คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : ช็อคโกแลต
วันนี้เอ็้อไปรวบรวมเ็บ้อมูลอีรั้ วันพรุ่นี้ะ้อลับบ้านแล้ว้วย
-นี่ฮานะ-เธอใ้มือสัมผัสไปที่แ้มอฮานะเบาๆ
-ื่นไ้แล้ว-และใ้มีอี้าเย่าไหล่
-อืออ ะท่านริลิน- ฮานะัวเียลืมาื่นึ้นมา
-เรา้ออไป้านอันอีนะ-
-่า-ฮานะลุึ้นมานั่บนเีย เธอลุออาเียแล้ว็แ่ัว เ้านี้เธอะว่าะออไปหาอะไริน้านอ พอรอฮานะแ่ัวเสร็ ทั้สอ็เินไปที่ลา่อ อนเ้าอที่นี่มีอออมาายันมามาย เธอเลือร้านอาหารร้านนึ และสั่้าวมาิน้วยันับฮานะ
-อร่อยมั้ย-
-่าท่านริลิน-เห็นฮานะมี้าวิปาอยู่เธอ็เลยใ้นิ้วเ็ให้
-ินเลอะริๆ เลยนะ-
-แฮะๆ -ฮานะหัวเราะแห้ๆ หลัาที่ทั้สอิน้านเสร็แล้ว เธอ็เริ่มหาอที่เอาไปใ้ที่บ้านอเธอไ้ เธอเริ่มื้อาหนัสือบาเล่มที่ายบาร้านอาะมี้อมูลที่ำเป็น เธอเินามทาไปเรื่อยๆ ูเหมือนเธอะไ้อิไม้ิมือไปหลายอย่าเลยนะเนี้ย แถมยัไ้ส่วนผสมอารทำไอิมอี พอลับถึบ้านเธอน่าะลอทำู เินมาเรื่อยๆ เธอ็ไ้ลิ่นบาอย่าที่หอมมา เธอสูมและามลิ่นไปนเอับร้านๆ นึ ั้ายอะไรบาอย่าอยู่ ใส่วและมีสีำ เธอเ้าไปูใล้ๆ และไ้ลิ่นแรึ้น นี่มัน็อโแลนี้นา แถมเป็น็อโแลเหลวที่บรรุภายในว ้าร้านเอ็เหมือนะมีเมล็อมันาย้วย เธอไปสนอะไรและรีบื้อเมล็อมันไปหลายเมล็ และื้อ็อโแลไปสอว ระหว่าทาเธอ็ยิ้มน้อยยิ้มให่ เธอะไ้ินิหวานที่ทำมาา็อโแลแล้ว แถมยัมีเมล็อมันอี้วย เธอะลอปลูมันู มันะมีรูปร่าหน้าาเป็นยัไน้า อใรอไม่ไหวริๆ
-อันนั้นืออะไรหรอะท่านริลิน-
-อันนี้หรอ ็อโแลหน่ะ-
-็อโแล? - อะ ริสิในโลนี้มันมีื่อเรียอมันนี่นา เธอเอ็ไม่แน่ใว่ามันเรียอะไรเหมือนัน
-มันหอมน่าูเลยนะะ-
-่าย- มันทั้หอมทั้หวานเลย ูเหมือนฮานะะยัไม่เยลอิน็อโแลสินะ เธอทั้สอเินหา้อมูลันนเริ่มมื วันนี้เอเธอ็ไ้อไปเพียบเลย พอถึบ้านแล้วเธอะลอสำรวู
-ลับันเถอะฮานะ-
-่ะ- ทั้สอลับไปยัที่พัอัวเอ พอถึห้อเธอ็เริ่มที่ะัเ็บอ เพราะพรุ่นี้ะ้อลับแล้ว
-ัเสร็ยัฮานะ-
-เสร็แล้ว่า- เธอเอ็ะ้อรีบัแล้ว้วย พอัมาไ้สัพั เธอเห็นว็อโแลเลยะว่าะลอินวนึและอีวเ็บเอาไว้ พอเธอัทุอย่าเสร็เรียบร้อย็เรียฮานะมา
-ฮานะมานี้สัแปป-
-่า- ฮานะเินมาและนั่้าเธอ เธอเปิฝาว และไ้ลิ่น็อโแลโยมาอย่ารุนแร อ่าา หอมริๆ เลย านั้นเธอ็ลอใ้นิ้วิ้มึ้นมาิม อ่าาา เธอับแ้มทั้สอ้า หวานริๆ ้วยและยัมีวามมนิๆ ฮานะมอเธอและเอียอสสัย
-อะ-เธอลืมัวไป
-ลอมั้ย-
-่ะ- แ่ในัหวะที่ฮานะำลัะิ้มลไป เธอ็ไ้ยินเสียอะไรบาอย่า ึ้ อย่าบอนะว่า ทา็อโแลบนัวฮานะและเลียมัน เธอสั้น ระบบมันสั่ให้เธอทำอะไรอีแล้วเนี้ยยยย ให้ทา็อโแลบนัวอฮานะเนี้ยนะอย่านี้ัวฮานะ็เปื้อนหน่ะสิ
-ฮานะเี๋ยว่อน-เธอบอฮานะให้หยุ ระบบมันบอมาแบบนี้เธอ็้อทำไม่มีทาเลือริๆ
-ฮานะถอเสื้อออ-
-ะ? ทะทำไมหรอะ-
-เถอะน่า-
-ะ่ะ-ฮานะเริ่มถอเสื้อผ้าทีละิ้น ทีละิ้น นเหลือแุ่ั้นใน ฮานะเอาบีบปิบาส่วนและทำท่าเินอาย
-ะะไ้มั้ยะท่านริลิน-
-อื้อ- เท่านี้เสื้อผ้าะไม่เปื้อนแล้ว-
-เอ๊ะรนั้น้วย- เธอี้ไปที่หน้าออฮานะ เธอ้อารให้ฮานะถอบราอีิ้น มันะไ้ไม่เปื้อน
-ะะ่ะ-ฮานะ่อยๆ ถอบรา และใ้แนปิรหน้าอ ฮานะหน้าแึ้นเล็น้อยและบิัวหนี เท่านี้็เรียบร้อย เธอหยิบว็อโแลึ้นมา และใ้นิ้วิ้มลไป
-ทะทำอะไรหรอะ-ฮานะเินอาย เธอทา็อโแลที่้นออฮานะ่อนเป็นอันับแร
-อ๊าห์ ท่านริลิน-
-นอนลไป่อนนะ- เธอ่อยๆ ผลัฮานะลไปนอนเบาๆ และใ้็อโแล ทาไปทั่วัวอฮานะ
-อ๊ะ รนั้นมั้น- เธอึมืออฮานะที่ปิรหน้าอออเผยให้เห็น้อนพุิ้อันแสนนุ่มนิ่ม และมีุยอมพู เธอใ้็อโแลทาไปบริเวุยอ
-อ๊าาห์- ฮานะเอามือมาับแนเธอ
-อทนหน่อยนะ-
-ะ่ะ-น้ำาอฮานะลอออมาเล็น้อย เธอทาที่้นอและหน้าอเสร็ ่อ้วยหน้าท้ออฮานะ ใ้นิ้วทาและลูบไล้ลไปเบาๆ
-อื้อออ- ฮานะราออมาและเริ่มเร็ัว เธอทาที่ท้อน้อยนเสร็
-แฮ่ๆๆ -ฮานะหอบหายใ ทาเสร็และ็เหลืออีหนึ่ เธอยื่นหน้าเ้าไปใล้ๆ ้นออฮานะ
-ะทานละนะ-
-ะ? - เธอเริ่มใ้ลิ้นเลียไปที่้นอเบา
-อ๊ะ อื้อออ-ฮานะยอึ้นมา เธอเลียทั่ว้นออฮานะนเปียุ่มไป้วยน้ำลายอเธอ
-แฮ่ๆๆ -หายหอบหายใอย่ารุนแร
-ทะทะท่านริลิน- านั้นเธอ็เริ่มเลียไปที่เนินออฮานะ่อ มันมีลิ่นหอมหวานเป็นอย่ามาและสัมผัสไ้ถึรสาิอ็อโแล
-อ๊าห์ ทะท่านริลิน รุนแรั อ๊ะห์-เธอเลียบนัวอฮานะอย่ารุนแร และเลียเน้นเพื่อให้็อโแลที่ทาบนัวออ านั้น็่อยๆ เลื่อนลมาและูยอพุิ้เธอเน้นูุยอนั้นอย่ารุนแรนมีเสียออมา สัมผัสไ้ถึวามหวานที่มาว่าเ่าและูนุ่มนิ่มเป็นอย่ามา
-อ๊าาาาาาห์- ฮานะเริ่มเอามือมาโอบเอวอเธอ เธอเอ็เริ่มใ้มือสอไปที่ใ้เอวอฮานะ และยัวฮานะึ้นมา
-อ๊ะห์- เธอยัวอฮานะึ้นมาเพื่อที่ะไ้เลีย็อโแลไ้่ายๆ เธอูื่ม็อโแลบนเนินอนหม อีั้น้ำลายอเธอ็เปียไปทั่วเนินอนั้น เธอ่อยผละออมาาุยอ เห็นเส้นสายอน้ำลายที่่อยๆ ยืออมา
-แฮ่ๆๆ -เธอหอบหายใ และมอใบหน้าอฮานะที่แ่ำ แถมมีน้ำาลออยู่ที่อบา เสียลมหายใเอ็ูรุนแร เธอ้มหน้าลไปเลียที่ท้อ่อ
-อ๊าห์ท่านริลินะรนั้น- เธอเริ่มสอใส่ลิ้นเ้าไปในุน้อยๆ นั้นและวนไปมา
-อะ๊ะห์- ฮานะเริ่มยับัวไปมา เธอยัวอฮานะึ้นมาให้ระับับปาอเธอที่ำลัเลีย ุ นั้นอยู่
-อื้ออออ อ๊าห์ - ฮานะเบียาไปมาและเร็ พอเธอเลียุนั้นเสร็็เริ่มเลียท้อน้อย่อ
-อ๊าห์ท่านริลินรนั้นมะมไม่ไ้นะะ- เธอไม่สนใและ่อยๆ เลียท้อน้อยอฮานะนทั่ว านั้นเธอ็เลียึ้นมาร ุน้อยๆ นั้น่อ หน้าท้ออฮานะเรียบเนียนเป็นอย่ามา แถมยัหอมหวานนเธอหยุเลียไม่ไ้ไ้ ทั่วทั้ัวอฮานะเปียไป้วยน้ำอเธอ ฮานะหอบหายใแรและมอมาที่เธออย่าอ่อนหวาน
-แฮ่ๆๆๆ -เธอเริ่มวบุมัวเอไม่ไ้และเลียึ้นมาูุยอพุิ้นั้น
-อ๊าห์ทะท่านริลินพะพอ่อน-เธอปาอเธอแน่นึ้นและัเบาๆ ทีุ่ยอนั้น
-อ๊าาาาาาาาาาาห์-ฮานะเร็ร่าายอย่ารุนแรและระุเป็นบา่ว เธอ่อยๆ เอามือที่อยู่รเอวอฮานะออมา ฮานะูอ่อนแรเป็นอย่ามา เธอเยหน้าึ้นมาและเอาลิ้นเลียริมฝีปาอเธอ มันรู้สึอร่อยมาๆ เลยวามหวานอ็อโแล วามนุ่มนิ่มอร่าาย มันผสมผสานไ้อย่าลัวนเธออย่าที่ะินอี ลมหายใเธอเริ่มแรึ้น และเธอเริ่มทำสีหน้าแปล และอยาะลืนินฮานะทั้ัว
-แฮ่ๆๆๆ ทะท่านริลิน-ฮานะเรียเธอ เอ๊ะ เธอไ้สิึ้นมา เมื่อี้เธอเป็นอะไรหน่ะ เธอมอไปที่ฮานะ ฮานะนอนแผ่มืออไม่ไ้ปิุสำันเธอเห็นไ้ทั่วทั้ร่าายอฮานะ ฮานะนอนหอบหายใ ทั้ัวอฮานะเปียไป้วยน้ำลายอเธอไปหม
-ะอโทษ-ฮานะแทบไม่มีแระลุึ้นมา เธอหาผ้าและเ็ัวอฮานะ
-อร่อยมั้ยะ-ระหว่าที่เธอำลัเ็ัว ฮานะ็ถามเธอ
-อะอะอื้อ-เธออบะุะั
-ไว้วันหลัอิมบ้านะะ-
-เอ๊ะ-ฮานะยิ้มออมาอย่าุน เธออาะ้อโนฮานะรัแลับหรอเนี้ย ้อเรียมใเอาไว้แล้ว เธอเ็ัวเสร็ ฮานะ็ลุึ้นมา อาบน้ำ เพราะัวอฮานะอนี้เหนียวมา ไ้ยินฮานะส่เสียออมาาห้อน้ำเล็น้อย พออาบน้ำเสร็็แ่ัว อนออมาาห้อน้ำฮานะหน้าแแปล
-ท่านริลินนบ้า- ฮานะพูแบบนั้นและรีบเินหนีเธอ เอ๊ะทำไมฮานะถึว่าเธอบ้าันนะ หรือเป็นเพราะเธอรัแฮานะ็ไ้ ไอระบบบ้านั้นเมื่อไหร่มันะหายไปะทีนะ านั้นทั้สอน็เ้านอน
ความคิดเห็น