ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ม.1
มัธยม 1 ฝันร้าย
ผมเยไปอยู่บ้านน้อสาวผมที่ี่ปุ่น เป็นเวลา 4 ปี เพื่อเรียนที่ ม.โอา้า โยสอบเ้าเหมือนเ็ี่ปุ่น หลัเรียน ม.6 ที่ี่ปุ่นอย่าเียว (ริๆผมอยาเ้า มหาวิทยาลัยในไทยมาว่า แ่พออาสะใภ้เาพูถึ ม.โอา้า ึ่มีะที่ผมสนใ เลยัสินใเรียนที่นี่ ทำให้เอน้อสาวทุวันลอ 4 ปี เพราะเาเรียนั้นประถมที่โรเรียนในหมู่บ้านอยู่ พอหลายๆปีหลัผมบารศึษา ป.รี ผม็เรียน ป.บัิที่ประเทศไทย่อ (สมัยนั้น ป.บัิยัเรียนไ้อยู่) และ็สอบเป็นรูที่โรเรียนแห่หนึ่ในรุเทพ อาสะใภ้็โทรมาว่า ้อารให้ลูสาวมาเรียน่อที่เมือไทย เอาสิวะ นี่็เือนมีนามแล้ว านเ้าแหๆ แ่โีที่น้อเาถือพาสปอร์ 2 ใบ (เพราะถือ 2 สัาิ) สมัรนี่ไม่ใ่ปัหา แ่ปัหาให่ำลัะามมา
ปัหาแรอเาือ ภาษา
ใ่รับ โรเรียนที่เาสมัรไม่ใ่โรเรียนอินเอร์นี่รับ เป็นโรเรียนรับาลที่ัมาๆอประเทศย่านลาพร้าว เพราะบ้านผมอยู่ลาพร้าว ปัหาให่อเา็ือ
“เาพูภาษาไทยไม่ไ้เลยสัำ”
ภาษาอัฤษ็่อน้าแย่ เพราะ เ็ี่ปุ่น ภาษาอัฤษแย่ว่านไทย แ่น้อสาวผมมีสิ่ที่นไทยไม่มี แ่เ็ี่ปุ่นมีแทบทุน ือ ลูยันที่มาว่านทั่วไป แน่นอนรับ ผม้อสอนภาษาไทยเอใน 11 วัน่อนารสอบเ้า ม.1
วิธีที่่ายที่สุ ็ือ ใ้ารย้อนลับอหนัสือ Minna No Nihongo และ หนัสือ มานี มา่วย ารสอนภาษาไทยแบบนี้ทุลัทุเลสุๆ แ่็พอให้เาเ้าใ มาราแม่่าๆ ประโยที่ใ้ในีวิประำวัน และ ำเป็นำายไ้ใน 3 วัน เา็เริ่มพูำ่ายๆไ้แล้ว เพราะฝึอยู่ั้แ่ 10 โม ยัน ี 1 ทุวัน เป็นานที่เหมือน Mission impossible ริๆ แ่เรา้อไม่ลืมว่า มันไม่ไ้สอบภาษาไทยอย่าเียวนี่รับ ยัมีวิาเล วิทยาศาสร์ ละ สัมศึษา อีนะรับ เราเหลือเวลาอี 8 วัน
วิาสัม ออบอ ยายัวแสบ
แน่นอนรับ ผมเป็นอาารย์สอนสัมศึษา ระับ ม.1 ้วย ผมเลยถนัที่สุในารสอนวิาสัมศึษา ผมไม่เยรู้เลยว่า เป็นวิาอบอน้อสาวผม้วย เพราะอนผมลับมาเมือไทยเา็ ป.3 เอ ะนั้นารสอนึสนุมา เพราะเราหนัไปทาวิเราะห์ เทียบ อยุธยา ับ ยุเนโุ และ ยุโทุาวะอน้น และ วิาที่ะทำให้เรียนวิาสัมศึษาไ้เร็วที่สุ็ือ “ทัศนศึษา”
ผมพาเาไปเที่ยวที่ อยุธยา รวมถึ หมู่บ้านี่ปุ่น้วย เพราะเป็นวิธีที่เรียนรู้ประวัิศาสร์ไ้เร็ว รวมถึเอาหมายเบื้อ้นมานั่อ่านัน เป็น 1 วันสำหรับารเรียนที่สนุมาริๆ เหลือวิาเล ที่ผมไม่ห่วเท่าไร เพราะน้อสาวผมหลัารู้ภาษาไทยแล้ว เาสามารถแ้โทย์เ็ ม.1 ไ้ โยไม่้อเรียนพิเศษ้วย ส่วนวิทยาศาสร์ ้ออาศัยารอ่านหนัสือเอา
ารสอบเ้า ม.1
บ้านผมห่าาโรเรียนระยะเินเท้าเท่านั้นเอ ะนั้นผมับรถไปส่น้อสาวั้แ่ 6.30 เพราะผม็้อุมสอบที่โรเรียนเหมือนัน ผมไ้แ่อร้อในใให้ พระพุทธเ้า และ อามะเทระสึ ่วยให้เาสอบิเถอะ
12.00 น.
น้อสาวผมโทรุยับผมว่า ้อสอบไม่ไ้ยามาอย่าที่เาินนาาร แ่เาถามผมว่า
“dare ka KhunPhan ?” (ุนแผนนี่ือใรอ่า)
เวร !! น้อันอไม่้อแวแน่ๆ ทำใอย่าเียวรับอย่านี้
3 วันแห่ารรออยอย่าหมหวั เปิเว็บไ์ประาศผลสอบแล้ว็
“เฮ้ย มันมีื่อน้อรูไ้ไวะ ?”
ใ่รับ ภาษาไทยห่วยแมา เ็ม 40 ไ้ 11 แ่ สัมไ้ 39 วิทย์ 28 และ เล 33 ไ้ 113 ิอันับสุท้ายพอีเลย เพราะโรเรียนรับแ่ 272 น ่วสอบ ิอันับ 263 ร่วม เพราะมีนไ้ 113 ะแนน 9 น ้ออบุวามยันันแ็อน้อสาว แ่ปัหามันเพิ่เริ่มเท่านั้น มันะเริ่มหลัสอบัห้อ
ารสอบัห้อ
ใ่รับ โรเรียนัๆส่วนให่ ะมีารสอบัห้อ้วย นี่แหละรับ ือุเริ่ม้นอปัหาที่เาะเอมาลอปีแร อนเรียนปรับพื้นานเาไปอยู่ลุ่มที่ 9 ึ่มีหลายๆนเป็นเ็สอบเ้ามา แ่ส่วนให่เป็นเ็ับสลา ึ่ปัหาแรเริ่มที่ในโรอาหาร
น้อสาวผมไม่รู้วิธีารสั่อาหารในโรอาหาร ไม่ใ่เาไม่รู้ แ่เาไม่รู้ัอาหารไทย อาหารสิ้นิอย่า ะเพราไ่ไ่าว ที่เรานไทยสั่ามร้านอาหารแล้วินอย่าเอร็อร่อยนั้น แ่สำหรับเ็ี่ปุ่นที่มาเมือไทยแ่ไม่ี่วันลายเป็นปัหาให่ไ้ เา็ไม่มีทาเลือ้อใ้ “Bento” ึ่น้อสาวผมทำับ้าวเป็นอยู่แล้ว ั้แ่เ็ นัเรียนร่วมห้อ ็ล้อเาว่า “เป็นลูแห่ ให้พ่อแม่ห่อ้าวมาให้ิน” พอนานๆเ้า มีทะเลาะันนไ้ เลยลายเป็นเรื่อถึห้อปรอให้ผม้อมายุ่ เพราะเรื่อไม่เป็นเรื่อ ในเรื่อ Bento
ผมเลยัสินใทำอาหารไทยให้เาินอย่าน้อย 2 วัน่อ สัปาห์ แล้วเียนภาษาไทย ำับ ับ Katakana ไป้วย ว่า ืออะไร น้อสาวผมอบ แส้ม ับ แไปลามา เามัเ้าใผิว่า ผมใส่ wasabi ไป้วย อย่าน้อยให้เารู้วิธีสั่อาหารในโรอาหารมาึ้น แ่เา็ยัพ Bento 2 วัน่อสัปาห์อยู่ี
ารสอบ ัห้อ ทำให้น้อสาวผม้อไปอยู่ห้อ 11 ึ่เป็นห้อโหล่ (แ่โรเรียนมี 13 ห้อนะรับห้อ 12 ับ 13 เป็น Intensive) เพราะ ะแนนภาษาไทยเป็นัวุอย่าร้ายาเหมือนเิม เพราะน้อสาวผมอบเอาหลัภาษาไทย เทียบับ ไวยาร์ ี่ปุ่น อยู่เรื่อย ะแนน็เลยเน่าสนิทไป แ่ สัม เล และ วิทยาศาสร์ ็ทำะแนนไ้ี แ่ ภาษาอัฤษ ็แย่มา้วย เพราะ พื้นานเ็ี่ปุ่นส่วนให่ อ่อน Tense ่อน้ามา ทำให้ผมรู้แล้วว่า ผม้อับเาเรียนพิเศษ ภาษาอัฤษ เพราะ ภาษาไทยไม่่วยอะไรเท่าไร เพราะพื้นานอ่อนเินไปที่ะเรียนพิเศษไ้
เทอม 1
ในที่สุ็เปิเทอมะที ผมัาราารทำานอผมันี้
06.30 ออาบ้าน ไปส่น้อสาว่อน แล้ว็ับรถไปทำานที่โรเรียนผม
16.00 ไปรับน้อสาวลับาโรเรียน แล้วารบ้านเ็ ผมรวที่บ้านไ้ แล้วหลั 17.00 ผม็สอนารบ้านน้อสาวผม่อน ะรวานเ็
ผมพบว่าปัหาที่น้อสาวผมเอในเทอม 1 เป็นเรื่อที่เ็ American มัะเอบ่อยๆ ็ือารล้อเลียนาเพื่อนๆ เา็อทนมา แ่แอบร้อไห้ทุวัน เพราะริๆ เพื่อนล้อหนัถึั้นเื้อาิเลย (ผมอไม่พูนะรับ) และารที่น้อสาวไม่้อเรียนวิาพระพุทธศาสนา เพราะเาเป็นินโ ทำให้เ็ในโรเรียนไม่อบหน้า เพราะ น้อผมเรียนสบายว่าเา (แ่) 2 าบ น้อสาวผมพยายามหลีเลี่ย ในที่สุเา็เล่าให้ผมฟั่อนานประุมผู้ปรอ ในเือนราม หลัสอบมิเทอม ว่าเาเออะไรหนัมาบ้า ผมเลยพูโพล่ในานประุมผู้ปรอโยี้เป็นรายัวว่า เ็นไหนรัแน้อผมบ้า ผมยอมรับว่า บาทีผมเป็น ิส่อนนิๆ แ่ใร็ทำร้ายน้อผมไม่ไ้ เพราะผมรู้นิสัยน้อสาวผมอยู่ว่า เาไม่ทำใรหาไม่มีเหุอันวร แ่าร Bullying หรือล้อเลียนนถึ เื้อาิ มัน็ไม่ไหว อยู่เหมือนัน ผม็พยายามประับประอ ให้เาผ่านเทอม 1 ไปไ้ แล้วบเทอม 1 แบบ ่อน้าี ประมา 3.53 แ่ภาษาไทย ็แย่เหมือนเิม เพราะไ้แ่เร 1 เอ แ่็ถือว่ายัีที่ไม่ไ้สอบ
เทอม 2
เทอม 2 เป็นเทอมที่ผมไม่่อยสบายใเลย เพราะโรเรียนที่ผมสอนะมีประเมิน(อีแล้ว) แ่สำหรับน้อสาวผม แอร้อให้ผมพาไป โรฝึ เนโ้ใล้ๆ บ้าน (ในไทยน่าะมี 3-4 แห่นะรับ โรฝึที่ผมพาน้อสาวไป อยู่ที่สนามีฬาไทย-ี่ปุ่น) ผมเ้าใเาอยู่ว่า ่อน้าเรียา ารเรียน และ ้อเรียาารปรับัว เพราะรู้ันอยู่ว่า ปีแร อารเรียน แรันมันมหาศาลมา ูเหมือนเพื่อนเาไม่่วยเาในารปรับัวเลย หลายๆเรื่อ น้อผมบ่นออมาว่า “นัเรียนไทยนี่ นิสัยเหมือนันหมไหมะ” เพราะ เพื่อนในวิาภาษาีน เาพยายามลอารบ้านน้อสาวผม (น้อสาวผมในเทอมแร วิาภาษาีนไ้เร 4 นเียว ในโรเรียน เพราะเาสามารถใ้ ันิ เทียบัวีนไ้ โยไม่้ออาศัย pinyin) และ เวลาทำรายานลุ่ม เพื่อนอบโยนานให้เานเียวทุอย่า ทั้ พรีเน์ ทำรายาน เวลาเพื่อนทำ ็ทำแบบสุเอาเผาิน ่าาน้อผมมา ที่และเอียทุๆเรื่อ ึ่เป็นนิสัยอนี่ปุ่น และ นเยอรมัน ที่่อน้าะ ีเรียสับเรื่อุภาพ แเลยบ่นับอาารย์ว่า ทำรายานลุ่มเพื่อนนอาไม่่วยแล้ว ยัไม่ยอมพรีเน์้วย เาทำเอหม เลยลายเป็นว่า ยิ่ทำให้วามสัมพันธ์ในห้อับเา ร้าวานยิ่ึ้น เลยทำให้เา้อระบายวามเรียที่โรฝึเนโ้ เพราะที่ เทนโนะิ ที่เาอยู่ เวลาเาไม่สบายใ เาะไปโรฝึเนโ้เพื่อฝึ้อมและ ระบายอารม์บ้า แ่ารเรียนเาไม่เสียนะ แ่สิ่ที่เริ่มัวล็ือ วามสัมพันธ์ในห้อแย่ลเรื่อยๆ นเหมือนเาัวนเียวในห้อริๆ แ่เรที่ออมาใน เทอม 2 อยู่ที่ 3.65 วิาภาษาไทยยับา 1 เป็น 1.5 และ เาะ้อเอปัหาในวามเียบัน่อไป เพราะเหมือนเพื่อนในห้อเรียน บอยอเาไปแล้ว
ผมเยไปอยู่บ้านน้อสาวผมที่ี่ปุ่น เป็นเวลา 4 ปี เพื่อเรียนที่ ม.โอา้า โยสอบเ้าเหมือนเ็ี่ปุ่น หลัเรียน ม.6 ที่ี่ปุ่นอย่าเียว (ริๆผมอยาเ้า มหาวิทยาลัยในไทยมาว่า แ่พออาสะใภ้เาพูถึ ม.โอา้า ึ่มีะที่ผมสนใ เลยัสินใเรียนที่นี่ ทำให้เอน้อสาวทุวันลอ 4 ปี เพราะเาเรียนั้นประถมที่โรเรียนในหมู่บ้านอยู่ พอหลายๆปีหลัผมบารศึษา ป.รี ผม็เรียน ป.บัิที่ประเทศไทย่อ (สมัยนั้น ป.บัิยัเรียนไ้อยู่) และ็สอบเป็นรูที่โรเรียนแห่หนึ่ในรุเทพ อาสะใภ้็โทรมาว่า ้อารให้ลูสาวมาเรียน่อที่เมือไทย เอาสิวะ นี่็เือนมีนามแล้ว านเ้าแหๆ แ่โีที่น้อเาถือพาสปอร์ 2 ใบ (เพราะถือ 2 สัาิ) สมัรนี่ไม่ใ่ปัหา แ่ปัหาให่ำลัะามมา
ปัหาแรอเาือ ภาษา
ใ่รับ โรเรียนที่เาสมัรไม่ใ่โรเรียนอินเอร์นี่รับ เป็นโรเรียนรับาลที่ัมาๆอประเทศย่านลาพร้าว เพราะบ้านผมอยู่ลาพร้าว ปัหาให่อเา็ือ
“เาพูภาษาไทยไม่ไ้เลยสัำ”
ภาษาอัฤษ็่อน้าแย่ เพราะ เ็ี่ปุ่น ภาษาอัฤษแย่ว่านไทย แ่น้อสาวผมมีสิ่ที่นไทยไม่มี แ่เ็ี่ปุ่นมีแทบทุน ือ ลูยันที่มาว่านทั่วไป แน่นอนรับ ผม้อสอนภาษาไทยเอใน 11 วัน่อนารสอบเ้า ม.1
วิธีที่่ายที่สุ ็ือ ใ้ารย้อนลับอหนัสือ Minna No Nihongo และ หนัสือ มานี มา่วย ารสอนภาษาไทยแบบนี้ทุลัทุเลสุๆ แ่็พอให้เาเ้าใ มาราแม่่าๆ ประโยที่ใ้ในีวิประำวัน และ ำเป็นำายไ้ใน 3 วัน เา็เริ่มพูำ่ายๆไ้แล้ว เพราะฝึอยู่ั้แ่ 10 โม ยัน ี 1 ทุวัน เป็นานที่เหมือน Mission impossible ริๆ แ่เรา้อไม่ลืมว่า มันไม่ไ้สอบภาษาไทยอย่าเียวนี่รับ ยัมีวิาเล วิทยาศาสร์ ละ สัมศึษา อีนะรับ เราเหลือเวลาอี 8 วัน
วิาสัม ออบอ ยายัวแสบ
แน่นอนรับ ผมเป็นอาารย์สอนสัมศึษา ระับ ม.1 ้วย ผมเลยถนัที่สุในารสอนวิาสัมศึษา ผมไม่เยรู้เลยว่า เป็นวิาอบอน้อสาวผม้วย เพราะอนผมลับมาเมือไทยเา็ ป.3 เอ ะนั้นารสอนึสนุมา เพราะเราหนัไปทาวิเราะห์ เทียบ อยุธยา ับ ยุเนโุ และ ยุโทุาวะอน้น และ วิาที่ะทำให้เรียนวิาสัมศึษาไ้เร็วที่สุ็ือ “ทัศนศึษา”
ผมพาเาไปเที่ยวที่ อยุธยา รวมถึ หมู่บ้านี่ปุ่น้วย เพราะเป็นวิธีที่เรียนรู้ประวัิศาสร์ไ้เร็ว รวมถึเอาหมายเบื้อ้นมานั่อ่านัน เป็น 1 วันสำหรับารเรียนที่สนุมาริๆ เหลือวิาเล ที่ผมไม่ห่วเท่าไร เพราะน้อสาวผมหลัารู้ภาษาไทยแล้ว เาสามารถแ้โทย์เ็ ม.1 ไ้ โยไม่้อเรียนพิเศษ้วย ส่วนวิทยาศาสร์ ้ออาศัยารอ่านหนัสือเอา
ารสอบเ้า ม.1
บ้านผมห่าาโรเรียนระยะเินเท้าเท่านั้นเอ ะนั้นผมับรถไปส่น้อสาวั้แ่ 6.30 เพราะผม็้อุมสอบที่โรเรียนเหมือนัน ผมไ้แ่อร้อในใให้ พระพุทธเ้า และ อามะเทระสึ ่วยให้เาสอบิเถอะ
12.00 น.
น้อสาวผมโทรุยับผมว่า ้อสอบไม่ไ้ยามาอย่าที่เาินนาาร แ่เาถามผมว่า
“dare ka KhunPhan ?” (ุนแผนนี่ือใรอ่า)
เวร !! น้อันอไม่้อแวแน่ๆ ทำใอย่าเียวรับอย่านี้
3 วันแห่ารรออยอย่าหมหวั เปิเว็บไ์ประาศผลสอบแล้ว็
“เฮ้ย มันมีื่อน้อรูไ้ไวะ ?”
ใ่รับ ภาษาไทยห่วยแมา เ็ม 40 ไ้ 11 แ่ สัมไ้ 39 วิทย์ 28 และ เล 33 ไ้ 113 ิอันับสุท้ายพอีเลย เพราะโรเรียนรับแ่ 272 น ่วสอบ ิอันับ 263 ร่วม เพราะมีนไ้ 113 ะแนน 9 น ้ออบุวามยันันแ็อน้อสาว แ่ปัหามันเพิ่เริ่มเท่านั้น มันะเริ่มหลัสอบัห้อ
ารสอบัห้อ
ใ่รับ โรเรียนัๆส่วนให่ ะมีารสอบัห้อ้วย นี่แหละรับ ือุเริ่ม้นอปัหาที่เาะเอมาลอปีแร อนเรียนปรับพื้นานเาไปอยู่ลุ่มที่ 9 ึ่มีหลายๆนเป็นเ็สอบเ้ามา แ่ส่วนให่เป็นเ็ับสลา ึ่ปัหาแรเริ่มที่ในโรอาหาร
น้อสาวผมไม่รู้วิธีารสั่อาหารในโรอาหาร ไม่ใ่เาไม่รู้ แ่เาไม่รู้ัอาหารไทย อาหารสิ้นิอย่า ะเพราไ่ไ่าว ที่เรานไทยสั่ามร้านอาหารแล้วินอย่าเอร็อร่อยนั้น แ่สำหรับเ็ี่ปุ่นที่มาเมือไทยแ่ไม่ี่วันลายเป็นปัหาให่ไ้ เา็ไม่มีทาเลือ้อใ้ “Bento” ึ่น้อสาวผมทำับ้าวเป็นอยู่แล้ว ั้แ่เ็ นัเรียนร่วมห้อ ็ล้อเาว่า “เป็นลูแห่ ให้พ่อแม่ห่อ้าวมาให้ิน” พอนานๆเ้า มีทะเลาะันนไ้ เลยลายเป็นเรื่อถึห้อปรอให้ผม้อมายุ่ เพราะเรื่อไม่เป็นเรื่อ ในเรื่อ Bento
ผมเลยัสินใทำอาหารไทยให้เาินอย่าน้อย 2 วัน่อ สัปาห์ แล้วเียนภาษาไทย ำับ ับ Katakana ไป้วย ว่า ืออะไร น้อสาวผมอบ แส้ม ับ แไปลามา เามัเ้าใผิว่า ผมใส่ wasabi ไป้วย อย่าน้อยให้เารู้วิธีสั่อาหารในโรอาหารมาึ้น แ่เา็ยัพ Bento 2 วัน่อสัปาห์อยู่ี
ารสอบ ัห้อ ทำให้น้อสาวผม้อไปอยู่ห้อ 11 ึ่เป็นห้อโหล่ (แ่โรเรียนมี 13 ห้อนะรับห้อ 12 ับ 13 เป็น Intensive) เพราะ ะแนนภาษาไทยเป็นัวุอย่าร้ายาเหมือนเิม เพราะน้อสาวผมอบเอาหลัภาษาไทย เทียบับ ไวยาร์ ี่ปุ่น อยู่เรื่อย ะแนน็เลยเน่าสนิทไป แ่ สัม เล และ วิทยาศาสร์ ็ทำะแนนไ้ี แ่ ภาษาอัฤษ ็แย่มา้วย เพราะ พื้นานเ็ี่ปุ่นส่วนให่ อ่อน Tense ่อน้ามา ทำให้ผมรู้แล้วว่า ผม้อับเาเรียนพิเศษ ภาษาอัฤษ เพราะ ภาษาไทยไม่่วยอะไรเท่าไร เพราะพื้นานอ่อนเินไปที่ะเรียนพิเศษไ้
เทอม 1
ในที่สุ็เปิเทอมะที ผมัาราารทำานอผมันี้
06.30 ออาบ้าน ไปส่น้อสาว่อน แล้ว็ับรถไปทำานที่โรเรียนผม
16.00 ไปรับน้อสาวลับาโรเรียน แล้วารบ้านเ็ ผมรวที่บ้านไ้ แล้วหลั 17.00 ผม็สอนารบ้านน้อสาวผม่อน ะรวานเ็
ผมพบว่าปัหาที่น้อสาวผมเอในเทอม 1 เป็นเรื่อที่เ็ American มัะเอบ่อยๆ ็ือารล้อเลียนาเพื่อนๆ เา็อทนมา แ่แอบร้อไห้ทุวัน เพราะริๆ เพื่อนล้อหนัถึั้นเื้อาิเลย (ผมอไม่พูนะรับ) และารที่น้อสาวไม่้อเรียนวิาพระพุทธศาสนา เพราะเาเป็นินโ ทำให้เ็ในโรเรียนไม่อบหน้า เพราะ น้อผมเรียนสบายว่าเา (แ่) 2 าบ น้อสาวผมพยายามหลีเลี่ย ในที่สุเา็เล่าให้ผมฟั่อนานประุมผู้ปรอ ในเือนราม หลัสอบมิเทอม ว่าเาเออะไรหนัมาบ้า ผมเลยพูโพล่ในานประุมผู้ปรอโยี้เป็นรายัวว่า เ็นไหนรัแน้อผมบ้า ผมยอมรับว่า บาทีผมเป็น ิส่อนนิๆ แ่ใร็ทำร้ายน้อผมไม่ไ้ เพราะผมรู้นิสัยน้อสาวผมอยู่ว่า เาไม่ทำใรหาไม่มีเหุอันวร แ่าร Bullying หรือล้อเลียนนถึ เื้อาิ มัน็ไม่ไหว อยู่เหมือนัน ผม็พยายามประับประอ ให้เาผ่านเทอม 1 ไปไ้ แล้วบเทอม 1 แบบ ่อน้าี ประมา 3.53 แ่ภาษาไทย ็แย่เหมือนเิม เพราะไ้แ่เร 1 เอ แ่็ถือว่ายัีที่ไม่ไ้สอบ
เทอม 2
เทอม 2 เป็นเทอมที่ผมไม่่อยสบายใเลย เพราะโรเรียนที่ผมสอนะมีประเมิน(อีแล้ว) แ่สำหรับน้อสาวผม แอร้อให้ผมพาไป โรฝึ เนโ้ใล้ๆ บ้าน (ในไทยน่าะมี 3-4 แห่นะรับ โรฝึที่ผมพาน้อสาวไป อยู่ที่สนามีฬาไทย-ี่ปุ่น) ผมเ้าใเาอยู่ว่า ่อน้าเรียา ารเรียน และ ้อเรียาารปรับัว เพราะรู้ันอยู่ว่า ปีแร อารเรียน แรันมันมหาศาลมา ูเหมือนเพื่อนเาไม่่วยเาในารปรับัวเลย หลายๆเรื่อ น้อผมบ่นออมาว่า “นัเรียนไทยนี่ นิสัยเหมือนันหมไหมะ” เพราะ เพื่อนในวิาภาษาีน เาพยายามลอารบ้านน้อสาวผม (น้อสาวผมในเทอมแร วิาภาษาีนไ้เร 4 นเียว ในโรเรียน เพราะเาสามารถใ้ ันิ เทียบัวีนไ้ โยไม่้ออาศัย pinyin) และ เวลาทำรายานลุ่ม เพื่อนอบโยนานให้เานเียวทุอย่า ทั้ พรีเน์ ทำรายาน เวลาเพื่อนทำ ็ทำแบบสุเอาเผาิน ่าาน้อผมมา ที่และเอียทุๆเรื่อ ึ่เป็นนิสัยอนี่ปุ่น และ นเยอรมัน ที่่อน้าะ ีเรียสับเรื่อุภาพ แเลยบ่นับอาารย์ว่า ทำรายานลุ่มเพื่อนนอาไม่่วยแล้ว ยัไม่ยอมพรีเน์้วย เาทำเอหม เลยลายเป็นว่า ยิ่ทำให้วามสัมพันธ์ในห้อับเา ร้าวานยิ่ึ้น เลยทำให้เา้อระบายวามเรียที่โรฝึเนโ้ เพราะที่ เทนโนะิ ที่เาอยู่ เวลาเาไม่สบายใ เาะไปโรฝึเนโ้เพื่อฝึ้อมและ ระบายอารม์บ้า แ่ารเรียนเาไม่เสียนะ แ่สิ่ที่เริ่มัวล็ือ วามสัมพันธ์ในห้อแย่ลเรื่อยๆ นเหมือนเาัวนเียวในห้อริๆ แ่เรที่ออมาใน เทอม 2 อยู่ที่ 3.65 วิาภาษาไทยยับา 1 เป็น 1.5 และ เาะ้อเอปัหาในวามเียบัน่อไป เพราะเหมือนเพื่อนในห้อเรียน บอยอเาไปแล้ว
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น