ตอนที่ 1 : secret ep1
ดวงตาสีเข้มเหลือบมองเข็มนาฬิกาเป็นระยะด้วยความว้าวุ่น การเวลาช่างเนินนานเหลือเกินสำหรับการรอคอย หลังจากพ่อเสียชีวิต กิจกรรมวันพุทธของฉีก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย ทว่าวันพุทธยังคงเป็นวันแห่งการรอคอยเช่นเดิม
“กลับมาแล้วครับ”
เสียงกระดิ่งประตูดังขึ้นพร้อมเสียงคุ้นเคยดังขึ้นในรอบสัปดาห์ ทายาทตระกูลดังยกยิ้มมุมปาก และไม่กี่นาทีต่อมาอ้อมแขนอุ่นก็กระชับโอบกอดเขาจากด้านหลัง ทำเอาหัวใจนักดนตรีหนุ่มเต้นระรัวเป็นเสียงกลองไปกับไออุ่นที่ตนเฝ้าคะนึงหาเป็นสัปดาห์
คิดถึงเหลือเกิน
พี่ชายของเขา
ความลับเล็กๆของสองเรา
“ยินดีต้อนรับกลับครับ”คนอายุน้อยกว่าตอบอย่างขวยเขิน ก่อนเงยใบหน้าขึ้นรับสัมผัสที่โน้มต่ำลงมา มือเพรียวขยุ้มเสื้อเชิ้ตแน่นเพื่อระบายอารมณ์ เขาจูบตอบร่างสูงเหมือนเช่นทุกครั้ง เผยอกลีบอ้ารับทุกการรุกราน ตวัดลิ้นหยอกล้อ ลิ้มลองรสชาติบาปอันแสนหอมหวานที่พวกเขาร่วมกันก่อ
แม้จะรู้อยู่แก่ใจว่าไม่ควรปล่อยใจให้ถลำลึกทว่าทุกอย่างกลับดูสายเกินไป พอรู้สึกตัวอีกทีพวกเขาสองพี่น้องก็จูงมือกันเดินมาไกลเกินจะย้อนกลับ ชายหนุ่มค่อยๆร่วงหล่นลงสู่บ่วงบาปที่ไร้ก้นบึ้ง ครั้งแรก ครั้งที่สอง และครั้งต่อๆมาที่ฉีเลิกนับ เขาปล่อยให้พี่ชายต่างมารดาล่วงเกิน สัมผัสและตักตวงความสุขจากร่างกายของเขาครั้งแล้วครั้งเล่าอย่างไร้ยางอาย
“พรุ่งนี้ไปกินข้าวบ้านอาม่าด้วยกันนะ”ความรู้สึกผิดบาปในใจของเขาดูเบาบางลงเรื่อยๆเมื่อมือหนาละลงมาโอบเอวเพรียว พลางกระซิบขอร้องเสียงแหบพร่า
“ผม…”แก้วตาคู่สวยหลุบต่ำ เขาไม่สามารถปฏิเสธพี่พีทได้ ฉีรู้ตัวดี ทว่าตะกอนความผิดเกาะกินหัวใจของฉีเกินกว่าที่เขาจะกล้าสู้หน้าใครในบ้านหลังนั้น เขากลัวเหลือเกินกว่าครอบครัวจะรู้ว่าตัวเองทำให้ทายาทคนสำคัญต้องมีประวัติด่างพร้อย
“ฉี…สักวันทุกคนก็ต้องรู้”ภูมิภัทรประคองใบหน้าหวานให้เงยขึ้นมาสบตา เขาขโมยของสำคัญของฉีมามอมเมาผ้าขาวบริสุทธิ์นั้นด้วยสีสันนั้นจนแปดเปื้อนด้วยสีสันที่ไม่มีวันลบเลือน และนั้นคือบาปที่ภูมิภัทรต้องรับผิดชอบ ยิ่งคนที่เขาเอาเปรียบเป็นน้องที่ทะนุถนอมมา เขายิ่งต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อแสดงความรับผิดชอบคนในปกครองให้ดีที่สุด
“พี่ไม่อยากเป็นเหมือนพ่อ ฉีอาจยอมเป็นเมียเก็บพี่ แต่พี่ไม่ยอม ไปกับพี่นะครับ คนดี”ความหนักแน่นในแววตานั้น ทำเอาทั้งกายของภารดาสั่นสะท้าน หัวใจอ่อนยวบไปกับคำหวานที่ภูมิภัทรมอบให้
“นะครับ” น้ำเสียงออดอ้อนขัดกับจูบที่ดื้อดึงรุกไล่ พี่ชายของเขามักเป็นแบบนี้เสมอ ใจดี อ่อนโยน แต่พอตกสู่บ่วงเสน่หาก็เร้าร้อนราวเปลวเพลิงที่พร้อมแผดเผาร่างกายของเขาให้มอดไหม้ด้วยราคะ
“ครับ” ฉีตอบตอบเสียงกระเส่า ขณะแอ่นกายขึ้นตอบรับการเล้าโลมจากอีกฝ่ายโดยไม่รู้ตัว แก้มเนียนขึ้นสีเห่อร้อนน่าเอ็นดู ใจหนึ่งรู้สึกกลัว แต่อีกใจก็รักพี่เกินกว่าจะกล้าปฏิเสธคำขอ ตรงนั้นของพีทเริ่มพองขนยายจนเห็นได้ชัด สมองถูกความปรารถนากัดกร่อนจนเผลอตอบตกลงออกไปโดยไม่ได้ตั้งใจ เขาไม่ควรรับปากออกไปเช่นนั้นเลยสักนิด รอยยิ้มวาดระบายบนใบหน้าคม
“พี่รักเรานะ”
ฉีได้ยินคำบอกรักจากพี่มานับครั้งไม่ถ้วน แต่เขาก็ยังอ่อนอ่อนระทวยทุกครั้งที่ได้ยิน เขาโยนความกังวลใจทั้งหมดทิ้งไป ก่อนช่วยร่างสูงปลดเปลื้องเสื้อผ้าออกจากร่างกายของกันและกัน ภารดาไม่ใช่เด็กดุริยางค์ที่ไร้เดียงสาอีกต่อไป ไม่เคยเป็นอีกเลยนับตั้งแต่วันที่พี่สอนให้เขาได้รู้จักโลกใบใหม่
ไร้การตรีตรา
ไร้กฎเกณฑ์
โลกแสนมหัศจรรย์ซึ่งมีเพียงแค่ตัวเขากับพี่ชายผู้เป็นที่รัก
++++++++++++++
“ผมกลัว” ฉียอมรับกับลูกพี่ลูกน้องอย่างซื่อตรง “ผมกลัวมากๆแต่พอถูกพี่พีทขอร้องผมไม่กล้าปฏิเสธพี่พีท”
“เฮียว่ามันก็คงไม่ได้แย่แบบนั้นหรอก”อัศวเมธปลอบก่อนทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟา
“พีทก็แสดงออกชัดเจนว่ารักฉี ห่วงฉีแค่ไหน ถ้าวันหนึ่งจะบอกกับทุกคนว่ามีอะไรกับฉีเกินเลยไปแล้ว คนอื่นๆในบ้านก็คงไม่แปลกใจอะไรหรอก สมัยก่อนคนจีนแต่งงานกันเองในครอบครัวก็มีถมเถไป”
“ผม...ไม่รู้ดิพี่อี้...นั้นก็นานมาแล้วหรือเปล่า…อีกอย่างผมเป็นผู้ชายด้วย”
“อืม...ไม่เห็นเป็นไรเลยนี่ คิดในแง่บวก จะได้ไม่ต้องกลัวลูกออกมาเอ๋อไง”
“พี่อี้!!!”ภราดรปาหมอนใส่ลูกชายนายตำรวจใหญ่เสียเต็มรัก
“อ้าว เฮียพูดความจริง เราไม่จำเป็นต้องไปคิดอะไรมากหรอก สุดท้ายคนที่อยู่กับเราก็คือครอบครัว ถ้าเรารับกันเองได้ก็ไม่ต้องไปแคร์ใครหรอก”คนอายุมากกว่าให้ข้อคิด เขาเป็นคนช่างเกตมาตั้งแต่ไหนแต่ไร เขาเห็นสายตาของพีทตั้งแต่พาฉีมาแนะนำตัวกับคนอื่นๆในตระกูล พีทไม่เคยเห็นฉีเป็นน้องส่วนคนน้องเองก็แอบมองพี่ด้วยแววตาเดียวกัน
‘วันหนึ่งเกิดน้องมีแฟน ผมจะยอมตัดใจได้ไหม’
'ถ้าผมบอกความรู้สึกตัวเองกับฉี ฉีจะรังเกียจผมไหม'
คำถามเหล่านี้ถูกถามขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่า ในขณะที่ความรู้สึกต้องห้ามค่อยๆลุกลามอย่างช้าๆ อัศวเมศรู้ดีว่าปลายทมางของเปลวเพลิงคืออะไร แต่เขาก็ไม่ได้ห้ามปราม เพราะความรู้สึกที่สะท้อนผ่านทางแววตาของทั้งคู่ก็บอกทุกๆอย่างออกมาหมดแล้ว โลกของพีทโคจรรอบฉี และโลกของฉีก็โคจรรอบพีท พวกเขาคือกันและกัน มันสายเกินกว่าที่เขาจะพรากทั้งสองออกจากกัน
“พีทมันรักฉีนะ”พี่ชายคนโตกล่าวขึ้นท่ามกลางความเงียบ “ทุกวันนี้ที่มันอดทนกตรากตรำทำงานหนักทั้งวันทั้งคืนก็เพื่อฉีคนเดียวนะรู้ไหม”
ฉีหลุบลงมองมองพื้น เชารู้ดีแก่ใจว่าภูมิภัทรทำงานหนักทุกวันเพื่อเอาใจอาม่าเพราะอะไร และเขาก็ไม่ค่อยชอบสิ่งที่พี่ชายกำลังทำสักเท่าไร ฉีไม่อยากเรียกร้องอะไรให้เรื่องมันวุ่นวาย เขาไม่เคยคาดหวังว่าพีทจะต้องรักเขาแค่คนเดียว ในอนาคตพี่อาจจะแต่งงานกับคนอื่นที่กิ๋มคริสหามาให้ก็ได้ แต่ขอแค่อย่างน้อยมาหาเขาสักวันในหนึ่งสัปดาห์ก็พอ
“ผมไม่ได้ต้องการสักหน่อยผมแค่ต้องการพี่”
ช่างตัดผมหนุ่มฝีมือดีถอนหายใจกับความดื้อรั้งของคนตรงหน้า
“เราตั้งใจจะเป็นเมียเก็บพีทก็เพราะอยากคบกับมันยาวๆไม่ใช่หรือ ถ้าฉียอมขนาดนี้ เพื่อคบกับพีท แล้วไม่คิดเหรอว่ามันก็อยากทำอะไรเพื่อฉีบ้างอย่าปฏิเสธความตั้งใจของมันเลย”
“ผม…”คนถูกถามนิ่งเงียบ ความกลัวในยามแรกแปรเปลี่ยนเป็นความสับสน เขาไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรต่อ กว่าจะรู้สึกตัวอีกทีขาทั้งสองข้างของภารดาก็พาเขามาหยุดตรงหน้าประตูบ้านของตัวเอง ไฟห้องนั่งเล่นชั้นล่างยังคงเปิดสว่างดูเหมือนเขาจะลืมปิดก่อนออกจากบ้าน ภารดาเข้าใจว่าเป็นเช่นนั้น ก่อนจะพบว่ามีใครคนหนึ่งกำลังนั่งรอเขาอยู่บนโซฟาใหญ่
...TBC...
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
เขียนเถอะค่ะ หากจะขอได้ก็ขอยาวๆๆๆๆๆๆๆ จะรออ่านทุกตอนเลยค่ะ ชอบมากกกกกก ;)