ณ หมู่บ้านเล็ก ๆ ชื่อ “ชวาร์เซนเบิร์ก” (Schwarzenberg) ตั้งอยู่ท่ามกลางหุบเขาที่เงียบสงบ ห่างไกลจากเมืองใหญ่ ทุกอย่างที่นี่ดูเรียบง่ายและเงียบสงบ ผู้คนต่างรู้จักกันดี ทุกครัวเรือนมีความสัมพันธ์กันอย่างลึกซึ้ง ไม่ว่าจะเป็นครอบครัว ญาติพี่น้อง หรือเพื่อนบ้านที่สนิทสนมกันมาหลายชั่วอายุคน
แม้หมู่บ้านแห่งนี้จะดูสงบสุข แต่ในความเงียบนั้นกลับมีบางสิ่งบางอย่างที่ซ่อนอยู่ ไม่มีใครในหมู่บ้านพูดถึงมันอย่างเปิดเผย แต่ทุกคนรู้ดีว่าหลังพระอาทิตย์ตกดิน ไม่มีใครควรออกจากบ้าน โดยเฉพาะในคืนที่ดวงจันทร์เต็มดวง
“แอนนา โฮล์ซ” (Anna Holz) อาจารย์สาววัย 28 ปีจากเมืองใหญ่ เธอเพิ่งย้ายมาที่หมู่บ้านนี้เพื่อสอนหนังสือให้กับเด็ก ๆ แอนนาเป็นคนรักธรรมชาติและชื่นชอบความเงียบสงบ จึงเลือกหมู่บ้านชวาร์เซนเบิร์กเป็นที่พักพิงจากความวุ่นวายในเมืองใหญ่ เธอเช่าบ้านไม้เก่าหลังหนึ่งที่ตั้งอยู่ริมป่า ซึ่งดูอบอุ่นและมีเสน่ห์ในแบบของมัน
ตั้งแต่วันแรกที่แอนนามาถึง เธอสังเกตเห็นท่าทีของชาวบ้านที่ดูเหมือนจะหลีกเลี่ยงการพูดถึงบางเรื่อง โดยเฉพาะเมื่อพระอาทิตย์เริ่มลับขอบฟ้า ไม่มีใครอยากอยู่ข้างนอก ชาวบ้านต่างเร่งรีบกลับบ้านและปิดประตูหน้าต่างอย่างแน่นหนา เมื่อแอนนาถามถึงเหตุผล พวกเขาเพียงตอบว่า “มันเป็นธรรมเนียมปฏิบัติ” และไม่ยอมอธิบายเพิ่มเติม
คืนหนึ่ง แอนนากำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ในห้องนั่งเล่น เธอเผลอหลับไปโดยไม่ได้ตั้งใจ แต่ในช่วงเวลาดึกสงัด เธอกลับถูกปลุกให้ตื่นขึ้นด้วยเสียงกระซิบที่ดังขึ้นมาเบา ๆ จากนอกหน้าต่าง มันเป็นเสียงที่ฟังดูเหมือนคนกระซิบกันอยู่ในระยะใกล้มาก แอนนาขมวดคิ้วด้วยความสงสัย เธอไม่แน่ใจว่าตนเองตื่นอยู่หรือฝันไป
แอนนาตัดสินใจลุกขึ้นจากเก้าอี้ เดินไปที่หน้าต่างและค่อย ๆ เปิดม่านออก เธอเห็นเงามืดของต้นไม้ใหญ่ที่โอนเอนตามลม แต่มันไม่ใช่สิ่งที่ทำให้เธอตกใจ สิ่งที่ทำให้เธอรู้สึกหนาวสั่นคือเงาร่างหนึ่งที่ยืนอยู่ใต้ต้นไม้
ร่างนั้นดูคล้ายมนุษย์แต่มีบางสิ่งผิดปกติ มันสูงมาก ผอมเพรียว และเคลื่อนไหวด้วยความเร็วที่ไม่ธรรมชาติ ร่างนั้นมองมาที่แอนนาด้วยดวงตาที่ว่างเปล่าและเย็นเยียบ แอนนารีบปิดหน้าต่างแล้วถอยหลังไปด้วยความกลัว แต่ในขณะที่เธอพยายามหายใจเข้าให้ลึกขึ้น เงานั้นก็ปรากฏอยู่ในห้องของเธออย่างไม่มีที่มาที่ไป
แอนนาร้องออกมาด้วยความตกใจ แต่ไม่มีเสียงใดหลุดออกจากปากของเธอ ร่างนั้นเข้ามาใกล้เธอมากขึ้น และกระซิบบางสิ่งที่ฟังไม่ชัดเจนในหูของเธอ เธอรู้สึกถึงความหนาวเย็นที่แทรกซึมเข้าสู่ร่างกาย ราวกับมีบางสิ่งบางอย่างกำลังดูดพลังชีวิตของเธอไป
แอนนารู้สึกว่าตัวเองอ่อนแรงลง เธอล้มลงบนเตียง ความกลัวและความหวาดผวาเปลี่ยนเป็นความมึนงง เสียงกระซิบยังคงดังต่อไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งเธอรู้สึกถึงความมืดมิดที่คืบคลานเข้ามาในจิตใจของเธออย่างช้า ๆ
รุ่งเช้าวันต่อมา ชาวบ้านพบว่าแอนนาไม่ตื่นขึ้นมาอีก เธอนอนนิ่งอยู่บนเตียงเหมือนคนที่กำลังหลับสนิท แต่เมื่อพวกเขาพยายามปลุกเธอ ก็พบว่าไม่มีการตอบสนองใด ๆ เหลืออยู่ เรื่องราวของแอนนากลายเป็นอีกหนึ่งตำนานที่เล่าขานกันในหมู่บ้าน มีข่าวลือว่าเงาที่แอนนาเห็นคือ “มัน”—สิ่งมีชีวิตลึกลับที่คอยเก็บเกี่ยวความกลัวของมนุษย์ และเมื่อใครได้ยินเสียงกระซิบของมัน พวกเขาจะไม่มีวันตื่นขึ้นมาอีก
ชาวบ้านของชวาร์เซนเบิร์กรู้ดีว่าคืนต่อไปอาจมีเหยื่อคนใหม่ พวกเขาต่างปิดประตูหน้าต่างตั้งแต่ก่อนค่ำ สวดมนต์ขอพรจากสิ่งศักดิ์สิทธิ์ แต่ลึก ๆ แล้วพวกเขารู้ว่าคงไม่มีสิ่งใดสามารถหยุด “มัน” ได้ และคืนนี้…บางคนอาจได้ยินเสียงกระซิบอีกครั้ง
***นิยายเรื่องนี้เป็นออริจินอลที่ผมแต่งขึ้นมาครับ เป็นธีมที่แต่งขึ้นที่เยอรมัน แต่ไม่ได้เกิดขึ้นจริงแต่อย่างใด***
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น