ตอนที่ 4 : Secret ep4
แรงสั่นสะเทือนของโทรศัพท์ใต้หมอนดังขึ้นต่อเนื่อง ภูมิภัทรลุกขึ้นปิดการแจ้งเตือนอย่างหัวเสีย ดวงตาสีเข้มลืมกระพริบตาถี่สองถึงสามครั้ง แล้วกวาดตามองไปรอบๆห้อง ดูเหมือนค่ำคืนแห่งอารมณ์จะผ่านพ้นไปอย่างสงบกว่าที่คาดไว้ ภูมิภัทรคิดก่อนจะเริ่มเก็บข้าวของ
“อืม”คนตัวเล็กกว่าส่งเสียงประท้วงงัวเงีย มือหนุ่มยังคงกอบกุมมือใหญ่อยู่ไม่ยอมปล่อย
“ทำไมไปเช้าจัง ไม่อยู่อีกหน่อยเหรอ”
“พี่ก็อยากอยู่ครับคนดี แต่วันนี้พี่มีงานสำคัญจริงๆต้องไปทำ”ใบหน้าหล่อเหลาโน้มลงหอมคนขี้เซาฟอดใหญ่ด้วยความอาวรณ์ พอแสงตะวันเริ่มจับขอบฟ้า การจากลาก็เริ่มขึ้นอีกครั้ง ไม่ว่าจะรักเพียงใด ไม่ว่าจะอยากจะก่ายกอดคนรักต่ออีกสักเท่าไร ก็ต้องอดกลั้นเอาไว้ หากเย็นวันพุทธคือวันแห่งความสุข เช้าวันต่อมาคือวันแห่งความทรมาน พวกเขาต้องกลับไปเริ่มต้นรอที่หนึ่งใหม่อีกครั้ง ซ้ำๆ วนเวียนไปเรื่อยๆ เป็นวัฎจักร
“อดทนอีกนิดนะครับ”ทายาทตระกูลดังกล่าวเสียงเศร้า พลางลูบเส้นผมหนุ่มเบาๆ
“อือ” ภารดาบีบมือคนรักแน่นเพื่อให้กำลังใจ ปฏิกิริยาน่าเอ็นดูเรียกรอยยิ้มจางๆให้ปรากฎขึ้นบนใบหน้าของร่างสูง ฉีคงไม่รู้ตัว แต่การกระทำเล็กๆน้อยๆนี้มีความหมายมากมายเหลือเกิน เพราะมีฉี พีทเลยได้โตเป็นผู้ใหญ่ ได้เรียนรู้ถึงคุณค่าของชีวิตและการมีลมหายใจ
“ถ้าทุกอย่างไม่เป็นเหมือนที่หวัง ก็อย่าทิ้งพี่ไปไหนนะ”
ได้โปรดอยู่ด้วยกันแบบนี้ไปนานๆ
อยู่เป็นแรงบันดาลใจให้พี่
จนกว่าความชราจะพรากเราจากกัน
+++++++++++++
‘เมื่อวานขอบคุณมากครับพี่ที่ช่วยผมดูแลน้อง’
‘เออไม่เป็นไรหรอ แต่ครั้งหน้าต้องใจเย็นกว่านี้นะเว้ย’คนปลายสายกล่าวสอน’ โดยเฉพาะเวลาตัดสินใจเรื่องสำคัญ แล้วนี่กิ๋มคริสรู้เรื่องแล้วรึยัง’
‘ผมยังไม่ได้คุยกับม๊าเลย แต่ผมเข้าไปคุยกับแม่น้องแล้วนะเรื่องคบกัน’
‘จริงดิ แล้วน้านิภาเขาว่าไงบ้างล่ะ’
พีทนิ่งชะงักไปกับคำถามของอัศวเมธ ภาพหญิงสาวเรือนผมสีดำตรงเมื่อเย็นวาน ปรากฎขึ้นในความทรงจำของงภูมิภัทร
‘น้านิภาครับ ผมอยากคุยกับน้าเรื่องฉี’ ร่างสูงยกมือไหว้หญิงสาวตรงหน้า แสงอาทิตย์อัสดงทำให้เธอดูอ่อนเยาว์ขึ้นอย่างน่าประหลาด ยิ่งได้รู้จักกับเธอ เขาก็ยิ่งเข้าใจว่าทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงได้เป็นรักครั้งสุดท้ายของประเสริฐ จิระอนันต์
‘ถ้าจะบอกเรื่องที่เราทำกับฉี น้ารู้ตั้งแต่แรกแล้วแล้วล่ะ”
‘ผมขอโทษครับ’ ดวงตาสีเข้มหลุบต่ำลง รอยยิ้มอันอบอุ่น และพร้อมเปิดรับฟังของนิภา ทำภูมิภัทรรู้สึกละอายใจขึ้นมาอย่างน่าประหลาด ที่เขาทำดีกับผู้หญิงคนนี้ในตอนแรกเพราะหวังใกล้ชิดกับลูกชายของเธอ
‘น้าไม่โกรธผมเหรอ’
‘ตอนแรกก็โกรธ’นิภารับขณะเช็ดหยดน้ำตาออกจากใบหน้า ‘แต่พอคิดอีกที ฉีก็โตพอจะตัดสินใจอะไรเองแล้วไม่ใช่เหรอ เรื่องแบบนี้ตบมือข้างเดียวมันไม่ดังหรอก ถ้าลูกชายน้าไม่เล่นด้วย เรื่องมันจะเลยมาถึงขั้นนี้ได้อย่างไร’
นิภาก็คงเหมือนกับม๊า เธอคงเคยวาดฝันถึงคืนแต่งงานที่สวยงามและลูกสะใภ้ที่น่ารัก ครอบครัวอันแสนอบอุ่น และเจ้าหลานตัวน้อย และความฝันนั้นก็พังลงเพราะเขาเข้ามาพัวพันกับลูกชายของเธอ
‘เก็บคำขอโทษกลับไปเถอะ ถ้าพีทอยากจะชดใช้ให้น้า ก็แค่ช่วยดูแลฉีต่อจากน้าก็พอ สัญญากับน้าได้ไหมว่าจะดูแลฉีให้ดีที่สุด’
‘ครับ’ ทายาทตระกูลดังย้ำเสียงหนักแน่น บทบ่าของเขาดูเหมือนมีภาระเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่ง ทว่ามันก็เป็นภาระที่เขาเต็มใจแบกรับ
‘ผมจะดูแลน้องให้ดีที่สุดเท่าที่ชีวิตลูกผู้ชายคนหนึ่งจะทำได้’เขาให้คำสัญญากับภรรยาน้อยของพ่อ
‘น้านิภาเขาก็เข้าใจแหละ’พีทสรุปให้ลูกพี่ลูกน้องฟัง ‘เขารู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าผมอาสาเข้ามาดูแลครอบครัวเพราะอะไร ถามจริงเถอะ เวลามองน้องหน้าผมชัดเจนขนาดนั้นเลยเหรอ’
‘ก็เออน่ะสิ พี่น้องเขาไม่จ้องกันเป็นปลากัดแบบนั้นหรอก’คนถามหัวเราะการเปรียบเปรย
‘เท่านี้หลักๆก็เหลืออาม่ากับม๊าแกแล้วสินะ’
‘ใช่ ถ้าเป้าหมายหลักๆเหลือแค่ม๊ากับอาม่า ส่วนญาติคนอื่นๆ ถ้าไม่เป็นการรบกวนจนเกินไป ผมขออนุญาตฝากพี่ด้วยนะครับ’
‘ได้ๆ เดี๋ยวเฮียจะพยายามคุยให้ แต่สุดท้ายแล้วยังไงพีทเองก็ต้องมาบอกกับทุกคนเองด้วยนะ’
‘ขอบคุณมากครับเฮีย’พีทรับปากก่อนกดวางสาย ด้วยรอยยิ้มจางไถ แม้ว่าพวกเขาจะเคยทะเลาะกันรุนแรง ทว่าสุดท้ายความเป็นพี่น้องก็ทำให้พวกเขากลับมาคุยกันอีกครั้ง ถ้าไม่มีอี้คอยให้คำแนะนำป่านนี้ความสัมพันธ์ของพวกเขาคงไม่ก้าวมาถึงจุดนี้หรอก
‘ขอบคุณเลยจริงๆสำหรับทุกๆอย่าง’
++++++++++++
“กลับมาแล้วครับ”ภูมิภัทรตะโกนบอก ก่อนจะเดินขึ้นไปบนชั้นสอง เขาใคร่ครวญเรื่องนี้มาสักพัก แต่หลังจากคุยกับน้านิภาก็ทำให้เขาคิดได้ ไม่ว่าอย่างไร แม่ก็คือแม่ถ้าจะปล่อยให้แม่รู้เรื่องพร้อมกับคนอื่นก็คงจะไม่เหมาะสมสักเท่าไร
“ม๊าครับ”ร่างสูงเอ่ยเรียก ก่อนเดินเข้าไปหามารดาเพื่ออ้อนมาตามปกติโดยไม่ทันสังเกตเห็นรูปถ่ายจำนวนหนึ่งบนโต๊ะทำงานของประเสริฐ
“คิดถึงม๊าจัง วันนี้ม๊ามีเวลาว่างให้พีทไหม พีทมีเรื่องสำคัญอยากคุยกับม๊าหน่อย”
ไหล่ของคริสสั่นไหวตามแรงสะอื้น ใจของเธอแหลกใจไปนับตั้งแต่วินาทีแรกที่เห็นรูปถ่ายจากนักสืบพงษ์
“พีท...นี่ลูกรู้ตัวบ้างไหมว่าทำอะไรลงไป นั้นน้องพ่อเดียวกันกับพีทนะ” เธอกรีดร้องระบายอารมณ์แล้วทุบเข้าบนอกของลูกชายด้วยหัวใจที่แตกสลาย
“ผมรู้” ภูมิภัทยอมรับ ความผิดหวังของผู้ให้กำเนิดทำเอาใจชายหนุ่มกระตุกวูบ แต่เขาก็ไม่อาจจะทิ้งความรับผิดชอบของตัวเองง่ายๆ นับตั้งแต่คืนที่เขากับฉีกลายเป็นมากกว่าพี่น้อง พีทก็ตัดสินแล้วว่าเขาจะทำทุกอย่างเพื่อให้พวกเขาได้รับการยอมรับ ความรู้สึกที่ทำให้หัวใจสั่นไหวนั้นไม่ใช่ความผิด ของใคร หากเป็นสิ่งสวยงามที่เขารอคอยมาชั่วชีวิต
“ผมรักฉี พวกเรารักกัน ผมเดินมาไกลเกินกว่าจะกลับตัวได้แล้ว”
“ใครบอกว่ากลับตัวไม่ได้”คริส เฉินส่ายหน้าทั้งน้ำตา
“คนเราแก้ไขความผิดพลาดได้เสมอถ้าเราต้องการ เหมือนภัสสรกับเมธเหมือนเหม่ยกับเต้ย แต่ใจพีทไม่ยอมเริ่มต้นใหม่ต่างหาก พีทเลยปล่อยให้เรื่องมันดำเนินมาถึงตอนนี้ ”
“แล้วถ้าผมยอมรับว่าใช่ ผมเป็นคนเริ่มก่อนและจงใจทำให้ไม่สามารถขาดผมได้ ม๊าจะให้ผมคบกับน้องไหม”
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
อย่ายอมแพ้น้าพี่พีทท สู้เพื่อน้องน้าาาา รักคุณแม่นิภามากค่ะ แสนดีแบบนี้นี่เองคุณประเสริฐถึงรักไม่ยอมเปลี่ยนแปลง ;)