Fic markbam (ft.bnior jackjae)ตกหลุมรัก

ลำดับตอนที่ #12 : Chapter10แผนซ้อน

Chapter10แผนซ้อน

:

Bambam

     ผมเดินเหม่ออกมาจากเต้นพร้อมกับยูคเมื่อเฮียแจ๊คเรียกพวกเราไปรวมตัวทานข้าวเย็น เฮ้อ~สรุปยังไงกันแน่ ทั้งเรื่องที่ห้องน้ำและเรื่องในกระดาษของพี่มาร์ค

ป้าป!

     "โอ๊ย!อีสัสยูค!ตบมาได้กูเกือบหลังหัก"ผมหันหน้าไปโววายใส่ไอ้ยักษ์ที่ตบหลังผมจนแทบเคล็ด

     "ก็กูเรียกมึงสิบรอบล่ะ มึงเหม่ออะไรว้ะ?"

     "เรื่อง....เอ่อ....เห้ย!ไม่มีไรเว้ย!กูคิดถึงผัว"

     "แรดอีกแล้วน้ะมึง"นั่นนน ด่ากูมาได้เดี๊ยะๆเจอกูๆ

     "ไม่แรดเท่ามึงหรอก กูยังไม่เคยจูบกับพี่มาร์คซักครั้ง(ยกเว้นตอนเล่นเกมส์) ส่วนมึงกำลังจะได้กับพี่นิชคุณ ตอนแรกไม่ชอบพี่นิชคุณบ้างล่ะ น่ารำคาญบ้างล่ะ ตอนนั้นเสือกจูบกันตรงซอกหิน(?)กูอิจ"

     "อะ..อะไรมึง! ซอกหินบ้านมึงเดะ ยะ...ยังไม่มีไรกันเว้ย กูก็ไม่ได้ชอบไอ้พี่นิชคุณนั่นด้วย..."แล้วจะดราม่าตรงประโยคหลังเพื่อ!?

     "โอเค๊~.........อ้าวพี่นิชคุณมายืนตรงนี้นานแล้วหรอฮะ?"ผมแกล้งทำเป็นเห็นพี่นิชคุณยืนอยู่ด้านหลังอียูค

     "เห้ยพี่เมื่อกี้ผมโกหก.........ไอ้สัสแบมมมมม"

     "โอ๊ยยยย555 อย่าเตะกู555"กูขำว่ะ ไอ้ยูควิ่งไล่เตะผมแต่ก็ทำให้ผมได้รู้ว่าอย่างน้อย...มันก็ไม่ได้เกลียดพี่นิชคุณหรอกน้ะ????

ณ สถานที่นัดหมาย

     พวกผมไล่เตะมาจนถึงกองไฟที่พวกเรานัดกัน ไอ้ยูคชี้หน้าคาดโทษผมก่อนจะนั่งลงบนพื้น เฮอะ! กูเห็นน้ะว่ามึงเขินตอนหันไปเห็นพี่นิชคุณอ่ะ 

     "เห้ยไอ้มาร์คไปไหนว่ะ เออๆ สวัสดีคร้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ วันนี้ก็มากินอาหารเย็นกันทางด้านนู้นนน"เฮียแกชี้ไปทางโต๊ะที่มีเนื้อและผักวางอยู่ อย่าบอกน้ะว่า... "ใช่ครับโผมม!!ทุกคนต้องทำอาหารกัน! แต่ให้ทำทุกคนคงจะวุ่นวายเกินไป งั้นมาเล่นเกมส์กัน ตัวแทนของกลุ่มที่แพ้ต้องทำอาหารให้คนในกลุ่มกินนนนนนน"ห้ะ!กูทำอาหารไม่เป็นน้าาาา เอะอะเฮียแกจะเล่นแต่เกมส์ ผมขอให้เฮียแพ้ เพี้ยง!!! "เกมส์นี้ชื่อว่า...ชื่อว่าไรว้ะ-*- เออๆช่างแม่งๆเอาเป็นว่าเกมส์นี้เล่นง่ายๆ ให้ทุกคนออกมากับคู่ของตัวเองแล้วทำอะไรก็ได้ภายใน30วินาที ถ้ามีเสียงกรี๊ดมากเท่ากับว่าชนะ โอเคน้ะ งั้นมาเรียงแถวมาเป็นคู่ๆ"

     เมื่อฟังจบผมก็รีบลุกขึ้นไปเดินตามหาพี่มาร์ค...พี่เขาไปไหนว้ะ ผมเดินตามหาทั่วแล้วน้ะ หรือว่า...ห้องน้ำไม่รู้อะไรดลใจให้ผมคิดแบบนั้น แต่เหมือนการกระทำจะไปก่อนความคิดผมวิ่งไปทางห้องน้ำและทำให้ผมรู้ว่าผมคิดไม่ผิด พี่มาร์คมาอยู่นี่นี่เอง

     "พี่มะ.."ก่อนที่ผมจะวิ่งเข้าไปหาก็เห็นว่าพี่มาร์คไม่ได้อยู่คนเดียวแต่ พี่มาร์คอยู่กับเนียร์

     "เนียร์ พี่ว่าแผนนี้ไม่น่าจะสำเร็จน้ะ"

     "แผนนี้แหละพี่ เอ้อ!ว่าแต่กระดาษที่เขียนแผนของพวกเราอยู่ไหนล่ะ"กระดาษหรือว่าจะเป็นอันเดียวกับ...

     "พี่ก็ใส่ไว้ใต้หมอนเนียร์ไง"ใช่จริงๆด้วย ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่น้ำตาผมเริ่มไหลออกมา ผมคิดว่าผมจะไม่ร้องไห้ ผมจะไม่ร้องกับกระดาษนั้น ผมมีเหตุผลพอ ผมต้องไม่งี่เง่าสิ ในเมื่อพี่มาร์คกับเนียร์ 'รัก' กันผมก็ไม่ควรไปขวาง คนที่รักเขาข้างเดียวมันก็ต้องเจ็บแบบนี้แหละ เรื่องมันเป็นแบบนี้ดีแล้ว... ดีแล้ว

หมับ!

     "แบม อยากร้องก็ร้องออกมา มึงไม่จำเป็นต้องกลั้น"ไอ้ยูคเดินมาจากด้านหลังแล้วรวบผมไปกอดไว้

     "ยูค...ฮึก!ฮือออ มึงไอ้เนียร์มัน ฮือออ...กูไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้...กูไม่รู้ ไม่รู้จริงๆฮืออออ ตลอดเวลาที่กูชอบพี่มาร์ค...กูไม่รู้ ฮึก!ไม่รู้ว่าเนียร์ก็ชอบพี่มาร์ค ฮืออ กูขอโทษเนียร์ ฮึก!ฮือออ"

     "กูขอโทษมึงแบม กูรู้เรื่องนี้มานานแล้ว กูขอโทษ แบม กูขอโทษ"ไอ้ยูคลูบหัวผมเหมือนปลอบโลม

     "มะ..เมื่อไหร่"ผมผละออกจากไอ้ยูคแล้วเงยหน้าถาม

     "เมื่อเช้า...ไปเถอะแบม กูว่าอย่าอยู่ตรงนี้เลย เดี๋ยวกูบอกเฮียแจ๊คให้ว่ามึงป่วย"ไอ้ยูคลากผมไป ผมอยากจะขัดขืนแล้วบอกว่าไม่เป็นไร แต่ตอนนี้ผม...ไม่ไหวจริงๆ

:

Mark 

     หยุดครับ!ผมรู้ว่าพวกคุณจะด่าผมใช่มั้ย ผมขอโทษครับๆ แต่ถ้าพวกคุณได้อ่านต่อไปพวกคุณจะต้องลบความคิดนั้นออกไป เพราะไม่ใช่ว่ามาร์คต้วนจะใจร้ายขนาดนั้นหรอกน้ะ

     "ไปแล้ว"เนียร์บอกผมเมื่อเห็นว่าแบมแบมโดนยูคลากออกไป เฮ้อ~อยากจะขอโทษน้องจังเลยแต่ผมทำอะไรไม่ได้มากแล้วนี่นา

     "อืม ขอโทษน้ะที่ต้องทำให้เนียร์เดือดร้อนไปด้วยน่ะ"

     "ไม่เป็นไรพี่ แบมมันแอบชอบพี่มานานแล้ว ผมเองก็อยากจะให้มันสมหวังซะหน่อยแต่แผนพี่แม่งทำให้มันร้องเลยอ่ะ โอ๊ยใจสลาย ถ้าไม่ใช่พี่ผมต่อยคว่ำไปล่ะ"ดูเหมือนเนียร์จะรักแบมมากๆเลยน้ะ ผมดีใจน้ะที่น้องมีเพื่อนดีขนาดนี้

     "อืม ทีนี้เอาไงต่อพี่ว่าแบมเห็นกระดาษที่พี่ใส่ใต้หมอนแล้วแน่ๆ"ผมพูดถึงกระดาษที่ผมวางแผน 'จะให้แบมเลิกชอบผมให้ได้แล้วผมจะไปอยู่กับเนียร์'  ผมแกล้งเอาไปใส่แล้วทำเสียงดังให้แบมได้ยินและตื่นขึ้นมา แต่โชคร้ายที่ไอ้เด็กยักษ์นั่นตื่นก่อนผมเลยจำเป็นต้องเล่าแผนนี้ให้มันฟัง มันก็ไม่เห็นด้วยในตอนแรก แต่ก็จะช่วย แล้วก็เมื่อกี้ที่ช่วยเอาแบมออกไปจากตรงนี้นั่นแหละ

     "แต่ผมจะบอกพี่ว่าดีแล้วที่ไอ้ยูคยอมช่วย เพราะมันได้ยินบทสนทนาของพวกเราบนรถมันเหมือนกับว่าไม่ยอมบอกแบม"เนียร์พูดถึงตอนที่พวกเราอยู่บนรถบัสครับ พวกเราแกล้งทำเป็นคุยบอกชอบกันให้ยูคได้ยินเพราะคิดว่ายูคจะบอกแบม แต่เปล่าเลยยูคเก็บไว้เป็นความลับเพราะไม่อยากให้แบมต้องเจ็บนั่นทำให้พวกเราต้องสร้างแผนกระดาษขึ้นมาเพื่อให้แบมรู้

     "แล้วพี่ต้องไปง้อแบมยังไงอ่ะ แผนไหน?"

     "ก็ไปแผนต่อไปเลยพี่ แบมน่ะ มันหายงอนถ้ามีคนดูแล"แบบนี้เองสิน้ะ แต่หมายความว่ายังไง ตอนนี้น้องคงโกรธผมมากแน่ๆ จะให้ผมเข้าใกล้น้องตอนนี้ไม่ง่ายซักนิด

     "อืม แล้วไง?"ผมถามออกไปเพราะผมไม่เข้าใจจริงๆว่าเนียร์ต้องการอะไร

     "ก็เวลาแบมร้องไห้มากๆหรือเสียใจหนักๆแบบเมื่อกี้อ่ะ มันจะป่วย"ผมว่าผมพอจะเข้าใจสิ่งที่เนียร์ให้ผมทำละสิ

     "งั้นพี่ไปน้ะ เจอกันเนียร์"ผมบอกลาเนียร์แล้วรีบวิ่งออกมาทันที และเร็วเท่าที่จะทำได้

     ผมวิ่งมาทางเต๊นของแบมก็เห็นยูคเดินมาทางเต๊นแบมพร้อมกับกะละมังใส่น้ำและผ้าผืนเล็กด้วยสีหน้าเป็นกังวลเล็กน้อย แต่เมื่อยูคเห็นหน้าผมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ก็ถูกส่งมา อะไร?

     "มันป่วยพี่ นี่กะละมัง นี่ผ้า ดูแลมันดีๆล่ะ"ยูคยื่นมาให้ผมเลยรับไว้แล้วยูคก็เดินออกไปอีกทางที่มีรุ่นพี่นิชคุณรออยู่ก่อนแล้ว หึ หวานกันเข้าไป๊ ผมเลยทำอะไรไม่ได้นอกจากเดินเข้าไปหาแบมในเต๊น

     "อือออ ยูคหรอ"ผมไม่ตอบอะไรครับเพราะเหมือนน้องจะละเมอเพราะยังหลับตาอยู่

     ผมค่อยเดินเข้าไปใกล้ วางกะละมังไว้ข้างๆตัวน้อง แล้วปลดกระดุมทีละเม็ด อ้าก!มาร์คต้วนมีความอดทน อดทน อดทน ท่องไว้ อดทน

     "อื้อ หนาว"เมื่อผมเอาผ้าชุบน้ำเช็ดลงที่คอขาวนั่นน้องก็เหมือนจะครางออกมา ย่าส์!ไม่ไหวแล้วน้ะเห้ย

     "แบม...พี่ขอนิดนึงน้ะ"ผมกระซิบข้างหูน้องหลับตาปี๋เหมือนจะกลัวอะไร

     ผมค่อยๆใช้ฟันขบลงบนผิวขาวที่คอดูดเม้นจนมันขึ้นรอยแดง ตอนแรกผมว่าจะขอแค่นิดเดียว...แต่กลิ่นหอมที่มาจากผิวขาวๆทำให้สติผมขาดผึง!

     "พี่มาร์ค!อ้ะ!"เหมือนน้องจะตื่นแต่ตอนนี้บอกเลยว่าผมไม่สนใจอะไรแล้ว!

สวัสดีอีกครั้งค่ะทุกคน ตอนนี้ก็เฉลยไปแล้วเนอะ แต่แผนอะไรล่ะที่พี่มาร์คจำเป็นต้องให้แบมเจ็บปวด ก็รอติดตามด้วยน้า

ขอบคุณทุกคอมเม้นและกำลังใจค่ะ