ะ"านะถาม
"ทำไมเรียอยอนเยๆล่ะ" าฮยอนหันวับมาถาม
"อ่อ...ือเมื่อวานอยอนไปส่ั้นที่บ้าน เพราะอายุใล้เียัน เ้าเลยให้ั้นเรียื่อเยๆ" านะเล่า
"ทำไมถึไม่เล่าให้ฟัเลยล่ะ" าฮยอนอออาารอน
"ู่นี้น่าลุ้นว่า"โมโมะยับไปยืนรวมับื่อวี่และีฮโย
"็แ่ไปส่นี่นา เมื่อืนลับถึบ้าน็เหนื่อยมา เลยลืมบอ"านะอธิบาย
"ลืมเหรอ" าฮยอนหน้าาเอาเรื่อ
"นั่นๆ พี่นายอนมาแล้ว" ื่อวี่รีบสบศึน้าๆ
"เป็นไบ้า ไม่ไ้่อยันใ่มั้ย"ีฮโยถาม
"่อยบ้าอะไร าฮยอนลับบ้านเถอะ แม่ะมาถึแล้ว" นายอนเรียน้อสาว
"ลับถึบ้านโทรหา้วยนะ ไปไหนับใรบอ้วย" าฮยอนสั่านะ
"อืม...ลับเถอะ" านะยิ้มับวามี้หึอาฮยอน
"ทุนลับบ้านไ้เลยนะ เอันพรุ่นี้...านะไม่้อ้อม่อแล้วนะ ลับไปพัเลย" อยอนเปิประูโผล่หน้ามาบอนในห้อ เป็นัหวะเียวันับอนที่นายอนะออาห้อพอี
"เอันพรุ่นี้นะ" อยอนยัิ้วหลิ่วาให้ นายอนรีบเินหนีอย่าเร็วโยไม่รอน้อสาว
"รอ้วยสิ" าฮยอนมอานะเล็น้อย่อนะวิ่ามพี่สาวไป
"อ้าว..มอไรัน ไปๆลับบ้าน" อยอนบอลุ่มนที่ำลัมออยู่
โปรเเพลออยอนำลัเินไปไ้้วยี ารปล่อย่าวออไป็เป็นที่สนใอนทั่วไปอย่าว้าวา ทุน่ารออยวันที่ะไ้ฟัเพลในโปรเนี้ รวมถึอยอนเอ็รออยวันที่ะไเนำเสนอผลานที่เป็นฝีมืออเธอเ่นัน
>>>>>>>มา่ออีอนแล้ว ิามอน่อไปอนหน้านะะ<<<<<<
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น