"องค์หญิง ท่านประชวรมาเป็นเวลาแสนนานแล้วนะเพคะ เราควรคิดเรื่องสืบทอดบัลลังก์ให้กับองค์หญิงคนต่อไปได้แล้ว พระองค์มีความเห็นว่าอย่างไรเพคะ" สนมน้อยนางหนึ่งกล่าวขึ้นมาอย่างเป็นห่วงเป็นใยนายหญิงของตน ภายใต้ห้องโถงอันกว้างใหญ่ เสียงของนางกลับถูกกลบจากการไอของนายหญิงผู้เป็นที่รัก"อย่าห่วงไปเลย เอสเทอร์..ข้าพอจะรู้แล้วว่าใครจะเป็นผู้สืบทอดบัลลังก์คนต่อไป" นางตอบกลับ
"จงไปตามทางทิศประจิม และนำสารนี้ให้กับชายผู้ที่พักแรมอยู่ตรงนั้นซะ"
มือซีดขาวแสนผอมแห้งยื่นม้วนแผ่นกระดาษสีทองให้กับเอสเทอร์
"ข้าไม่สามารถปิดบังเรื่องนี้ไปได้อีกแล้ว...กี่พันร้อยปี เรื่องนี้ก็คงต้องถูกเปิดเผย"
"องค์หญิง ท่านเหนื่อยมามากแล้วโปรดพักผ่อนเถิดเพคะ" เอสเทอร์โค้งคำนับให้เธอแล้วหันหลังมุ่งตรงไปยังประตูขนนกสีเงินข้างหน้า
"ซีโนเฟีย...เขาเท่านั้นที่พาเจ้ากลับมาได้" สนมน้อยหยุดชะงัก หันกลับไปมองผู้เป็นนายของตนอีกครั้ง
ใบหน้าซูบผอมที่ตอนนี้ไม่มีแม้แต่สีเลือดอยู่บนหน้าคลี่ยิ้มบางเพียงเสี้ยววินาที เปลือกตาบางเริ่มค่อยๆ ปิดลงจนมองไม่เห็นแววตาสีฟ้ามรกตแสนสง่า
หยดน้ำตาไหลรินออกมาจากแววตาที่เศร้าหมองของเอสเทอร์ในชั่วขณะนั้น
"พระองค์สวรรคตแล้ว.."
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น