รวีวิทย์ชิดตะวัน

คำเตือน! อ่านฟรีถึงวันที่ 14 กุมภาพันธ์นะคะ

“ไล่ออกจากบ้านเลยเหรอ”

“ไม่ได้ไล่ แต่จะให้ไปอยู่ที่อื่น”

“งง แล้วมันต่างกันยังไง”

“พ่อกับแม่จะให้วีไปอยู่กระบี่ ถึงเวลาแล้วที่วีควรจะมีงานทำ”

“กระบี่!”

“ใช่ พ่อกับแม่ไปคุยกับคุณชิตมาแล้ว เขาต้องการคนช่วยงานพอดี”

“ชิตไหน?”

“ชิตวัน เจ้านายเก่าพ่อ”

“ไม่ไปหรอก ไกล”

รวีวิทย์ยืนยันหนักแน่น ไม่มีทางย้ายจากเชียงใหม่ไปอยู่กระบี่ ไม่มีทาง! "

"รวีวิทย์" บัณฑิตจบใหม่ แต่ไร้ซึ้งอนาคต เพราะเรียนจบด้วยเกรดเฉลี่ยต่ำเตี้ยเรี่ยดิน

เวลาทั้งหมดใช้ไปกับการเที่ยวเตร่ เสเพลดื่มเหล้าจนพ่อแม่ทนไม่ไหว

บุพการียื่นคำขาด หากสามเดือนต่อจากนี้ยังตกงาน ก็ต้องกลับมาดูแลสมบัติชิ้นสุดท้ายที่มี

นั่นคือการพลิกฟื้นสวนลำไยที่ทำกำไรน้อยลงทุกปี ให้กลับมามีรายได้ดีดังเดิม

แน่นอนว่าคนอย่างรวีวิทย์ไม่มีทางได้งานทำตามกำหนด เขาจึงต้องหอบผ้าผ่อน ย้ายจากเชียงใหม่ไปอยู่กระบี่

แต่แทนที่จะได้ใกล้ชิดทะเล ให้สาสมกับเป็นเมืองแห่งทะเลใต้ เขากลับต้องจมปลักอยู่ในสวนลำไย

สถานที่ซึ่งไร้สิ่งจรรโลงใจและแต่กลายเป็นแหล่งการเรียนรู้ โดยมีครูผู้สอนหลักสูตรการทำสวนลำไยนามว่า "ชิตวัน"

ผู้ชายคนนี้ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าสติไม่ตกกะปิ เอ้ย! ปกติ คนดีที่ไหนปลูกลำไยที่ภาคใต้ มีแต่คนปลูกที่ภาคเหนือทั้งนั้น

แต่ช่างเถอะ ในเมื่อเอาความหวังของพ่อแม่มาไกลถึงนี่ก็ลองดูสักตั้ง

ต่อไปชีวิตจะเป็นยังไงไม่รู้ จะปลูกลำไยรอดไหมก็มิอาจทราบได้

แต่ที่รู้ ๆ คือพ่อแม่สบายใจ... เมื่อลูกชายอยู่ในการดูแลของชิตวัน

Twitter : @navindabac

Pre-Order หนังสือพร้อมตอนพิเศษและของถามได้ลิงก์ด้านล่างค่ะ

สั่งหนังสือ กดตรงนี้เลยค่าา