คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : สิ่งที่ไม่เหมือนเดิม ☾
chapter 16
เมื่อวานอนเย็นุพ่อุแม่าเวลนั่ทานอาหารเย็นับผม่อนะแยย้ายึ้นไปนอนส่วนผม็นอนห้อาเวลปิ่าน่านอนไม่มีอะไรเิึ้นในืนนั้น
อนนี้เป็นเวลาเ้าโมเ้าผมเยหน้ามอ้นมะม่วลูรหน้าึัสินใปีนึ้นไปเ็บท่าทาระับระเ
"ทำอะไร" เสียทุ้มทรอำนาเอ่ยึ้น
"..." ผม้มลไปมอ้าล่า้นไม้่อนะอุทานในใ
ิบหายแล้ว
พ่ออาเวลำลัมอมาที่ผม้วยสายาอ่านไม่ออ หมันภาพลัษ์ที่สะสมไว้่อหน้าพ่อา ทำไมามันไม่เหมือนในละรที่นาเอ้อเรียบร้อยทำนมหวานมัใพ่อาแู่เาสิ๊ปีน้นมะม่วั้แ่วันแรที่เอันเลย
"พอีเห็นว่ามะม่วำลัน่ะรับเลยึ้นมาเ็บ " ผมยิ้มเื่อนพยายามรัษาท่าทาบน้นมะม่ว
"..." พ่ออาเวลมอมาเล็น้อย่อนะหันหลัเินลับเ้าฤหาสน์ไป
ผม่อยๆ้าวลมาา้นมะม่วัวร้ายับนัแสีเ่นพลาเินเ้าไปุยับุแม่อาเวล้วยวามสนิทสนมใุแม่อาเวลทำนมเ่มา
เวลาท่านทำอะไรออมา ท่านะให้ผมิมเป็นนแร วันนี้าเวลออไปธุระ เห็นว่านที่ธุระ้วยะเป็นระูลอี้ินลับมาึๆ
เย็นผมนั่ิน้าวเย็นับุพ่อุแม่าเวลเ่นเิมแ่วันนีู้เหมือนบรรยาาศะีึ้นมา
่ว่ำมาถึผม็อาบน้ำแ่ัวสาวเท้าลับมาห้อนอนัวเอหยิบระปุึ้นมารหัสแะลูอมใส่ปาทันทีหลัาทำอะไรเสร็ผมเินลับไปนอนห้อาเวล
านินนอนอยู่บนเียอาเวลโยไม่รู้ัวเลยว่าเ้าอห้อลับมาั้แ่อนไหน
"..." าเวลมอนัวาวรหน้าไล่สายามอเรียวาาวที่ยึ้นอหมอน้าทำให้าเร่นึ้นมา นัยน์าสีรัิาลละสายาาภาพรหน้าหยิบผ้าห่มมาลุมให้นที่นอนในท่าทาไม่น่าพิศมัยเท่าไหร่
ผมัวเียลุึ้นมาบนเียว้าอนเ้ารู่มอหาเ้าอห้อพลันเสียน้ำระทบับพื้นระเบื้อัเ้ามาในหูผมึรีบลับไปอาบน้ำแ่ัวห้อัวเอ
นัวาวเินลไปโนห้อนั่เล่นะโมอหาบิาและมาราอาเวล
"พ่อแม่ลับไปแล้วมีานให่อาทิย์หน้ามาอี" เสียทุ้มัึ้นพร้อมับร่าหนาในุลำลอใบหน้ามนัยน์ารัิาลู่นั่น้อหน้านิ่ัน
"ุ เป็นไบ้าเรื่อานเมื่อืน" มือเรียวปาแยมลบนนมปัปิ้
"็ราบรื่นี" าเวลนั่ล้าร่าโปร่
"ุ แยมนี้ไม่หวานมา" านินยนมปัปิ้ไป่อปาน้าน้า
"..." าเวลมออย่าั่ใ่อนะ้มลไปั
"อร่อยเนาะุ" านินยยิ้มให้น้าๆ้มหน้าินนมปัในมือ
"..." าเวลมอานินแ้มุ่ยเพราะอันมปัเ้าไปเ็มปา
"ุผมอยาไ้ลำโพอ่ะ"
"ลำโพอะไร"
"ลำโพไว้เปิเพลอนเล่นับี"
"ยี่ห้ออะไร"
านินะัมือที่ำลัะปาแยมลบนนมปัปิ้แผ่นที่สอหันหน้าไปมอน้าๆ
"ผมะไปื้อเอไม่้อลำบาุหรอโน๊ะ" านินหันไปอบาเวลียิ้มาใสส่ไป
ผมมอบรราเรื่อเสียและเฟอร์นิเอร์แ่ทรหรูหราอลัารหลาหลายแบบรหน้า
ผมมาื้อเอเพิ่มเิมือมีาเวลหนีบิมา้วย าเวลให้เหุผลับผมว่า่วนี้ผมและเาไม่วรออไปนอฤหาสน์หาไม่ำเป็นเพราะมีระูลที่้อเล่นานอยู่
ผมเลือลำโพนาลาสีำถือไปิเิน่ายั์รอบนี้ผมไม่ลืมระเป๋าั์แล้วนะ ผมเินหิ้วลำโพเินทาลับมาฤหาสน์าแบเทสเสียเวรีู่๊มา
ึืนนั้นานินหิ้วลำโพเ้ามาในห้อนอนัวเอนัวาวนั่ลบนเียหยิบรีโมทแอร์ึ้นมา
'ปิ้บ ปิ้บ' มือเรียวเาะรีโมทแอร์เบาๆ
อย่าบอนะว่าแอร์เสีย..
สสัยืนนี้้อนอนในห้อรับแ ผมเปิประูหิ้วลำโพลไปโนห้อรับแ้าล่าระหว่าทาเินสวนับาเวล
"ไปไหน" อีฝ่ายรั้ผมไว้่อนเอ่ยถาม
"แอร์ในห้อเสียอะุ ผมเลยะไปนอนที่ห้อรับแ"
"ไปนอนห้อผม" าเวลพูพลารั้้อมืออีฝ่ายให้เินมา
"หือ..ุแน่ในะ"
"อืม"
าเวลเินนำร่าโปร่ึ้นมาบนห้อายาว้าวไปที่เียให่พร้อมับสอัวเ้าผ้าห่มและปิเปลือาลพลันมีแรยวบ้าที่นอนพร้อมับัวอานินล้มัวลนอนแ่ทว่า
'ไป ไป๊!! ไปลนระเถอะที่รัันะลโทษเธอ! เวลาอเธอหมแล๊วว!!!'
"!!" าเวลลืมามอไปยั้นเสียเมื่อเห็นานินเปิเพลเวอร์ั่นร็อทิ้ไว้
"..." าเวลหันมอน้าน้าำลัหลับาพริ้มพลันมือหนาเอื้อมหมายะปิเพลที่ลำโพ
"อื้อ ุอย่าปิผมะฟั" เสียนุ่มเอ่ยว้าแนนัวหนาไว้พร้อมับแนบแ้มลไป้วยวามลืมัว
"..." มือหนาะัล่อนะล้มัวนอน เ้าอนัยน์าสีรัิาลพยายาม่มาให้หลับไปับเสียเพลร็อที่ัวนอยู่ในหู
แสอาทิย์ยามเ้าสะท้อนเ้าับรอบหน้ามน านินลืมาึ้น้าๆร่าโปร่บิี้เียเอื้อมมือไปปิเพลร็อที่รีรันอยู่ทั้ืน้วยท่าทาสใสและสาวเท้าเินไปอาบน้ำอย่าร่าเริ
ภายในห้อทำานร่าสูำลัแผ่บรรยาาศไม่น่าเ้าใล้ำลัอ่านเอสารหุ้นในมือนัยน์ารัิาลู่นั้น้อเอสารรหน้าาแ็
"บอสรับ.." าเอ่ยเรียนที่ึ้นื่อว่าเป็นเ้านายและเป็นประมุอฤหาสน์
"..." าเสิร์ฟาแฟแ้วที่สอให้ับบอสพลาสัเใบหน้าผู้เป็นนาย
ทำไมอบาบอสเหมือนหมีแพน้านานั้นนะเิอะไรึ้น....
#านินอาเวล ในทวินะะ❤︎
ฝาน้อานินับุพรี่าเวลไว้ในอ้อมอ้อมใ้วยนะะ
ความคิดเห็น