ความรักดาร์กๆ

ณ สวนสาธารณะแห่งหนึ่ง ที่เต็มไปด้วยผู้คนมากมาย ต่างมาที่นี้เพื่อพักผ่อนและออกกำลังกาย
บรรยากาศสายลมแสงแดด ช่างสุขใจจริง แต่คงจะมีแค่ฉันเท่านั้นที่กำลังหมดหวัง เศร้า ทุกข์ใจ
เฮ้อออ...ทำไมฉันต้องมาเจออะไรเบบนี้ด้วยนะ ทั้งตกงาน ไม่มีเงินแม้แต่จะกินข้าว ฉันเองที่ตอนนี้กำลัง
แขว่าขว้าง ฉันจะทำยังไงดีนะ งานก็หายากเหลือเกิน คุณ...คุณครับ เสียงผู้ชายร่างสูง ใส่ชุดสู่สีดำดวงตาสีฟ้า คิ้วเข้ม จมูกเป็นสัน ผมสีควันบุหรี่(โอ๊ยยย..ดีต่อใจ)เดินเข้ามาทักฉันที่กำลังนั่งเมอตรงใต้ต้นมะม่วง ค่า...คะ ไม่ทราบว่าคุณอยู่แถวนี้รึเปล่าครับ ชายร่างสูงทักฉันด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนและเรียบเนียน ค่ะ ฉันอยู่แถวนี้ ฉันพูดด้วยความหลง(หลงในความหล่อ)คุณรู้จักผู้หญิงในรูปนี้รึเปล่า เขายืนโทรศัพท์มาให้ฉันดู ด้วยความที่ฉันกำลังตกหลุมรักใรความหล่อ จนไม่ได้ดูโทรศัพท์ของเขานั้น...รู้จักไหมครับ ฉันตกใจเสียงของเขาจนสะดุ้ง แล้วหยิบมือถือของเขามาดู เอ้...ไม่รู้รู้จักค่ะ ฉันลุกขึ้นยืน
แล้วรีบเดินออกมาจากม้านั่งใต้ต้นมะม่วง รีบเดินออกมาจากตรงนั้นให้เร็วที่สุดโดยไม่คิดหันหลังไปมองเขา รูปในโทรศัพท์ นั้นคือ ตัวฉันเอง เป็นรูปตอนเด็ก ตอนนั้นพึ่งอายุได้สามขวบ เป็นรูปสุดท้ายที่คนถ่าย ถ่ายให้ เพราะเขาทั้งสองคน ได้ตายจากฉันไปนานแล้ว