(Fic One Piece)เกิดใหม่ครั้งนี้ขอไปสนุกหน่อยแล้วกัน!

"ข้าจะส่งเจ้าไปเกิดใหม่ในต่างโลกเพื่อเป็นการขอโทษล่ะดีไหม?"ชายชราถาม

"ครั--อะไรน่ะครับ!!?"

ย้อนไปไม่กี่ชั่วโมงก่อน

ณ อพาร์ทเม้นท์แห่งหนึ่งได้มีร่างๆหนึ่งที่ได้นอนหลับไหลอยู่ในที่แห่งนั้น

 กริ๊ง~กริ๊ง~ (เสียงนาฬิกาปลุก)

"...คร้าบ คร้าบ ตื่นแล้ว~"ร่างเล็กได้เดินออกจากที่นอนของตนแล้วเดินไปเข้าห้องน้ำเมื่อมองเข้าไปในกระจกปรากฏให้เห็นร่างเล็กที่มีผิวขวาอมชมพูดั่งไข่มุกรูปร่างผอมบางมีน้ำมีนวลมีรูปร่างหน้าตาที่เข้ากันอย่างมาก

"เฮอ~วันนี้ต้องไปเรียนสินะ"พอพูดจบก็ได้เดินไปอาบน้ำทันที

"เอาล่ะเช้านี้กินอะไรดี?" "เอาเป็นขนมปังเบคอนไข่ดาวแล้วกัน"

พูดจบก็หันไปทำอาหารเช้าของตนเองทันที

พอกินเสร็จก็เดินไปที่หน้าประตูบ้านแล้วเตรียมไปเรียนพร้อมพูดว่า"ไปก่อนนะครับ"

แต่กลับไม่มีเสียงตอบรับอะไรเลยเขาได้แสดงสีหน้าที่ดูเศร้าโศกขึ้นมาเล็กน้อยและได้ปิดประตูลง"เอาละรีบไปเรียนดีกว่าสายแล้ว"

'อ่ะลืมไปเลยสวัสดีครับยังไม่ได้แนะนำตัวเลยผมชื่อ ชิโรซามิ ยูกิ ครับตอนนี้ผมกำลังเดินไปเรียนอยู่อาจจะมีใครสงสัยสิน่ะว่าพ่อแม่อยู่ที่ไหนกันอิอิไม่บอกหรอ((ใครเขาถาม?อย่ามามโนไปเอ--/ไรท์)) ต้องขออภัยด้วยค่ะขณะตอนนี้สัญญาณขาดหาย 'เอาล่ะๆเรามาต่อกันดีกว่า'

"ฮึก!เอ๋ทำไมอยู่ๆร่างกายก็หนักขึ้น!?"ในตอนนั้นเองตัวของเขาก็รู้สึกแปลกๆขึ้นมาและเริ่มมองอะไรไม่ค่อยชัดล้มลงและภาพก็ได้ดับไป...

________________________________________

_______________________________

_____________________

___________

_______

____

  นั้นคือสิ่งที่เกิดขึ้นพอตื่นขึ้งมาผมาก็แปลกใจเพราะว่าที่ที่ผมอยู่มีแต่สีขาวและเมื่อผมมองไปเบื้องหน้าก็ได้เห็นชายชราคน?หนึ่งที่ตอนนี้กำลังมองมาที่ผมน้ำตาคลออย่างรู้สึกผิด?เอ๋ทำไมล่ะ?

จากที่สำรวจพบว่าชายชราคน?นั้นมีแต่สีขาวทั้งตัวไม่ว่าจะเป็นเสื้อ ผม ตา หนวดและในขณะนั้นเอง..

''ขะขะ ข้า...''

"เอ๋มีอะไรรึเปล่าครับ?"ผมถามชายชราว่าเขาจะพูดอะไรแบะตอนนั้นเอง                             

จู่ๆชายตรงหน้าก็คุกเข่าลงผมตกใจมากในขณะที่ผมจะบอกห้ามเขานั้นได้พูดว่า...

"ข้าต้องขออภัยด้วยครับบบบบบบบบบบ''          

"เอ๋ ?ออคือ?"พอเขาพูดมาทำให้ผมงงมากเลยจะถามเขาแต่..เขาก็ได้พูดออกมาว่า..

"ข้าต้องขออภัยเจ้าจริงๆเข้าไม่ได้มีเจตนาจะทำให้เกิดเรื่องราวแบบนี้ขึ้นมาจริงๆทำให้ข้านั้นเผอลไปทำให้เจ้าตายด้วยอุบัติเหตุขึ้นแบบนี้ขออภัยยด้วยคร้าบบบบบบบบบบ"

พอเขาว่าจบผมนี่ช็อคเลยครับออแบบว่าเอ๋ ?ผมตายแล้ว ?อาถ้างั้นก็..

"อาาครับไม่เป็นไรหร----"พอผมกำลังจะพูดก็เกิดเสียงขึ้นมาและปรากฏร่างไปหนึ่งขึ้นมา

"ให้ตายสิแกพับผ่าโว้ยยยแกไปทำได้ไงถึงได้มีมนุษย์ตายแบบนี้ห๋าา"เสียงของชายชราอีกคนที่กำลังพูดอย่างหงุดหงิดใส่ชายที่ตอนนี้กำลังก้มกราบอยู่และได้ทำการบิดหูของชายชราอีกคนให้ขึ้นมาพูดดีๆ

ชายชราทั้งสองมีสีขาวทั่วทั้งตัวเลยแต่สังเกตได้ง่ายๆตรงที่คนหนึ่งมีผมยาวอีกคนก็ผมสั้น

"ออ คือว่านะครับ?"ผมทักพวกเขาที่กำลังยืนเถียนกันอยู่

"อาไม่มีไรๆยังไงก็มาพูดกันดีจะดีกว่าน่ะ"ปรากฏขึ้นมาทำให้ผมตกใจมากแต่ก็เก็บสีหน้าได้ดีเขาเชิญให้ผมมานั่งแล้วได้พูดคุยกันจนเข้าใจได้ว่าผมนั้นได้ตายแล้วนั้นเอง

"อาไม่เป็นไรครับมันเป็นอุบัติเหตุที่ไม่ได้ตั้งใจเพราะงั้นไม่เป็นไรหรอครับ"ผมตอบออกมาด้วยใบหน้าและน้ำเสียงที่ฟังดูอ่อนโยนแล้วทำให้รู้สึกผ่อนคลายขึ้นมา

ทั้งสองที่ได้ยินแบบนั้นก็รู้สึกคลายกังวนขึ้นมาแพราะด้วยใบหน้าและน้ำเสียงนั้น

"อาต้องขอขอบคุณที่พูดมาแบบนั้นแต่แล้วครอบครัวเจ้าล่ะต้องเสียใจมากแน่ๆเลย"เขาว่ามาแบบนั้นอาแต่ว่า                                           

"ไม่ต้องห่วงหรอครับเพราะว่าพวกท่านก็ไม่อยู่แล้วล่ะครับ"ผมตอบด้วยน้ำเสียงที่ดูเศร้าไปขึ้นมาทพให้ทั้งสองตกใจมาก

"ต้อ--ต้องของโทษด้วย"ทั้งสองเอ่ยออกมาพร้อมกัน

"ไม่เป็นไรหรอครับ"เอ่ยด้วยสีหน้ายิ้มแย้มขึ้นมา

"ถ้างั้นเอาแบบนี้เป็นไงข้าจะรับผิดชอบที่ทำให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นโดยการส่งเจ้าไปเกิดใหม่ในต่างโลกละ่เป็นไง?"ชายชราผมยาวเอ่ยออกมา

ีีีีีีีีีีีีีีีีีีีีีีีีีีีี

"คระ---อะไรนะครับ!!?"ผมเอ่ยออกมาด้วยสีหน้าตกใจ

"ทะ ทำได้งั้นหรอครับ!?"

"อาจะว่าไปก็มีวีธีนั้นด้วยนี่น่ะ"ชายชราผมสั้นพูดขึ้นมา

"จะดีหรอครับ??"ผมถามออกไป

"ดีสิๆเพื่อเป็นการขอโทษเจ้าและดูเหมือนเจ้าเองก็สนใจด้วยสิน่ะ?"ชายชรารผมสั้นถามด้วยรอยยิ้มและได้ยื่นมือไปลูบหัวของเด็กน้อยตรงหน้าความเอ็นดู

"ครับผมสนใจมากๆๆเลยครับ!!"

"55555ถ้างั้นก็ดี!มาๆเรามาเริ่มเตรียมความพร้อมให้เจ้าก่อนไปดีกว่า!"ชายชราผมยาว

"เตรียม?เตรียมอะไรหรอครับ?"ถามด้วยความสงสัย

"เตรียมตัวก่อนไปน่ะเพราะว่าโลกที่ข้าจะส่งเจ้าไปเป็นโลกที่เจ้ารู้จักดียะงไงล่ะ!"ชายชราผมสั้น

"โลกที่ผมรู้จักงั้นหรอ??"ทำสีหน้าสงสัย

"หึหึหึหึโลกนั้นก็คือ~"ชายชราผมยาวพูดด้วยน้ำเสียงขี้เล่า                                                             

"โลก วันพืช ยังไงล่ะ"ชายชราทั้งสองเอ่ยออกมาพร้อมกัน                     

"เอ๋? เอ๋!!!!!?" "แบบนั้นจะดีหรอครับ?!"ผมถามออกไปด้วยสีหน้าตกใจปนดีใจ                              

"555ดีสิๆเห็นแบบนี้พวกข้าก็เป็นแฟนครับด้วยน่ะ!และดูเหมือนเจ้าเองก็เหมือนกันสิน่ะ!55555"ชายชราผมสั้น

"ขอบคุณมากนะครับ!"พูดออกไปด้วยความดีใจเพราะผมน่ะเป็นแฟนคลับเรื่องนี้มากๆๆๆๆ

"เอ๋แต่ที่ยอกว่าเตรียมตัวนี่?"

"เจ้าต้องเตรียมตัวก่อนไปไม่งั้นไปแบบไร้พลังมีหวังเจ้าได้ตายแน่ๆ"ชายชราผมยาว

"จะว่าไปโลกวันพืชนี่มีอยู่จริงๆสิน่ะครับ?"

"ใช่แล้วล่ะโลกนั้นมีอยู่จริงแค่อยู่คนละจักรวาลแค่นั้นเอง"ชายชราผมสั้น

"เอาล่ะข้าจะให้พรแก่เจ้าด้วยน่ะเพราะถ้าไปแบบไร้พลังเจ้าจะตายเอา"ชายชราผมยาว

"ครับขอบคุณมากนะครับ"

"55555เอาล่ะเรามาขิพรกันดีกว่าน่ะข้าจะให้พรแก่เจ้า5ข้อนะแล้วต้องการขออะไรล่ะ"ชายชราผมยาว

"ถ้างั้นผมขอ......"

________________________________________

________________________________

______________________

---ตัด ตัด ตัด---

    [ไรท์เองงง]

สวัสดีท่านผู้อ่านที่น่ารักทุกท่าน55555ไรท์จะมาบอกว่าไรท์พึงเคยแต่งนิยายครั้งแรก!นั้นเองถ้ามีตรงไหนที่ไม่ดีก็ต้องขออภัยด้วยแต่!ก็นั้นล่ะไรท์แค่อยากให้ทุกคนสนุกสนานกับนิยายของเราแต่ที่จริงก็แค่แต่งเพราะอยากสนองตัณหาของตัวเองก็แค่นั้นล่ะ5555

  *คำเตือน*

นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายวายน่ะจ๊ะ

เพราะงั้นใครรับไม่ได้ก็ออกไปได้เลย~

   (ไรท์เป็นสาววายนั้นเอง55555)

   "สาวกสาววายเอ๋ยจงมารวมกันตรงนี้!"

  สามารถมาแสดงความคิดเห็นได้เลยน่ะจ๊ะ

(ปล1.มีคนสงสัยสิน่ะว่าทำไมถึงตัดจบแบบนี้นั้นก็เพราะไรท์ไม่รู้จะเขียนพรอะไรให้น้องของเราดีไงล่ะ!55555)

(ปล2.ผู้อ่านที่น่ารักทุกท่าน!คิดว่าน้องควรมีพรอะไรบอกกันหน่อยเร็ว~)

❤️และสุดท้ายก็ขอให้ผู้อ่านที่น่ารักทุกท่านเป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยน่ะอิอิ(・∀・)

                         เจอกันตอนหน้า

((อ่ะอยู่ๆก็รู้สึกว่าลืมบอกอะไรไปเลยอาช่าย!แล้วรู้แล้วว่าลืมอะไรไปเลยว่าไรท์ลงตอนตามใจตัวเองน่ะจ๊ะบาย~~555555555))

*สนับสนุนได้ที่*

TrueMoney :096-681-9306