คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ปฐมนิเทศ
เอ๊ะ เี๋ยวนะทำไมไอระบบนี้มันเ้ึ้นมาอีแล้วหล่ะแถมยัอยู่ในสภาพแบบนี้อี และเวลา็เริ่มนับถอยหลั
-อะเอ่อท่านริลินะูเหมือนะไม่มีใรแล้ว เราออ..-
-ยัไม่ไ้่ะ- ะให้ออไปอนนี้ไ้ไถ้าออไปอนนี้ระบบนาร้ายอาะลโทษเธอ็ไ้ แ่อยู่ในู้แบๆ นี้ให้รบ 30 นาที็พอใ้มั้ย และเวลา็ผ่านไป 10 นาที
-อะเอ่อือว่าท่านริลินะ-
-ะ-ในนี้มันร้อนมาๆ เลยนเหื่อออเริ่มเยอะ แถมเหื่ออเธอ็ยัไหลบนัวฮานะ้วย เหื่ออฮานะเอ็ไหลบนัวเธอเ่นัน
-ะะือว่า- เธอทำหน้าสสัย เหื่อ่อยๆ ไหลบนใบหน้าอฮานะ
-ันอยาเ้าห้อน้ำ่ะ- เอ๊ะ เี๋ยวนะ ฮานะอยาเ้าห้อน้ำแ่เวลามันยัไปหมเลย
-อทนสัพัไหวมั้ย- ้วยวามที่ว่าัวเธอและฮานะิันมาๆ นทำให้ัวอทั้สอนประสานัน ใบหน้าอเธออยู่ใล้ๆ หูอฮานะ ส่วนใบหน้าอฮานะอยู่ใล้ๆ ับออเธอ อนที่เธอพูับฮานะูเหมือนัวอฮานะะสะุ้เล็น้อย แถมลมหายใร้อนๆ อฮานะมาโน้นออเธอนเริ่มรู้สึแปลๆ
-พะพะพอไหว่ะ- ฮานะเธอันระหว่าาอเธอินับ น่อาบนอเธอนเริ่มรู้สึอะไรอุ่นๆ ที่าอเธอ เวลาผ่านไป 15 นาที รระหว่าาอฮินะเริ่มเบียับาอเธอไปมา ทั้เบียไปทา้าย เบียไปทาวา บารั้็ลมาที่าอเธอ ลมหายใอฮานะที่้นเธออเธอเอ็เริ่มแรึ้น บวนั้นเหื่อรออเธอ็เริ่มออมามา นเสื้ออทั้สอเปีย
-ฮะฮานะไหวมั้ย- เธอเริ่มรู้สึแปลๆ ับลมหายใอหายนะ
-หวะไหว่ะ- ฮานะเริ่มยับระหว่าแรึ้น สัมผัสไ้ถึไออุ่นรระหว่าาอฮานะ ฮานะ่อยๆ ทิ้ัวอเธอลมานแนบิว่าเิน หน้าอนับหน้าอ รระหว่าาอฮานะเอ็ึ้นมาถึใล้ๆ ระหว่าาอเธอ้วย เป็นารอที่แนบิเอามาๆ เหมือนะรวมันแล้ว เวลาไ้ผ่านไป 25 นาที ฮานะเริ่มยับัวอเธอแรึ้น ลมหายใเอ็แรึ้นเ่นัน
-ทะทะท่านริลิน- ลมหายใอฮานะโน้นออเธอนัวเธอระุและเริ่มมีอาารแปลๆ ัวเธอเริ่มร้อยึ้นอย่ามา เธอ่อยๆ ถอนหายใที่้าๆ หูอฮานะ
-อ๊า- ัวอฮานะระุึ้นมา ฮานะเริ่มอแน่นว่าเ่า และท่อนล่าอฮานะ็เริ่มยับอย่ารุนแร
-ทะทะท่านริลิน- ฮานะเริ่มเอาปาเ้ามาแะที่ออเธอ มันร้อนมาๆ
-อ๊าะเี๋ยวสิฮานะ- ฮานะเอาปามาโน้นออเธอ มันร้อน และัวเธอเริ่มรู้สึแปลๆ มาึ้น เธอรู้สึอยาที่ะอฮานะไว้อย่านี้ ร่าายแนบิันนะเป็นหนึ่เียว เธอเริ่มยับาอเธอ ท่อนล่าอฮานะเอ็เริ่มยับาม านั้น านั้น…..
เสียหมเวลาอ้อวาม็เริ่มัึ้น
-ฮะฮานะอะออไ้แล้ว- เธอผละใบหน้าอเธอออ้าหูอฮานะและมาูใบหน้าอฮานะ ใบหน้าอฮานะแ่ำ วาูเหม่อลอยและมีน้ำาไหลออมา เสียหอบหายใอฮานะเอ็ูรุนแร มีเหื่อเปียุ่มไปทั้ใบหน้า
-ทะทะทะท่านริลินาาา- ูเหมือนฮานะะเริ่มไม่ไหวแล้ว เธอ้อรับผิอบพาฮานะไป เธอรีบออาู้นั้นและอุ้มฮานะในท่าเ้าหิ
-ฮานะอทนหน่อยนะ- และเธอ็รีบวิ่หาห้อน้ำให้ฮานะอย่ารวเร็ว
-ท่านริลินเนี้ยใเ็เหมือนันนะะ-
-อย่าพูแบบนั้นสิฮานะ- เธอยัรู้สึผิอยู่เลย
เธอไ้พาฮานะมาเ้าห้อน้ำอย่าทันเวลา แู่เหมือนทั้สอนะ้ออยู่ในห้อน้ำสัพัเพื่อรอุแห่
-ูสิะท่านริลินทำฮานะเปียหมเลย- ฮานะึุที่เปียเหื่อใหู้
-ะ็ลัวว่าไอพวนั้นะามมานี่นา- เธอหน้าแเล็น้อย
-อย่าั้นหรอะ- ฮานะเินเ้ามาใล้ๆ เธอ หน้าอฮานะใล้เธอมาๆ และเห็นริมฝีปาอันนุ่มนิ่มนั้นไ้ัเน
-ไม่ิว่าท่านริลินะมาเรียนโรเรียนนี้้วยนะะ-
-นะนั้นสินะ- ถึเธอะพูไปแบบนั้น แ่ฮานะที่เป็นลูอสามันึ้นเ้าเรียนโรเรียนนี้ไ้ หรือว่าเธออาะเ้าใผิ แท้ที่ริฮานะอาะเป็นลูอุนนา็ไ้
-ูเหมือนุะเริ่มแห้แล้วนะะ ไปันเถอะ่ะ-
-อะอื้อ-ฮานะพูึ้นมาและับมืออเธอึ้นมาประสานันและยิ้มให้ับเธอ และฮานะ็พาเธอออาห้อน้ำ นมาถึหน้าึรวมให่ ที่ที่ะัปมนิเทศสำหรับนัเรียนใหม่
-เ้าไปันเถอะ่ะ- ฮานะพาเธอไปหาที่นั่ว่าๆ และทัู้่็นั่ใล้ๆ ัน อนแรเาัที่ไว้และเว้นหน่อยนึแ่ฮานะเยิบเ้าอี้เ้ามานั่ใล้ๆ เธอ ทั้ึเริ่มเ็มไป้วยนัเรียนใหม่ และปมนิเทศ็เริ่มึ้น
เหมือนะเป็นาร้อนรับธรรมาๆ ที่ล้ายับโล่อนอเธอ มีนให่นโึ้นมาล่าวพอเป็นพิธี ถึะเป็นโรเรียนราว์แ่็ไม่ไ้ผิแปลไปาโล่อนอเธอเท่าไหร่ พอบปมนิเทศ ูเหมือนวันนี้ะไม่มีเรียนแ่ะให้นัเรียนทุนเินสำรวบริเว รอบๆ และภายในึแ่ละั้น เพื่อใหุ้้นับเส้นทา เธอเอ็เริ่มเินรวที่ึแรและมีฮานะเินเาะแน้าๆ เธอ
-อ่อฮานะ-
-ะ-
-เินลำบา-
-่า- ถึเธอะพูแบบนั้นไป ฮานะ็ไม่ยอมปล่อยเธอ เธอเลยทำเป็นไม่สนใ แถมฮานะเอยัยิ้มน้อยยิ้มให่อี เธอที่ที่เธอ้อาระเินรวริๆ ือที่ที่มีน้ำพุ เธอรู้สึว่าวันแรนั้น อ์ายที่เป็นัวละรหลัอเรื่อะ้อเินมาเอับนาเอที่น้ำพุ แน่นอน เินสำรวเินสำรวบริเวรอบๆ ้านล่าอโรเรียนโยมีฮานะเินามัวิเธอไป้วย และในที่สุเธอ็เอสถานที่นั้นแล้ว แถมที่น้ำพุนั้นเอ็มีนเินอยู่เยอะ้วย ว่าแ่เธอเอ็ยัไม่รู้ัรูปร่าหรือหน้าาอพระเอเลยนี่นา เพราะว่าไม่ไ้หมั้น ทั้สอเลยไม่ไ้เอัน แล้วเธอะหาพระเอยัไันแน่เนี้ย
-หาอะไรอยู่หรอะ- ฮานะยื่นหน้ามาแนบใบหน้าอเธอและมอไปที่น้ำพุ
-ปะเปล่า- เธอเอะให้ฮานะรู้ไม่ไ้ เธอแอบอยู่แถวๆ น้ำพุแล้ว็รอ หรืออาะเป็นเพราะว่าเธอมา่อนเลยยัไม่เอ พระเอและนาเออเรื่อแน่ๆ เธอรอมาไ้รึ่ั่วโม ที่น้ำพุนั้น็ยัมีนเินอยู่เยอะๆ แ่ยัไม่เอใรเลยที่รู้สึว่าะเหมือนพระเอ
-ินหน่อยมั้ยะท่านริลิน- ฮานะยื่นแนวิมาให้เธอ
-่ะ-ฮานะเอามาให้ใล้ๆ ปาเธอ ถึแม้ว่าเธอะหยิบมาินเอไ้็เถอะ แ่ไหนๆ ฮานะ็ยื่นมาป้อนเธอแล้ว ึไปปิเสธน้ำใ และินแนวิที่ฮานะยื่นมาให้ แ่สายาอเธอ็ยั้อมอไปที่น้ำพุอยู่ นฮานะป้อนแนวิเธอนหม แ่ทำไมพระเอยัไม่มาสัทีนะ เธอะว่าะแ่มาูที่ที่ทั้สอพบันและอยเียร์วามรัอทั้สออยู่ห่าๆ โยเธอะไม่้าว่ายเ็า แ่รอเท่าไหร่็ไม่มาสัที
-เฮ้อ-เธอถอนหายใ
-เป็นอะไรรึเปล่าะ- เธอหันไปมอฮานะแล้วส่ายหน้า ะว่าไปฮานะเอถ้าูีๆ ็สวยเหมือนันนะเนี้ย ใบหน้าน่ารัาลมโ เหมาะที่ะเป็นนาเออเรื่อเลย แ่ไม่ใ่หรอเพราะฮานะเป็นุนนา ถ้าเป็นไปามเนื้อเรื่อนาเอะเป็นแ่สามันธรรมา นาเอใ้วามสามารถอัวเอนไ้เ้าเรียนที่โรเรียนแห่นี้ พอรอนานๆ มาเ้า็ไม่มาสัที เธอเลยเินเ้าไปเินเล่นที่น้ำพุแทน ฮานะเอ็เินามมา้วย
-น้ำพุสวยัเลยนะะท่านริลิน
-อื้อ- อาะไม่ใ่วันนี้็ไ้มั้ เธออาะำวันที่ทั้สอนะมาพบันผิ็ไ้ เธอเลยะอูน้ำพุแทน แสอาทิย์เอ็เริ่มลับอบฟ้าแล้ว้วย เธอยื่นมือไปสัมผัสน้ำที่น้ำพุเบาๆ
-เย็นีั-
-ใ่มั้ยะ-
-อื้อ- เธอ่อยๆ หันหน้าึ้นไปมอฮานะ ใอเธอเริ่มเ้นแร ภาพอฮานะที่มีแสอาทิย์ลับอบฟ้าสอส่อไปที่้านหลัอฮานะ พร้อมับมีระอออน้ำพุเล็ๆ ที่สาระเ็นเล็น้อยเปล่ประายระยิบระยับ เส้นผมสีมพูที่่อยๆ พลิ้วไปับสายลมอย่า้าๆ วาอเธอที่ปิล้านึ พร้อมับมือ้า้ายอฮานะที่อยบัลมนั้นอย่าอ่อนโยน เธอมอฮานะและเริ่มใเ้นอย่ารุนแร
-สวย- เธอเผลอพูออไป มันเป็นทิวทัศน์ที่สวยามเินว่าที่เธอะินนาารไ้ และภาพที่ราวับออมาาเทพนิยาย วามสวยามนั้นที่ไม่มีผู้ใะสามารถมาทแทนไ้ แม้เธอที่เป็นผู้หิเอเห็นภาพนี้ ใอเธอ็เริ่มสั่นไหวอย่ารุนแรนห้ามร่าายเอาไว้ไม่ไ้ เธอ่อยๆ ยื่นมืออเธอ่อยๆ สัมผัสแ้มอฮานะอย่าแผ่วเบาฮานะ็อบรับ้วยารสัมผัสมืออเธอและยิ้มออมา ใอเธอเริ่มเ้นแรึ้น านั้น้อวาม็ัึ้นมา รัแโยารัฮานะ
ความคิดเห็น