คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : แปรปรวน
“รุา! ันนะ!”มือบาเอื้อมไปเินหมาัวสีาวอเธอบนระานาราหมาฮอสที่เธอ้นมาาห้อนอนที่พวลูน้อมันไ้นมาาบ้านหลัเิม…
“ันัะไม่แน่ใแล้วสิว่าเธออายุแ่16 ทำไมเธอเ่ั!”เอ่ยมร่าบาที่นั่อมยิ้มมุมปาเล็น้อย .. เาและเธอไ้เล่นเมนี้มาหลายรอบแล้ว .. แ่เธอนั้น็ยันะเาลอ…
เ็อะไรลาแท้!
“ไลแนท์มัะลาว่านทั่วไปเสมอ…”เอ่ยออมาเสียเรียบพร้อมับ่อยๆเ็บเ้าหมาลล่อใสเล็ๆและปิฝาลอย่าเรียบร้อย…
“ุหิวมั้ย?”ร่าบาเอ่ยถามนร่าสูที่ยัมอเธออย่าไม่วาา .. สายาที่แสนอบอุ่นนั่น ที่มัน้อมอเธอเอาไว้มันทำให้หัวใอเธอนั้นสั่นไม่ใ่น้อย…
“ันอยาเห็นเธอในร่าอหมาป่าั…”เอ่ยออมายิ้มๆ่อนะลุึ้นพร้อมับหยิบเสื้อโ้ทัวหนาเินออไปหน้าบ้านทันที .. ปล่อยให้นร่าบานั้นยืนมอามแผ่นหลัว้าอเา…
….
“ุพอะรับไ้ใ่มั้ย .. ที่ันไม่ใ่มนุษย์ปิ...”เอ่ยถามนร่าสูอย่าล้าๆลัวๆ .. ลัวว่าเานั้นะทิ้เธอไป .. เพราะอนนี้เธอไม่เหลือใรแล้ว…
ไม่เหลือใรแล้วริๆ…
“รู้บ้าไหม .. ่อนะมาแ่านันอ่านประวัิเธอมาหมแล้วนะ .. ถ้าฮันรับไม่ไ้ันะมาแ่านับเธออยู่หรอ ..
ไหนบอไลแนท์ลาไ ทำไมเรื่อแ่นี้ิไม่ออล่ะะ?”เอ่ยแหย่อีนที่ยืนมอป่า้นสนที่มันปลุมไป้วยหิมะสีาว…
“ไลแนท์ .. ไม่ำนาเรื่อวามรั…”
ร่าบา่อยๆเินออไปให้ไลานร่าสู .. เปลือามสวย่อยปิประบันแน่น .. มือบาทั้2้าำันไว้แน่น สร้อยบนออเธอนั้น่อยๆเปล่ปนะายระยิบระยับออมาเป็นแสสีฟ้าอ่อน…
เธอลืมาึ้นมาอย่าไวและระโนไป้านหน้า .. ร่าายอเธอเปลี่ยนไปเป็นเ้าหมาป่าสีาว .. เสื้อผ้าที่เธอใส่อยูานั้นาระุยไปามนาัวอเ้าหมาป่า…
เ้าหมาป่าที่มีลำัวปลุม้วยนสีาวสะอานุ่มๆ .. ใบหูสามเหลี่ยมั้ึ้นี้ฟ้า วามริบสีฟ้าอ่อนที่มันูมีอำนาเอามาๆ .. พวหาสวยที่สะบัไปมาามสัาา .. เธอ่อยๆหันหน้ามามอนร่าสูที่่อยๆเินเ้ามาใล้ๆเินเรื่อยๆอย่าไม่นึเรลัวใๆ…
“ทำไม .. น่ารัั!!”เินเ้าไปหาเ้าหมาป่าอย่าไวและเินไปรอบๆัวเ้าหมาป่าสีาวที่ยืนเ่นเป็นส่าให้เาไ้ื่นม…
“หิ~”เธอ่อยๆ้าวเท้าเินเ้าไปวนรอบๆัวอนร่าสูอย่าอออ้อน .. วาสีฟ้าอ่อนราวับสีอท้อฟ้า้อมอเาอย่าไม่วาสายา…
ไลแนท์เพศหิ .. เวลาแปลายไปเป็นหมาป่าเ็มัว .. ะี้อ้อน…
….
“ไม่เปลี่ยนไปเป็นนหรอ?”เอ่ยถามภรรยาในร่าหมาป่าัวสีาว .. เ้าหมาป่าเยหน้ามอ่อนะระโึ้นบนอาาศ…
ลายมาเป็นสาวร่าบาเ่นเิม .. เพิ่มเิมือเธออยู่ในสภาพที่เปลือยเปล่าเพราะอนที่เธอแปลายมาเป็นหมาป่าเสื้อผ้าอเธอาวิ่นไปและออยู่บนพื้นหิมะ .. มือบายึ้นมาปิบาส่วนสำัเอาไว้้วยวามเินอาย…
“ยืนมอหาพระแสอะไรอยู่เล่า! ไปหยิบเสื้อผ้ามาให้ันสิ!!”ะโนใส่หน้านร่าสูที่ยัยืนทำหน้าเหลอหลาอยู่รหน้าอเธอ .. เาสะุ้เบาๆ่อนะรีบวิ่เ้าบ้านไปหยิบเสื้อผ้าให้ภรรยาอน…
“อ้าว .. ำลัะเอาออไปให้เลยนะ…”พูออมาเมื่อเานั้นพบับร่าบาในุเสื้อลุมอาบน้ำัวหนานั่พิโฟาอยู่หน้าเาผิเาให่…
“ไม่้อละหล่ะ .. วาไว้บนโ๊ะเถอะ…”เอ่ยอิมาเสียเรียบ .. ในะที่เธอนั้นยั้อมอไปที่วไฟสีแส้มสๆ วามอบอุ่นาไฟนั้นทำให้เธอสบายเนื้อสบายัวึ้นมา…
“ไม่ใส่ริๆหรอ…?”
“็ุ้าเอ .. ุไม่ทันใันเอ…”
“็เธอเป็นไลแนท์หนิ!? ้อเร็วเป็นธรรมาสิ!?”
“ุมันยัอ่อนหันั .. แ่นี้็ยัามไม่ไ้ .. อ่อนหั!”
อะไรวะ! อารม์ะแปรปรวนไปไหน!?
ความคิดเห็น