คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : [OS] Like I got drunk again and again [NAMI/MINAYEON]
Like I got drunk
again and again
ในหัวอันมันมึนเบลอไปหม
มันเหมือนมีอะไรีเ้าที่ท้ายทอยนันาพร่าไปหม
รู้สึมึนเมาึ้นมาทั้ๆที่ิบแอลอฮอล์ไปเพียน้อยนิ
ัวนอเธอมัน่าเ่นัในสายาอันเหลือเิน
ริมฝีปาบาเียบยับเอ่ยพูเบาๆพร้อมรอยยิ้มมุมปา
เป็นอีรั้ที่เลือลมในายอันสูบีแรึ้น
เสียัอแมามายที่ัอย่า่อเนื่อไม่อาทำให้อิมนายอนละสายาานรหน้าไ้
ทั้ๆที่เราไม่เยุยันมา่อน ะเรียไ้ว่าไม่เยเอหน้าันเลย็ว่าไ้ แ่ผู้หินนี้็รึารึใเธอไ้อยู่หมั โรหน้าไ้รูป
ริมฝีปาอวบอิ่มสีแสที่เหยียยิ้มอยู่เนือๆ
นัยน์าสวยเพียหลุบ่ำ็ทำให้ใสั่นไ้
รูปลัษ์ไร้ที่ิและิริยาท่าทาที่ส่าวนให้มอามเพลินา
หล่อนยแ้วไวน์ในมือึ้นรเรียวปาอย่าสวนท่าที นนายอนอิไม่ไ้ว่าระหว่าไวน์ราาแพับริมฝีปาอหล่อน
อะไระหวานมาว่าัน
“สวัสี่ะุอิม”
ับพลันน้ำเสียใสนั่น็เบนมาที่เธอนนายอนึสิลับมาแทบไม่ทัน
วามาเสน่ห์ยัล่อลวให้เธอ้อมอมัน่อไปราวับนไร้สิ
“สวัสี่ะุ…”
“เมียวอิ มินะ่ะ”
“่ะ ุเมียวอิ”
ไ้แ่ปั้นยิ้มแนๆส่ให้หล่อนไปอย่าน่าอาย
ถอนหายใออมา้วยวามเสียาย
เมื่อนสวยหันลับไปให้วามสนใับนัธุรินอื่น่อ
นายอนไม่รู้แน่ัว่าหล่อนเป็นใรในอนแร
ทว่าเมื่อไ้ลอลอบฟัึไ้รู้ว่าหล่อนเป็นนัออแบบเรื่อเพรที่่อน้ามีื่อเสียอยู่พอสมวร
แ่ที่น่าสนใมาว่านั้นือ…
หล่อนเป็นแม่หม้าย
ไม่รู้ว่าฟ้ารับฟัำออเธอหรืออย่าไร
เมื่อหน้าสวยๆนั่นลอยเ้ามาในระยะอสายาอเธออีรั้ในอนที่ำลัล้ามืออยู่ที่อ่าล้าหน้า
และูเหมือนฟ้าะให้มาว่าที่อไปเยอะทีเียว
“อ้าว ุอิม ปาูีๆนะะ”
หล่อนลี่ยิ้มอ่อนและเินเ้ามาใล้นนัธุริสาวถอยหลันิอบอ่า
นานั้นแล้วหล่อน็ยัไม่วายๆ้อๆมาที่ริมฝีปาอเ้าัวนรู้สึร้อนๆหนาวๆ
“ใ้ลิปอันีไหมะ
เผื่อะทำให้มีีวิีวามาึ้น”
นายอนะัไปเมื่อเห็นลิปสิสีแำลัอยู่ในมืออหล่อน
วระปิเสธีไหม เธอทำอะไรไม่ถู ไ้แ่ทำท่าทาเอะะ
นหล่อนส่มือมาเิาเอาไว้และบรรทามันที่ริมฝีปาอนายอน
เหมือนที่ลิปสิแท่นี้เยอยู่บนปาอหล่อนมา่อน
เราใล้ันมานสามารถมอเห็นแพนายาวอนไ้ัเน
เพียแ่นรหน้าลับเพ่สมาธิและสายาไปที่ปาอิ่มอนายอน
น้ำหนัลไปทีละน้อย วาสีสลไปราวับำลัั้ใทำานศิลปะ็ไม่ปาน
นายอนเหม่อมอนาฟ้าในร่ามนุษย์อย่าเหม่อลอย
ลมหายใอุ่นเป่ารอยู่้าแ้ม
หิสาวสะท้านไปทั้ร่า รอยยิ้มามอยู่ใล้แ่เอื้อม สัมผัสบริเวารู้สึร้อนวูบวาบ
ลิ่นน้ำหอมลอเลียอยู่ปลายมู
“สวยแล้ว่ะ”
มืออุ่นผละออไปแล้ว
เธอเผลอมอามมัน้วยวามเสียาย
แม่หม้ายยัสาวเบี่ยัวไปยับานระและยลิปสิแท่เิมึ้นมาทาทับบนริมฝีปาอัวเอ
หล่อนเม้มมันเล็น้อยอย่าเื่อ้าูยั่วยวน
ในะที่หล่อนผละออและหันหลัเินาไป มืออเธอ็รั้หล่อนไว้โยไม่รู้ัว
You’re
so gorgeous
วาสวยวัลับมามออย่าสนเท่ห์
ระยะารมอเห็นอนัธุริสาวไล้ามโรหน้าและผิวาวเนียนนึ้นมาสบาเ้าอย่าั
I
can’t say anything to your face
“ุอิม…”
ระยะห่าระหว่าเราถูย่นให้น้อยลเรื่อยๆ
ลมหายใอุ่นเป่ารันนสามารถไ้ลิ่นอแ่ละฝ่ายอย่าัเน
นายอนบเบียริมฝีปาอเธอลบนส่วนเียวันอหล่อน
สัมผัสนุ่มหยุ่นวนให้น้ำหนัลไป้ำๆ และเริ่มบัมันอย่าหมั่นเี้ยวราวับำลัลิ้มิมรสไวน์ราาแพที่หล่อนื่มมา
ริมฝีปาอวบอิ่มอหล่อน่ามีเสน่ห์เย้ายวนนนายอนเผลอัวลืนินอยู่เ่นนั้นโยไม่อาถอนัว
ทว่าเสียหอบเล็ๆและารึเสื้อเบาๆทำให้เธอ้อถอนัวออมาอย่าระหาย
Cause
you’re so gorgeous it actually hurts
แ้มสีระเรื่อบนใบหน้าามอหล่อนมัน่าสมบูร์แบบเสียริๆ
้อนเนื้อในออเธอเ้นรัวนลัวว่าอีฝ่ายะไ้ยินึ้นมา
นายอนรู้สึว่าเธอแทบะเป็นบ้าไ้ทุะเมื่ออยู่่อหน้าหล่อน
แม่หม้ายสาวหอบเล็น้อย แม้แ่ในเวลานี้เอ นายอน็ยัมอว่าหล่อน่ามีเสน่ห์เหลือเิน
“ใหมเลย่ะ” หล่อนปรายามอมาและยิ้มอย่าที่สามารถทำให้นายอนลั่ไ้
“ไว้เอันอีนะะ ยินีที่ไ้พบุ่ะ”
หล่อนล่าวลาไว้เพียเท่านั้น
ใบหน้าแๆนั้นยัท่าทีสบเสี่ยมและส่าามเหมือนเย นายอนอยาะุรั้หล่อนไว้ในอ้อมออีสัรั้
ทว่าที่ทำไป็มาเินวรแล้ว ลาไหล่าวเนียนทำให้ไ้แ่มอาละห้อย
หล่อนเินออไปแล้ว โยที่ทิ้วามอุ่นร้อนไว้ให้เธอ
You
are so gorgeous it makes me so mad
นาฬิาเรือนเิมยัหมุนวนผ่านไป้ำแล้ว้ำเล่า
นับาวันนั้นเธอ็ยัไม่มีโอาสไ้เอนาฟ้าเเ่นหล่อนอีเลย
วหน้าสวยอหล่อนยัวนเวียนอยู่ในวามิไม่าแม้เหุาร์นั้นะผ่านมาเป็นเือนแล้ว็าม
เธอไ้แ่นั่วปาาเล่นแบบเหม่อๆในะที่เลายัร่ายาราาน่าๆให้ฟั
“…ส่วน่าวสัม่วนี้ ็มีานเปิัวอลเลั่นใหม่อเมียวอิ่ะ”
“อุเมียวอิ มินะเหรอ” นายอนะั
ไม่เ้าใัวเอสัเท่าไร
แ่เพียแ่ไ้ยินื่ออหล่อน นายอน็เผลอยิ้มออมานไ้
หิสาวแ่นหัวเราะให้ับัวเอที่มีอาารเพ้อหนัถึนานี้
ะว่ามีปิิริยา่อทุเรื่อที่เป็นเรื่ออหล่อนเลย็ว่าไ้
“านมีวันไหนนะ”
“วันศุร์นี้่ะ”
นี่มันบ้ามา
หิสาวรำพึในใอยู่หลายรั้หลายรา
เธออยู่ในุเรสเปิไหล่สีรามแฝไป้วยวามสุุมและสุภาพ
นายอนละล้าละหลัอยู่บริเวทาเ้าานึ่ัในโรแรมให่
บาส่วนในใำลัเรียร้อว่าเธอำลัทำอะไรที่บ้าๆอยู่ อยาะห้ามัวเอไม่ให้ามิหล่อนมาถึที่นี่
แ่มัน็ไม่่ายเลย
ไม่่ายเลยสันิเียว
ในเมื่อวาู่สวยมันึูมาถึเพียนั้น
นายอนเห็นหล่อนแล้ว
เมื่อัสินใเินเ้าานมา้วยใุ้มๆ่อมๆนมาถึส่วนหน้าเวที
ึเห็นว่าหล่อนึ่เป็นเ้าอานอยู่บนนั้น ใบหน้าสวยยัวามามอยู่ไม่เสื่อมลาย
ทุท่วท่าารยับัวูเพลินาน่ามอ และนายอน็ยิ่ลั่มาึ้นไปอีเมื่อพบว่าแผ่นหลัอหล่อนถูเผยออมามาว่ารึ่
แม้ะอยาเ้าไปทัเสียแทบแย่
แ่นายอนลับไม่มีวามล้าเอาเสียเลย แ่มอาไลๆ ผิวสีน้ำนมอหล่อน็ผุผ่อเสียนูมีออร่าเปล่ประาย
ยิ่ไ้ยืนมอหล่อนอยู่ท่ามลาผู้น้วยรอยยิ้มทรเสน่ห์นั้น
มัน็ยิ่ทำให้เธอรู้สึทรมาน
You make me so happy it turns back to
sad
มันแย่ที่ะรู้สึอย่านี้
เพราะัวหล่อนเอ็ไม่ไ้ทำอะไรผิไปเลยแม้แ่นิ แ่เป็นัวเธอเอที่ยาะุรั้อารม์ที่พร้อมะพุ่ทะยานึ้นทุเมื่อ
หล่อนูีไปเสียหม ไม่ว่าะอนพูุย อนยิ้ม
อนิบไวน์เล็น้อยเพื่อให้บทสนทนาับูุ่ยลื่นไหลมาึ้น
หล่อนูเหมือนนาฟ้าในร่ามนุษย์
แ่ในะเียวัน็เหมือนปีศาสาวที่พร้อมยั่วยวนให้ผู้นที่พบเห็นเ้ามาเป็นทาสโยสุี
นายอนื่มไวน์ไปเพียเล็น้อยเท่านั้น
แ่เธอลับรู้สึมึนเบลอเหลือเินเมื่อมีหล่อนอยู่ในสายา
วามามนั้น่าทุ์ทรมานเหลือเิน
ไฟรัในอเผาผลาหัวใอเธอนแทบไม่เหลือา รอยยิ้มน้อยๆนั่นเหมือนะสามารถลืนินัวนอนายอนไ้เลย
You’ve ruined my life, by not being
mine
หล่อนหันมามอที่เธอ…
แ่เพียเท่านั้นอวัยวะในอ้าย็สั่นไหวอย่ารุนแรอีรั้
หิสาวไม่แน่ใว่าอนนี้เธอะสามารถวบุมสีหน้าัวเอไ้มาแ่ไหน
สายาพราวเสน่ห์นั่น้อรมานนายอนไม่อายับัวไ้ หล่อนในุเรสยาวสีนิลแหวหลัลึ่าเป็นอันราย่อใเหลือเิน
แ่ละ้าวที่ส้นสูอหล่อนระทบลบนพื้น
มัน่าูเป็นเวลาที่ยาวนานนเหมือนลอาล
เวลาบริเวรอบ้าราวับโนหยุเอาไว้โยที่หล่อนเป็นศูนย์ลา
ในที่สุร่าระห็มาหยุอยู่รหน้า ยิ้มอหล่อนเหมือนพิษแสนหวานไม่มีผิ
“เอันอีรั้นไ้นะะ ุอิม”
“สวัสี่ะ ุเมียวอิ านวันนี้เป็นอย่าไรบ้าะ”
เริ่นถามถึเรื่อานพอเป็นมารยาท หล่อนพยัหน้าเล็น้อยเป็นารอบรับว่าานเป็นไปไ้้วยี
นายอนสัเเห็นว่ามีทั้ผู้หิและผู้ายำลัให้วามสนใ่อหล่อนอยู่มา
แ่็้อหันวับเมื่อไ้ยินสิ่ที่หล่อนเอ่ย่อ
“วันนีุ้สวยัเลยนะะ …สีลิปสิวันนีู้เ้าับุีั”
วามร้อนบริเวพวแ้มทำให้นายอน้อ้มลเพื่อเ็บ่อนอาารเินอายที่ั้ัวไม่ทัน
รู้อยู่แล้วว่าหล่อนมาเสน่ห์ แ่นึไม่ถึว่าะรวมไปถึำหวาน้วย
หิสาวเบนสายาและยไวน์ึ้นมาิบแ้เ้อ
ทว่าแรนา้านหลัทำให้น้ำระอออมานเลอะุ
“เป็นอะไรมาไหมะ อโทษ้วยริๆ”
เสียเรียา้านหลัใน่วุละหุทำเอานายอนมึนเล็น้อย
เธอหันไปเห็นผู้หิหน้าสวยนหนึ่โ้หัวให้และเร่รีบเอาทิู่ออมาเ็ให้บริเวเหนืออที่เปียอยู่
หล่อนบอว่าะใ้ให้ึวนนายอนให้ไป้วยัน
ในะนั้นเอที่แม่หม้ายสาวโผล่มาััหวะไว้
“ถ้าอย่านั้นึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนุที่ห้อันไหมะ
ห้อพัอยู่ั้นบนนี้เอ”
หล่อนยื่นมือมาแะไหล่อนายอนและประอให้เอียมาทาน
ำหล่อนอาูเหมือนัวนแ่ารระทำลับรัน้ามโยสิ้นเิ
นายอนทำไ้เพียเินามหล่อน้อยๆไปที่ลิฟ์อโรแรมึ่อยู่ห่าาบริเวัานไม่ไลสัเท่าไร
เธออมพะนำไม่ไ้พูอะไรออไป เพราะมือนิ่มอหล่อนเลื่อนาแะไหล่มาเป็นับมือ
วามอบอุ่นถูถ่ายเทมาที่เธอโยที่ไม่ไ้ั้ใ
หิสาวผินหน้าไป้าน้าหวัลบเลื่อนอาารเินอายที่ประับเ่นอยู่บนใบหน้า
“เหนียวัวแย่เลยสินะะ”
วหน้าสวยหันมาทาเธอ้วยวามเป็นห่ว มือที่ับอยู่ในราแรถูลายลและย้ายึ้นมาเลี่ยเบาๆลบนบริเวเหนือออเธอที่ปราราบเหนียวอยู่าๆ
นายอนห่อไหล่้วยวามรู้สึวูบวาบในท้อ ้วยเพราะไม่อาปิเสธหล่อนไ้
ารเลื่อนไหวอลิฟ์หยุลเมื่อถึุหมาย
หล่อนเินนำนายอนออไปโยมีเธอเินาม้อยๆราวับเ็น้อยที่เินามแม่ ยิ่เมื่อหล่อนหันลับมามอันและยิ้มให้อย่าเอ็นู
็ยิ่ทำให้เธอทำหน้าไม่ถู
“ถึแล้ว่ะ เิเลย”
สไล์ห้อสีรีมูเรียบหรูามแบบบับโรแรมมีื่อ
้าวอในห้อูไม่เยอะนัเพราะหล่อนแ่มาเ่าไว้เพื่อนอนเพียืนเียว มินะเินหายลับเ้าไปในห้อฝั่้ายึ่น่าะเป็นห้อนอน
สัพัหล่อนลับมาโยที่ในมือมีผ้าเ็ัวและุลุมอาบน้ำ
“พวุใส่เล่นันะเอาไปให้อนอาบเสร็นะะ”
“แล้วุเมียวอิไม่้อไปูแลาน่อหรือะ”
“แ่ล่าวเปิาน็ไม่มีอะไรแล้ว่ะ”
เธอพยัหน้าเป็นเิเ้าใ
่อนพาัวเอเ้าห้อน้ำ
ทั้ๆที่สายายัไม่วายมอแผ่นหลัอหล่อนที่นั่อยู่บริเวโฟาราวับฝันอยู่
หล่อนที่อยเป็นห่วและส่ยิ้มให้ เธอแทบไม่อยานึว่ามันเป็นเรื่อริ
เพราะหานี่เป็นวามฝัน มัน็หวานมานเธอไม่นึอยาื่น
หาไ้นอนอหล่อนะรู้สึอย่าไรันนะ
เรื่อหน้าสวยและวาที่เปี่ยมไป้วยอารม์
หาหล่อนที่เป็นเหมือนนาฟ้าอยู่ในอ้อมออเธอมันะรู้สึีนาไหนันนะ
ผิวสีน้ำนมอหล่อนหาไ้ฝาสีสันลไปบนนั้น หล่อนะยินีไหมนะ
นายอนไ้แ่ฟุ้เฟ้ออยู่ในินนาารเหล่านั้นนยาะถอนัว
วามามอหล่อนมันเินว่าที่เธอะรับมือไหวริๆ เธอผลัประูห้อน้ำออมา
และเมื่อเินเลียบเียามทาเินเพื่อไปหาหล่อน็ไ้ยินเสียอหล่อนที่ำลัสั่านผ่านโทรศัพท์มือถือแว่วมา
“อ้าว เสร็แล้วเหรอะุอิม”
“อ่า แล้วุะไปอาบน้ำไหมะ”
แม่หม้ายสาวโปรยยิ้มให้เธอ
หล่อนลุึ้นและยื่นุในมือให้นายอนโยที่ไม่ยอมอบำถาม่อนหน้า
เมื่อหล่อนเ้ามาใล้ในเวลาที่เธอั้สิไ้แล้ว
นายอนึไ้ลิ่นหอมาัวหล่อนอย่าัๆ
“ัวุหอมัเลยนะะ”
้อเป็นเพราะแอลอฮอล์แน่ๆ เธอถึไ้ล้าพูออไปแบบนั้น
อิมนายอน
หล่อนะัไปั่วรู่เมื่อถูเอ่ยทั้วยประโยที่ไม่าฝัน
สายาอหล่อนูหลุหลิเล็น้อย ่อนะลับมาูมั่นใเหมือนเิม
“อบเหรอะ ุะลอมูไหม”
แนเล็ยื่นรมา
นายอน้มมอุีพรบน้อมืออีฝ่ายพลารุ่นิ สุท้าย็ัสินใับมันึ้นมาทำท่าอมม
่อนส่สายาเ้าเล่ห์ใส่หล่อนอย่าปิไม่มิ
วามเินอายและลาลัวำลัถูละลายหายไปทีละน้อย แน่นอนว่าหล่อน่าาม
และเินเอื้อม
แ่ถ้าไม่ลอเอื้อมู
ใระรู้เสียล่ะ
“รนี้เหมือนะาแล้วนะะ
ะเป็นอะไรไหมถ้าันะอมที่ส่วนอื่น”
หาพูถึุีพรอื่นที่ผู้หินิยมีน้ำหอมและลิ่นิทน็้อเป็นบริเวออแน่แท้
หิสาวแอบถอถอนใอยู่ลึๆ
เพราะำพูที่่อน้าล่อแหลมอนเอที่แสออถึวาม้อารัๆ
อาทำให้หล่อนีัวออห่าเพราะนึรัเีย็ไ้
หล่อนนิ่เียบไปเมื่อไ้ยินำอนั้น แล้วึยยิ้มออมา
“ถ้าุไม่รัเียล่ะนะะ”
เธอิว่าหัวใะหยุเ้นไปเสียแล้ว
ำอบอหล่อนทำให้นายอนลับมามีวามล้าอีรั้ เธอย่าเ้าไปหาหล่อน
นั่ล้าน้า สายาอหล่อนำลั้อมอมา
หิสาวล่าวออนุาเล็น้อย่อนพามูรั้นอัวเอเ้าไปเียใล้ลำอระหอหล่อน
สมออเธอาวโพลนไปหม
ลิ่นหอมนั้นเป็นน้ำหอมหรือลิ่นัวเ้าหล่อนเอ็ไม่อาทราบไ้
เสียราในลำออหล่อนัึ้น้วยเพราะสัมผัสบริเวออ
นายอนื่ม่ำับมันเสียนแทบมัวเมา เธอไล้มูไปมาบนเนื้อร้อนนั้นอย่าลืมัว เรื่อที่หล่อนหายใหอบถี่ึ้นมานายอนเอ็สามารถไ้ยินมันอย่าัเน
เธอฝารอยูบไว้เพียบาเบา แ่มัน็มาพอให้หล่อนลั้นหายใไปั่วะ
“หอมริๆเลยนะะ …ัวุเนี่ย”
นเป็นเบี้ยล่าัปาเพื่อเรียสิัวเอ
หล่อนโอบรอบอนายอนและึเธอเ้าไปใล้
ใบหน้าสวยูยั่วเย้าแ่็ูเหมือนัใในเวลาเียวัน มัน่าเป็นมุมที่น่ารัเสียเหลือเิน
สำหรับนที่ทำไ้แ่มอหล่อนมาลอ ปาบาอหล่อนัารทาบทับลมา
เราลืนินลมหายใอันและัน
ึูเ้าันและผละออ้ำแล้ว้ำเล่าราวับั้วแม่เหล็
หาถามว่าไวน์ับริมฝีปาอหล่อนอะไรที่หวานว่าัน
อนนี้อิมนายอนอบไ้ว่าเมียวอิ มินะหวานเสียยิ่ว่าสิ่ใที่เธอเยไ้ิมมา
เธอำลัหวัะ้มลเพื่อิมวามหวานและฝาสีสันแปลใหม่ไว้บนลำออหล่อน
ทว่าลับโนมือนิ่มู่นั้นประอหน้าเอาไว้เสีย ยัไม่ทันไ้ถามอะไร
หล่อน็ฝัใบหน้าลที่อออหิสาว มันรู้สึเ็บแล้ว็รู้สึีในเวลาเียวัน
“…เท่านีุ้็เป็นอันแล้ว”
รอยยิ้มหวานที่ปราึ้นหลัาพินิูรอยแที่ัวเอสร้าึ้นูน่ารัับใ นายอนโถมัวใส่หล่อนนายบาแนบิโฟา
ในเวลานี้แ้มอหล่อนแเปล่ปลั่ และอเธอเอ็ไม่่าัน เราแลลมหายใันรั้แล้วรั้เล่านแทบผสานันเป็นหนึ่เียว
ใบหน้าสวยเิึ้นเปิทาสะวให้น้านบนไ้ฝัสีใหม่ลไป
อิมนายอนไม่ไ้เมา
เธอทำมัน้วยวามั้ใอัวเอและหล่อนเอ็เ่นัน
ยามเมื่อุเรส่อยๆเลื่อนหลุออาร่าอหล่อน้วยฝีมือเธอนั่น่าสวยามเหลือเิน
ผิวนวลเนียนเร่เร้าให้หิสาวสัมผัสมัน นายอนไล้มือเบาๆลาผ่านั้แ่ลำอลมาถึหน้าท้อเนียนเรียบ
“อื้อ…”
ายสมส่วนบิเร่าเมื่อโนบีบเ้นวามเป็นหิ
หล่อนไม่รู้ัวเลยสันิว่าัวเอเ็ี่มาแ่ไหน เสียแหบพร่าราอ่อน
วาปรือปิูมีเสน่ห์นนายอนอไม่ไ้ที่ะเลื่อนัวึ้นไปูบหน้าผาเพื่อปลอบประโลม
ผิวายร้อนระอุราวับะสื่อถึอารม์ที่ำลัประทุอยู่ภายใน
บราเียสีำถูเธอปลออ เผยให้เห็นวามเ่ึที่ถูเ็บัเอาไว้
เมียวอิ มินะ่าาม
นายอนลมือิมร่าายอหล่อนอีรั้
เลาะเล็มเอาวามหอมหวานอย่าไม่รู้ัเบื่อ ฝ่ามือร้อนปะป่ายไปทั่วอย่าระหาย
เธอบัหน้าท้อเนียนอหล่อน้วยวามหมั่นเี้ยวให้สะุ้และหลุเสียร้อออมา
ทว่าหล่อนเอ็เป็นฝ่ายึุลุมอาบน้ำอเธอออ มินะเอาืนารหยอล้อ้วยว้าหมับและบีบเ้นไปทีุ่อ่อนอนายอนนเธอเ่าอ่อนและรวรา
ทว่าหล่อน็้อรีร้ออีรั้ ใบหน้าสวยแ่าน
แลวาที่นายอนอบนัหนาเอ็เปี่ยมไป้วยอารม์ุรุ่น ารรุล้ำส่วนล่าะทันหันทำเอาหล่อนสะุ้สุัวและิเล็บลหลัน้านบน
นายอนยิ้มรับปิิริยาออีฝ่าย สีหน้ายามทรมาน่าเป็นัวระุ้นอารม์นายอนไ้ีทีเียว
แม้แ่ในะนี้
วามามอหล่อน็มีมาพอที่ะทำให้รู้สึเ็บปว
มันบีบั้นและเผาผลาหัวใเธอไม่ไ้หยุ ไม่ว่าะเป็นหล่อนในยามที่ไ้มอห่าๆหรือเป็นหล่อนที่อยู่ในอ้อมอ
เมียวอิ มินะ็ยัสั่นลอนัหวะารเ้นอหัวใอเธอไม่เปลี่ยนแปล
มัวเมาและลุ่มหลในัวหล่อนนถอนไม่ึ้น
ลิ่นายหล่อนผสมับอารม์ที่สูึ้นเรื่อยๆ
นายอนไม่รู้ัวเลยว่าไ้ลืนินหล่อนและหลอมรวมัวนอเรานานแ่ไหน อาาศในห้ออบอวลไ้้วยลิ่นหอมอหล่อน
ายุ่มเหื่อพราวระยับ วามหวานาริมฝีปาหล่อนไม่ไ้น้อยลเลย
หาเป็นนมหวานมัน็เป็นนมที่นายอนสามารถินไ้ไม่มีเบื่อ
นายอนระหนัไ้ว่า
เมียวอิ มินะไม่ใ่นาฟ้าในร่ามนุษย์เลยแม้แ่นิ
หาแ่เป็นปีศา
ปีศาสาวที่พร้อมะให้เธอิับลุ่มหลหล่อนนหนีไปไหนไม่ไ้
เพราะหล่อนน่ะ่าามเหลือเิน
_END_
ความคิดเห็น