คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #22 : ไอติม
ื่นเ้าึ้นมา วันนี้็ไ้เวลาที่ะลับบ้านอเธอเอแล้ว อเอ็ัเสร็เรียบร้อยแล้ว้วย ไม่มีอะไรที่ลืม หลัาที่ลับบ้านเธอะว่าะลอทำไอิมแทู่ ส่วนผสมเอ็หามารบแล้ว้วย ถึเธออยาะหา้อมูล่อ แ่โรเรียนใล้ะเปิแถมฮานะยั้อไปทำานอี ถึะน่าเสียายแ่็ไม่เป็นไรไวโอาสหน้าะมาหาอที่ใ้ไ้อี ทั้สอนเรียมัวและเริ่มนอไปรอทีุ่นัพบับลุริส ลุริสเอ็มารอพวเธออยู่แล้ว้วย
-สวัสีรับุหนู-
-สวัสี่ะ-
-เรียมอมาเยอะเลยนะรับ-
-่ะ- เธอพูุยับริสเล็น้อย และเริ่มเอาอึ้นรถม้า พอเสร็ทุอย่าเธอและฮานะ็ึ้นรถม้าไป ารเินทาลับ็ใ้เวลารึ่วันเท่าเิม และรถม้า็เริ่มออัว เธอมบรรยาาศรอบๆ อีรั้และหันไปมอฮานะเป็นบา่ว ูเหมือนฮานะเอ็ะมธรรมาิรอบๆ เหมือนัน เอาหล่ะ
-ฮะฮานะ-
-ะท่านริลิน-
-หละหลับาลหน่อยสิ-
-ะ? -ฮานะเอียอสสัย หน้าอเธอแึ้นมาเล็น้อย
-ระเร็วสิ-
-่ะ- ฮานะหลับาามที่เธอบอ เธอ่อยๆ หยิบบาอย่าออมาและเินเ้าไปใล้ๆ ฮานะ ใ้มือโอบเ้าไปที่หลัอ
-อ๊ะ-
-อยะอย่าร้อเสียแปลๆ สิ-
-ะะอโทษ่ะ- พอเธอทำเสร็็ผละัวออมานั่ที่เิม
-ละลืมาไ้แล้ว-เธอหันหน้าหนีฮานะใบหูอเธอเริ่มแ ฮานะ้มลมอที่อัวเอ
-นี่มัน-ฮานะยมันึ้นมาู
-ะ็เห็นอยาไ้ละเลยื้อมาให้หน่ะ- เธอหลบสายาอฮานะและทำท่าวยเิน
-ทะท่านริลินนนนน-ฮานะะโนออมาและระโเ้ามาอเธอ
-อยะอย่าเสียัสิ-ใบหน้าอเธอแึ้นว่าเ่า ฮานะมอูที่สร้อยเส้นนั้นที่เธอื้อมาให้ เพราะเธอเห็นฮานะมอมันอยู่นาน
-เป็นยัไบ้าะ-ฮานะใ้มีหันหน้าอเธอมามอ
-ะ็ ใ่ไ้-
-แ่นี้เอหรอะ บู่ๆ - ฮานะทำแ้มป่อ เธอลุลี้ลุลนไม่รู้ะพูับฮานะยัไ ฮานะพ่นเสียหัวเราะออมาัๆ
-หยอเล่นหน่ะ่ะ-
-โธ่- ฮานะ็ยัหัวเราะใส่เธออยู่
-ีใมาๆ เลย่ะ อบุนะะท่านริลิน-
-อยะอย่านั้นหรอ- เธอพยายามหลบสายาอฮานะ
-รัที่สุเลย่ะ-
-เอ๊ะเมื้อี้พูอะไรรึเปล่า- ฮานะพูเสียเบามาๆ นเธอไม่ไ้ยิน
-เปล่า่ะ-ฮานะส่ยิ้มหวานมาให้เธอ และ่อยลูบสร้อยเส้นนั้นอย่าแผ่วเบาและทำสายาอ่อนโยน ฮานะะีใมาๆ เลยสินะ ุ้มแล้วที่เธอื้อมาให้ ็เห็นฮานะอยาไ้นี่นา เธอมอออไปหน้า่าและยิ้มึ้นมา
และแล้ว็ลับมาถึบ้านอเธอ
-อบุนะะลุริส-
-ไม่เป็นไรเลย ถ้าะไปไหนอี็มาบอันไ้นะ-
-่ะ- หลัาที่เธอนอลและร่ำลาลุริสเสร็เรียบร้อยแล้ว็ไ้เวลาเอาอเ้าบ้าน
-อันนั้นไว้รนู้นนะฮานะ
-่ะ-
-เอ๊ะอันนั้นรนี่-
-่ะ- ทั้สอนนอนวุ่นวาย หาที่ัอย่าเหมาะสมเพราะบ้านเอ็ไม่ไ้ให่อะไรมา้วย ึ้อใ้เวลาสัหน่อย
-ฟู่-เธอปาเหื่ออเธอ ฮานะเอ็นั่เหนื่อยอยู่บนโฟา ไ้เวลาแล้วสินะ
-ฮานะเอาอะไรเย็นๆ มั้ย-
-เอา่ะ ท่านริลิน- เธอะไ้เริ่มลมือทำะที เธอเินเ้าไปที่ห้อรัว รู้สึโลนี้ะมีสิ่ที่เรียว่าแนมอสเอร์อยู่้วยไว้สำหรับใ้ในสถานาร์่าๆ อย่า เ่นเอาไว้ใ้สำหรับแ่เย็นที่เธอำลัทำอยู่ เธอผสมนมและน้ำลไป ใส่นู้น นี่ นั้น นิหน่อยเสร็แล้วทำรูปทรเป็นแท่านั้น็แ่เย็น เหลือแ่รอเวลาเท่านั้น เธอัอที่รัวอเธอพลาๆ เธอื้อวัถุิบมาเยอะเหมือนันนะเนี้ย
-เอ๊ะ ้น็อโแล เอาไว้ราวหน้าละัน- ในที่สุไอิมแท่็เสร็
-ฮานะเสร็แล้ว-เธอเรียฮานะให้เ้ามาในห้อรัว
-นี่ไอเย็นๆ - เธอนำเสนอผลานอเธออย่าภาภูมิใ
-มันืออะไรหรอะท่าริลิน- อ่าวฮานะไม่รูัหรอหรอ
-มันือไอินหน่ะ-
-ไอิม? -
-ใ่ อเย็นๆ ไว้ลายร้อนไ- านั้นเธอ็หยิบไอิมแท่นั้นึ้นมาและสาธิวิธิิน เธอเลียแท่นั้นไปมา
-ทะท่านริลิน-
-หือ? - ฮานะหน้าแหน่อยๆ เอ๊ะูเหมือนมันะเริ่มละลายแล้ว้วยสิ น้ำ่อยๆ ไหลมารมือเธอ เธอเลยเลียน้ำนั้นที่ำลัหมอยู่
-มะมันินแบบนั้นหรอะ-
-อื้อ ใ่สิ แ่ทำไมมันละลายเร็วัน้า- มือเธออนนี้เปียไป้วยไอิมแท่นั้น เธอเลีย้อมืออเธอ
-ถะถ้าั้นออนุานะะ-
-หือ- ฮานะึมืออเธอเ้าไปและเลียที่้อมือเธอที่มีน้ำเปียอยู่
-ะเี๋ยว่อนสิฮานะ-
-แผล่บๆ อื้ออ- ฮานะ่อยๆ เลียที่้อมือเธอึ้นมาถึนิ้ว และเลียไปรอบๆ อนิ้ว
-อ๊าห์ ะเี๋ยวฮานะมะมันไม่ใ่- ฮานะเลียึ้นไปนถึแท่นั้น และเอามืออเธอลมา และอมแท่นั้น
-ะเี๋ยวฮานะทะท่านี่มัน..- มืออเธอยัเปียไอิมอยู่ ฮานะ็เลียให้นทั่วนิ้ว
-อื้ออ-เธอยมืออี้าึ้นมาัน ฮานะเลียไอิมแบบนี้ ทำไมมันรู้สึแปลๆ ฮานะลไปนั่และเลียไอิมอเธอ ฮานะเอาไอิมอเธอเ้ามาใล้ปาและเลียไปรอบๆ
-อื้ออ อร่อยันะะท่านริลิน-
-อะอื้อ ะแ่แท่นั้น อ๊าห์- ฮานะเริ่มัไปที่นิ้วมืออเธอ ฮานะูแท่ไอิมอเธอเ้าๆ ออ นเลอะทั่วปา ฮานะผละปาออมาาไอิมแท่นั้นและเลียริมฝีปาัวเอ
-อ๊าา อร่อยัเลย่ะ อท่านริลิน- านั้นฮานะ็อมแท่นั้น่อ
-อึ ะเี๋ยวฮานะ-
-อื้ออ อ๊าอึๆ ไอิมอท่านริลินอร่อยัเลย่ะ-
-อื้ออ ะเี๋ยวฮานะ- ฮานะเริ่มูนิ้วอเธอนเิเสียออมา ไอิมเอ็ละลายนทั่วมืออเธอ ฮานะเริ่มแบมืออเธอ และเลียไปที่ฝ่ามือ
-อ๊ะห์ ฮานะมัน..-
-แผล่บๆ อื้ออ- เธอพยายามเร็นิ้วอเธอ เมื่อไหร่ฮานะะินไอิมอเธอเสร็นะ
-อ๊ะ-ฮานะอมนิ้วอเธอที่เลอะไอิมอยู่ แถมเธอเอ็ยืนอยู่นาเริ่มอ่อนแร ส่วนฮานะนั่อมไอิมอเธออยู่ ฮานะเลียนน้ำลายอฮานะเปียไปทั่วมืออเธอ
-อ๊ะ อ๊าฮานะ-
-อื้อออ อท่านรินอร่อยมาเลย่ะ-ฮานะ็ยัเลียและอมอเธอ นไอิมแท่นั้นหม ฮานะ่อยๆ ผละปาออและพ่นลมหายใออมา
-ฟู่ อร่อยัเลย่ะ อยา ิน อี ั-ฮานะเลียริมฝีปา ที่เลอะไอิมาวๆ
-ะเี๋ยวเธอ นั้นไอิมอันน้าาาา- แ่โีที่ยัเหลือไอิมอีแท่ เธอบอให้ฮานะไปนั่พัที่โฟา และเธอแอบินอีแท่ที่ยัเหลืออยู่ ลัวว่าฮานะะแย่ไปอี หลัาที่ินไอิมเสร็แล้ว เธอ็เริ่มสัุนัเรียน
-ฮานะัุ้วยมั้ย-
-เอ๊ะ ท่านริลิน เี๋ยวฮานะัเอ่ะ-
-ไม่เป็นไรเี๋ยวัให้ ยััอไม่เสร็ไม่ใ่หรอ-
-ะ็ไ้่ะ- เธอหยิบุอฮานะเอาออมาั ที่โลนี้ไม่มีสิ่ที่เรียว่าเรื่อัผ้าเธอเลย้อัผ้า้วยมือแทน พอัเสร็็่าผ้า แเอ็ยัไม่หม้วยถึะบ่ายแล้ว็เถอะ วันพรุ่นี้้อไปโรเรียนแล้ว้วย ไม่รู้ว่าวันพรุ่นี้ะสอนอะไรบ้า เอ๊ะเือบลืมไปเลย ุเมอฮานะ เธอเินเ้าไปในบ้านและำลัะหยิบุเม ็เห็นฮานะนอนอยู่บนโฟา หลับสบายใเียวนะ เธอเินเ้าไปใล้ๆ และิ้มแ้มฮานะเล่น
-นี่แหนะ-
-อื้อออ ท่านริลินเอาอี- ูเหมือนฮานะะละเมอ
-น่ารัั-มืออเธอ็ยัิ้มเล่นอยู่ เอ๊ะ เธอะเ้ามาหยิบุเมไปันี่นาเือบลืมไปเลย เธอเินเ้าไปหยิบุเมและเอาอมาั
-ฟู่-ในที่สุ็เสร็หมที่เหลือ รอแ่ให้ผ้าแห้แล้ว็เ็บ เธอเินเ้ามาในบ้านและนั่พับนพื้น้าๆ โฟา ใบหน้าอนนอนอฮานะน่ารััเลยนะ ผมมพูที่พลิ้วไหว าที่ำลัหลับอยู่และเสียหายใ ฟี๊ๆ เธอ่อยๆ ยื่นหน้าเ้าไปใล้
-อ๊าห์- เธอสะุ้ในถอยออมา
-อ๊ะ ท่านริลินรนั้นไม่ไ้นะะ-
-ละละละเมออยู่หรอ- ฮานะละเมอถึเรื่ออะไรันแน่นะถึไ้ส่เสียร้อออมาแบบนั้น เธอเินเ้าไปหยิบผ้ามาห่มให้ฮานะ และเธอ็หลับล้าๆ โฟา
-ท่านริลินะ-
-อื้ออ-
-ท่านริลิน-
-อึอือออ-
-ถ้าไม่ื่นะูบนะะ-
-อือออ-เธอ่อยๆ ลืมาื่นึ้นมา
-อรุสวัสิ์่ะ-เอ๊ะนี่เธอเผลอหลับไปหรอเนี้ย
-เมื้อี้ไ้พูอะไรรึเปล่า-
-็เปล่านิะ-เธอ่อยๆ ลุึ้นมา ผ้าห่ม็ล่วลไปับพื้น ฮานะะห่มให้เธอสินะ เธอมอออไปนอหน้าเริ่มมืแล้ว้วย
-เอ๊ะผ้า-
-เ็บมาแล้ว่ะ-
-ะั้นหรอ-โีที่ฮานะเ็บมาให้เธอแล้วเธอ่อยๆ ลุึ้นและเ็บผ้าห่ม
-ื่นมาอนไหนหรอ-
-็นานแล้ว่ะ-ฮานะส่ยิ้มให้เธอ
-ท่านริลินอนนอนเนี้ยน่ารััเลยนะะ-
-อยะอยู่ๆ พูอะไรออมาหน่ะ-ใบหน้าอเธอเริ่มแึ้นมา
-ะิน้าวันเถอะ-เธอรีบเปลี่ยนเรื่อ ฮานะไม่เห็นอะไรอนเธอำลัหลับอยู่หรอนะ ฮานะหัวเราะึ้นเบาๆ ทั้สอ็ไ้ินอาหาร้วยัน พอินเสร็็เรียมัวเ้านอน
-ฝันีนะฮานะ-
-ท่านริลิน็เหมือนันนะะ ฝันี่ะ- และทั้สอ็หลับลไป
ความคิดเห็น