คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : เมดรุก
นถึ่วเย็นที่ไ้เวลาเลิานอฮานะ
-ลับันเถอะ- เธอยื่นมือไปให้ฮานะ
-่ะ- ทั้สอเินับมือันลับบ้าน ถึนะมอมาที่ทั้สอนเยอะ็เถอะ แ่ว่า็แ่เินับมือันเอ พอถึบ้านเธอ็ไม่เรียมอาหารให้ ส่วนฮานะ็ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า เธอิน้าวไปพลามอหน้าฮานะไปพลา
-ะือว่าท่านริลิน-
-หือ? -เธอยิ้มอมาและเอียอ
-อยะอย่า้อันมาสิะ-ฮานะหลบสายาอเธอไป้าๆ ทำให้เห็นใบหูที่แระเรื่อ
-ะอโทษที- ทำไม่วนี้เธอ้อหน้าฮานะบ่อยัเลยนะ หรืออาะเป็นเพราะฮานะน่ารั็ไ้ พวเธอิน้าวเสร็็เ้านอน รู้สึ่วนี้ ะไม่่อยมีระบบึ้นมาแล้วแหะ หรือว่ามันะไม่มีแล้ว ารรัแอเธอหรือว่าะบแล้วริๆ นะ ถ้าอย่านั้นเธออาะรอริๆ แล้ว็ไ้ ั้แ่วันที่เธอโนเนรเทศออมา เธออยู่ที่นี่ับฮานะไ้สอปีแล้ว ัวเธอเอ็็อายุ 14 แล้ว ในโลนี้นที่อายุ 16 ะถือว่าเป็นผู้ให่แล้ว พอมานึๆ ูเธอ็ิไ้ ทำไมฮานะถึทำานไ้ันหล่ะ ทั้ๆ ที่อายุ็ยัไม่ถึเ์ วันนี้เอฮานะ็ไปทำานแล้ว้วย อนที่ฮานะลับมาเธอ่อยถามละัน วันนี้เธอะทำอะไรีันนะ ระบบเอ็หายเียบไปนาน มันน่าะไม่มีแล้ไ้ านั้นเธอ็เริ่มทำวามสะอาบ้าน ถูรนู้นทีรนี้ทีนเสร็ เสร็ไว้ว่าที่เธอิแหะ เอ๊ะใ่ เธอเรียนรู้ารปลูผันี่นา เธอเลยไปหาื้อเมล็ที่ลาและเริ่มปลู เธอื้อเมล็มั่วๆ มาและปลูลไป ะอออเป็นอะไรันน้า อนนี้เอ็เที่ยแล้ว้วยเธอเลยิน้าวเที่ยและลับมานั่ที่หน้าบ้าน วันหยุนี่ว่าริๆ เลยน้า เินที่ท่านพ่อให้็ยัเหลืออีเยอะ ถ้าะไปทำานอายุ็ยัไม่ถึ หรือเธอะไปทำานับฮานะี อันนั้น็น่าะไม่ไ้ ั้นเธอลอฝึาบที่ริสเยสอนเธอละัน เริ่มาวิ่ไปรอบๆ บ้านอเธอสั 100 รอบ พอวิ่เสร็เธอ็เหนื่อยหอบ สสัยะไม่ไ้ฝึนานร่าายเลยปรับัวไม่ทัน านั้นเธอ็เริ่มหวาบ่อ
-ฮึบๆ -ใ้สอมือับาบให้มั่นและฟาลไป เธอหวาบแบบนี้นถึเย็นทั้ัวเธอุ่มเปียไป้วยเหื่อ อีทั้ยัมีเหื่อระเ็ไปมาในัหวะที่เธอหวาบล
-เอ๊ะ ฮานะลับมาแล้วหรอ- เธอเห็นฮานะที่ำลัเินลับมา เธอ็ยัั้ใหวาบ่อ
-ทำไมถึยัใสุ่เมอยู่หล่ะ- เธอเห็นฮานะเินลับมาทัุ้เมเลยนึสสัย
-พอีว่าทำุที่ใส่มาเปื้อนหน่ะ่ะ ผู้ัารเลยให้ยืม- ฮานะทำุเปื้อนระหว่าทาสินะ
-ว่าแ่ท่านริลิน ฝึาบอยู่หรอะ-
-อื้อ-
-เอ๋- ฮานะ่อยๆ เินย่อเ้ามาใล้เธอ
-มันอันรายนะ-ฮานะเริ่มเินสำรวรอบๆ ัวเธอ
-เปียไปหมเลยนะะ-
-็ฝึั้แ่เที่ยนี่นา-
-อย่าั้นหรอะ- ฮานะมอเธอทุอทุมุม โน้อแบบนี้เธอ็เริ่มอายหน่อยๆ แฮะ
-เปียนแนบิเลยนะะ-
-อะอะไรแนบิ-ฮานะำลัพูถึเรื่ออะไรันแน่ ฮานะมอ่ำไปที่าอเธอ
-ะเี๋ยวเถอะฮานะ- ถึเธอะบ่นไปแบบนั้น แ่มืออเธอ็ยัหวาบ่อ ทันในั้นฮานะ็ัยบเ้ามานใล้เธอ เธอเลย้อหยุาบลเพื่อไม่ให้โนฮานะ
-มันอันรายนะ- เธอหันไปทาฮานะ อนนั้นเธอ็สะุึ้นมานล้มลไป
-โอ้ย- เธอ่อยๆ ลืมาึ้นมา สสัยะฝึเยอะไป แ่ว่าทำไมฮานะถึมาึ้นร่อมบนัวเธอไ้หล่ะ แถมฮานะ็ยัเริ่มหายใแรอี
-ทะท่านริลินอนำลัเปียเหื่อ แฮ่ๆ -
-ะเี๋ยว่อนฮานะ ันมีเหื่อเ็มไปหมเลยนะ-ฮานะเอามือทั้สอ้าึ้นมาปิที่ไปหน้า สายาที่้อมอเออย่าเลิ้ม
-แฮ่ๆ -ฮานะับมือทั้สอ้าอเธอลึ้นเหนือหัว้วยมือ้าเียว
-ฮะฮานะปะเป็นอะไร-
-ท่านริลิน- ลมหายใอฮานะเริ่มรุนแรทำให้เธอรู้สึลัวหน่อยๆ เิอะไรึ้นับฮานะันแน่นะ านั้นฮานะ็ยื่นใบหน้าเ้ามาใล้ๆ ออเธอ
-ะเี๋ยวฮานะ- สัมผัสถึลมหายใที่พ่นมาที่อ
-อ๊ะ อ๊า ฮะฮานะันมีเหื่ออยู่นะ-
-ไม่เป็นไร่ะ- ฮานะระิบที่้าหูอเธอ
-อ๊าาา ะเี๋ยว- ฮานะเริ่มมไปที่้นออเธอ
-ฮะฮานะมันเหม็นนะ-
-ไม่เหม็นเลย่ะท่านริลิน- ฮานะเริ่มม่อ
-ลิ่นหอมมาๆ เลย่ะ-ฮานะเริ่มไร้ออเธอ
-อ๊าาาะเี๋ยว่อน- เธอลุไม่ึ้น เพราะฮานะำลัร่อมบนัวเธออยู่ ฮานะในุเมำลัไร้ออเธอ เธอเริ่มิ้น เอ๊ะมือบนหัวใล้ะหลุแล้ว ในัหวะที่ใล้ะหลุ ฮานะ็ใ้มืออี้าึ้นมา เอ๊ะ
-ฮะฮานะ-
-หนีไปไหนไม่รอหนอ่ะท่านริลิน- ฮานะยยิ้มึ้น ฮะฮานะเป็นอะไรเิอะไรึ้นับฮานะันแน่ ทั้ๆ ที่ัวเธอเปียุ่มไป้วยเหื่อ แล้วทำไมฮานะถึแ็แรมาว่าเธอันหล่ะ
-อ๊าาาาา ฮะฮานะรนั้นมะมัน- ฮานะมไปที่ใบหูอเธอ ร่าายอบสนอเอไปโยอัโนมัิ เธอเอียอเพื่อไปให้ฮานะมใบหูอเธอไ้ แ่ฮานะ็ยัามมาม่อ
-อ๊ะ ะรนั้นไม่ไ้นะฮานะ- เสียอเธออ่อนแรมาๆ านั้นฮานะ็เปลี่ยนไปมที่ไหล่อเธอแทน
-อ๊าา ฮะฮานะ มะมะไม่ ะเี๋ยว่อน-
-ท่านริลินหอมมาๆ เลย่ะ- ฮานะเลื่อนมาไหล่ไปที่ใ้รัแร้เธอ
-อ๊ะ เี๋ยวฮานะรนั้นมันสปร-
-ไม่เลย่ะท่านริลิน- เธอรู้สึไ้ถึลมหายใที่พ่นอมา ัวเธอเริ่มเร็ึ้นมา เธอยเ่าอเธอึ้นมานไปนับใ้หว่าาอฮานะ
-อ๊ะ ทะท่านริลิน- ัวเธอเอเริ่มหอบหายใแล้ว้วย
-ท่านริลิน็รุนแรเหมือนันนะะเนี้ย- ระระรุนแรฮานะหมายถึอะไรันแน่ านั้นฮานะ็เริ่มมหน้าออเธอ
-อ๊ะ อ๊าาา ฮะฮานะรนั้นมัน-
-รนี้หรอะ- เธอสัมผัสไ้ถึปลายมูอฮานะที่มาโน ับ ุอเธอ
-อ๊าาาา ะะะไม่ไหวแล้ว- ฮานะเริ่มมร่าายอเธอแรึ้น นี่เธอำลัโนฮานะลวมลามอยู่รึเปล่านะ แนทั้สอ้ายับไปไหนไม่ไ้เลย เหื่ออเธอเอ็เริ่มออเยอะึ้นนเปียไปทั่วัว เสื้อผ้าเอ็แนบิเธอนเห็นสัส่วนอเธอไ้อย่าัเน
-ฮะฮานะ- ร่าายอเธอเริ่มะไม่ไหวแล้ว ฮานะเลื่อนมาหน้าอลไปที่ท้อ
-อ๊าาา -
-รนี้รู้สึีมั้ยะท่านริลิน-
-มะมะไม่-
-ำพูไม่รับร่าายเลยนะะ- ทำไมันูเหมือนร่าายะอบรับไปเอ เธอรู้สึแปล านั้นฮานะ็เลื่อนมลไปนไปถึท้อน้อยอเธอ
-อ๊าา ไม่นะฮานะ อย่า รนั้น-ฮานะใ้มู่อยๆ วาไปรอบๆ ท้อน้อยอเธอ
-อื้ออออ - เธอรู้สึแปลๆ ที่ท้อน้อยอเธอ
-อ๊า- เธอะทำยัไีให้หลุออไปาสถานาร์รนี้ไ้
-ฮะฮานะรนั้นมันโน- หน้าออฮานะมันโนรนั้นอเธอ นรู้สึไ้ถึวามนุ่มนิ่ม ฮานะมอมาที่เธอพันึ
-อบมั้ยะ-
-มะมะมไม่- หน้าอเธอแึ้นเล็น้อย
-ปาไปรับใเลยนะะ- ฮานะใ้ริมฝีปาสัมผัสไปที่ท้อน้อยอเธอ
-ะะะทำอะไรหน่ะฮานะ- ฮานะหัวเราะึ้นมาเล็น้อย
-เี๋ยว ็ รู้ ่ะ-
-อ๊าาาาาา มะมะไม่- ฮานะเริ่มใ้ปาูท้อน้อยอเธอ
-มะมะมันรู้สึแปลๆ ฮะฮานะหยุ่อน- ร่าายอเธอเริ่มร้อนึ้นมา เธอเริ่มหายใถี่และเร็วึ้น
-แฮ่ๆๆ ะเี๋ยว่อน- ฮานะยัไม่หยุูท้อน้อยอเธอ นเริ่มึ้นแเป็น่ำๆ
-มะมะมะไไม่ะเี๋ยว อ๊า- หน้าออฮานะเอ็รนั้นอเธอแรึ้น ฮานะ เิอะไรึ้นับฮานะัน ทำไมฮานะถึไ้ร้อนแรนานี้
-อื้อออ- เธอเริ่มัฟันอเธอนั้นและราออมา
-อ๊ะอ๊าฮานะ-
-ทะท่านริลิน แฮ่ๆ - ฮานะพุออมาพร้อมับูื่มท้อน้อยอเธอ และยัมือลมหายใอฮานะที่พ่นออมาโนท้อน้อยอเธอ
-อ๊าาาา ฮะฮานะะไม่ไหวแล้ว หยะหยุ่อน- ฮานะไม่หยุและยัูื่ม่อไป ร่าายอเธอเริ่มสั่น
-อ๊าาาาาาา-เธอราออมาเสียั และร่าายอเธอเอ็ระุอย่าแร
-แฮ่ๆๆ -เธอเหนื่อยหอบเป็นอย่ามาร่าายอ่อนแรไปหม ูเหมือนฮานะะหยุแล้ว้วย ฮานะเยหน้าึ้นมา ใบหน้าอฮานะแไปหม และฮานะ่อยๆ เลียริมฝีปาอเธอ
-แฮ่ๆ ฮะฮานะ- ฮานะมอมาที่เธออย่าอ่อนโยน
-อบุสำหรับอาหาร่ะท่านริลิน- ฮานะเริ่มผ่อนแรที่แนอเธอ ะบสัที นี่เธอโนฮานะรัแหรอเนี้ย ไม่อยาะเื่อเลย เธอหอบหายในอนพัแบบนั้นอยู่สัพันแรอเธอเริ่มลับมา แ่ทั้ัวเธอและฮานะ่า็เปีย้วยันทัู้่าเหื่อที่ไหลออมา
-ละลุึ้นไ้แล้วฮานะ-
-ะ่ะท่านริลิน- ฮานะ่อยๆ ลุึ้นออาัวเธอไป านั้น็มีเสียที่ไม่น่าเื่อัึ้นภายในหัวอเธอ ลวมลามฮานะอบลับไป
-เอ๊ะ-
ปล.ไร์เลือะหมัวแล้ววว แฮ่ๆๆๆ (ิื่อไม่ออ) สำหรับใรที่สสัยว่าริสไปไหน ไม่บอหรอ
ความคิดเห็น