เผลอรัก

เธอคือฟรีเเลนซ์ที่สุดแสนจะธรรมดา เขานักธุรกิจที่แสนจะร่ำรวยเเละเพอร์เฟค คนทั้งสองไม่น่าจะมาเจอกันเพราะ เธอก็ไม่ขัดสนอะไร หาเงินเลี้ยงตัวเองได้สบายๆ ไม่ต้องพึ่งพ่อแม่

แต่คนสร้างหนี้ไม่ใช่ฉัน คือ "พี่สาวของฉัน"

เขามีเงื่อนไขให้ พี่สาวของฉัน เป็นพนักงานแม่บ้านที่ธรรมด๊าธรรมดาจนกว่าจะชดใช้ค่าเสียหายทั้งหมด

ซึ่งพี่สาวฉันก็สุดแสนจะลูกคุณหนู และต่างกับฉันลิบลับ 

เรียกน้ำย่อย..

"ฉันว่าคุณพิชชาของคุณเนี่ย น่าจะอยากมาเปลี่ยนเสื้อให้คุณนะ คงอยากช่วยถอดชุดน่ะ" 'ณัฐฐา'คนเป็นผู้ช่วยจำเป็นเเซวขำๆ 

"ฉันอยากให้คนอื่นเห็นมากกว่า" เขาพูดอย่างมีนัยยะเเอบเเฝง..เเต่ดูเหมือนเจ้าตัวจะไม่รู้ตัวบ้างเลย..

"ใครล่ะ เดี๋ยวไปเรียกมาให้ เเต่ห้ามเป็นพี่รัตน์นะ" เธอพูดเล่นเเต่ยังไม่วายกันท่า 'ภูบดินทร์' ผู้เป็นเจ้านาย 

"เธอคิดว่าฉันชอบคนเเบบไหนล่ะ" ภูบดินทร์หยั่งเชิงถาม "ฉันไม่รู้หรอก เเต่ที่เเน่ๆคุณไม่ได้ชอบคุณพิชชา ฉันมั่นใจ!"

"เธอเลิกพูดเเล้วรีบๆหยิบสูทมาให้ฉันเร็วๆเลย" 'ภูบดินทร์' เริ่มหงุดหงิดกับคำพูดของเธอคนนี้ที่รู้เท่าทันไปซะทุกเรื่อง 

เเต่ไม่รู้เกี่ยวกับความรู้สึกของเขา...

"ค่าๆคุณภู" เธอรีบหยิบชุดสูทสำรองของเขา "เเต่ฉันว่าคุณน่าจะชอบนะ คนเอาเเต่ใจน่ะ เเบบพี่รัตน์ไง" เธอยังสนุกกับการเเกล้งผู้ชายคนนี้ เเต่กลับเข้าตัวเองเสียได้..

"เหรอ" เขาพูดเสียงสูงเชิงถามพร้อมกระตุกยิ้มมุมปาก คิดจะเเกล้งให้เธอร้อนรนเล่นๆ 

"ไม่ไม่ๆๆ คุณห้ามชอบพี่สาวฉันเด็ดขาด" เธอรีบพูดจนต้องสูดหายใจเข้าลึกๆ