คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : 8-3 มหาหงส์กลีบช้ำ
ไนน์สะุ้ื่นึ้นมา พร้อมับรีบหันไปมอนาฬิา เา่อยๆ พ่นลมหายใออมาอย่าแผ่วเบา ใหายหม เพิ่ผ่านแ่ 15 นาที แ่เป็นารหลับ 15 นาทีที่สบายและรู้สึมีพลัระปี้ระเร่า
ริสานอนุัวอยู่ในอ้อมอเา เธอหลับาพริ้มนาอนยาวทาบทับแ้มาว เธอประบฝ่ามือสอไว้้าแ้ม ูน่ารัราวเทพธิา ถ้าไ้ื่นมาเห็นหน้าันทุวันะีไม่น้อย
เาเอามือลูบแนริสาเบา ๆ านั้นเลื่อนลมารั้เอวให้เธอเบียเ้ามาิ ลมหายใ่อลมหายใ สร้าวามสั่นไหวให้เาไม่เบา ลมหายใหวาน ๆ มีลิ่นมหาหส์ลีบ้ำอวลึ้นมาาๆ ทำเอาเาใเ้นไม่ส่ำ วามเป็นายัธรบยิ่ว่าเิม พอหลับเ็มา พี่เา็พร้อมัธึ้นสู่ยอเสาเลยเียว
ู่ๆ ยัยัวแสบที่นอน้าๆ ิว่าเาเป็นหมอน้า เธอวัเอาารัเอว เอามือวาไว้บนอ เบียัวเ้าหาราวับ้อารวามอบอุ่น ไนน์่อยๆ ยับัท่าทาให้บาส่วนอยู่รันมาึ้น เา่อยๆ ึาอเธอ ให้ระับับส่วนที่พร้อมปิบัิารอเา
เาอเธอแน่นึ้น พอส่วน้านล่าประบแนบันสนิที ็่อยๆ ส่ายเสียบสะโพโ้มนอเธอให้บเบียส่ายถูับส่วนลาลำัวอเา โอ้ววว…เาะทนไม่ไหวแล้ว
“อื้อ” เสียผะแผ่วัึ้น เาเลื่อนปาเ้าไปประบูบ บเม้มริมฝีปานุ่ม ่อยูุนอย่าแผ่วเบา เมื่อเธอเผยอปา็สอลิ้นวาว้านวาหาวามหวานภายในปาเธอ ัวเธอแอ่นระแน้เ้าแนบลาลำัว ส่เสียราอืออาอย่าัใ เอวอเบียเ้าหาเาอย่าเผลอัว
“อพี่ลัหลับสัหน่อยนะรับเ็ี” ผม่อย ๆ ผละัวออห่าเธอเบา ๆ ยัไม่อยาให้ื่นอนนี้ อยาเห็นปิิริยาอเธอที่โ้อบออมาอย่าเผลอัว
่อยเลื่อนัวลมา้านล่า ลบระโปรเธอึ้นไปอบริเวเอว
ผลัาสอ้าอเธอให้แยออาัน ่อยูบบริเวสะือ และท้อน้อย สอมือลูบไล้สะโพามอน่อนะ่อยๆ รั้าเในัวิ๋วให้หลุออมา
ใ้นิ้วเรียวยาวลูบไล้ไปามลีบุหลาบที่ปิสนิท นอุยอ่อนบาเบาที่ปลุมสร้าวามน่าลูบไล้ นบาๆ ปุลมให้ส่วนนี้อเธอูน่ารันั “อื้อออ อ๊ะ” ผมใ้นิ้วแะแ้มบริเวเสรอุหลาบาม ลาไส้ออนและบเบียเบา เอวบายับไหวรับับัหวะอมื่อที่บลึ
เมื่อเายับนิ้วันเ้าไปเพีย้ออุลี สะโพามแอ่น้า พร้อมับเสียหอบเบาๆ เธอใล้ะื่นึ้นมาแล้ว ไนน์สอนิ้วเ้าไปในฝัที่อ่อนนุ่มและอุ่นแน่น แลัยับเ้าอออย่าเื่อ้า นที่โนล่วเินยับสะโพส่ายไหว ราวับบอเป็นนัย ๆ ว่า อมาว่านี้อี เาึ่อยๆ เร่ัหวะยับมือเ้าออให้เร็วึ้น
ยิ่เธอยับสะโพเหมือนะบอลาๆ ว่าใล้ะว้าสายรุ้ามมารอบรอไ้แล้ว า็แล้ยับให้้าและแผ่วล นถูแล้ราวับะรู้ เธอถอนสะอื้นเบา ๆ พร้อมับื่นึ้นมาอย่าัวเีย
“พี่ไนน์ พี่ไนน์” เา่อยๆ เลื่อนัวึ้นไปประบูบ พร้อมๆ ับยับมือเป็นัหวะไวึ้น
“พี่ น..ไนน์ ริสา อ๊ะ ไม่ไหวแล้ว อื้อ” เารัวมือไวึ้นนถึัหวะที่ิว่าเธอใล้ะเสร็็แล้ึมือออ นถูแล้น้ำาลอ้วยวาม้าา
“ริสาอยาให้พี่ทำอะไร” ผมพยายามถามอย่า้อาระหยอเย้า พลา้มูบับน้ำาอเธอเบา ๆ อยาเห็นวามร้อนที่่อนอยู่ภายในัวเธอ
“บ…แบบเมื่อี้ ฮือ อย่าแล้”
“ั้นพี่อนะรับ” เาับาทั้สอ้าาออนเห็นอุหลาบแเรื่อัเน ุหลาบพยายามเบ่บานและหุบมิบเพื่อยั่วยวนแมลให้หลเ้าไปอมมน้ำหวานภายใน
ไนน์เลื่อนัวลมาแนบับอุหลาบใ้ปลายลิ้นแะลิ้มเพื่อิมวามหอมหวานเพียเล็น้อย แ่พอไ้ยินเสียเธอราระเส่าแบบุมอารม์ไม่อยู่ ทำให้เายสะโพอเธอแนบเ้ามาิับหน้าัวเอ ยับให้ไ้มุมที่แนบสนิทึใ้ริมฝีปาูบับน้ำหวานที่ถะถั่หลั่ไหลออมา
มืออเธอพยายามผลัหัวเาออ บารา็แนบใ้ิสนิท ยิ่อนที่เาลาลิ้นไล้ไปามร่อสีมพูระเรื่อ สะโพอเธอแทบะามิลิ้นเาไป เสียราอเธอัไปทั่วห้อ
“หวานมาเลยริสา”
“พี่ไนน์ ริสา ริสา ฮือ”
“ริสาทำไม หืมมม” เาลาไล้ลิ้นเน้นในุุ่มไปลายยอที่บวมเ่
“อือ พี่อะ”
“บอพี่เร็ว” ไนน์มอวหน้าหวานที่ห่อปาร้อี๊ราวับินอาหารรสัมาระนั้น
“อือ พี่ไนน์อย่าแล้”
“ริสาอบมั้ย” ไนน์มอหน้า สบานที่น้ำาลอเบ้า หน้าาแระเรื่อ เธอพยัหน้ารัว ๆ เธอเสียเสียวมาและะทนไม่ไหวแล้ว ยาทที่เาลาลิ้นึ้นลที่ร่อเสียวอเธอ ่อนะห่อลิ้นแล้วันเ้าออภายในลีบุหลาบอเธอ ยิ่ทำให้เธอรวราไม่ไ้ศัพท์ เธอพยายามึและหัวเาให้แนบิับส่วนลาายอเธอที่สุ ร่อนสะโพเ้าหา และไหวรับับัหวะลิ้น เธอะทนไม่ไหวแล้ว
เารัวลิ้นพร้อมับารารอนิ้วเ้าในออันับแน่นอเธอ ยิ่ทำให้เธอราลั่น เธอใ้ศอันัวเอึ้นอยู่ในท่าึนั่ึ่นอน เพื่อมอูสิ่ที่เาทำับเธอ “อ๊ะ” เธอเสียว่านปั่นป่วนไปหม วามระสัน่านแล่นี๊ึ้นมานย้อสะโพ และใ้มืออี้าหนึ่หน้าเาไว้
ยามนี้เธอร้อนแรุไฟวเล็ ที่ทำให้เารู้สึมอไหม้เป็นุล้วยเ่นัน เาสะท้านไปทั้ร่า ระับมือับุลาายอเธอ เลื่อนไหวอย่าไม่ยอมหยุ ริสาิเล็บับบ่าเา เนื้อัวสั่นสะท้าน น้อนอนราบไปับเสีย ส่เสียร้อยาวนาน อีมือหนึ่ิผ้าปูที่นอนไว้แน่น “อ๊าาา” เารู้สึถึอาารอุบๆ อย่าสุสมอเธอ
เธอูมีเสน่ห์วนยั่วยวนเหลือเิน ปาแันเหมือน้ำ เพราะผ่านารบูบมาลอทั้บ่าย วามุ่ม่ำที่นิ้วมือเานั้นบอไ้ว่าเธอเป็นสุเพียใ
--------------------------------
พ้นสภาวะานประันุภาพ SAR มาที ือเวลาไม่มีเลย #ผ่านแล้ว
อนที่ 8 เหลือสอยั่ะ
ความคิดเห็น