เหล่าเด็กน้อยทั้งหลายย

ลำดับตอนที่ #1 : OMG หอผมมีผี !! [ รับสมัครตัวละคร ] [ แก้แล้วค่ะ ]

[ APPLICATION FOR HUMAN ]

"เรื่องผีหรอ..อืม..คงจะน่ากลัวไม่น้อยเลยน้า"

บทที่ต้องการ : เพื่อนร่วมหอ คนที่ 1

ชื่อ - นามสกุล : พัทธ์พงษ์ ศรีสุนธร

ชื่อเล่น : พัทธ์ || Path

อายุ : 23

เพศ : ชาย 

อาชีพ : นักศึกษา คณะบริหารธุรกิจ

ลักษณะภายนอก : มีลักษณะที่ดูโดดเด่นส่วนสูง 186 เซ็นติเมตร น้ำหนัก 74 กิโลกรัม มีดวงตาคมสีทองอมน้ำตาลที่ฉายแววใจดี จมูกโด่งเรียวเข้ากับใบหน้า ริมฝีปากอมชมพูนิด ๆ ใบหน้าใสเพราะได้รับการดูแลเป็นอย่างดี ทรงผมสีน้ำตาลนุ่มขับให้ดูมีเสน่ห์ขึ้น มีลาดไหล่ที่ดูกว้าง ร่างกายดูแข็งแรงเพราะเข้าฟิตเนตเป็นประจำ ชอบใส่ตุ้มหูสีดำเล็ก ๆ ที่หูทั้งสองข้าง

นิสัย : มองโลกในแง่ดีอยู่เสมอ  พัทธ์เป็นคนที่ชอบคิดบวกในทุก ๆ เรื่อง ไม่ว่าจะเป็นการที่เขาส่งงานไม่ทันก็ไม่จำเป็นที่จะวิ่งไปส่งที่ห้องครูเหมือนคนอื่น ๆ (?) หรือมีคนขับรถมอเตอร์ไซค์เฉี่ยวรถแสนรักของเขาจนถลอกเขาก็ไม่ถือสาถ้าอีกฝ่ายขอโทษ (ขับชนแล้วไม่หนี) 

           ใจเย็น  พัทธ์ชอบใช้ชีวิตแบบสโลว์ไลฟ์ เขาจะทำอะไร ๆ ก็จะใจเย็นตลอดอย่างบางทีเขาก็จะยืนดูดอกไม้กระถางที่ตกแต่งอยู่ริมฟุตบาทอย่างใจจดใจจ่อด้วยความสนใจในสีสันของมันจนผู้คนรอบข้างหันไปมอง พัทธ์เป็นคนที่เดินช้ามาก ๆ อย่างเช่นเขาจะต้องเดินไปโรงอาหารกับเพื่อน ๆ ที่เดินอย่างไวเพราะความหิวและกลัวคนเยอะแถมต้องไปยืนต่อแถวอีก แต่พัทธ์สนที่ไหนกันล่ะเขาจะเดินช้าอ่ะ

           ชอบช่วยเหลือผู้อื่น  แค่เอ่ยปากขอความช่วยเหลือมาพัทธ์ก็จะเข้าไปช่วยในทันทีแต่พัทธ์ก็เป็นฝ่ายเข้าไปช่วยเหลือก่อนก็มีนะอย่างอาสาช่วยคุณยายข้ามถนน ช่วยทำการบ้านให้เพื่อนโดยไม่ต้องจ้างเขาหรอก บอกแล้วไงแค่เอ่ยปากพัทธ์คนนี้จะเข้าไปช่วยเอง !

           คิดมาก  พัทธ์ชอบช่วยเหลือผู้อื่น ใจเย็น แต่ในใจลึก ๆ พัทธ์ก็ชอบเก็บเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ไปคิดอยู่ในหัวก่อนนอนเป็นประจำ เขาอยากปรับนิสัยคิดมากของตัวเองนะแบบ..ไม่ต้องคิดอะไรทั้งนั้น แต่มันทำไม่ได้ !

           เวลาโกรธ  ถ้าใครมาหาเรื่องเขาหรือทำอะไรให้เขาโกรธ พัทธ์จะไม่ค่อยแสดงสีหน้าชัดเจนมาก เขาจะไม่เข้าไปเหวี่ยงหมัดหรือกระทืบใส่หรอกนะ พัทธ์จะพูดให้อีกฝ่ายเจ็บซะมากกว่าแล้วเดินออกไปอย่างคูล ๆ 

          ไม่ค่อยรอบคอบ  อย่างเช่นพัทธ์ทำงานกลุ่มแล้วได้งานที่มอบหมายมาแล้วใส่รูปประกอบข้อมูลผิดก็ต้องรีบเอากลับไปแก้หรือลืมล็อกกุญแจรถคันหรูของตัวเอง เป็นต้น

          ซุ่มซ่ามนิด ๆ  เวลาพัทธ์ถือของหนัก ๆ ก็ทำร่วง (ทั้งที่ตัวเองก็ดูสูงดูแข็งแรง) หรือเดินสะดุดอยู่บ่อยครั้งทั้งที่พัทธ์ก็เป็นคนเดินช้าอยู่แล้ว ? 

         ไม่อวดฐานะให้เพื่อนรู้สักเท่าไร  พัทธ์คิดว่าเขาจะอวดทำไมกันล่ะอวดไปก็แค่นั้น แต่พัทธ์จะแสดงออกมาโดยไม่รู้ตัวอย่างเช่นเอารถบีเอ็มมารับเพื่อนไปเที่ยว เลี้ยงเพื่อนทุกงาน เพื่อนขอยืมเงินแต่กลับบอกว่าไม่ต้องคืน

          เจ้าพ่อแฟชั่น  พัทธ์ชอบตามแฟชั่นไม่ว่าปีนี้ฮิตรองเท้าคอนเวิร์สคู่นี้เขาก็จะไปตามล่าหามา วันนี้ฮิตเสื้อยี่ห้อทิมเบอร์แลนด์พัทธ์ก็จะออกไปซื้อมาใส่ในทันที

ประวัติ : พ่อของพัทธ์เป็นประธานบริษัทที่มีชื่อเสียงในด้านเศรษฐกิจเป็นอันดับต้น ๆ ของประเทศไทยส่วนแม่ของพัทธ์เป็นเพียงพนักงานกินเงินเดือนในบริษัทของพ่อ สุดท้ายทั้งคู่ก็ได้พบรักกัน นิสัยของพัทธ์และหน้าตามาจากแม่ ส่วนสูงได้มาจากพ่อ พัทธ์เป็นลูกชายเพียงคนเดียวไม่มีพี่น้อง แต่เมื่ออดีตเขาเคยมีน้องชายตัวเล็ก ๆ ชื่อพงค์ พัทธ์รักน้องชายของตัวเองมากสุดท้ายพงค์ก็ลาจากเขาไปไม่มีหวนกลับ เขาคิดว่าเรื่องนั้นเป็นอดีตและนานมากแล้วถึงแม้เขาจะเสียใจในการจากไปของน้องชายในสายเลือดแต่เขาก็ต้องเดินหน้าต่อไปสู่อนาคตที่ดีได้อย่างแน่นอน

สิ่งที่ชอบ :  กีฬา นาฬิกา รองเท้าผ้าใบสีดำ

สิ่งที่เกลียด : แมลงสาบ

สิ่งที่กลัว : วิญญาณ  ความมืด

งานอดิเรก : ตามเทรนด์แฟชั่น

เพิ่มเติม : พัทธ์เกิดวันที่ 27 มิถุนายน เขาเก่งภาษาอังกฤษมากเกือบจะได้ไปศึกษาเรียนต่อที่ต่างประเทศ พัทธ์เคยสารภาพรักกับผู้หญิงคนแรกที่ตัวเองแอบชอบสุดท้ายโดนปฏิเสธ

คุยกับตัวละคร

คุณกำลังนั่งเล่นอยู่ตรงโต๊ะหินอ่อนคนเดียวอย่างสบายอารมณ์ จู่ๆก็มีชายหนุ่มเดินตรงมาก่อนจะถือวิสาสะนั่งตรงข้ามโดยไม่ได้ขออนุญาต "สวัสดี ผมชื่อเมษา เรียกสั้นๆว่าเมษก็ได้ คุณชื่ออะไรหรอ?" เขาคนนั้นทักคุณพร้อมรอยยิ้ม

: "พัทธ์ครับ" พัทธ์ยิ้มตอบ

"คุณพอจะมีเวลาว่างสัก 2-3 ชั่วโมงมั๊ย?..."

: "ใช้เวลานานไปหรือเปล่าเนี่ย" พัทธ์เอียงคอมองอีกคนอย่างสงสัย

"ผมล้อเล่นน่า ผมล้อเล่น" เมษหัวเราะเบาๆก่อนจะหุบยิ้ม ท่าทางสบายอารมณ์ของเขาเปลี่ยนมาเป็นเคร่งเครียดขึ้นมาทันตา ชายหนุ่มกวักมือเรียกให้คุณเข้ามาใกล้ๆเเล้วทำท่าเหมือนจะกระซิบอะไรบางอย่าง "คุณเชื่อเรื่องผีรึเปล่า?"

: "ก็..เชื่อนะครับ"

"อ่อ...เป็นแบบนั้นหรอ..." เมื่อเมษได้ยินคำตอบคุณเขาก็นิ่งไปสักครู่เเละทำหน้าราวกับครุ่นคิดอะไรบางอย่าง "อ่า ไม่มีอะไรๆ ขอโทษที่รบกวนนะครับ ผมไปเรียนต่อเเล้ว บายคร้าบ"

: "ครับ บาย ๆ"

คุยกับผปค.

เราชื่อมีนเน้อ เรื่องนี้เราคงเเต่งเป็นตอนสั้นๆไม่ยาวเท่าไหร่ ไม่ว่ากันนะ ;-;

: เราชิ่อเรย์ค่า ไม่เป็นไร เราจะรออ่านน้าา ~

คำถามเดียวเลย ถ้าไม่ได้บททีต้องการจะรับกลับหรือยัดบทคะ?

: รับกลับค่ะ ~

ขอบคุณที่สนใจส่งลูกๆมาให้นะคะ ขอให้โชคดีค่าา XD

B
E
R
L
I
N
❀