พรหมสีกุหลาบ

พรหมสีกุหลาบ

โรสลาเรน ภูบดินทร์

“เงินเปลี่ยนคนได้บางคนเท่านั้นแหละค่ะ ฉันยอมรับว่าในยุคสมัยนี้เงินเป็นสิ่งจำเป็น อาจจะเป็นการหลอกลวงหากบอกว่าเงินไม่ใช่สิ่งสำคัญ แต่ฉันก็ยังยืนยันกับคำกล่าวเดิมๆเหล่านี้ว่าเงินไม่ใช่สิ่งสำคัญหากคุณคิดว่าชีวิตที่เต็มไปด้วยความสุขอย่างแท้จริงนั้นหาได้จากเงิน แท้จริงมันคือความสุขจอมปลอมชั่วครู่ชั่วคราว การได้ใช้ชีวิตอย่างอิสระเสรีและมีคุณค่าต่างหากที่เป็นสิ่งสำคัญสำหรับมนุษย์ เงิน...ก็แค่ช่วยบรรเทาความยากลำบากเล็กๆน้อยๆเท่านั้นเอง”

ดโนวา ราชานุรักษ์

“ถูกล่ะมีเงินแต่ไร้อิสระก็เปล่าประโยชน์ ถูกล่ะมีเงินแต่หาความสุขจอมปลอมที่ต้องแลกด้วยเงินก็เปล่าประโยชน์ ถูกล่ะเงินช่วยแก้ขัดความยากลำบากเล็กน้อยเพราะคนเราจะต้องการอะไร ขอแค่เสื้อผ้า อาหาร ที่อยู่กับยาก็เพียงพอ แต่ในยุคสมัยนี้...ใครมีเงินเขานับเป็นพระเจ้า พระเจ้าของเธอช่วยอะไรเธอไม่ได้ ไม่อย่างงั้นก็ไม่ต้องมาเป็นเมียไอ้พิการตาบอดขาเป๋อย่างฉันนี่ โรสลาเรน เก็บสติปัญญาอันแหลมคมของเธอไว้แต่ในตำราเถอะ ในโลกนี้...เป็นยุคตัวใครตัวมัน  ยุคของการเติมเต็มความปรารถนาให้ตัวเอง แม้แต่ความรัก...ก็ทำให้เธออิ่มไม่ได้

วันนี้...ฉันดีใจที่ได้รู้จักเธอ ได้รู้ว่าว่าที่เมียของฉันมีมันสมอง มีกึ๋นอันน่ายกย่อง แต่ฉันไม่ต้องการเมียที่มีแค่กึ๋นแต่แข็งทื่อเป็นท่อนไม้บนเตียง ถ้าเธอมีลูกให้ฉันไม่ได้ภายในเดือนเดียวสัญญาเราเป็นโมฆะ แต่เธอจะทำให้ฉันอยู่บนเตียงกับเธอเกินสามครั้งได้ไหมนั่นก็อีกเรื่องหนึ่ง รีบกลับไปพัฒนาลีลารักจากตำราสักเล่มหรือวีดีโอโป๊ในเน็ตสักฉากสองฉาก ฉันให้เวลาแค่สองอาทิตย์แล้วเราจะแต่งงานกัน ถ้าทำไม่ได้...เธอจะรู้ว่าพระเจ้าของเธอไม่มีตัวตนอยู่จริง ฉันท้าได้เลย!” เขาพูดยืดยาวอย่างใส่อารมณ์เต็มที่ ก่อนจะทำให้เลือดในกายของโรสลาเรนร้อนฉ่าและเย็นเฉียบในคราวเดียวกัน