คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตำนานสองวัง
แววาายหนุ่มปรารอยเบื่อหน่าย เสียแม่ผัน้นห้ออพระอ์หินิษ์นภเน์สั่พวพ้อามัวุายไปรับแาวัวิมุมาศ ร่าผึ่ผายำยำสมส่วนในุสีเมร่อนหาุแรถู่ใ นในำหนัระมันหาัวเาาั้นบนลโถล่า แ่เิั้นนายทหารออทัพำนาัยภูมิ พลิเป็นเอาเถิเ้าล่อนไล่ามเล่น และแล้วนายเรืออาาศโท็ไ้ิปี แม่เผื่อนนอท่านหิประายมาสทรลอย่อมายื่นุแแอสัน มาร์ินันเ่ให้ ไม่มีเวลาสสัยว่าแม่เผื่อนหาเอที่ไหนอย่าไรอแ่มันพาบึ่รอ เาว้าุแรถหมับยิ้มริ่มอย่าำัยไ้อิสรภาพ ิ่ออประูไ้าเียวฝ่ามือแ็แรพลันะปบบ่ายึไว้
“ะไปไหนเ้าหมอ วันนี้แหนีไม่พ้นหรอ”
นายแพทย์ หม่อมราวศ์ธภูมิีหน้ารึมแ่อมยิ้มนิ ๆ ไม่รู้ะเห็นใหรือสมน้ำหน้าน้อายี
“ไปรับแะี ๆ”
“ปียับพึ่บพั่บะบิน อยู่ไม่ไหวละรับ”
“อ์ย่าน้อยเ็ปีแแล้วนี่”
น้อายูุแรถอย่าะอวึ่อุทธร์ “ท่านย่า่อปีให้แล้ว”
‘อ์ย่าน้อย’ ับ ‘ท่านย่า’ อุายอัระาน์ หมายถึ พระอ์หินิษ์นภเน์ับท่านหิประายมาสทรล
“อย่าให้อ์ย่าน้อยอเรา้อเสียหน้า”
“พี่ายภูมิ็พูไ้สิรับ ราวพี่ายพุิหนีสุู่ไปโน่น”
“เออน่า เามาหาถึบ้าน”
ว่าแล้วพี่ายให่ลาน้อายเล็ผู้ทำหน้าเมื่อย รัมภาเพียพิศหลบวูบัวลีบแนบผนั เธอแอบเห็นและไ้ยินั้แ่อนแม่ผันำับพวให้เ์น ‘่วยันับ’ ุายหมอมาให้ไ้ โยไม่รู้ัวเธอหันยัำแพผนัปีวาึ่ิรูปพระอ์และบุลในสุล
เรื่อมีมาั้แ่้นสุลอสอวั รมพระอัระาน์ปโยธรับรมหลววิมุมาศรัสฤษิ พระทัยรันว่าพระโอรส-พระธิาทรู่วรามสมยิ่นั
พระอ์ายิิสมาน-มโนมัยับพระอ์หิันท์ินำรัสหล้า
เมื่อฝ่ายสรีถึันษาเหมาะสม ารเสสมรสระหว่าพระอ์ายวัอัระาน์ับพระอ์หิวัวิมุมาศถูำหนและัเรียมอย่าเอิเริ
ว่าันว่าพระอ์ายิิผู้ทรมีหม่อมอยู่่อนแล้ว หม่อมละม้ายบุรสาวพระนมล้อย หม่อมเอื้อนนาละราะละรวัสวนุหลาบ ทร้อพระทัยใน ‘น้อหิ’ พระันษาห่าัน 7 ปี และพอพระทัยะเสสมรสพระอ์หิันท์ินำรัสหล้าเป็นพระายาในพระอ์ ไ้รับราโปรเล้าฯ ให้เป็นสะใภ้หลวามพระประส์อเส็ในรมฯ ผู้ทรเป็นพระบิา ทว่าัสายฟ้าฟา พิธีถูยเลิ่อนฤษ์อันามเพียสามวัน แ่้วยเหุผลลในั้นไม่เป็นที่ระ่าแ้ รู้เพียว่าพระอ์ายิิึ่เยเ็มพระทัยลับทรปิเสธารเสสมรสโยเ็า
วิวาห์อันลือลั่นว่าเทพอุ้มสมลายเป็น่าวอื้ออึโยเพาะในหมู่พระาิ หลัานมลล่มไม่เ็มสอเือนพระอ์ายิิ็เสสมรสับหม่อมเ้าประายมาสทรล ท่านหิม่ายผู้ทรมีพระันษาแ่ว่า 2 ปี เสียนินทายิ่ระ่อนเมื่อเือน่อมาพระอ์หิันท์ินำรัสหล้าสิ้นพระนม์ พระันษาเพิ่เ้า 18 ปีเ็มไม่ี่วัน ่าวเป็นทาาราวัวิมุมาศว่าสิ้นพระนม์าารประวร ทว่าเสียลือแพร่สะพัไปทาทรรอมพระทัยนสิ้น เลยเถิถึั้นว่าเสวยยาพิษปลพระนม์ น่าเสียายและสลใยิ่นั...เ้านายำเนิสูส่้อวายนม์แ่วัยสาว้วย้ำรั
ริหรือไม่... นภายนอไม่มีผู้ใประัษ์ั แ่เป็นว่าสมัยนั้นเมื่อเอ่ยื่อวิมุมาศะนึถึ ‘สรีสูศัิ์ผู้อาภัพรั’ และำันเิว่า ‘อัระาน์ผิ่อวิมุมาศ’
เิเป็นำนานสอวั...
และวามที่พระายาอสอพระอ์้นสุลือ พระอ์หิเสมอเสาวภาย์-พระอ์หิสิรมารมล ทรเป็นพระโสทรภินี สอวัเป็นพระาิิเื้อ ึเิเป็นรอยร้าวนิลืนไม่เ้าายไม่ออลูบหน้าปะมู
าล่อมาลือันอึเมือ เส็ในรมฯ ทรทาบทามพระธิาาหม่อมอเส็วัวิมุมาศเพื่อเสสมรสับพระโอรสาหม่อมอพระอ์ เื่อันว่าทาอัระาน์พยายามประสานรอยร้าว บาเสียว่าทุ์โศาารสูเสียอฝ่ายหิยัอยเือนึไม่ปรา่าวมลใ ๆ ระหว่าสอวัอี
หาแ่ำเล่าลือ่า ๆ นานาเมื่อพิสูน์ริเท็ะแ้ไม่ไ้็้อว่าเลื่อนลอยเ็มที
เล่าสืบเนื่อันมาอีว่ารมพระอัระาน์ปโยธรไม่ทรละเลิพระำริให้สอวัสมานเป็นทอแผ่นเียว ่อนสิ้นพระนม์ทรหวัารเสสมรสในั้นพระนัา หาทว่ามีทายาทโทนเป็นายทั้สอสุล
ำนานสอวัึเลือนราุีวิึ่แทบสิ้นลมหายใ
หลัเส็ในรมฯ สิ้นพระนม์ พระอ์ายิิทรรอวัอัระาน์ในานะโอรสอ์โาพระมาราึ่โปรเล้าฯ พระราทานให้เป็นสะใภ้หลว ้อามธรรมเนียมประเพี ระทั่เวลาผ่านไปมีเสียโษันึ้นอี พระอ์ายิิผู้ใล้สิ้นพระนม์ประทานวัอัระาน์แ่พระอ์หินิษ์นภเน์ พระนิษาร่วมอุทรพระมาราเียวัน เป็นที่ฮือฮาในวพระาิ สืบสายามลำับแล้ววัวรสืบทอสู่หม่อมเ้าธไทธำร แ่เ้าอวัลับทรมอบให้พระนิษาผู้เป็นสรีไม่สืบสุล อีทั้ไม่ทรเลือายใเป็นู่รอรอพระอ์เป็นโส เมื่อพระอ์หินิษ์นภเน์ไม่ทรมีทายาท อย่าไรเสียวั้อเป็นมรอพระภาิยะสายพระอ์หิเสมอเสาวภาย์เป็นแน่แท้ ึเิร่ำลือว่าพระอ์ายิิมีพระประส์ให้พระนิษาทรทำหน้าที่ประทานวั่อยัทายาทออัระาน์ผู้สมรสับทายาทอวิมุมาศเท่านั้น
แ่อีเ่นัน ่าวเ็แ่เมื่อยัไม่ปราเป็นริ็้อว่าโมลอยเ็มทน
ในั้นพระนัาอเส็ในรมฯ ้นสุล หม่อมเ้าธไทธำรเสสมรสับหม่อมราวศ์สิริสรรพ (พิสุทธิ์โศล) ให้ำเนิบุรนหัวปี ‘หม่อมราวศ์ธภูมิ’ ถัไปสอปี ‘หม่อมราวศ์ธพุิ’ ในปีเียวันนั้นหม่อมเ้าสลัพันธ์ับุทานเทพิน (นราล) ไ้ื่นมธิานแร ‘หม่อมราวศ์าโพยม’ าม้วย ‘หม่อมราวศ์สลิลทิ’ ไล่ ๆ ันมาือ ‘หม่อมราวศ์ธเ’ ุายนเล็ออัระาน์ ฝ่ายวิมุมาศสุท้อที่ ‘หม่อมราวศ์รัมภาเพียพิศ’
สามุาย-สามุหิใบเถาอสอวัปลุำนานให้มีีวิีวาึ้นอีรั้ เหมาะเาะราวสวรร์ัวาเป็นสัาว่าู่หมายอสอวั้อสัมฤทธิ์ไมู่่ใ็ู่หนึ่
พี่สาวเธอับพี่ายเา สอู่แล้ว มีทั้ล้มและล่มไม่เป็นท่า
หม่อมราวศ์ธภูมิสมรสับนาสาว่อเ หม่อมราวศ์ธพุิสมรสับหม่อมหลวุลยาร
ู่สุท้าย...
ธเับรัมภาเพียพิศ
ามุมเสาบนระเบียปี้ายั้นสอเธอเห็นุายธเวพวุแรวบในำมือหันลับำหนั เสียผู้ปรารถนาะิปีบินหนีลอยมา...
“เฮ้อ...เ้าหมอเอ๋ย ีวินี้ะรอพ้นุหิรัมภาเพียพิศไหม”
เ้าอื่อ ‘รัมภาเพียพิศ’ พลันัวเย็นเียบะเบ้าาร้อนผ่าว ทาเียวะลั้นน้ำามิให้ทะลัือัริมฝีปาไว้นว่าะไม่เหลือวามรู้สึอื่นนอาเ็บ...บอัวเอว่าร้อไห้ไม่ไ้เ็า
ทันทีนั้นใบหน้าเลือบแ่ั้านลับราวเป็นเพียโมอหน้าา
ความคิดเห็น