ลำดับตอนที่ #5 : [tayuya]ตอนจบจ้า

ไม่แน่ใจว่าใครจะได้อ่ะนะ พอดีปิ๊งไอเดีย เลยฝากไว้ก่อน

*********************
"ออม!!!!!!"จูนและแซนตะโกนเรียกเพื่อนพร้อม ๆ กันโดยไม่ได้นัดหมาย ร่างของเด็กสาวทรุดฮวบลงในอ้อมแขนของทายูยะทันที เนจิกระโดดออกห่างด้วยความตกใจ ส่วนฮินาตะที่ยืนดูอยู่ห่าง ๆ ถึงกับเบิกตากว้าง ที่เด็กสาวลึกลับที่บอกว่าเป็นเพื่อนของแซนตรงเข้าไปขวางการต่อสู้ของพี่ชายของเธอ

"แซน?!!"

"จูน?!!"

ทั้งสองมองหน้ากันอย่างแปลกใจ แต่นึกขึ้นได้ก็รีบวิ่งไปหาเพื่อนรักอีกคนทันที ฮินาตะตกใจ เกือบจะวิ่งตามแซนไป  

"ฮินาตะ!!"เนจิฉุดแขนเรียวไว้ ฮินาตะหันมอง เเต่เมื่อเห็นสายตาของพี่ชายก็ได้แต่มองดูทั้งสามอย่างเงียบ ๆ

ทั้งคู่ทรุดตัวลงนั่งข้าง ๆ ตัวออมกับทายูยะ มือของจูนและแซนเอื้อมไปแตะที่ตัวของออม

"ออม!!ออม!!"จูนร้องเรียกพลางเขย่าตัวเพื่อนรัก เธอปรือตาขึ้นมาเล็กน้อย หยดเลือดสีแดงสดไหลออกจากมุมปากเป็นทาง เด็กสาวพยายามเรียกชื่อเพื่อน แต่กลับเป็นเสียงกระซิบแผ่ว

"จูน...แซน..."

"อยาเพิ่งพูดอะไรนะ"ทายูยะบอก พลางกระชับวงแขน ขณะนั้น...ฮินาตะก็เริ่มสังเกตความผิดปกติ

"ห๊า!!แซน!!!"เธอร้องเสียงหลง พร้อมกับชี้ไปที่ขาของแซนที่กำลังค่อย ๆ เลือนไป เช่นเดียวกับจูนและออม ทั้งสองเบิกตากว้าง

"นั่นมันอะไรกันวะ!!"เนจิสบถ ขณะนั้นเอง เดอิดาระก็วิ่งมาถึงพอดี

"คาชีลยะ!!!เกิดอะไรขึ้น!!!"ชายหนุ่มมองที่ท่อนล่างที่เลือนรางของเด็กสาว มันค่อย ๆ ลามขึ้นมาจนถึงเอวของพวกเธอแล้ว 

"เด...เดอิดาระ!!!"คาชีลยะร้องเรียก"ฉะ...ฉันกำลัง!!"

"เป็นไปไม่ได้น่า!!"เขาร้องพร้อมกับวิ่งเข้าไปหาเด็กสาว มือที่เอื้อมไปพยายามไขว่คว้ากับมือของคาชีลยะที่ยื่นมาเพื่อจับ เช่นเดียวกับฮินาตะและแซน ทายูยะเบิกตาโพลง พยายามกอดร่างบางแน่น

"พะ...พวกเรา...รักพวกเธอนะ!!!"จูนกับแซนตะโกนบอกฮินาตะและเดอิดาระ ก่อนที่ร่างของเธอทั้งสามจะสลายไปในที่สุด

ทายูยะมองอ้อมแขนที่ว่างเปล่า พร้อมกับกอดตัวเองทั้งน้ำตา ฮินาตะตัวสั่น พร้อมกับหลั่งนำตาแห่งความเศร้าออกมาอย่างสุดจะกลั้น เดอิดาระกำมือตัวเองแน่นอย่างเจ็บปวด 

ก่อนที่โลกนินจาทั้งหมด...จะเริ่มคืนสู่สภาพปกติ...

*-+*-+*-+*-+*-+*-+*-+*-+*-+*-+*-+*-+*-+

"อุ๊...อู๊ย!!ที่ไหนเนี่ย เฮ้ย!!ออม!เเซน!"จูนร้องเรียกเพื่อนทั้งสอง เมื่อพบว่าพวกเธอมาอยู่ในสถานที่อันแสนคุ้นเคย แต่นึกไม่ออก แถมชุดของพวกเธอยังเป็นชุดที่ใส่เมื่อตอนก่อนจะเข้าไปในโลกนินจา

"จูน..."แซนเป็นฝ่ายลืมตาขึ้นมาก่อน ก่อนที่ออมเองก็เริ่มปรือเปลือกตาขึ้นมาบ้าง

"ออมไม่เป็นไรนะ?!!"จูนหันมาถามเพื่อนทันที ก็แม่คุณเธอโดดเข้าไปขวางเนจิกับทายูยะซะขนาดนั้น แถมยังโดนมวยอ่อนเข้าเต็มอก แต่ตอนนี้กลับมีสภาพปกติ ไม่มีแม้แต่อาการเจ็บหรือบาดแผล 

"อืม...ไม่รู้สึกอะไรเลยแฮะ"เธอมองสำรวจรอบตัว

"เฮ้อ~โล่งอกไป"แซนถอนใจ จูนเริ่มมองรอบ ๆ

"เฮ้!นี่มันไอห้างที่มันโยนเราออกมานี่หน่า"เธอบอกกับเพื่อนทั้งสอง"ออม สมุดสิบล้านนั่นยังอยู่กับออมป่ะ"

เจ้าของชื่อเอียงคอเล็กน้อย ก่อนเริ่มค้นกระเป๋าสะพายของตัวเอง เธอค่อย ๆ ดึงสมุดราคาแพงนั้นออกมา

"นี่ไง"ออมบอก ก่อนที่เธอจะค่อย ๆ เปิดออกดู"เฮ้ย!!"

...ท่านจะเข้าไปในโลกนินจาได้อีกครั้ง ในอีกหนึ่งปีข้างหน้า...

"โทษนะ"จูนว่า"เราไม่ได้ฝันเหรอ"

เพื่อนทั้งสองค่อย ๆ หันมามอง ยิ้มแหย ๆ แล้วส่ายหัวพร้อมกันราวกับนัดกันไว้

"เอาเรื่องนี้ไปพูดให้พวกไอคอปเตอร์ฟัง...มันจะเชื่อมั๊ยน้า~"ออมร้องออกมา

"มันคงเชื่อหรอก ไอโจ้ก็คงเหมือนกัน"แซนร้องบ้าง

"ว้ากกกก!!ตกลงเราไม่ได้ฝัน ทุกอย่างมันคือความจริง!!!เสียดายโว้ย!!!!!!"จูนร้องพลางขยี้ผมของตนจนยุ่งเหยิง ออมและแซนหัวเราะคิกคัก ก่อนจะเดินไปขึ้นรถเมล์เพื่อกลับบ้านกัน

...ขอบคุณสำหรับช่วงเวลาดี ๆ นะ...เหล่านินจา...เอาไว้เจอกันอีกที...ในอีกหนึ่งปีข้างหน้านะ...

"เฮ้ย!ว่าแต่ จะเอาไงกับสมุดนี่ดีอ่ะ"จูนว่า

"นั่นดิ"

*********
จบแล้วจ้า 

พอเสร็จตอนนี้แล้ว เราเอาสเปเชียล แตงค์ ไว้อีกตอนนึง แล้วพูดคุยอำลาพวกนักอ่านกันดีมะ ลงไว้ในความเห็นเลยนะ จะได้ลงทีเดียวให้มันจบ ^___________^ กร๊าก กกก 555+

แล้วจะเอาภาคต่อดีมั้ยอ่ะ???

ปล.ตอนจบไม่เอาเท่านี้นะ เดี๋ยวเราต้องเสริมเรื่องตอนต้นไปอีกหน่อย เพราะเราแต่งเท่าที่คิดออกอ่ะจ้ะ ^----^