ลำดับตอนที่ #24
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #24 : 24. คู่รัก(จอมปลอม)
ทั้สอเินมาถึบริเวร้านอาหาร ราเลือโ๊ะที่เ่นที่สุลาร้านเพื่อให้ทุสายาไ้มอเห็นเธอับสิทธาอย่าัเน
สิทธายเ้าอี้ให้อย่าสุภาพ ราเอ่ยอบุและส่ยิ้มเล็น้อยแล้วนั่ลรเ้าอี้อเธอ พร้อมับเรียพนัานเสิร์ฟมาเพื่อสั่อาหาร
“ทานอะไรีะสิทธาา” ราถามสิทธาเสียอ่อนหวานและยิ้มไม่หุบ
“อะไร็ไ้ทีุ่อบ ผมทานไ้หมรับ” สิทธาพู มอรา้วยสายาหวานึ้ นี่เป็นรั้แรที่ราพูีับเา อาารอรามันปลอมนเาแทบะหัวเราะออมา
แ่อาารนั้นลับไม่เป็นพิรุธอะไรเลยสำหรับเ็สาวพนัานเสริฟ ที่มอู่รัรหน้าอย่าอิาในวามหวานที่ทั้สอนมี่อัน
“ั้นอสเ็เนื้อสันสอที่่ะ” ราพูพร้อมับยิ้มให้พนัานเสิร์ฟ
“รับทราบ่ะ” เ็เสิร์ฟรับออเอร์แล้วเินาไป้วยอาารเินอาย
“ุแสละรไ้แย่มารู้ัวมั้ย” สิทธาเริ่มบทสนทนา
“หุบปา..แล้วนั่เยๆเถอะ” ราพูเสียเียว
“เอ้า…นามารร้ายลับเ้าร่าะแล้วยัไม่ทันไรเลย” สิทธายั่วประสาทพร้อมับหัวเราะเบาๆ
“นายอย่าวนประสาทันนะ เี๋ยวแม่็ยเลิสัาะหรอ” ราวาลอไรฟัน
“อโทษรับนายหิ” สิทธาพูอย่าเอาอเอาใ
สายาหลายู่่า้อมอทั้สอ้วยวามอิา ้วยวามหล่อเหลาูีอสิทธาและวามสวยส่ามั่นใอรา ใรๆ่ามอว่าเหมาะสมันราวิ่ทอใบหย ถึแม้ราะมีอายุมาว่าสิทธาถึสิบปี็าม แ่็ไม่เป็นอุปสรรเลย เพราะรายัแลูอ่อนว่าวัยเป็นสิบปี
เ็เสิร์ฟนำอาหารมาเสิร์ฟ ทั้สอัารอาหารในานอนเอ ราแอบำเลือูริยาท่าทีอสิทธาอยู่เสมอ ้วยเรว่าไรเอร์ธรรมาอย่าเาะทำอะไรให้เป็นพิรุธ
แ่ทว่าสิทธาลับใ้มีและส้อมไ้ล่อแล่ว ยิ่ว่าราเสียอี อีทั้มารยาทผู้ีในโ๊ะอาหารสิทธา็มีเพรียบพร้อม ราเสียอีทีู่เอะๆะๆับส้อมับมีสลับ้าัน นสิทธา้อับสลับให้ถูที่
ทั้สอนั่ทานอาหารไปไ้สัพั ็รู้สึถึใรบานที่ำลัเินมาที่โ๊ะอทั้สอ
ราหันหน้าไปูถึรู้ว่า พล นั่นเอ ที่เินเ้ามา เาหยุที่โ๊ะอราและเอ่ยทัทาย
“เ้าออฟฟิศอีแล้วเหรอา” พลทั
“ใ่..้อเลียร์านน่ะ” ราอบอย่าห่าเหิน เธอยัไม่ลืมวามอับอายเมื่อวาน
“สวัสีรับ เอันอีแล้วนะรับ” พลหันมาทัทายสิทธา
“สวัีรับ ้อเอผมบ่อยหน่อยนะรับ เพราะผม้อมาเอุราทุวันน่ะรับ” สิทธาพูเรียบๆ และหันมายิ้มให้รา ๆยิ้มอบ
“โอเ..ามสบายรับ ที่นี่ยินี้อนรับุเสมอ หวัว่าสัวันไ้ร่วมื่ม้วยันนะรับ” พลพู
“ยินีรับ” สิทธาพูอบอย่ามีมารยาท
“ผมยัปรึษาเรื่อานับุไ้ปิเหมือนเิมหรือเปล่าา” พลหันมาพูุยับรา
“ถ้าันไม่ยุ่มา็ยินีเสมอ่ะ” ราพู
“หึหึ…ห่าเหินันะ” พลพูมอหน้ารานิ่
เอาเป็นว่าผมอัวีว่า านเยอะน่ะรับ ่อยเอันนะรับ” พลพูับสิทธา
“ับผม” สิทธาพูมอหน้าพล้วยสายาเรียบเย
สิทธายเ้าอี้ให้อย่าสุภาพ ราเอ่ยอบุและส่ยิ้มเล็น้อยแล้วนั่ลรเ้าอี้อเธอ พร้อมับเรียพนัานเสิร์ฟมาเพื่อสั่อาหาร
“ทานอะไรีะสิทธาา” ราถามสิทธาเสียอ่อนหวานและยิ้มไม่หุบ
“อะไร็ไ้ทีุ่อบ ผมทานไ้หมรับ” สิทธาพู มอรา้วยสายาหวานึ้ นี่เป็นรั้แรที่ราพูีับเา อาารอรามันปลอมนเาแทบะหัวเราะออมา
แ่อาารนั้นลับไม่เป็นพิรุธอะไรเลยสำหรับเ็สาวพนัานเสริฟ ที่มอู่รัรหน้าอย่าอิาในวามหวานที่ทั้สอนมี่อัน
“ั้นอสเ็เนื้อสันสอที่่ะ” ราพูพร้อมับยิ้มให้พนัานเสิร์ฟ
“รับทราบ่ะ” เ็เสิร์ฟรับออเอร์แล้วเินาไป้วยอาารเินอาย
“ุแสละรไ้แย่มารู้ัวมั้ย” สิทธาเริ่มบทสนทนา
“หุบปา..แล้วนั่เยๆเถอะ” ราพูเสียเียว
“เอ้า…นามารร้ายลับเ้าร่าะแล้วยัไม่ทันไรเลย” สิทธายั่วประสาทพร้อมับหัวเราะเบาๆ
“นายอย่าวนประสาทันนะ เี๋ยวแม่็ยเลิสัาะหรอ” ราวาลอไรฟัน
“อโทษรับนายหิ” สิทธาพูอย่าเอาอเอาใ
สายาหลายู่่า้อมอทั้สอ้วยวามอิา ้วยวามหล่อเหลาูีอสิทธาและวามสวยส่ามั่นใอรา ใรๆ่ามอว่าเหมาะสมันราวิ่ทอใบหย ถึแม้ราะมีอายุมาว่าสิทธาถึสิบปี็าม แ่็ไม่เป็นอุปสรรเลย เพราะรายัแลูอ่อนว่าวัยเป็นสิบปี
เ็เสิร์ฟนำอาหารมาเสิร์ฟ ทั้สอัารอาหารในานอนเอ ราแอบำเลือูริยาท่าทีอสิทธาอยู่เสมอ ้วยเรว่าไรเอร์ธรรมาอย่าเาะทำอะไรให้เป็นพิรุธ
แ่ทว่าสิทธาลับใ้มีและส้อมไ้ล่อแล่ว ยิ่ว่าราเสียอี อีทั้มารยาทผู้ีในโ๊ะอาหารสิทธา็มีเพรียบพร้อม ราเสียอีทีู่เอะๆะๆับส้อมับมีสลับ้าัน นสิทธา้อับสลับให้ถูที่
ทั้สอนั่ทานอาหารไปไ้สัพั ็รู้สึถึใรบานที่ำลัเินมาที่โ๊ะอทั้สอ
ราหันหน้าไปูถึรู้ว่า พล นั่นเอ ที่เินเ้ามา เาหยุที่โ๊ะอราและเอ่ยทัทาย
“เ้าออฟฟิศอีแล้วเหรอา” พลทั
“ใ่..้อเลียร์านน่ะ” ราอบอย่าห่าเหิน เธอยัไม่ลืมวามอับอายเมื่อวาน
“สวัสีรับ เอันอีแล้วนะรับ” พลหันมาทัทายสิทธา
“สวัีรับ ้อเอผมบ่อยหน่อยนะรับ เพราะผม้อมาเอุราทุวันน่ะรับ” สิทธาพูเรียบๆ และหันมายิ้มให้รา ๆยิ้มอบ
“โอเ..ามสบายรับ ที่นี่ยินี้อนรับุเสมอ หวัว่าสัวันไ้ร่วมื่ม้วยันนะรับ” พลพู
“ยินีรับ” สิทธาพูอบอย่ามีมารยาท
“ผมยัปรึษาเรื่อานับุไ้ปิเหมือนเิมหรือเปล่าา” พลหันมาพูุยับรา
“ถ้าันไม่ยุ่มา็ยินีเสมอ่ะ” ราพู
“หึหึ…ห่าเหินันะ” พลพูมอหน้ารานิ่
เอาเป็นว่าผมอัวีว่า านเยอะน่ะรับ ่อยเอันนะรับ” พลพูับสิทธา
“ับผม” สิทธาพูมอหน้าพล้วยสายาเรียบเย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น