คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ลูกอม ☾
chapter 11
านินับรถมาถึฤหาสน์โยปลอภัยแปลว่าบุเ่าที่ทำไว้ยัไม่หมร่าโปร่เินลัเลาะไปทาบ่อให่ ปล่อยปลาราฟหัวลในบ่อใส่อาหารอเสริม่าๆที่ื้อมาาถนนนเิน
หลัาอาบน้ำเสร็นาฬิาบนผนั็ปาไปเป็นเวลาเที่ยืน มือเรียวเปิระปุรหัสลไปหยิบลูอมเลือเ้ม้นึ้นมาแะใส่ปาลิ่นเลือรสสัมผัสแพล่าไปทั่วเรียวลิ้น
"..." านิน้มลมอลูอมในระปุ
"เหลือสอเม็ะหมแล้วิ" านินพึมพัมับัวเอเบาๆมือเรียวหยิบโทรศัพท์ึ้นแนบหู่อสายหาปลายสาย
"ฮัลโหลวา"
(ว่า)
"อหม"
(มาสิที่เิม ะออมาไ้มั้ย)
"น่าะไ้เอันที่เิม"
านินวาสายเบนสายามอริมระเบีย อนแรไปถนนนเินเพราะิว่าื้ออเสร็ะแวะไปเอาลูอมเลือแ่าเวลันามมา้วยทำให้้อล้มเลิไป
ปิลูอมที่ื้อมาานินไม่ไ้ระบุำนวนึไม่ไ้นับว่ามีี่เม็หาใล้ะหมะิ่อหาวาเพราะวาเป็นนื้อและัารให้ผม
ใบหน้ามน้มลมอรอบๆระเบีย ถ้าับรถไปแบบปิออไป้านอเวลานี้าเวลสสัยเาแน่นนอนอย่าไม่้อิเลย ร่าโปร่ทำหน้าบิ่อนะเินลับเ้าไปในห้อหยิบเสื้อฮู้สีำยาวรเท้าึ้นมาใส่
'ั้น็ไปแบบนี้ละันไม่เป็นไรหรอ' วาลม่อยๆเปลี่ยนเป็นสีแ านินวิ่ออาฤหาสน์ไปุนัพบอย่ารวเร็ว
พระันทร์ยาม่ำืนส่อแสสีาววาวสุสาว ร่าโปร่หยุลทีุ่นัหมาย่อนสัเมอรอบๆพลาระวััว
"ไ" วาเน์เอ่ยทัเพื่อนัวาวในุในฮู้สีำ
"โอนเินไปแล้วนะ" ผมบอเพื่อนสนิทรหน้าพร้อมับรับอมาใส่ระเป๋าาเุนอน
"เป็นไบ้า"
"็ีนะแ่เ้านายนใหม่เหมือนอยารู้อะไรสัอย่าเลยทำอะไรทีู่ไม่เ้าใ" ผมบอเพื่อนสนิทพลาทำหน้ารุ่นิ
"ระวััวเอ้วยมีอะไรโทรมาไ้ลอ"
"วาะไปไหน่อ"
"ไปรับหวานใที่ผับ"
ผมทำหน้าเหม็นเบื่อใส่วาเน์่อนะแยย้ายลับอย่ารวเร็ว
ผมวิ่้วยวามเร็วมาถึฤหาสน์ทำท่าะระโึ้นระเบียห้อแ่็้อะัเมื่อเห็นเานนั่อยู่บนเียห้อนอนัวเอผมพยายามเพ่สายามออย่าละเอีย
'ิบหาย' ผมอุทานเบาๆ นที่นั่อยู่บนเียไม่ใ่ใรไหนไลเลยนๆนั้นือาเวล
ร่าโปร่บิอย่าหนัว่าะเ้าห้อยัไให้าเวลไม่สสัยมือเรียวถอฮู้พับแอบๆไว้้าพุ่มไม้ลับานที่สุ่อนพาัวเอเินไปเ้าประูหลัรัวนัวาวเินึ้นห้อนอนัวเอ้วยท่าทาปิที่สุ
'แอ๊ ปั'
"หาว..อ้าวุมาไ้ไ" ผมทำท่าทียมือปิปา่วนอนเอ่ยทัาเวลามปิ
"..." นัวหนาบนเียเียบันไล่สายาสำรวนรหน้าั้แ่หัวรเท้า
"ุ ลับห้อัวเอไปไ้แล้วผม่ว" ผมเอ่ยท้วพร้อมับทำท่าบิี้เีย
"ไปไหนมา"
"อ้อ ผมหิวน่ะเลยลไปเินูอในรัวมา" ผมอบ้วยท่าทีปิยิ้มาใสส่ไปให้าเวล
"..." ผมสบาาเวลำลั้อมา้วยแววาน่านลุ่อนะเบนสายาหนีและเอ่ย
"ุนอนห้อนี้็ไ้เี๋ยวผมไปนอนห้อรับแ" ผมพูเรียมสาวเท้าเินออาห้อ
'หมับ ปึ'
'อึ!'
ยัไม่ทันที่ผมะไ้ไปไหนาเวล็ลุมาระาแน พร้อมับเหวี่ยผมลเีย้วยแรไม่เบานุ
"เี๋ยว ุ" ผมร้อเรียอีฝ่ายเมื่อร่าหนาำลัร่อมร่าผมไว้
"ลุออไปรับ" ผมยมือันไหล่หนาออแ่าเวลไม่ยับเยื้อนแม้แ่นิเียว
'หมับ'
าเวลับแนทั้สอ้าอนัวาวไว้เหนือหัว้วยมือ้าเียวพลัน้อมือนใ้ร่าลับที่นอน
"ุะทำอะไร ปล่อย!" านินยาะถีบนรหน้าแ่าเวลลับรู้ทันอีฝ่ายใ้าแ็ๆนั่นาเาไว้านินพยายามิ้นนหอบแ่นรหน้าไม่ยับเเม้แ่น้อย
" !! "
ผมะัเมื่อาเวลใ้มืออี้าลูบลมาที่าอ่อน พร้อมับสอมือเ้าไปล้วในระเป๋าาเุนอน
'ร็อบ แร๊บ' าเวลว้าอสิ่นั้นออมา้อหน้านใ้ร่านิ่ัน
"..." ผมมอามอที่าเวลล้วออมาาระเป๋าาเุนอนพลันบริมฝีปาล่า้วยวามัน
าเวลปล่อย้อมือทั้สอ้าอนัวาวให้เป็นอิสระแ่ยัไม่ยอมลุออไปนัยน์าสีรัิาลมออีฝ่าย้วยสายาุัน
"็ผมบอแล้วว่าผมหิว" ผมทำหน้าัใ่อนะว้า อบะหมี่ึ่สำเร็รูปออามือาเวล
"หึ.." ร่าหนาแสยะยิ้มมุมปาผละัวออไปยืน้าเีย
"ุะนั่เล่นห้อผม่อน็ไ้นะผมอัวไปทำอะไริน่อน " พูบ็ลุึ้นาเียเินลไปโนรัวอย่ารวเร็ว
นๆนี้อันรายเินไปแล้ว
ผมยืนลาห้อรัวพลันิในใีนะเอาลูอมแอบไว้ับเสื้อฮู้แล้วหยิบบะหมี่ึ่สำเร็รูปมาใส่ระเป๋าแทน ไม่ั้นละ็านเ้าแน่อีอย่า..ทำไมาเวลถึสสัยในัวเา
ปวหัววุ้ย
ว่าแล้วผม็ทำบะหมี่ินเพื่อให้เนียนหยิบเอาเรื่อปรุทิ้เินถือบะหมี่ึ่สำเร็รูป้มไม่ใส่เรื่อปรุออมานั่ินห้ออาหาร
านินเอ้อระเหยอยู่นานนิว่าาเวลลับห้อไปนอนแล้วึใ้วามสามารถในารรับรู้สัมผัส่าๆสอส่อเมื่อมั่นใว่าทุนในฤหาสน์หลับหมแล้ว
ร่าโปร่่อยๆเินไปหยิบเสื้อฮู้ับอที่แอบไว้ในพุ่ม่อนะเินลับึ้นไปบนห้อัวเออย่ารวเร็วพลันบิานให่พรุ่นี้แล้วที่ระูลให่หลาหลายที่ะมาพบัน ะปวหัวไม่น้อย
ไรท์มือใหม่ิมไ้นะะ
อบุนัอ่านทุนที่เ้ามาอ่าน
ความคิดเห็น