คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : เหตุการณ์ไม่คาดคิด ☾
chapter 18
ผมมอาเวลและายุำอีนับสิบำลัเรียมอเ็รถเพื่อไปสถานที่นัหมาย
"ุะให้ผมไปในานะอะไรอะบอี้าร์หรือู่รั" ผมถามาเวลที่ำลัเ็มีสั้น
"อะไร็ไ้"
"..." ผมมอหน้าาเวลพลาบิในหัวถ้าผมไปในานะู่รัมันะโเ่นเินไปวามปลอภัยิลบแน่ๆ
แ่ถ้าไปานะบอี้าร์็อาะเบี่ยแบนวามสนใานที่ยัไม่รู้่าวที่าเวลไปแถลวันนั้นว่ามีู่รัแล้วะแ่านอีสามเือนหาแ่นั่าวยัไม่รู้ว่าใร
"ผมไปเป็นบอี้าร์ีว่า" ร่าโปร่สาวเท้าึ้นห้ออัวเอไปเปลี่ยนุหยิบมีสั้นมาใส่ไว้ในรอเท้าและหยิบปืนออมา
เมื่อัารัวเอเสร็านินเินไปหาาเวลที่ำลัเินึ้นรถเพราะใล้ถึเวลาแล้ว นัวาวเินึ้นรถหรูไปนั่ับาเวล่อนรถหรูออัวไปยัุหมายอย่ารวเร็ว
เมื่อถึุนัหมายานิน้าวาลารถหรูนัยน์าสีน้ำาลสัเบรรยาาศโยรอบมันือโัให่อระูลอี้ิน ร่าโปร่เินามาเวลเ้าไป้าในพลาวาสายามอ้าในเป็นลานโัว้ามีโฟาสี่ัวับโ๊ะระนัวาวเลื่อนสายาไปมอบอี้าร์นอื่นสแนบายรออยู่รอบ้าโั
"สวัสีรับุาเวล"
"รับุเีย" าเวลอบรับำทัทาย
ผมหันไปมอนรหน้าที่ยืนุยอยู่ับาเวลอีฝ่ายมีใบหน้ามเ้มรอบหน้าเป็นสัน อีฝ่ายเลิิ้วหันมามอผมเล็น้อย่อนะละสายาออไป
"นั่่อนเลยรับ" เสียุเียัึ้นผายมือไปทาโฟา
"..." าเวลเินไปนั่พร้อมับผมยืนอยู่้านหลั
"ผมหาัวน่อเรื่อทั้หมมาไ้แล้วรับ" ุเียยมือส่สัาให้ลูน้ออนพาัวผู้ระทำผิออมา
"..." าเวลยานั่ไว้ามอ้วยสีหน้าเรียบๆ
"แ!! ิว่าทำแบบนี้มันีหรอ แมันโ่เีย!!"
เสียหิสาวะโนัลั่น ผมหันไปมอเห็นหิสาวนนึอยู่ในุระโปรสีเ้ม้าๆมีายุำสอนำลัระาแนให้เินออมา
'พรึบ ุบ' ายุำเหวี่ยหิสาวลรหน้าโฟาทีุ่เียับาเวลนั่อยู่
"สวัสีรับ ุิน" าเวลเอ่ยทัทายหิสาวามมารยาทมุมปายยิ้มสนุออมา
"นี่มันเรื่อบ้าอะไรันะุาเวล!" หิสาวึ้นเสียพร้อมับลุึ้น้วยท่าทาเหย่อหยิ่
'ปิ๊บ' เสียรีโมทโปรเ็เอร์ให้ลมาพร้อมับายวีีโอ
'ัน้านายเ็บาเวละ! '
เสียหิสาวที่เหมือนับนรหน้าัึ้น้าน้ามีนั่าที่ผมเยอ่านประวัิมาผ่านๆอยู่ในวีีโอนั้น
'นายรับแ่ว่าผมะไปถึัว..' นั่านหนึ่ทัท้วทว่าหิสาวลับสวนึ้นมา
'แล้วไ!! ไม่แหาูบ้าหรอว่ามันลารป้อันัวลนาไหนูบอี้าร์นั่นสิ เหอะ!!่าไ้่ายๆอย่าโ่ไปหน่อยเลย'
'ผมเรว่าทำแบบนี้มันะมีผลเสียมาว่าผลีนะรับ'
'หึ ันเรียมแผนไว้แล้วแไปัารถ้าพลายัไให้เอาอพวนี้ทิ้ไวุ้เิเหุ'
หิสาวในวีีโอหยิบปลอระปอปืนหนั้านในสลัำว่าอี้ินที่ไ้รับมาเมื่อเือน่อนส่ให้นั่านนั้น
'อระูลอี้ิน?' นั่านนั้นพลิูอในมือพร้อมทำหน้า
'ใ่ ไ้เวลาเินหมาแล้ว ไสหัวไปทำานะ!'
วีีโอ่อยๆับล่อนะลายเป็นสีำสนิท
"หลัานมััวพอไหมรับุิน" ุเียเอ่ยพลามอนรหน้า
"แ!! แมันโ่แทนที่ะัารมันแลับไปเป็นหมาในระานให้มัน!!" หิสาวะหวาลั่นยมือี้หน้านึ้นื่อว่าเยเป็นเพื่อนสนิท
"นที่โ่ือนที่เสียผลประโยน์เร็วมาว่า" เียพูเสียแ็พลันหันไปถามาเวล
"ผมหาน้นเหุมาไ้แล้วุะทำยัไับเธอ่อรับ"
"ัารเลยรับผมแ่มาูอะไรสนุๆ" าเวลอบ มุมปายยิ้มมอหิสาวรหน้าสลับับระูลอี้ินอย่าสนุ
"เีย แไม่เห็นถึวามเป็นเพื่อนอเราสอนหรอ" หิสาวเปลี่ยนสีหน้าพลาบีบน้ำา
"วามเป็นเพื่อนมันไม่มีั้แ่เธอแท้าหลัันแล้ว" เียหันไปพูเสียรอไรฟันภาพเหุาร์ภายในอีผุึ้นมาในหัว
าเวลออมอเหุาร์รหน้า่อานี้ไปสอระูลนี้ัผลประโยน์ัน้อมีฝ่ายไหนายไป้า
"มีสิ เีย.." ินทำสีหน้าน่าสสารสาวเท้าเินไปใล้เีย
"มีแ่มัน้อัารน้าๆแ่อนไ!!" หิสาวหันมายมือะบไปที่หน้าาเวล บอี้าร์้าหลัึรีบมาับัวหิสาวไว้อย่ารวเร็วทำให้ปลายเล็บยาวๆอินเียถูาาเวลไปเล็น้อย
'ปั'
"รี๊ โอ๊ย!!!"
เสียปืนัึ้นาปลายระบอเียหันปลายปืนไปยิหิสาวระสุนเียแนเรียวไปินรีร้อึ้นมา้วยวามเ็บปว
"แล้ายิันเลยหรอ!" ินะโนถามยมือแผลอัวเอไว้
"่อานี้มันไม่มีอีแล้วำว่าเพื่อนวามเื่อใมันให้ันไ้แ่รั้เียวิน.." เียพูพลันเลื่อนสายาไปสบับอีเพื่อนสนิท
"แิว่าันะโ่ไม่มีแผน้อนไว้หรอ ไอพวโ่!!!"
'ปั ปั ปั'
สิ้นเสียหิสาวเสียปืน็ัึ้นานินรีบระแนอาเวลให้วิ่ามมา หยิบปืนึ้นยิสัายุำาว่าเป็นนอระูลเหมยลาาเวลออมาอย่ารวเร็ว
านินหอบระาร่าหนัๆให้วิ่าม ยปืนยิสัายุำที่วิ่ามมาพลาวิ่ามรอออามอย่าๆ ร่าโปรหยุรอยที่ิว่าปลอภัยแล้วยืนหอบหายใเอาอาาศเ้าปอ
ผมะใ้พลัอัวเอ็ไ้วิ่ไปโยไม่เหนื่อยแ่ถ้าทำแบบนั้นาเวลสัเเห็นอย่าแน่นอน
ผมหันไปมอาเวลที่ไม่มีท่าทาสะทสะท้านพลันสายาผมเหลือบเห็นายุำนหนึ่วิ่ามมามันเล็ปืนมาทาาเวลโยาเวลไม่ทันั้ัว
'ฟิ้ว ึบ'
ผมใ้วามรวเร็วปามีสั้นออไปเล็เส้นายอมัน มีสั้นปัลเส้นายอศัรูพอีมันึล้มลแน่นิ่ไป
"..." าเวลหันมามอหน้าผมอย่าแปลใอีฝ่ายหยิบโทรศัพท์โลเั่นส่ให้ลูน้อนสนิท เวลาไม่นานรถหรู็ับมาอเทียบาเวลเินึ้นรถไปาม้วยนัวาว
"รายาน" เสียเ้มเอ่ยึ้น
"นอเรามีบาเ็บเล็น้อยรับแ่ไม่มาแ่รอยถลอ ส่วนสถานาร์ในโัระูลเหมยปะทะับระูลอี้ินามรายานบอมาว่าระูลเหมยเสียเปรียบรับ" ายุำรายานับรถอย่ารวเร็วให้ถึฤหาสน์
รถหรูอเทียบหน้าฤหาสน์าม้วยาเวล้าวลารถไปทว่า
'ปึ' ร่าหนาวนเเล็น้อยานินเห็นันั้นึเ้าไปประรอ
"ุเป็นอะไร" ผมถามเสียัวล เิอะไรึ้น..
"ุานินพาบอสึ้นไปพับนห้อ่อน็ไ้รับ" เสียายุำัึ้น้าหลัผม่อนะยโทรศัพท์ึ้นแนบหู
ผมพยุาเวลำลัเินวนเมาถึห้อนอนให่อาเวลพลันันให้นรหน้านั่บนเีย
"ุ เป็นอะไรทำไมเหื่อออเยอะเ็มัวนานี้" ผมหยิบรีโมทแอร์มาลอุหภูมิให้ห้อเย็นึ้น
"แฮ่.." เสียหอบหายใัึ้นาาเวลทำให้ผม้อหันไปมอ ใบมื้นเหื่อนัยน์าสีรัิาลายแววระหายราวับสัว์ป่า
"ุไ้ยินผมไหมเิอะไระ.."
'หมับ ปึ'
ผมยัพูไม่ทันบประโยาเวล็ระาแนผมลไปบนเียอย่ารวเร็วพลันะัเมื่อร่าหนาอาเวลำลัร่อมอยู่
"เฮ้ย! ุเป็นอะไรเนี่ย" ผมถามาเวลที่ำลั้อมอมาราวับเห็นหยื่ออยู่รหน้า
"แฮ่..นิน.." าเวลหอบหายใใบหน้าื้นเหื่อเรียื่อนใ้ร่า
"..." ผมมออีฝ่าย้วยวามุน อาารแปลๆเหมือนนโนยาระุ้นเลยแ่ว่าาเวล็ไม่ไ้ื่มหรือินอะไรเลยนิอนไปโัไม่ไ้เเะ้ออาหารอะไรเลย
".!." ผมะั่อนะมอปลายาอีฝ่ายึ้นเป็นรอยสีแาๆ
เธอนนั้น!าระูลเหมยที่ะมาบหน้าาเวลเธอป้ายยาระุ้นไว้ที่ปลายเล็บยาวๆนั่น
หาไม่ไ้รับยาถอนในเวลาที่ำหนอันรายถึีวิแน่นอนเธอ้อารป้ายยาเพราะะให้าเวลทรมานที่สุ
เธอรู้ว่า..ยัไ็่าาเวลไม่ไ้แน่นอน เธอเลยทำแบบนี้เพราะไม่มีทาไหนะเ้าใล้าเวลไ้แล้ว หมานรอมันทำทุอย่าริๆบ้าิบ!
"แฮ่.."
เสียหอบหายใอาเวลัึ้น้าหูพร้อมับมูโ่ำลัุออ
"ุ ั้สิหน่อย! " ผมผลัไหล่หนารหน้าออ าเวลเหมือนนไม่มีสิใบหน้ามุลมาที่ออผมราวับหิวระหายฟันมบัพร้อมับแรไม่เบานั
"แฮ่..อึ"
'พลั หมับ'
ผมพยายามสัุาเวลเพื่อให้เ้าัวสบแ่าเวลลับเร็วว่าอีฝ่ายรึ้อมือทั้สอ้าลับเีย
"ุ หยุ มีสิหนะ.." ไม่ทันที่ร่าโปร่ไ้พูบ าเวลริมฝีปาลมา
"อื้อ!"
ผมพยายามผลัออเ็มแรแ่นรหน้าไม่ยับแม้แ่น้อย
าเวลบริมฝีปาานินราวับหิวระหายลิ้นร้อนสอเ้าไปเี่ยวพันับลิ้นเรียวูลิ้นานินูึริมฝีปาล่าอานินอย่ารุนแรนา าเวลผละริมฝีปาออเล็น้อยเพื่อให้านินหอบหายใโยอาาศเ้าปอ
"แฮ่ แฮ่ "
"าเวล!!" ผมะโนลั่นเรียสิาเวลและิ้นสุแรพร้อมับยเ่าะสัุนที่ร่อมอยู่แ่าเวลลับรู้ทันหม มือออีฝ่ายเลื่อนลไปลูบาอ่อนผมและบีบลไปอย่าแร
"อื้อ!" ผมพยายามเบี่ยหน้าหนีเมื่อาเวลริมฝีปาลมาอีรั้อย่ารุนแร าเวลละริมฝีปาออเลื่อนหน้ามารออผม
"แฮ่..นิน..บอา.." าเวลหอบหายใพยายามเอ่ยบอานินพร้อมับยัยั้ร่าายัวเอแ่มันั่ยานั
'เพล้!! ึบ' ผมหันไปมอามเสียที่ัึ้นพลันเบิาว้า
"ุ!!" ผมเรียาเวลอย่าใเมื่อเห็นาเวลับโมไฟระแทับผนันแ มือหนาหยิบเศษโมไฟอันให่มาำไว้ในมือนเลือไหลออมา
"..." าเวลผละัวออห่าาผมถอยไปมุมห้อพร้อมทั้ำเศษโมไฟอยู่ในมือแน่น
ิบหายแล้วไ.. ผมย่นหน้าับลิ่นเลืออันแสนเ้ม้นนั่นพยายามล้วมือหยิบน้ำยามึ้นมาป้ายมูสุฤทธิ์ ทั้มทั้ทา
"ุ" ผมเรียาเวลที่ทรุนั่อยู่มุมห้อ
".. อย่า..เ้า..มา" ใบหน้ามายื้นเหื่อเยึ้นระับวามระหายในมือำเศษโมไฟแน่นึ้น
"..." เมื่อเห็นท่าไม่ีผมึรีบหยิบโทรศัพท์่อสายหาาทันที
"า"
(รับ อีสามนาทีผมำลัเอายาถอนไปให้รับ)
"เรียหมอมา้วยนะ"
บอี้าร์ในบ้านรู้ั้แ่าเวลลรถแล้วแน่เลย ถึไ้เอายามาถูเวลาแบบนี้
"..." าเวลมอานินำลัยืนมยาม้วยแววาลุ่มลึรอบหน้ามื้นเหื่อนัยน์ารัิาลายแววระหายอยาย้ำนรหน้าให้มเียอยาัผิวาวให้เป็นรอยอยาบยี้ริมฝีปาสีสให้้ำ
แ่้ออลั้นไว้เพราะนรู้ีว่าเวลาัวเอไม่มีสินั้นอันรายเพียใ
"..." ผม้าวเท้าไปใล้าเวลเพราะวามเป็นห่ว
"อย่า..มา" นัวโละสายาออาร่าโปร่ ใบหน้ามเิึ้นหอบหายใสบสิอารม์ัวเอแ่นายผาับึาเนปวทั้ลำ
าเวลพยายามยับยั้วาม้อารอัวเอที่่อสู้ับสิอันน้อยนิ มือหนาำเศษโมไฟแน่นึ้นเมื่อนึถึริมฝีปาบาและลิ่นหอมประำัวานิน
ไม่อยาหน้ามืามัวทำอะไรานินโยที่ไม่มีสิ
านินมอาเวลนั่อยู่มุมห้อในมือำเศษโมไฟอันให่เลือสีสไหลออมาามือใบหน้ามเริ่มีเียว
"ุ รออีแปปนะุอย่าำมันเลยนี่เลือ็ออเยอะแล้ว" ผมเอ่ยบอาเวลที่พยายามยับยั้ไม่ให้ัวเอระโนเ้ามาย้ำผม
'แอ๊ ปั! '
เสียเปิประูัึ้นพร้อมับาและีลาม้วยนใส่เสื้อาวน์สีาวาว่าเป็นุหมอเินรไปยัาเวลนั่หอบอยู่มุมห้อ ผมามไปูพบว่าุหมอเปิระเป๋าหยิบเ็มูยาในวเล็่อนะิ้มลไปรแนหนาอาเวล
"ยานี้ะทำให้่วหน่อยนะรับ" ุหมอเอ่ย
าและีลพยุาเวลึ้นไปนอนบนเีย าเวลหมแรเพราะเสียเลือเยอะ
"..." ผมมอุหมอำลัทำแผลที่มือให้าเวล เลื่อนสายาไปมอใบหน้ามปิเปลือาอยู่บนเีย้วยใบหน้าีเียว
#านินอาเวล ในทวิน๊า❤︎
อบุนัอ่านทุนที่เ้ามาอ่านนะะ
เลิฟฟๆ ฝาน้อนินพี่เวลไว้ในอ้อมอ้วยน้า
ความคิดเห็น