Fic markbam (ft.bnior jackjae)ตกหลุมรัก

ลำดับตอนที่ #3 : Chapter1 in room

chapter1 in room

     คุณเคยตกหลุมรักมั้ยครับ?

ถ้าคุณเคย คุณมีอาการแบบนี้รึเปล่า?

     ปีนี้เป็นปีที่ผมอยู่ม.5แล้วหล่ะครับ พี่มาร์คก็ม.6 เวลาก็ผ่านมา3ปีแล้วสิน้ะผมก็ยังคงมองพี่เขาผ่านทางหน้าต่างของห้องสมุดอยู่ทุกวัน แอบเอาน้ำไปไว้ให้ในล็อกเกอร์ แอบไปเชียร์พี่เขาเงียบๆ เป็นแบบนี้อยู่3ปีแล้ว

     ผมก็สงสัยน้ะ ว่าผมรู้สึกยังไงกับพี่มาร์คความรู้สึกของผมคือ กลัว

กลัวความเป็นพี่น้องจะเปลี่ยนแปลงไป

กลัวพี่มาร์ครับไม่ได้ที่มีผู้ชายด้วยกันมาแอบชอบ

กลัวทุกๆสิ่งทุกๆอย่าง

กลัว ในความรู้สึกของตัวเอง...

     วันนี้ก็อีกเช่นเคยครับ ผมมาห้องสมุดกับไอ้ยูคเพราะเนียร์มีติว เลยมาไม่ได้ เห็นแบบนี้หน่ะ พวกผมคนล่ะห้องกันน้ะครับ ระดับชั้นม.5มีทั้งหมด6ห้อง ยูคอยู่ห้อง4 เนียร์อยู่ห้อง2 ผมอยู่ห้อง5 เห็นผมมาห้องสมุดทุกวันใช่ว่าผมจะเก่งซักหน่อย แต่ผมก็ได้ที่8-9น้ะครับในห้องที่มี10คนอ่ะ(คงภูมิใจมากสิน้ะแบม-*-)

     "ไอ้แบม กูเห็นมึงมองพี่เขามาจนพี่เขาจะเรียนจบล่ะ จะป๊อดไปถึงไหนว้ะ?กล้าๆหน่อย ไม่กล้าเดี๋ยวกูจะทำให้มึงกล้า งานนี้มึงต้องได้พ่อสื่อสุดหล่อ(?)เท่(?)มาดแมน(?)แบบกูเท่านั้นเว้ย เดี๋ยวกูจัดการให้"

     "ถ้ามึงคิดจะเอากูไปขังไว้ในห้องน้ำกับพี่มาร์ค2คนแบบตอนม.4ล่ะก็หยุดเลยมึง พี่มาร์คแม่งหลับสาส กูก็ว่าล่ะ เงียบชิปหาย"

     "หน่าาาาา มีล่ะกัน"

     "ไม่เอาโว๊ยยย มึงวางแผนทีไรไม่เคยจะสำเร็จซักที"

     "นี่มึงดูถูกยูคผู้หยั่งรู้งั้นเรอะ?"

     "ถ้ามึงหยั่งรู้จริง มึงก็ควรจะรู้ว่าการบ้านทุกข้อตอบว่าอะไรบ้าง"

     "เรื่องเรียนกูไม่โอเคเว้ย กูเน้นเรื่องไร้สาระเรื่องแบบเนี้ยะ กูถนัด"ไอ้ยูคเอามือไปทุบอกที่ยืดออกมาเหมือนภูมิใจมาก เออ!เอาเข้าไป!เพื่อนกูแต่ละคน--

     ผมนั่งมองพี่มาร์คอยู่จนตอนนี้เป็นเวลา4โมงเย็นแล้วพี่มาร์คเลิกซ้อมบาสพอดี

     "แบม!ไปมึง!"ไอ้ยูคลากผมออกมาจากห้องสมุด มันจะรีบไปหาหมารึไง!?

     เอ่อ....ขอถอนคำพูดเมื่อกี้ครับ ไม่ใช่หมา แต่เป็น...พี่มาร์ค

     "พี่มาร์คเมื่อกี้ตอนอยู่ในห้องสมุดอ่ะพี่แบมมันอ่านหนังสือแล้วจู่ๆก็มีใครไม่รู้ปาหนังสือมา แล้วโดนหัวไอ้แบมเว้ยพี่ แม่งร้องซะกูตกใจ"เอ่อ....อียูคกูแนะนำให้มึงไปแต่งนิยายขายแม่งรุ่งแน่ๆใครเชื่อมึงก็โง่ล่ะ

     "เห้ย!จริงอ่ะ ไปห้องพยาบาลดิเร็วๆๆ"นั่นไงกูว่าแล้ว--

     "คือผมไปไม่ได้ จะต้องรีบไปรับน้องสาวเว้ยพี่ พี่พามันไปหน่อยดิ"อียู้คคคคคคคคคคหาเรื่องให้กูงานเข้าแล้วมั้ยล่ะมึง พี่มาร์คเขาไม่ตกลงหรอก ใครจะโง่เชื่อที่มึงพูด มึงไม่มีน้องสาวกูจำได้

     "เออๆเดี๋ยวพี่พาไปเอง"ว่าแล้วพี่มาร์คก็จับมือผมวิ่งไปห้องพยาบาลทันที

ณ ห้องพยาบาล

     "อ้าว อาจารย์ไม่อยู่ ทำไงดีว้ะ?"คือ...กูอยากรู้มากเลย จู่ๆพี่มาร์คก็ลากกูมา คิดจะดูแผลที่หัวกูก่อนมั้ย กู-ไม่-มี-แผล "นั่งก่อนล่ะกัน พี่ดูแผลหน่อยดิ เชี่ย บวมมาก"ห้ะ?คือกูงงมาก ณ ตอนนี้กูไม่มีแผล แล้วอะไรบวม?

     "อะไรบวมว้ะพี่?"

     "หัวแบมไง"

     "ห้ะ?มันจะบวมได้ไงว้ะพี่ผมไม่ได้โดนอะไรปาหัวซักหน่อย"

     "ไม่ๆมันบวมจริงๆ ดูใหม่ดิ๊"ว่าแล้วพี่มาร์คก็เอามือว่าสัมผัสหัวผม เป็นสัมผัสที่เบาที่สุดเท่าที่ผมเคยได้รับจากใครซักคนมา พี่มาร์คมีความสูงมากกว่าผมเยอะมากตอนนี้เลยกลายเป็นว่าผมเงยหน้ามุม45องศาเพื่อมองหน้าพี่เขา

     "เอ่อ...พี่...มาร์ค"

     "เดี๋ยวแบม มันบวมจริงๆน้ะ"เอ่อ...ผมควรจะบอกพี่เขามั้ยว่าตอนนี้หน้าเราอยู่ใกล้กันมากกว่าที่ควรจะเป็น มันเหมือนแรงดึงดูดบางอย่างที่ทำให้ผมละสายตาไปจากพี่มาร์คไม่ได้เลยแม้แต่วินาทีเดียว ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่ผมยื่นหน้าเข้าไปใกล้พี่มาร์คก่อนที่....

     "ไอ้แบม!!พี่มาร์ค!!!!"ไอ้ยูคจะเข้ามา-*-

     "ห้ะๆว่าไงๆอะไรน้ะๆยุงบ้านมึงตาย!!!ไปๆกลับไปรักษามันกันเถอะ เดี๋ยวกูช่วย0//0"ผมรีบวิ่งออกจากห้องพยาบาลด้วยความเร่งรีบ

:

:

อาการของการของแรงดึงดูด...มาจากคนๆนั้น

ผมตกหลุมรักครั้งที่2แล้ว

หลุมรักที่คนขุด...ชื่อมาร์ค ต้วน
:
:
สวัสดีค่าา เอามาลงให้อีกตอนนึงไม่แน่ใจว่าตอนนี้น่าเบื่อไปรึเปล่า555
พรุ่งนี้ไรต์มีเรียนอ่ะ น่าจะแต่งได้น้อยหน่อย ก็อย่าว่ากันเนอะ555